Christelijke organisaties zien concurrentie van Charlie Challenge

Bij afnemend marktaandeel is religie een vechtmarkt. Vanuit de optiek van religieuze organisaties is het daarom logisch te waarschuwen voor concurrenten. De Prophecy Watchers (‘working to bring the truth of Bible prophecy to an audience of Christian believers’) waarschuwen tegen de Charlie Charlie Challenge. Een spel populair onder jongeren op sociale media. Demonisch gedrag noemt Billy Crone het. Lucifer, de Duivel of een Mexicaanse occulte kracht -kortom Charlie- probeert de speler te bezitten. Christelijke organisaties zien het gevaar. Geen onschuldig spel, want religie is de strijd om de geest. In Nederland zien reformatorische scholen het gevaar, volgens het RD waarschuwen ze tegen de Charlie Charlie Challenge. U begrijpt waarom: wedijver.

Foto: Schermafbeelding van artikel ‘Reformatorische scholen waarschuwen tegen Charlie Challenge’ in het RD van 3 juni 2015. Credits: RD.nl.

Angelina Jordan is acht jaar. En wint Noorse talentenshow

Een Noors 8-jarig meisje dat de stem van Billie Holiday zingt. Met de trompet die Bunny Berigan uit 1936 citeert. Ze boetseert een combinatie van de vroege en late Holiday die nooit zo bestond. De laatste jaren van Lady Day stemmen overeen met de eerste jaren van Angelina Jordan Astar. Onvast, maar doorgroefd. Hoe kan het? Klopt het in zo’n jong lichaam? En Summertime, waarom in hemelsnaam Summertime? Opmerkingen over de negatieve kanten van zo’n verkiezing kunnen altijd nog. Het komt oh zo vaak voor. Optreden van jonge kinderen is zelfs een serieus genre in Noord-Korea. Maar waar houdt de uitbuiting op en begint de eigen wil?

Foto: Carl Van Vechten, Portret van Billie Holiday, 1949

Noord-Korea: geef ons Jang en we gooien hem in zee

Er zijn heel veel woorden van kaderleden van de communistische partij van Noord-Korea voor nodig om te verantwoorden dat Jang Song Thaek op bevel van leider Kim Jong-un geëxecuteerd is. Het neefje laat z’n oom vermoorden. Zonder dat dit met zoveel woorden genoemd wordt. De een z’n dood is de ander z’n brood. Jang Song Thaek wordt beschuldigd van verraad en corruptie. Er moet immers een reden zijn. In een land dat hongert naar democratie. De in het Engels ondertitelde video is er een aanwijzing voor dat er wat uitgelegd moet worden voor een internationaal publiek. Maar of de uitleg van de kaderleden iets duidelijk maakt is de vraag. Of liever gezegd, wat Kim-Jong-un en z’n kornuiten precies willen aantonen blijft tamelijk onduidelijk.

Foto: De Noord-Koreaanse leider en z’n oom in betere dagen.

Noord-Koreaanse kleuters treden toegewijd op voor hun land

Fascinerend hoe kleuters in Noord-Korea hun kunstjes kennen. Het zien ervan roept gemengde emoties op. Vertedering, ontroering, medeleven en ergernis. Moet dat op deze manier? Ja, in dat land kan het alleen zo. ‘Ons Land is het Beste‘ is de rode draad. Zoals in Noord-Korea dit motief voor iedereen schering en inslag is. Poppen worden kleurig aangekleed. Op commando lopen ze af. Hun stralende gezichtjes kuren maniakaal.

Foto: Schermafbeelding van de Kunstvoorstelling van Noord-Koreaanse kleuterschoolleerlingen ter gelegenheid van de 65ste verjaardag van de Volksrepubliek Noord-Korea op 10 september 2013.

In Noord-Korea dansen op de Dag van Songun. Nostalgie voor allen

In Noord-Korea wordt op 25 augustus de Dag van Songun gevierd. Een feestdag voor het volk. Songun betekent ‘militairen eerst’ en is de leidende ideologie van het land. Zoals de Chevrolets op de Boulevard van Havana de jaren ’40 en 50 van de vorige eeuw doen herleven, zo doen dansende jeugd en studenten dat in de hoofdstad Pyongyang. Onder het stalinisme is het de massa die het ‘m doet. In zuurtjeskleuren en legergrijs.

Foto: Noord-Koreaanse vrouwen zwaaien naar hun leider Kim Jong-un tijdens een massale militaire parade in juli 2013. Credits: David Guttenfelder/Associated Press.

Cameron wil filter voor internetporno. Gemakzuchtige symboliek

De Britse premier David Cameron gaat verder met zijn aanpak van internetporno. Hij kondigde gisteren aan voor te stellen om de toegang tot pornosites te blokkeren. Hij pleit voor ‘gezinsvriendelijke’ filters voor computers en smartphones. En hij heeft nog meer restricties in petto. Wie de pornosites wil bezoeken moet aangeven toegang tot de sites te willen. Dat wordt geregistreerd en ondermijnt de internetvrijheid.

