Vermenging van Thaise, Koreaanse, Chinese en Italiaans-Franse invloeden in non-bericht over culturele toe-eigening: Lisa van Blackpink

De vraag is niet zozeer of ‘Lisa’s Bold Fashion Statement‘ waardering of culturele toe-eigening is, toch een beetje een valse tegenstelling, maar of dit een bericht of een non-bericht is.

Of gaat het om het verzinnen van een controverse met gebruikmaking van sociale media om publicitair te scoren door het merk Bulgari te pitchen? Daar lijkt het sterk op. Een controverse van een kledingmerk die om kleding (attire) draait wijst vooral naar zichzelf.

Het gaat om de van oorsprong Thaise Lalisa Manobal van de Koreaanse pop groep Blackpink die eind juni 2023 een witte satijnen jurk droeg op het Bulgari evenement ‘Serpenti 75 Years of Infinite Tales‘ in Seoul. Lisa is sinds 2020 ambassadeur van Bulgari.

De Thaise Lalisa werkt in Korea als popstar en verhuurt zich als ambassadeur voor een Italiaans-Frans modemerk. De culturele vermenging die in Lisa gepersonifieerd wordt is groot.

Lisa zou vervolgens in haar jurk op het Bulgari-evenement oneigenlijk hebben geleend van de Chinese cultuur. Alsof het dragen van een satijnen jurk voorbehouden is aan Chinese vrouwen. Het gaat werkelijk nergens om.

Het bericht zet vage termen bij elkaar en probeert er een controverse uit te destilleren. Opwinding en aandacht verzekerd.

Dat alles geïnitieerd door de publiciteits- en marketingafdeling van Bulgari. Dat is dubieus omdat het een fout beeld geeft van het serieuze politiek-culturele onderwerp culturele toe-eigening. Waar geen grenzen aan behoren te zijn. Lokale apartheid van cultuur is een conservatief achterhoedegevecht in reactie op het globalisme. Uit commerciële overwegingen vertroebelt Bulgari het debat en voedt dat conservatisme.

De multiculturele Lisa is een door Bulgari slecht gekozen vehikel om te scoren met deze zogenaamde controverse over culturele toe-eigening. Het is een non-bericht waarmee Bulgari voorbijgaat aan wat er leeft in de samenleving. En dan vooral in Oost-Azië.

De opgeklopte controverse is wel effectief. Want het verzekert Chinese aandacht. De Chinese markt die belangrijk is voor Bulgari en holding LVMH. Missie geslaagd ten koste van de zorgvuldigheid en kiesheid van het politieke debat.

To Hublot or not to Hublot is the question. Marketing en kunst

Hublot is een Zwitserse maker van luxe horloges in het topsegment, onderdeel van het Franse concern LVMH (Moët Hennessy Louis Vuitton). Wie houdt van horloges, champagne, cognac, parfum en lederwaren is aan het juiste adres. Luxe merken moeten het hebben van prestige, hun producten alleen zijn onvoldoende. Wie lenen zich er beter voor om -tegen gereduceerd tarief- die meerwaarde te geven dan ontwerpers en kunstenaars? Overigens draven atlete Dafne Schippers of voetbalscheidsrechter Björn Kuipers ook op in de publiciteit van Hublot. Daartoe zullen ze contractueel wel verplicht zijn. Een design prijs georganiseerd of een ‘alternatieve’ straatkunstenaar als Shepard Fairey gestrikt haalt dat prestige binnen. Kunstenaars moeten zich in bochten wringen om de samenwerking met Hublot te verkopen, zoals onderstaande video aantoont. Beschamend?

Eva Jinek besteedt kritiekloze aandacht aan tentoonstelling over Louis Vuitton. Gaat het programma over ethische grenzen?

