The trouble with Darryl Kelly and Harry Shunk

Een merkwaardig verhaal. Klusjesman Darryl Kelly ruimt in New York in 2006 het appartement leeg van fotograaf Harry Shunk. Ooit beroemd en werkend met Yves Klein, Christo en Andy Warhol. Maar in zijn latere jaren een kluizenaar en ‘oppotter’. Kelly neemt wat werken mee naar huis, zo verklaart-ie nu. In 2012 worden deze volgens de New York Times voor zo’n 225.000 dollar geveild. Daarnaast verkoopt Kelly voor meer dan 100.000 dollar 1701 werken aan de Roy Lichtenstein Stichting. Opmerkelijk met 223 foto’s van Bram Bogart.

Klopt het dat Darryl Kelly slechts een paar dozen met kunst mee naar huis nam? Doet Kelly zich dommer voor dan-ie is? De tragische held is Harry Shunk (1924-2006). Had deze van beroemd tot onbekend geworden Duitse fotograaf geen familie, vrienden, buren, agent of galerist die zich om z’n nalatenschap bekommerden? Blijkbaar niet, hoe onwaarschijnlijk dat ook is. Triestheid is de echte kern van het verhaal. Kelly wringt zich dienstbaar in een beeld dat van hem wordt gemaakt. Door Gladeyes Films. Samen met het cliché van rijkdom.

Foto: Harry Shunk, ‘E.A.T. – Experiments in Art and Technology, «Pepsi Pavilion for the Expo ’70», 1970‘. Credits: Harry Shunk.

Lars Vilks is islamkritisch, maar niet anti-islam

Waarom noemt in een kop RTL de Zweedse kunstenaar en kunsthistoricus Lars Vilks dapper een anti-islamkunstenaar? Want dat is-ie niet. Hij is meer dan dat: kritisch naar alles en iedereen. En met name naar het gesloten karakter van religie. Zoals de cartoon van Jezus als pedofiel aantoont. Maar bekend werd-ie door een cartoon van Mohammed als hond. Juist vanwege de heftige reacties. Vilks heeft zelfs zijn eigen land Ladonia opgericht. RTL stapt ondoordacht in de valkuil om religiekritiek dat niet het bestaan van religie, maar het functioneren van religie aan de orde stelt, te verwarren met anti-religie. Da’s iets volstrekt anders.

Aanleiding is een bericht over de van sloophout gemaakte sculptuur Nimis in het afgelegen natuurreservaat Kullaberg in Zuid-Zweden die door onbekenden omgebouwd is tot minaret. Vijf maal per dag klinkt er nu de oproep tot gebed. Voor de meeuwen en konijnen. Over de plaatsing van Nimis in een natuurgebied voerde Vilks strijd met de overheid. Hij mobiliseerde buitenlandse kunstbroeders. Eerst werd Nimis verkocht aan de Duitse kunstenaar Joseph Beuys en het is nu eigendom van de Frans-Bulgaarse ‘inpakkunstenaar’ Christo.

Lars Vilks laat in een reactie weten het best te vinden dat zijn beeld een minaret wordt. Logisch, want als kunsthistoricus volgt-ie het idee van institutionalisme. Dat er grofweg op neerkomt dat omstandigheden de inhoud bepalen. De Zweedse kunstenaar neemt het leven zoals het is zonder bij de pakken neer te zitten. In de tussentijd is-ie een kritische geest die openheid zoekt en geslotenheid bestrijdt. In zijn openheid is-ie islamkritisch, maar niet anti-islam. Dat zou de deur dichtdoen die hij open wil wrikken. Jammer dat media als RTL de nuance missen, en een verkeerd beeld ophangen van zowel religiekritiek als objectieve berichtgeving.

Foto 1: Lars Vilks, 2007. Een pedofiele Jezus. Nou ja, who cares? (En pedofil Jesus. Tja, vem bryr sig?)

Foto 2: Lars Vilks, Rotonde hond Mohammed, 2007

Foto 2: Nimis, 1980- © Photo Peter Bøttger.