Zalando’s onjuiste claim om met campagne afscheid te nemen van stereotyperingen die obstakels zijn voor diversiteit en vrijheid

De van oorsprong Duitse webshop voor schoenen, kleding en mode- accessoires Zalando heeft een nieuwe lentecampagne ‘Zerotypes. Het zegt hiermee naar eigen zeggen afscheid te nemen van stereotypes die het als ‘een van de grote obstakels voor diversiteit en vrijheid’ ziet. Dubbelzinnig is dat Zalando het vervolgens over verouderde stereotypering heeft met de suggestie dat er ook niet-verouderde stereotypering is.

Zalando pretendeert ons met deze lentecampagne in ‘een rijkere wereld van vrijheid te verwelkomen’. De stereotypering die de campagne van Zalando omschrijft zou eruit bestaan dat alleen vrouwen roze mogen dragen, kostuums alleen op kantoor gedragen worden en jurken uitsluitend voor vrouwen zijn. Maar de stereotypering waarvan Zalando zegt afscheid te nemen bestaat niet omdat die allang achter ons ligt.

De marketing van Zalando is hol omdat de feiten waarop de campagne gebaseerd zijn duidelijk onjuist zijn. Zoals van een commercieel bedrijf als Zalando mag worden verwacht speelt het op veilig door te claimen een idee van diversiteit en vrijheid te overstijgen dat allang overstegen is. Zalando staat niet op de barricades van de maatschappelijke verandering, maar pretendeert alleen daar te staan. Een enkeling als de Vlaamse rechtse politicus Theo Francken maakt zich er nog druk om als hij zegt dat mannen niet in een jurk gekleed moeten gaan. In de wereld van de marketing is het verschil tussen echt en nep niet bestaand. Marketing is een gesloten wereld zonder veel kritisch vermogen. Zo neemt het vakblad over reclame, marketing en media Adformatie in een bericht de claims van Zalando over vrijheid en diversiteit zonder enige kanttekening over.

Zalando’s campagnebeeld van zon, jong, mooi, vrolijk, zelfverzekerd en ‘op het randje’ die het met deze lentecampagne geeft roept nieuwe stereotyperingen op. De ‘Zerotypes’ wekken de indruk de vrijheid en diversiteit niet minder te beperken dan de oude stereotyperingen die Zalando claimt te bestrijden. Op z’n best kan van deze lentecampagne gezegd worden dat het de ene stereotypering voor de andere inwisselt. Dat is de wetmatigheid van stereotype’s die continu veranderen naargelang de samenleving verandert. Commerciële bedrijven volgen daarin met hun marketing. Zalando’s claim dat het met de campagne ‘Zerotypes’ een doorbraak forceert in het afscheid nemen van stereotyperingen is daarom om meerdere redenen lariekoek.

Foto: Campagnebeeld van Zalando’s lentecampagne 2020 ‘Zerotypes’.

Aedes blikt vooruit door achteruit te blikken. Vol eigenwaan

Aedes is de vereniging van woningcorporaties. Het heeft zogezegd als kernactiviteit dus het stapelen van stenen. Maar in dit promotiefilmpje uit 2011 stapelt het cliché op cliché. Aedes trapt met deze promo alle open deuren in die het in kan trappen. Zo’n teaser is niet ongewoon om te prikkelen naar wat komen gaat en om aandacht te trekken. Maar merkwaardig is dat dit filmpje uit april 2011 dateert en pas gisteren op het YouTube-kanaal van Aedes is gezet. Waarom vanuit 2011 vooruitkijken naar iets dat komt dat nu achterhaald is? Met het filmpje bereikt Aedes de hoogste graad van banaliteit. De naam Aedes is afgeleid van het Griekse aēdēs. Dat betekent vrij vertaald: ‘vervelend‘ of ‘huiveringwekkend‘. Hoe verzinnen ze het bij elkaar?

Pesten en ‘My Suicide Story’ op sociale media

Er is op YouTube een subgenre van de suicide-video ontstaan. Over pesten, middelbare school, tekstborden met het ‘echte verhaal’ en een al dan niet gelukte zelfmoordpoging. Amanda Todd werd er na haar dood beroemd mee. Ze leeft voort op sociale media. En dat wil iedereen wel. Dus dat verdient navolging. Een lange weg sinds de documentaire Dont Look Back (1965) van regisseur D. A. Pennebaker met Bob Dylan.

Er zijn tientallen video’s te vinden met een zelfde soort verhaal. Van tieners. Over pijn, verdriet en afscheid. Wat Amanda Todd vertelde klopte omdat het bevestigd werd door de afloop. Maar bij de 15-jarige Sugene is dat niet zeker. Zodat er ook een subsubgenre van de fake suicide-video bestaat. Met goede afloop.

Wat je pest, ben je zelf. Zo heet een Facebook-pagina. Het uitgesproken idee dat er veel ‘likes‘ nodig zijn om sterker te staan tegen het pesten geeft aan waarover het gaat. Pesten en het tegengaan ervan werken indirect. Sociale media bepalen de vorm van een nieuwe traditie. Pesten en gedachten over zelfmoord worden een clichésituatie zonder dat duidelijk is of ze echt bestaan. De vaste plek met vaste attributen bestaat in zichzelf.

392142_522138404462867_978846479_n

Foto: Wat je pest, ben je zelf.