Russische krijgsmacht plundert op grote schaal in Oekraïne. Wat zegt dat over moraal, discipline, ethiek en commandovoering van de Russen?

Tja, wellicht bestaat er in de optiek van de leiders van de Russische Federatie een cultuuroorlog met Oekraïne. Dat zou de diefstal van kunst- en erfgoedobjecten verklaren. Maar niet legitimeren. Want plunderen is plunderen.

Het is geen wonder dat de gewone Russische soldaten het voorbeeld van hun politieke en militaire leiding volgen. Ze roven wasmachines, auto’s. geld, juwelen, televisie, computers en alles wat ze in handen krijgen. Tot toiletpotten toe.

Dat plunderen van hoog en laag komt voort uit frustratie, jaloezie en hebzucht van Russische militairen. Dat soort plunderen is een teken van hun lage moraal, tekortschietende discipline, gebrekkige commandovoering en ontbrekende ethiek. En wellicht ook van de frustratie over beloofde, maar niet betaalde soldij. Kyiv werd niet in drie dagen veroverd. De Russische krijgsmacht heeft geen enkele van haar strategische doelen behaald na acht maanden oorlog.

Eigen tweet van 22 november 2022,

Hoe doelmatig kan een krijgsmacht zijn die het op een plunderen zet tijdens de strijd? Een krijgsmacht die toch al met grote logistieke problemen kampt? Hoe passen daar al die geroofde wasmachines in? Historisch is plunderen geen uitzondering. Maar dat was voorbehouden aan de overwinnaar die het voor het zeggen had nadat de strijd gewonnen was.

Het merkwaardige is dat de krijgsmacht van de Russische Federatie tot nu toe de verliezer in de Oekraïens-Russische oorlog is en de strijd nog niet beslist is. Alleen op het gebied van plunderen staan de Russen op voorsprong. Met hun gedrag verzorgen ze hun anti-Russische propaganda,

Het is niet onmogelijk dat Nigel Farage in opdracht van het Kremlin het pad voor het premierschap van Jeremy Corbyn moet effenen

Het lijkt er steeds meer op dat de Brexit een middel is om de traditionele partijen te vernietigen. Als een virus is het de Britse politiek ingebracht en het lijkt zo geprogrammeerd te zijn dat het elk redelijk compromis uitsluit. Dit roept de vraag op waar dit virus is gefabriceerd. Nigel Farage die onder de bescherming van miljonair Arron Banks in 2016 scoorde met UKIP en in de Europese verkiezingen met de Brexit partij wordt er steeds meer van beschuldigd Russisch geld te hebben geaccepteerd en een Russische ‘asset‘ te zijn, aldus onder meer de voormalige spindoctor van Tony Blair Alistair Campbell. Het is voor het eerst dat dit vermoeden van steun van het Kremlin voor Banks en Farage dat al drie jaar bestaat nu in het openbaar wordt besproken.

Channel 4 News kwam twee weken geleden met een reportage die vragen stelde bij de snelle opbouw van de Brexit Party en de vraag met welke fondsen de partij gefinancierd werd. Channel 4 News ging in de reportage in op die vraag en kwam uit bij geldschieter Arron Banks die in 2016 ook al sponsor was van de Leave-campagne bij het EU-referendum. De vraag is nog steeds niet beantwoord of Banks zijn eigen geld daaraan besteedde of een doorgeefluik was voor buitenlands geld. In dit gevat Russisch geld. Farage en Banks deden in 2016 schimmig over de herkomst van de financiering en doen dat in 2019 opnieuw over de Brexit Party.

