Alain Delon te politiek voor neutrale schijn: Miss France

Een relletje met de 77-jarige Zwitsers-Franse Alain Delon. Wat is het geval? Hij sprak zich op 9 oktober positief uit over het Front National (FN) in een interview met de Zwitserse krant Le Matin. Het FN kan de eerste partij van Frankrijk worden. Delon zegt in antwoord op een vraag naar de opkomst van de lokale Geneefse partij MCG: ‘Ik wil alleen maar zeggen dat de strekking van de MCG zoals het Front National heel opbouwend is. Positief omdat mensen het beu zijn om te praten zoals wij deden. Ze willen actie, ze willen iets anders. Ze kenden een ander Frankrijk onder De Gaulle of zelfs Mitterrand. Daarom is het Front National, zoals de MCG in Genève erg belangrijk en daar ben ik het mee eens, ik ondersteun en begrijp het volkomen‘.

Op deze uitspraak kwam veel kritiek. Ook van de Miss France-organisatie. Alain Delon besloot daarop zijn erevoorzitterschap voor het leven van de Miss France-verkiezingen neer te leggen. Hoewel de organisatie het deed voorkomen alsof het Delon de laan uitstuurde. Daar laat een ster van het kaliber Delon geen misverstand over bestaan. Hij houdt de eer aan zichzelf, neemt officieel afstand van z’n voorzitterschap en vertrekt.

Dit meningsverschil is te herleiden tot de vraag of de status quo neutraal is. De Miss France-organisatie zegt dat de verkiezingen amusement zijn en het om die reden weg wil blijven van het innemen van politieke standpunten (elle est par nature à l’écart de toutes prises de positions politiques). Maar het is juist de vraag of het louter bestaan van de verkiezingen of soortgelijk amusement geen politiek standpunt vertegenwoordigt. Door maatschappijcritici wordt zulke verstrooiing als brood en spelen gezien om het volk tevreden te stellen en af te leiden. Als blokkering van de vraag hoe de macht verdeeld wordt en hoe rechtvaardig dat is.

Conclusie kan zijn dat Alain Delon een te uitgesproken mening heeft voor een Miss France-organisatie die zich in het openbaar om economische redenen presenteert als politiek neutraal, maar dat per definitie door haar bestaan niet kan zijn. Het is kien genoeg om dat te beseffen en probeert dat te neutraliseren door een schijn van neutraliteit in stand te houden. Die Delon dus te zichtbaar doorbreekt. Vraag is wat erger pijn doet: de hypocrisie van de Miss France-organisatie of de steun van Alain Delon voor Marine Le Pen en het FN.

Foto: Alain Delon en Brigitte Bardot, 1967.

Piratenpartij groeit langzaam maar zeker en wacht permanente campagne

De Piratenpartij heeft het niet gehaald. De partij bleef met iets meer dan 30.000 stemmen steken op 0,3%. Toch driemaal zoveel als in 2010. Maar het had 0,66% moeten zijn. Ik heb geen spijt van mijn stem. De afgelopen campagne was voor de partij -en ook de kiezer op de partij- een les in focussen. Het volgende focuspunt zijn de Europese Verkiezingen in 2014. Voor de tussentijd hoop ik op een permanente campagne.

Het tegenvallende resultaat vraagt natuurlijk wel om een verklaring. Waarom heeft de betrokkenheid en inzet van vele vrijwilligers tot dit resultaat geleid? Zijn de juiste doelgroepen op de juiste manier benaderd? Ofwel, was de campagne effectief binnen de beperkingen? Voor een afdoend antwoord is het nu echter nog te vroeg.

De Piratenpartij is het hoogst geëindigd van de partijen zonder overheidssubsidie. En heeft Hero Brinkmans DPK zelfs gepasseerd. Zoals velen al opmerkten voerde GroenLinks een professionele publiciteitscampagne. Maar dat redde de partij niet. Toch moet me van het hart dat ik bij de Piratenpartij precies dat miste wat ik verwacht had: creativiteit. Bijvoorbeeld met inzet van kunstenaars. Ik zag het niet terug op de website, de sociale media en in de campagnespots. De content bleef ondergeschikt aan de techniek. Daar valt de winst te halen. En in de fondsenwerving om professionaliteit in te kopen. Met een goede voorbereiding kan het lukken.

Foto: Logo