Op Belgische Facebook-pagina’s verschenen laatst foto’s van meisjes die ze zelf openbaar hadden gemaakt en anderen hadden doorgeplaatst met een beledigend bijschrift. Onder de titel ‘Antwerpse Hoeren‘, en allerlei lokale varianten stonden de meisjes te kijk. Ze schrokken zich rot, Facebook reageerde en sloot de pagina’s. Media schreeuwden moord en brand. ‘Zie je wel’, zeiden ze, ‘dat internet is een jungle waar brutalen de dienst uitmaken’. Zoals het gaat op dat nieuwe continent openden pagina’s zich weer. Zoals RIP Antwerpse Hoeren of Antwerpse fotomodellen. In een alleenspraak van eigenliefde waar spot en kritiek op spot hetzelfde worden.
Waarom besteden meisjes zoveel tijd aan het optutten en foto’s van zichzelf nemen, om ze vervolgens op Facebook te zetten? In soms uitdagende poses. Bedoeld voor vrienden, maar makkelijk kopieerbaar door wie dan ook. Dus elke kwaadwillende. Wat ontbreekt bij de meisjes is mediawijsheid. Het besef dat een eigen portretfoto misbruikt kan worden. Want een foto krijgt met een bijtend bijschrift of in een erotische omgeving een onbedoelde lading die de naam van de meisjes beschadigt. Kwestie van onderwijs. Niet van verbod.
De recente voorbeelden van de zelfmoord van Amanda Todd en de Instagram-rellen in Gothenburg leert dat er geen grens is aan het voorzien van foto’s van een nieuwe betekenis. En het navolgen van dat idee in een ander land. Pestkoppen die meisjes willen uitmaken voor sletten bestaan, en meisjes die zich daartegen wapenen ook. Maar als het de sport is om het randje op te zoeken, dan kan het gebeuren dat het ontspoort.
Foto 1: Zweedse Instagram-foto van Elin Olsson
Foto 2: Waar gaat de wereld naartoe? Facebook – Antwerpse fotomodellen.
George Knight 