De frontrunner om de conservatieve premier Theresa May op te volgen is op dit moment niet Boris Johnson zoals investeerder en analist Thanos Papasavvas meent, maar minister van Buitenlandse Zaken Jeremy Hunt. Hij meent dat het nastreven van een ‘no deal’ politieke zelfmoord zou zijn, aldus een artikel in The Guardian. Met deze uitspraak probeert Hunt redelijkheid uit te stralen en neemt hij afstand van Johnson die zich als harde Brexiteer doet kennen. Hunt maakt dezelfde inschatting als Papasavvas, namelijk dat het Lagerhuis zoals het al eerder deed een ‘no deal’ opnieuw zal afwijzen en dit tot vervroegde verkiezingen zal leiden. Opmerkelijk is dat de geharnaste minister van Defensie Gavin Williamson die zich hard en kritisch tegenover de Russische Federatie opstelde onlangs werd ontslagen omdat hij vertrouwelijke informatie over het Chinese Huawei zou hebben gelekt. Hij ontkent dit en heeft vergeefs om een diepgaand politieonderzoek gevraagd.

Dit leidt met ‘een grote kans’ naar een premierschap van Labour-leider Jeremy Corbyn van wie eveneens het vermoeden bestaat dat hij een ‘asset’ van het Kremlin is. Weliswaar in een andere periode, namelijk de jaren 1980’s toen hij als spion zou zijn geworven door de Tsjechische geheime dienst StB, maar in zijn uitingen over de NAVO en zijn keuze voor de Brexit heeft Corbyn zich steeds laten kennen als anti-Westers, pro-Russisch en anti-Europees. Corbyn heeft de beschuldigingen ontkend. Zie hier voor mijn commentaar.

Dit draait uit op een scenario dat in een Koude Oorlog-thriller vol raadsels en op het oog tegenstrijdige ontwikkelingen niet zou misstaan. Het  betekent dat de huidige ‘asset’ Farage, of liever gezegd de door het Kremlin aangestuurde ‘asset’ Banks die op zijn beurt de ijdele en verkwistende Farage aanstuurt sinds 2016 door het Kremlin is ingezet om ‘asset’ Corbyn door het creëren van verdeeldheid en chaos premier van het VK te maken. Wat het Kremlin in een onwaarschijnlijk scenario met Donald Trump in 2016 heeft bereikt die net als Corbyn al sinds de jaren 1980s door de toenmalige Sovjet-Unie werd aangestuurd – of op z’n minst als potentieel middel werd gezien om te beïnvloeden – probeert het met Corbyn te herhalen. Juist omdat het niet logisch is dat de rechts-radicale Farage de weg effent voor de links-radicale Corbyn, is het binnen de logica van de contraspionage logisch omdat het zo onwaarschijnlijk en schijnbaar tegenstrijdig is. Het knappe van dit scenario is dat Banks en Farage sterke anti-Corbyn zijn en ondanks zichzelf een kant opgestuurd worden.

Hoe ziet de wereld de Brexit en wat is de rol van het VK in de nabije toekomst?

Gary Gibbon van het Britse Channel 4 News ontvangt twee gasten om te praten over de internationale kijk op Brexit. Die gasten zijn specialisten op het gebied van buitenlandse politiek: de Brit Hans Kundnani, Senior Research Fellow bij Chatham House en de Amerikaan Jeremy Shapiro, onderzoeksdirecteur bij de European Council on Foreign Relations die ooit verbonden was aan de regering Obama. Het is een levendig gesprek waarin beide gasten het in grote lijnen met elkaar eens zijn, maar toch op bepaalde aspecten van mening verschillen. Het perspectief is hoe de VS en de EU het VK zien en waar dat land over 30 jaar kan uitkomen.

Kundnani is positiever dan Shapiro over de toekomstige effecten van Brexit voor het VK. Beiden constateren dat de invloed in de wereld van het VK de afgelopen 50 jaar relatief is afgenomen. Het land heeft al die tijd boven haar gewicht gebokst (punch above its weight) en kon dat doen omdat het drie sferen van invloeden had waarbinnen het kon opereren en elk daarvan kon versterken in de relatie met de andere twee: de VS, de EU en de Commonwealth. Nu breekt het met de EU waardoor dat effect verdwijnt en het de vraag is wat dat voor haar invloed betekent. Kundnani ziet een VK dat als middelgroot land een voorbeeld voor andere landen kan zijn, maar Shapiro ziet zo’n model vooralsnog niet binnen bereik door het falen van de Britse politici.