Er zitten nadelen aan z’n aanpak. Voorstanders van beperkingen menen dat het in het terugdringen van kinderporno kan werken. Maar een antwoord daarop is dat het aan de opsporing, productie en acceptatie van porno en kinderporno niks doet. Kritiek op Cameron is dat-ie wil scoren met deze maatregel die de regering niets kost. Het roept de provider op een knop om te zetten. Cameron wil  daadkrachtig overkomen, terwijl-ie feitelijk het omgekeerde bereikt door de echte aanpak uit de weg te gaan. Ingrijpen in de virtuele wereld is betrekkelijk simpel, hoewel de bepaling van wat porno is nog niet zo eenvoudig is. Het onderliggende probleem van de niet-virtuele wereld die vraagt om inzet van politie gaat de regering-Cameron uit de weg.

Tegenstanders wijzen op de grootschalige spionage door de Britse veiligheidsdienst GCHQ, in samenwerking met de Amerikaanse NSA. De onthullingen van Edward Snowden tonen dat met documenten aan. De Britse veiligheids- en inlichtingendiensten weten alles van het internetgebruik van de Britten omdat ze directe toegang tot de internetcommunicatie hebben. Dat roept twee vragen op. Waarom pakt de politie producenten en distributeurs van met name kinderporno niet op als alle gegevens bekend is? Ondernemers en beheerders van sites met kinderporno moeten in samenwerking met de partners op te sporen zijn. En waarom zouden internetgebruikers die moeten aangeven een ‘gezinsvriendelijk’ filter uit te zetten de Britse overheid vertrouwen die liegt over de spionage en fouten maakt bij de bescherming van de privacy van de gebruikers?

Enkele maanden geleden debatteerde het Europarlement over het inperken en controleren van pornografie op internet. Dat werd schimmig gevoerd, mede omdat het via zelfregulering zou moeten. De Europarlementariër voor de Zweedse Piratenpartij Christian Engström wees onder verwijzing van het Europees Verdrag voor de rechten van de Mens op de informatievrijheid (artikel 10): ‘Een ieder heeft recht op vrijheid van meningsuiting. Dit recht omvat de vrijheid een mening te koesteren en de vrijheid om inlichtingen of denkbeelden te ontvangen of te verstrekken, zonder inmenging van enig openbaar gezag en ongeacht grenzen.‘

Foto: Christy Turlington in advertentie voor Calvin Klein, 2013.

Generatieconflict VS tussen oude garde en klokkenluiders

Is er een direct verband tussen de heksenjacht op klokkenluiders en activisten (Occupy) door de regering-Obama en de vlucht van Edward Snowden naar Hong Kong? De krijgshaftige taal van het Amerikaanse politieke, journalistieke en militaire establishment tegen iemand als Bradley Manning, Julian Assange, Aaron Schwartz of Jeremy Hammond heeft in elk geval het vertrouwen in een eerlijke rechtsgang niet vergroot. Gary Young meent in The Guardian terecht dat het om een generatieconflict gaat. De klokkenluiders zijn de nieuwe Amerikaanse patriotten. De twintigers zijn volgens opinie-onderzoeker John Zogby de First Globals. Ze gaan voor de waarheid en zoeken informatie. Die is heiliger dan het doel-heiligt-alle-middelen beeld van een land.

Het verschil met de 70-er en voormalig vice-president Dick Cheney kan niet groter zijn. Zijn gebrek aan zelfreflectie is immens. Hij noemde bij Fox News Sunday Edward Snowden een verrader en mogelijk een Chinese spion. Cheney is achterdochtig waarom Snowden naar China is gevlucht: ‘I’m suspicious because he went to China. That’s not a place where you would ordinarily want to go if you are interested in freedom, liberty and so forth,’ zei Cheney. Zijn suggestie is dat iemand die gaat voor vrijheid in de VS moet zijn. Het antwoord is simpel. Het beeld dat in de VS de burgerrechten gerespecteerd worden ligt aan diggelen. Mede door de geheime programma’s die Cheney samen met president Bush tussen 2001 en 2009 invoerde. Een klokkenluider die andere opties heeft zal het wel uit zijn hoofd halen vrijwillig naar de VS te gaan. Vanwege het eenzijdige accent op staatsveiligheid bestaat daar geen eerlijke rechtspraak meer voor dissidenten.

De Chinese Global Times pleit ervoor om Snowden niet uit Hong Kong uit te wijzen. Het omschrijft de omslag in de beeldvorming over de VS: ‘Washington must be grinding its teeth because Snowden’s revelations have almost overturned the image of the US as the defender of a free Internet.’ De wereld ziet dat de VS met zichzelf in verlegenheid is. Barack Obama, Dick Cheney en belangrijke politici van beide grote partijen zweren bij onvoorwaardelijk patriottisme, staatsveiligheid en een specifieke rol voor de VS. Een nieuwe generatie zet echter internationalisme, waarheidsvinding en informatievrijheid voorop. In de tussentijd moet de VS de kwakkelwinter van Obama doormaken en volgt mogelijk nog een strenge Republikeinse winter vol repressie tegen ‘andersdenkenden’. De troost is: de jeugd heeft de toekomst. Als die zich niet laat onderdrukken.

