Facebook ontkent samenwerking met Turkse overheid. Leuk?

Internetbedrijven als Apple, Facebook, Skype, Yahoo, Microsoft en Google kampen sinds de onthullingen van Edward Snowden over het PRISM-spionageprogramma met een geloofwaardigheidsprobleem. Ze ontkennen de samenwerking met overheden in het doorgeven van persoonsgegevens van gebruikers, maar kunnen de twijfel hierover niet overtuigend wegnemen. Des te meer omdat blijkt dat deze bedrijven in het contact met de overheden een wettelijk verbod opgelegd hebben gekregen om hierover in het openbaar iets te zeggen. Het kenmerk van en voorwaarde voor de controlestaat is de hechte samenwerking tussen bedrijfsleven en overheid. Silicon Valley levert de techniek, en de Amerikaanse overheid besteedt er miljarden dollars per jaar.

In Turkije vervloekte premier Erdogan tijdens de recente onlusten de sociale media en betichtte ze ervan leugens te verspreiden. De onlusten werden met veel politiegeweld en gebruik van traangas neergeslagen. De Turkse regering dreigde Twitter onlangs met sluiting als het geen gegevens van demonstranten overlegde. Met name over degenen die in tweets Erdogan ‘beledigd’ zouden hebben. Over de reactie van Twitter bestaat onduidelijkheid. Twitter werkt officieel niet aan PRISM-spionageprogramma deel en komt nog het meest geloofwaardig over van de grote techbedrijven. Door de weerstand om met overheden samen te werken.

Facebook heeft een groter geloofwaardigheidsprobleem. In de VS, Europa, Turkije en waar dan ook. Het ontkent met de Turkse overheid samengewerkt te hebben en voelde zich genoodzaakt hierover een verklaring uit te geven. Dit komt nadat de minister van Communicatie Binali Yildrim gisteren verklaarde dat Facebook goed samenwerkt met de regering: ‘Facebook has been working in coordination with the Turkish authorities for a long time. They have a unit in Turkey. We don’t have any problem with them.’  Wat je noemt een doodskus die de Amerikaanse regering in het openbaar nooit zou geven. Facebook probeert nu de publicitaire schade te beperken door samenwerking met de Turkse regering te ontkennen. Maar hiermee lijkt Facebook haar imago van beschermer van de privacy alleen maar verder te beschadigen. Onderhand begrijpt iedere gebruiker dat privacy op het internet dood is, en dat de techbedrijven hierover liegen. Dat is niet leuk.

Foto 1: Facebook

Foto 2: Verklaring van Facebook over de samenwerking met de Turkse regering.

Erdogan vervloekt de sociale media: het zijn leugens

Update 16 juli 2016: Erdogan lijkt een staatsgreep te hebben verijdeld dankzij inzet van sociale media. Toen de door hem gecontroleerde media even door de coupplegers werden gecontroleerd maakte Erdogan noodgedwongen gebruik van sociale media. Niets is tegenstrijdiger dan de logica van een autoritaire leider. 

Update: De media worden over en weer strijdpunt. Premier Erdogan richt zich op de sociale media die het protest aanjagen en stroomlijnen. De demonstranten richten zich op de televisiezenders die de onlusten negeren. Ze vinden dit ongepast voor journalistieke nieuwsmedia die objectief verslag doen. Dit zwijgen lijkt te duiden op een verstrengeling van belangen tussen de regeringspartij en de omroepen. Zie ook bij reacties. 

De Turkse premier Recep Erdogan heeft 2.726.322 volgers op Twitter en hij volgt niemand. Zijn Facebook-pagina heeft 2.005.865 Likes. Naar verluidt vullen zijn medewerkers deze beide sociale media. Da’s niet zo vreemd. Toch maakt Erdogan grif gebruik van sociale media voor het verspreiden van zijn boodschap. Hij en zijn team nemen de sociale media dus serieus als communicatiemiddel. Na de protesten van de afgelopen dagen tegen hem lijkt Erdogan er anders tegenaan te kijken. ‘Sociale media zijn vol gefabriceerd nieuws, ongefundeerde beweringen en beschuldigingen tegen mij’ beweerde Erdogan vandaag in een toespraak. En in een interview met Fatih Altayli van HaberTürk verkettert de premier opnieuw de sociale media. Ze liegen.

Demonstranten twitteren en sms-en, en anderen delen en retweeten dat weer. Zo merkt Erdogan op. Hoe is het mogelijk, zo handelen fascisten. Premier Erdogan heeft geen goed woord over voor de sociale media. Maar vergeet-ie dan niet dat-ie er zelf bewust gebruik van maakt? Hebben Erdogan en de AK-partij Facebook en Twitter in het verleden wellicht ook gebruikt om nieuws te fabriceren, ongefundeerde beweringen te doen en tegenstanders te beschuldigen? De vloek van de maatschappij, is dat nou het medium of de boodschap?

Foto 1: Muurtekst: Turkse twitter revolutie.

Foto 2: Montage van uitspraken over sociale media. 

Pesten en ‘My Suicide Story’ op sociale media

Er is op YouTube een subgenre van de suicide-video ontstaan. Over pesten, middelbare school, tekstborden met het ‘echte verhaal’ en een al dan niet gelukte zelfmoordpoging. Amanda Todd werd er na haar dood beroemd mee. Ze leeft voort op sociale media. En dat wil iedereen wel. Dus dat verdient navolging. Een lange weg sinds de documentaire Dont Look Back (1965) van regisseur D. A. Pennebaker met Bob Dylan.

Er zijn tientallen video’s te vinden met een zelfde soort verhaal. Van tieners. Over pijn, verdriet en afscheid. Wat Amanda Todd vertelde klopte omdat het bevestigd werd door de afloop. Maar bij de 15-jarige Sugene is dat niet zeker. Zodat er ook een subsubgenre van de fake suicide-video bestaat. Met goede afloop.

Wat je pest, ben je zelf. Zo heet een Facebook-pagina. Het uitgesproken idee dat er veel ‘likes‘ nodig zijn om sterker te staan tegen het pesten geeft aan waarover het gaat. Pesten en het tegengaan ervan werken indirect. Sociale media bepalen de vorm van een nieuwe traditie. Pesten en gedachten over zelfmoord worden een clichésituatie zonder dat duidelijk is of ze echt bestaan. De vaste plek met vaste attributen bestaat in zichzelf.

Foto: Wat je pest, ben je zelf.