Hoe ziet de wereld de Brexit en wat is de rol van het VK in de nabije toekomst?

Gary Gibbon van het Britse Channel 4 News ontvangt twee gasten om te praten over de internationale kijk op Brexit. Die gasten zijn specialisten op het gebied van buitenlandse politiek: de Brit Hans Kundnani, Senior Research Fellow bij Chatham House en de Amerikaan Jeremy Shapiro, onderzoeksdirecteur bij de European Council on Foreign Relations die ooit verbonden was aan de regering Obama. Het is een levendig gesprek waarin beide gasten het in grote lijnen met elkaar eens zijn, maar toch op bepaalde aspecten van mening verschillen. Het perspectief is hoe de VS en de EU het VK zien en waar dat land over 30 jaar kan uitkomen.

Kundnani is positiever dan Shapiro over de toekomstige effecten van Brexit voor het VK. Beiden constateren dat de invloed in de wereld van het VK de afgelopen 50 jaar relatief is afgenomen. Het land heeft al die tijd boven haar gewicht gebokst (punch above its weight) en kon dat doen omdat het drie sferen van invloeden had waarbinnen het kon opereren en elk daarvan kon versterken in de relatie met de andere twee: de VS, de EU en de Commonwealth. Nu breekt het met de EU waardoor dat effect verdwijnt en het de vraag is wat dat voor haar invloed betekent. Kundnani ziet een VK dat als middelgroot land een voorbeeld voor andere landen kan zijn, maar Shapiro ziet zo’n model vooralsnog niet binnen bereik door het falen van de Britse politici.

Advertentie

Begint Julian Assange een politieke partij WikiLeaks?

Update 12 december 2012: Julian Assange bevestigde vandaag vanuit de Ecuadoriaanse ambassade in Londen dat-ie van plan is in de Australische federale verkiezingen van volgend jaar op te gaan voor een Senaatszetel. Hij kondigde ook de oprichting van een WikiLeaks partij aan. Deze zal de inbreuken op de privacy bestrijden. 

Australiër Julian Assange wil de politiek in. Hij is ontevreden over de steun die hij krijgt van de Australische regering. De centrum-linkse premier Julia Gillard loopt volgens hem te veel aan de leiband van de regering Obama. Assange’s moeder omschrijft het zo: Ongeacht op wie je gaat stemmen is het grootste probleem bij de eerstvolgende verkiezingen de stand van de democratie. Is Australië al dan niet een staat van de VS en worden haar onderdanen al dan niet uitgeleverd aan de VS als offer voor de Amerikaanse alliantie?

In een tweet en achtergrondverhaal laat WikiLeaks weten waarvan Assange de voorman is dat-ie overweegt  om zich verkiesbaar te stellen voor een plek in de Australische senaat. Naar verwachting worden de volgende verkiezingen voor de senaat in juli 2013 aangekondigd en een maand later gehouden.

Op het eerste oog lijken er twee beletsels. Door zijn rechtszaak en mogelijke uitwijzing naar Zweden, gevolgd door een mogelijke uitwijzing naar de VS, is niet op voorhand duidelijk of Assange aan de voorwaarden voor kwalificatie voldoet. Dat lijkt het geval volgens de Commonwealth Electoral Act, Sectie 163. Op landelijk niveau steken diskwalificerende voorwaarden echter niet vaak de kop op. Dat kan veranderen als Assange een gooi naar een senaatszetel doet. Maar er zijn precedenten zoals Nelson Mandela en de Turkse premier Recep Erdogan voor wie detentie geen beletsel voor een latere politieke functie bleek.

Verder heeft Assange een organisatie nodig om zich te meten met opponenten. Die tevens voldoet aan de voorwaarden voor overheidssteun. Zo’n partij versterkt tevens Assange’s positie tegenover Amerikanen en Britten. Het brengt ook het debat naar het Australische parlement waar het nu onvoldoende wordt gevoerd. Druk op de Australische regering door Amerikanen om Assange niet verkiesbaar te stellen is voorstelbaar. Het plan kan echter ook een manoeuvre zijn om Assange’s positie in de nu lopende rechtszaak te versterken.

Toch zijn de plannen interessant omdat ze een herschikking van het politieke landschap aankondigen. Misschien nog niet voor 2013, maar wel in de nabije toekomst. Om te beginnen niet alleen in Australië en Nieuw-Zeeland, maar ook in Canada, Scandinavië en West-Europse landen als Duitsland en Nederland. Voor het eerst ontstaat er dan een strijd waarbij de oude partijen door de snelle opkomst van het nieuwe beseffen hoe oud ze zijn. Ofwel, een nieuw model. Waarbij een WikiLeaks partij kan samenwerken met de Piraten Partij, activisten op internet en delen van de oude politiek die overstappen vanwege de huidige verstarring.

Foto: Julian Assange