Foto: Demonstratie voor Edward Snowden in Hong Kong. 13 juni 2013.

Behendig schuiven over de weg in Tunesië

En dan nu iets volledig anders. Of toch niet. Surfen op de weg in Tunesië. Het land zonder premier Hamadi Jebali dat in de twee jaar sinds het begin van de opstand niets opgeschoten is met de democratisering. Op de weg is meer beweging. Wat verbeeldt de bravoure achter een Tunesische brommer? De onafhankelijkheid? Het protest? Een uitlaatklep? Jeugdige overmoed? Levenslust? De verveling? De lange neus naar de politiek? De kunst van het brommer onderhoud? Het You Tube-kanaal waarop dit filmpje te zien is heet islam tunisie. Vol nieuws met talking heads die hun boodschap zenden. En dit. Godzijdank: eigen initiatief, ondernemingszin, actie. Plezier en branie tonen een blik achter de schermen van de façade. Als koppeling naar de werkelijkheid.

Of is dit in Pakistan? Of een ander land? Dan wordt het perspectief anders en de uitleg afwijkend. Dan rijst de vraag waarom dit geplaatst wordt. Uiteindelijk komt de verklaring op hetzelfde neer. Maar is actie verder weg.

Tongzoen met 16-jarige leerling vastgelegd op camera

Advocaat Wim Anker relativeert het belang van een tongzoen die directeur Ryan van de V. van de particuliere school Agnus Dei in Valkenswaard een 16-jarige leerling opgedrongen zou hebben. Het zou ‘per ongeluk’ zijn gebeurd. Maar de directeur wordt ook beschuldigd van sexuele handelingen bij betreffende jongen.

De zoen werd vastgelegd op een camera die de politie in het kader van een onderzoek had geplaatst. Van de V. stond vandaag in Den Bosch terecht in een pro forma zitting. Agnus Dei laat op haar site weten dat het een rustige en veilige werkplek voor kinderen biedt. Tijdens het onderzoek werd ook kinderporno op de computer van de directeur gevonden. Een Britse vriend Tom Peters zou dat erop geplaatst hebben, zo verklaart directeur Van de V. Peters is een bekende Britse pedosexueel. In de documentaire ‘The Child Sex Trade‘ van Liviu Tipurita uit 2003 infiltreerde coregisseur Andrew Smith in Peters’ netwerk. En legde het vast op camera.

Mediawijsheid nodig voor plaatsing eigen foto’s op Facebook

Op Belgische Facebook-pagina’s verschenen laatst foto’s van meisjes die ze zelf openbaar hadden gemaakt en anderen hadden doorgeplaatst met een beledigend bijschrift. Onder de titel ‘Antwerpse Hoeren‘, en allerlei lokale varianten stonden de meisjes te kijk. Ze schrokken zich rot, Facebook reageerde en sloot de pagina’s. Media schreeuwden moord en brand. ‘Zie je wel’, zeiden ze, ‘dat internet is een jungle waar brutalen de dienst uitmaken’. Zoals het gaat op dat nieuwe continent openden pagina’s zich weer. Zoals RIP Antwerpse Hoeren of Antwerpse fotomodellen. In een alleenspraak van eigenliefde waar spot en kritiek op spot hetzelfde worden.

Waarom besteden meisjes zoveel tijd aan het optutten en foto’s van zichzelf nemen, om ze vervolgens op Facebook te zetten? In soms uitdagende poses. Bedoeld voor vrienden, maar makkelijk kopieerbaar door wie dan ook. Dus elke kwaadwillende. Wat ontbreekt bij de meisjes is mediawijsheid. Het besef dat een eigen portretfoto misbruikt kan worden. Want een foto krijgt met een bijtend bijschrift of in een erotische omgeving een onbedoelde lading die de naam van de meisjes beschadigt. Kwestie van onderwijs. Niet van verbod.

De recente voorbeelden van de zelfmoord van Amanda Todd en de Instagram-rellen in Gothenburg leert dat er geen grens is aan het voorzien van foto’s van een nieuwe betekenis. En het navolgen van dat idee in een ander land. Pestkoppen die meisjes willen uitmaken voor sletten bestaan, en meisjes die zich daartegen wapenen ook. Maar als het de sport is om het randje op te zoeken, dan kan het gebeuren dat het ontspoort.

Foto 1: Zweedse Instagram-foto van Elin Olsson

Foto 2: Waar gaat de wereld naartoe? Facebook – Antwerpse fotomodellen.