Leuke vraag die aan jongeren op straat wordt gesteld. Heeft Suriname een ministerie voor godsdienst nodig? Dit naar aanleiding van een pleidooi van de minister van Binnenlandse Zaken Bronto Salam Gino Somohardjo tijdens het begrotingsdebat in het parlement.
Volgens een bericht van DBS zou volgens de minister een ministerie van Godsdienst ‘de kracht van de natie‘ moeten bewaken. Hoe de argumentatie precies luidt is onduidelijk. Er zijn wereldwijd talloze voorbeelden dat godsdienst de kracht van een natie ondermijnt. Er lijkt verder onderzoek nodig om te zien hoe dat voor Suriname ligt.
Het wordt er link op als minister Bronto Salam Gino Somohardjo beweert dat godsdienst via het beleidsgebied Religieuze Aangelegenheden, dat onder Binnenlandse Zaken valt, een belangrijke bijdrage levert aan ‘de vorming van de morele integriteit, erkenning en de naleving van normen en waarden‘. Dat zegt net niet dat deze vorming voorbehouden is aan godsdienst, maar suggereert dat wel. Moraliteit is niet exclusief godsdienstig. De suggestie is beledigend.
Het is de vraag welk probleem de minister op wil lossen met zijn pleidooi voor een ministerie van Godsdienst. Hij lijkt te redeneren vanuit de bureaucratie van beleidsterreinen en afdelingen van ministeries. Dat wil hij herschikken. Dat is verdedigbaar, maar daar passen andere argumenten bij.
Somohardjo’s argument dat de religieuze diversiteit van de Surinaamse samenleving wordt weerspiegeld in het beleid van de overheid is gevaarlijk. Daar raakt aan de scheiding van kerk en staat. Het gaat richting staatsmacht- en controle van godsdiensten.
Suriname verkeert in een economische en politieke crisis en het valt niet in te zien wat een ministerie van Godsdienst daar aan toevoegt. Cynisch is dat de morele rot vooral in de regering Santokhi zit waar Somohardjo deel van uitmaakt. Window dressing met een ministerie van Godsdienst is afleiding. De Surinaamse bevolking en religieuze instellingen hebben iets anders nodig. Namelijk een stabiele, integere, deskundige regering.
George Knight 