Radicale boeren Agractie nemen afstand van Thierry Baudet die afstand van werkelijkheid neemt

Op het protest van radicale boeren op het Malieveld in Den Haag op 7 juli 2021 kwam het tot een botsing tussen de organisatie en FvD-politicus Thierry Baudet. Deze laatste liet zich in een hoogwerker boven het podium tillen waar op dat moment iemand de boeren toesprak. Deze actie binnen de actie schoot de organisatie in het verkeerde keelgat. Baudet had dit niet overlegd.

Niet alleen het boerenland in bepaalde delen van het land is nu verzuurd, maar ook de relatie van Baudet met de radicale boeren. De actie met de hoogwerker werd als gevaarlijk en publicitair ongewenst gezien. Baudet probeerde ten koste van de organisatie de aandacht te stelen. ‘Ik ben jullie enige bondgenoot‘, schreeuwde de FvD-politicus. Daar denken de radicale boeren anders over. Hoe andere FvD-ers over Baudet denken die zich zo laat gaan is de vraag.

Door radicale boeren wordt Baudet nu onder de Haagse arrogantie geschaard. Baudets pogingen om zich als buitenstaander te profileren lijken bij deze boeren niet aan te slaan. Ze vatten FvD op als deel van het partijkartel.

Het lijken niet de boeren die sinds de protesten in 2019 veranderd zijn. Hun actie die door de agrarische industrie wordt gesteund en uitgedacht is consistent. Radicale boeren en agro-industrie volgen nauwgezet een strategie om de regeringsmaatregelen die eruit bestaan om de stikstofneerslag terug te dringen, te vertragen of er ruim wisselgeld voor op te eisen.

Het is Baudet die onlangs in een HET FORUM! filmpje heeft aangegeven zich steeds lastiger te kunnen verhouden tot de werkelijkheid. Ofwel ‘het idee van realiteit zélf’. Baudet lijkt zich niet alleen te verwijderen van de radicale boeren en van de nationaal-populisten van radicaal-rechts waarbij hij zich vroeger mentaal thuisvoelde, maar van de realiteit zelf. Baudet heeft een filosofisch probleem om zich tot de werkelijkheid te verhouden. Hij lijkt in een existentiële crisis te zijn beland.

In een column voor NRC typeert Floor Rusman dat zo: ‘Baudet was al een tijdje bezig zich te distantiëren van wat de meesten van ons ‘de werkelijkheid’ noemen‘. (..) ‘Uit Het Forum blijkt waarom: Baudet heeft zich onlangs gerealiseerd „dat het hele verhaal gefabriceerd is”. Niet alleen de coronapandemie, maar ook bijvoorbeeld de aanslagen van 11 september; eigenlijk alles wat de ‘wereldleiders’ en ‘journalisten’ ons willen doen geloven. (..) ‘Baudet weet het niet zo. Vroeger, voor corona, werd hij vol strijdlust wakker. Nu niet meer: „Ik word nu vaak wakker met een idee, mijn god, hoe kom ik wég! Hoe ontsnáp ik! Aan dit nét, dat dichtgaat.”‘ (..) ‘Het politieke thuis is ingestort, Baudet moet weer rennen. Maar met wie? Hij weet het niet: „Volgens mij sta ik helemaal alleen.”

Terechtwijzing van Deelder bij Jinek. Waar gaat dit echt over?

Een storm in een glas jenever. In talkshow Jinek riep gastvrouw Eva Jinek in de uitzending van 25 januari de Rotterdamse dichter Jules Deelder tot de orde. De reden die zij gaf was dat hij zich bemoeide met gesprekken van anderen. Een verwijt dat het failliet van de formule aangeeft. Hoewel goede talkhosts gasten spontaan met elkaar weten te verbinden. Zes gasten moeten bijna een uur lang hun beurt afwachten en zwijgen. Ook als Amsterdam het centrum van Nederland wordt genoemd. In dit geval door Limburgse vrouwen die daarheen verhuisd of erop georiënteerd zijn. Maar het spreekwoord zegt ‘wie zwijgt, stemt toe’. Dus dat Deelder voor zijn beurt spreekt is normaler dan de geregisseerde televisiewerkelijkheid die als normaal wordt voorgesteld.