Louis Vuitton is onderdeel van de LVMH Group met de Franse zakenman Bernard Arnault aan het hoofd. Het creëert volgens de geest van LVMH ‘producten die een unieke knowhow, een zorgvuldig bewaard erfgoed en een dynamische betrokkenheid bij de moderniteit belichamen’. Deze ronkende pretentie is de marketing van een luxemerk dat lederwaren, prêt-à-porter, accessoires, schoenen, horloges en sieraden in de markt zet. Het leent van kunst om zichzelf in het zonnetje te zetten. Kunst wordt getemd en als halffabrikaat ondergeschikt gemaakt aan de pretentie van de commercie. De campagne ‘Masters’ met dode en levende kunstenaars als Koons, Da Vinci, Titiaan, Rubens, Fragonard en Van Gogh was exemplarisch voor wat Louis Vuitton doet. Het zet marketing in die zich nadrukkelijk presenteert als marketing. Het lijkt te zeggen, er is niets verkeerd aan het verkopen van producten of overtuigingen. Commercie is de nieuwe kunst die de oude kunst verdringt.

Louis Vuitton moet doen waar het goed in is. Namelijk winst maken. Dat journalisten zich echter met deze doelstelling lijken te vereenzelvigen is opvallend. Wat is het belang van de talkshow Eva Jinek (KRO-NCRV) om kritiekloze aandacht te besteden aan de tentoonstelling ‘Legendary Trunks’ in de Amsterdamse Beurs van Berlage met ‘meer dan 300 authentieke artikelen en koffers van Louis Vuitton’? Veelzeggend is Jineks toevoeging ‘zonder dat we hier reclame maken’, waarna het programma meer dan 5 minuten reclame voor merk en producten van Louis Vuitton maakt. Dit geeft aan dat Jinek beseft dat dit item over Louis Vuitton op z’n minst vragen oproept over sluikreclame. De reizende tentoonstelling is een productie van het in Zweden gevestigde bedrijf Nordic Exhibitions dat door de Beurs van Berlage als eerste wordt overgenomen. Er is ook de door Louis Vuitton georganiseerde tentoonstelling ‘Volez, Voguez, Voyagez’ die sinds 2015 te zien is geweest in Parijs, Tokio, Seoul en New York. Verschil is dat die Louis Vuitton productie gratis toegankelijk is en die van Nordic Exhibitions in Amsterdam voor volwassenen € 17 kost. Voor-de-gek-houderij om geld.

Pinault, Arnault, Parijs: miljardairs openen hun museum

Zakenman, kunstverzamelaar en miljardair François Pinault krijgt in Parijs zijn eigen museum in de oude korenbeurs bij Les Halles. Het initiatief zou versneld zijn door de recente aanslagen in Parijs, maar media wijzen op de rivaliteit met die andere zakenman, kunstverzamelaar en miljardair Bernard Arnault die in oktober 2014 zijn door Frank Gehry ontworpen museum Fondation Luis Vuitton in Bois de Boulogne opende.

Frankrijk praat over de oorlog van de hedendaagse kunst tussen Pinault en Arnault. Hoe erg is dat, kunst als halffabrikaat dat zakenman, bedrijf, prestige, stad, museum, rivaliteit en machtspolitiek dient? Karakteristiek. 

Gehry, Arnault, Louis Vuitton, Paris: een museum. En nog wat kunst

Frank Gehry flikt het ‘m weer. Na het Guggenheim Museum in Bilbao. Het spectaculaire gebouw dat bestaat om te imponeren van de Fondation Luis Vuitton in Paris-Bois de Boulogne trekt alle aandacht. De architectuur komt op de eerste, de kunst op de tweede plaats. Echt? Of op de zesde plaats na kunstverzamelaar en zakenman Bernard Arnault, zijn bedrijf LVMH Moët Hennessy • Louis Vuitton S.A dat de naam aan het nieuwe museum geeft, de stadspromotie van Parijs en La Fondation Louis Vuitton als museum. Hoe erg is dat, kunst als halffabrikaat dat de architect, het gebouw, de zakenman, het bedrijf, de stad en het museum dient? Tja.

Foto: Schermafbeelding van LMVH.com.