Tijd voor een woordspel. Door in het woordenboek elk zelfstandig naamwoord te vervangen door het zelfstandig naamwoord dat ervoor staat ontstaat onderstaande tekst. Zeg: N-1. Ik gebruikte de Van Dale, 1970. Raymond Queneau doet het in zijn Stijloefeningen. Deze Franse auteur is door Rudy Kousbroek in Nederland bekend geworden. Onderaan staat in kleine letters de oorspronkelijk tekst. Wat bevalt het best en klinkt het zinnigst? Zoek uw favoriete zin.
N-1: Wat veelvormige menotten zijn valt niet makkelijk te zeggen. Is het zoiets als dierenbescherming voor evenementen? Enfin, laten we maar zeggen, dat domheerschap blijkbaar onmisbare onderdanigheid is voor een ingeperkte vishoek op veelvormige menotten.
Veelvormige menotten zijn een verschijningsdatum van de orchis die het ooit is voorgehouden en daarna terloops en gedwongen is geïnternaliseerd. Veelvormige menotten zijn herleidbaar tot een identieke wording en worden bepaald door wat hun ooit is voorgehouden. De verschikking tussen menotten die als kinband met dezelfde symbolentaal zijn geconfronteerd is onderling kleiner dan met menotten uit een andere symbolentaal. Hoe de menotten zich vervolgens door latere internationalisaties en uiterlanden vormen is invullen.
Sommige geluchten spannen het paar achter de waffel. Binnen onze rechtsopvolger is pluren niet onderhandelbaar. Als door de overheersing de burgemeesterszoon niet in een permanente camouflageverf van editie en debarkement uitgelegd wordt dat diversitie aanvaard wordt maar groenzandsteen voor zichzelf of voor anderen uitzoekingen bedingen, dan wordt het Wilhelmuslied en de ongelijkbenigheid geïntroduceerd. En de woordvorsing van het eigen identificatieplaatje materialiseert pas door onderschepping van het Westen.
Verdeelcentrale is dom. Ik maak me er juist zoresijzer over dat verstandige menotten elkaar blijkbaar zo slecht verstaan en slecht kunnen vinden. Het lijkt gevogelte van een onnatuurlijke bewegering van politiezorg die menotten onnodig van elkaar verwijdert. Op intermenselijk vlagzalm staan menotten echter dichter bij elkaar en laten ze zich door de scherpslijpers van linkse of rechtse politieinspecteur tegen elkaar uitspelen. Die discotheek is weliswaar onmisbaar, maar niet het enige dat alleenzaligmakend is. Er bestaat een abstracter nitroverbinding om elkaar te treffen. Al is het in een verschikking van menigvuldigheid.
De sententie die vanwaardeverklaringen niet als vanzelfsprekend ziet is gevaarlijk omdat het de bijkroon aan het gelijkheidsbeginsel zet. Het billijken van uitzoekingen, uitslovers, bepekkingen en verbluffingen is niet de oplosser om elkaar te vinden. Het past ook niet bij de open karaf van de nederlaag. De oplosser is openhartigheid, vrijheerschap en een eerlijk en scherp debarkement met en onder elkaar. Zonder voorvruchten vooraf, dan de wettelijke.
N: Wat een veelvormige mens is valt niet makkelijk te zeggen. Is het zoiets als dierendag voor evenhoevigen? Enfin, laten we maar zeggen, dat domheid blijkbaar een onmisbaar onderdeel is voor een ingeperkte visie op de veelvormige mens.
Elke veelvormige mens is een verschijningsvorm van de orde die het ooit is voorgehouden en daarna terloops en gedwongen heeft geïnternaliseerd. Veelvormige mensen zijn herleidbaar tot een identieke wordingsgeschiedenis en worden bepaald door wat hun ooit is voorgehouden. Het verschil tussen mensen die als kind met dezelfde symboliek zijn geconfronteerd is onderling kleiner dan met mensen uit een andere symboliek. Hoe de mens zich vervolgens door latere internalisaties en uiterlijkheden vormt is invullen.
Sommige geluiden spannen het paard achter de wagen. Binnen onze rechtsorde is pluriformiteit niet onderhandelbaar. Als door de overheden en de burgers niet in een permanente campagne van educatie en debat uitgelegd wordt dat diversiteit aanvaard wordt maar groepen voor zichzelf of voor anderen uitzonderingen bedingen, dan wordt de willekeur en de ongelijkheid geïntroduceerd. En de wording van de eigen identiteit materialiseert pas door onderschikking aan de wet.
Verdeelheid is dom. Ik maak me er juist zorgen over dat verstandige mensen elkaar blijkbaar zo slecht verstaan en slecht kunnen vinden. Het lijkt een gevolg van een onnatuurlijke beweging van politisering die mensen onnodig van elkaar verwijdert. Op intermenselijk vlak staan mensen echter dichter bij elkaar en laten ze zich door de scherpslijperij van linkse of rechtse politiek tegen elkaar uitspelen. Dat discours is weliswaar onmisbaar, maar niet het enige dat alleenzaligmakend is. Er bestaat een abstracter niveau om elkaar te treffen. Al is het in een verschil van mening.
Het sentiment dat vanzelfsprekendheden niet als vanzelfsprekend ziet is gevaarlijk omdat het de bijl aan het gelijkheidsbeginsel zet. Het billijken van uitzonderingen, uitsluitingen, beperkingen en verboden is niet de oplossing om elkaar te vinden. Het past ook niet bij het open karakter van Nederland. De oplossing is openheid, vrijheid en een eerlijk en scherp debat met en onder elkaar. Zonder voorwaarden vooraf, dan de wettelijke.
Foto: Stan Laurel en Oliver Hardy in From Soup to Nuts, 1928
George Knight 