Theresa May staat onder druk over Brexit. Met een vitale rol voor de DUP. Open Democracy onthult herkomst dubieus campagnegeld

De Britse premier Theresa May klampt zich krampachtig vast aan de macht. Haar dagen als premier lijken al sinds afgelopen zomer geteld. Bedreigingen komen van steeds meer kanten. Er is het verzet van een factie van Tories en Labour die gehoord wil worden over de Brexit en May binnenkort in het Lagerhuis een nederlaag over de Brexit wet kan toebrengen. Er zijn veertig Conservatieve parlementsleden die een open brief hebben ondertekend waarin ze aankondigen het vertrouwen in May op te zeggen. Met nog 8 stemmen meer kunnen ze zo’n stemming daadwerkelijk houden. Het idee bestaat dat May zich laat gijzelen door haar kabinetsleden Boris Johnson en Michael Gove die een harde Brexit willen en in een gelekte geheime brief May haar koers dicteren. En er is Johnson die onder vuur ligt als minister van Buitenlandse Zaken en volgens Labour-leider Jeremy Corbyn zijn land met een koloniaal wereldbeeld een slechte dienst bewijst. De kritiek op de harde Brexiteers en May is dat ze hun eigenbelang en dat van de partij voor dat van hun land plaatsen.

En er is het schandaal rond het campagnegeld van de Noord-Ierse DUP dat in juli 2017 door Channel 4 News op een rijtje werd gezet en sinds die tijd niet meer is gaan liggen. De DUP is essentieel om de Tories in het Lagerhuis aan een meerderheid te helpen. Open Democracy kwam gisteren met een bericht dat zich afvraagt of de herkomst van 435.000 GBP -‘dark money‘- dat aan de DUP werd toegespeeld wel zo legitiem is als door ontvanger en gever wordt beweerd. De gever heeft van de Kiescommissie een boete van 6.000 GBP gekregen wegens gebrek aan openheid over de herkomst van het geld, zo beredeneert Open Democracy. Zowel de DUP als de geheimzinnige Constitutional Research Council (CRC) stellen zich op het formalistische standpunt dat openheid over campagnegeld in Noord-Ierland wettelijk niet is verplicht. Maar de DUP is de enige Noord-Ierse partij die het voorstel blokkeert om die openheid met terugwerkende kracht tot 1 januari 2014 te geven.

Interessant is de afgelopen week afgetreden minister van internationale ontwikkeling Priti Patel. De officiële reden die hiervoor gegeven werd was dat ze geheime contacten had met de Israëlische regering waarvoor ze geen toestemming zou hebben gehad. Haar aftreden vergrootte overigens het beeld van chaos binnen de regering-May. Maar zoals Adam Ramsey voor Open Democracy in een bericht opmerkt speelde Patel nog een andere rol als lobbyist. Zij stond centraal in het beheer van ‘geheime’ fondsen binnen de Conservatieve partij en het binnensluizen van onder meer geld van British American Tobacco. Ook onderhield ze contacten met radicaal-rechtse groeperingen, zoals Conservative Friends of Israel. Waarom moest Patel opstappen, waarom dacht ze weg te komen met haar opereren van de afgelopen jaren en wat is de reden dat ze opgeofferd werd?

Vanwege de achtergrond van CRC-voorzitter Richard Cook zou er sprake zijn van Saoedisch geld dat in strijd met de voorwaarden in de campagne voor de Brexit is gestopt. Omdat die herkomst niet alleen gaat om het campagnegeld voor de DUP, maar over de herkomst van al het geld voor met name de Leave-campagne, legt dit een nieuwe bom onder de positie van premier May en de harde Brexiteers. Wat is de politieke en juridische positie van de Brexit als blijkt dat vanuit dubieuze bronnen campagnegeld onwettig is vergaard en uitgegeven wat leidde tot een kleine Leave-meerderheid? Kenmerkend en ergerlijk is dat de politiek dit zelf niet uitzoekt.