Bij Jinek en dit soort praatprogramma’s worden om twee redenen de werkelijkheid en de spontaniteit beperkt. De talkhost moet het kunnen bevatten en sturen, en de anarchie moet op afstand worden gehouden. Uit voorgesprekken van de redactie met gasten worden de onderwerpen op voorhand ingeperkt en getemd. Zodat een voorspelbaar en bloedeloos programma resteert waar de scherpe kantjes zijn weggevijld. Dat wordt vervolgens opgevuld met waarschijnlijkheid (‘vraisemblance’) om het het uiterlijk van de waarheid te geven.

Wat hier fout is gegaan hangt af van het antwoord op de vraag wat men verwacht van dit soort programma’s. Dat kan op verschillende manieren beoordeeld worden. Duidelijk is dat Jules Deelder zich niet voegde in de stilzwijgende afspraken die de formule afdwingt. Maar interessanter is of hij zich tevens begaf buiten de grenzen van het normale gesprek zoals dat bestaat in de werkelijkheid. Dat lijkt niet het geval omdat hij wellicht dwars en tegendraads, maar wel inhoudelijk op het onderwerp reageerde. Het verwijt van Jinek is dat Deelder de televisiewerkelijkheid doorbrak en daar uitstapte. Als de zeiler die het eind van de werkelijkheid van de Truman Show bereikt. Deelder is de rebelse leerling die niet van orde houdt en Jinek de juf die geen orde kan houden. Eva Jinek mist de souplesse, de bagage en het gezag om quasi-spontaniteit te organiseren.

Onzin over Hollande en Gayet: waarom willen we afgeleid worden?

Julie-Gayet-au-5eme-anniversaire-du-parfum-Flower-Bomb-le-5-mars-2010-a-Paris_exact810x609_p

Het ‘probleem’ van de Italiaanse filmstroming neo-realisme dat van ongeveer 1944 tot 1954 floreerde is dat het de verveling die het om politieke redenen wilde ‘bewijzen’ niet in beeld kon brengen. Mede daarom werd het tot een einde gebracht. Politieke tegenwerking van de toentertijd oppermachtige christen-democraten was de nagel aan de doodskist. Aldus scenarioschrijver en ideoloog Cesare Zavattini. Voor een breed publiek is het van tweeën een. Of een kunstmatig en spannend verhaal dat boeit. Of een realistisch en vlak verhaal dat verveelt. Het Italiaanse neo-realisme in z’n oervorm is dood, maar de tweedeling bestaat nog steeds. Konden toeschouwers 70, 50 of 40 jaar geleden in de bioscopen nog kiezen voor realisme of Hollywood, nu is het realisme zelfs uit de marge gedrongen. Kunstmatigheid tart onze smaak … en onze keuzemogelijkheid.

De Franse president François Hollande heeft een niet meer zo geheime relatie met actrice Julie Gayet. Aldus roddelblad Closer. Op de foto poseert ze in 2010 voor een reclamemuur die het parfum Flower Bomb van het Nederlandse modeduo Viktor & Rolf representeert. Nu te koop bij Douglas. De officiële partner van Hollande Valérie Trierweiler is uitgeput in het ziekenhuis opgenomen na alle onthullingen. Het is haar te veel geworden.

Wat moeten we met onthullingen die geen structuren onthullen, maar weetjes over personen die verder zo goed als niets over de samenleving zeggen? De onthullingen over Hollande, Gayet en Trierweiler leiden af van de hoofdzaak. Zoals de economie, de spionage, de machtsdeling in de politiek of de culturele en economische uitsluiting van groeperingen. We worden geacht te smullen van Julie Gayet of François Hollande die met z’n scooter z’n geheime liefde bezoekt. Waarom? Het antwoord ligt in de teloorgang van het neo-realisme. We willen afgeleid worden door een verhaal waarvan we weten dat het gefabriceerd is. Slechts een minderheid gaat voor de harde werkelijkheid die verveelt en saai is. En het niet haalt bij het sprookje dat velen betovert.

Foto: Julie Gayet bij de 5de verjaardag van het parfum Flower Bomb op 5 maart 2010 te Parijs.