Gala is een Franse korte film uit 1961 van Jean-Daniel Pollet. Er gebeurt weinig. De zwarte hoofdpersoon (‘Le Noir’) die wordt gespeeld door Gésip Légitimus opent in het begin een groezelige club of danszaal en sluit hem weer aan het einde. Een narratieve film die keurig begin, midden en einde in die volgorde laat passeren. Experimenteel valt het niet te noemen.
Interessant is een recensie van Richard Brody in The New Yorker. Hij heeft het over een ‘triumph of aestheticism and a surprising view of a primordially multicultural France‘. Dat laatste wil zoveel zeggen dat het multiculturalisme in aanleg aanwezig is. Voor de Nederlandse situatie dringt zich de overeenkomst met de Surinaams-Nederlandse muzikant Kid Dynamite op die voor de Tweede Wereldoorlog in Nederland triomfen vierde.
De jazzy score is van Antoine Duhamel die in de jaren 1960 ook de muziek voor films van Jean-Luc Godard componeerde. Opvallend is het Cinemascope-formaat. De film is extra breed. Niet echt gebruikelijk voor zo’n korte film. Claude Melki met het Buster Keaton gezicht is de muze van Pollet maar hij legt het af tegen de onverstoorbare Gésip Légitimus.
Hilarisch is de scène waar hij een Chet Baker-achtig type het kijkgat achter de spiegel toont met zicht op de kleedkamer van stripper Dolly Bell. Het leven stroomt gemoedelijk voorbij. Gésip Légitimus pakt op het einde speelgoed in met de suggestie van een familieleven thuis. De sfeer is melancholisch. Een prachtig kleinood voor de liefhebber.
George Knight 