Gedachten bij de foto ‘Marsh Farm in Early Spring’ (1893) van Peter Henry Emerson

Deze fotogravure uit 1893 schreeuwt het uit dat het landleven hard is. Een verre echo van de hedendaagse industrialisatie of verhobbysering van het platteland waar nog slechts twee smaken bestaan: de fabriek of de boerderette. Het begrip ‘Hard labeur’ brengt het terug tot de kern. Die omschrijving roept de associatie op met de gelijknamige streekroman van Reimond Stijns uit 1904. Hard werk in povere omstandigheden.

Fotograaf Peter Henry Emerson publiceerde in 1893 On English Lagoons waar deze foto ‘Marsh Farm in Early Spring’ uit afkomstig is. De voorstelling wordt door de fotograaf meestal van korte afstand in scherpe focus geportretteerd, maar in dit voorbeeld juist niet vanwege de geringe scherptediepte. Niet het paard en de boer zijn scherp in beeld, maar het midden van de huizen en schuren in de achtergrond. Man en paard worden geesten. Deep-focus fotografie ontstond pas 40 jaar later door technische innovatie. Emerson volgt wat zijn eigen oog in de natuur ziet. De streek is ‘The Norfolk and Suffolk Broads’, sinds 1989 het Broads National Park aan de Engelse Noordzeekust en het grootste beschermde wetland van het land. Moerasland dus. ‘Zijn foto’s zijn vroege voorbeelden van het promoten van fotografie als kunstvorm’, is de samenvatting.

De ‘goede oude tijd’ is hier ver te zoeken. Nostalgie wordt de pas afgesneden. Het geploeter van de boer uit 1893 doet pijn. De lente is in aantocht, maar voorspoed kondigt zich niet aan. Emerson legde de sfeer vast.

Foto: Peter Henry Emerson, ‘Marsh Farm in Early Spring’, 1893. Uit: On English Lagoons. Fotogravure.

Femen: ‘God is Woman’. Zes dieptes op zoek naar een verhaal

Een geval van deep focus. Een fotografische techniek waarbij de voorgrond, het midden en de achtergrond scherp in beeld komen. Op de achtergrond is de Parijse Basiliek Sacré-Cœur te zien. Hoog in Montmartre. In het midden manoeuvreren een man en een vrouw -waarschijnlijk toeristen- zich in de juiste positie voor een selfie met de Sacré-Cœur op de achtergrond en zij tweeën op de voorgrond. Zogezegd een #church selfie.

Op de voorgrond staat een halfblote activiste van FEMEN, terwijl de fotograaf achter de camera blijft. Op haar bovenlichaam staat in zwarte letters ‘God is Woman’. Het bericht waarbij deze foto staat roept op om foto’s met de tekst ‘I am God’ te sturen.  In een actie tot steun voor de Duitse Josephine Witt ‘sextremiste’ die in de Keulse Dom half uit de kleren ging. Daarvoor kreeg ze een boete van 1200 euro. FEMEN overweegt beroep.

In de foto zijn aldus vijf dieptes te onderscheiden. De fotograaf die achter het beeld staat, de halblote vrouw met gespreide armen en bloemnkrans, de man en vrouw die een selfie maken, de muur waarvoor zich enkele mensen bevinden en de basiliek in de hoogte. Typisch aan de cinematografische verteltechniek deep focus is dat de personages die we zien samenhangen. Ook als ze onbedoeld in beeld komen worden ze met elkaar verbonden. Wat hebben de halfblote vrouw, het stel en de zich voor de muur bevindende mensen met elkaar te maken? Welke betekenis wil de maker aan de beschouwer van de foto -dus de zesde diepte- die als het ware achter de fotograaf staat opleggen? Dat God een vrouw is of dat we de wereld in de hand hebben?

Foto 1: Foto van FEMEN voor actie ‘I am God’.

Foto 2: Still (na 2’ 17’’) uit The Long Voyage Home (1940) van John Ford, cameraman Gregg Toland.