For English translation see comments (‘Reacties’).
Een orthodox-joodse man duwt een moslim in een rolstoel. Ze zeggen dat u niet mag lachen. Intouchables verwijst naar een recente Franse film over een rijke gehandicapte blanke en zijn zwarte verzorger die ondanks hun afwijkende achtergrond het samen prima kunnen vinden. Charlie Hebdo is een Frans satirisch blad.
Het laat zich de mond niet snoeren. In reactie op de reacties op ‘Innocence of Muslims‘ besteedt het aandacht aan de islam. Bij een themanummer over Mohammed in november 2011 vernietigde een bom de kantoren. De daders zijn nooit opgespoord. Nu met een naakte Mohammed als parodie op Le mépris van Jean-Luc Godard. Een film uit 1963 met Michel Piccoli en Brigitte Bardot. De beveiliging van de kantoren is aangescherpt.
Directeur Charb(onnier) ziet in persvrijheid geen provocatie. En moslims hoeven Charlie Hebdo niet te lezen, net zomin als hij naar een moskee gaat om naar een preek te luisteren die strijdig is met wat hijzelf gelooft. De Franse minister van Buitenlandse Zaken Laurent Fabius ziet er een onnodige provocatie in. Hij perkt zo de meningsuiting in door zijn verwijzing naar de ‘huidige context‘, ‘vermijden van het overbodige‘ en ‘individuele verantwoordelijkheid‘. Hij voegt zich bij de westerse bestuurders die uit veiligheidsoverwegingen voor een politiek van schipperen kiezen. En feitelijk de persvrijheid niet ondubbelzinnig ondersteunen.
Charb roept de Franse premier Jean-Marie Ayrault op de persvrijheid te ondersteunen in plaats van onder de indruk te zijn van een stelletje idiote clowns dat voor de Amerikaanse ambassade protesteert: ‘Jean-Marc Ayrault devrait soutenir la liberté de la presse et la République, plutôt que d’être impressionné par une bande de clowns ridicules qui manifestent devant l’ambassade des Etats-Unis.’ Premier Ayrault laat Charlie Hebdo trouwens vrij om zelf te oordelen. Charb ziet nooit een gunstige mondiale context om te spotten met religie.
Dalil Boubakeur, rector van de Grote Moskee in Parijs roept op tot kalmte. Hij verklaart met verbazing, verdriet en bezorgdheid vernomen te hebben dat de publicatie van Charlie Hebdo de protesten in de islamitische wereld kan verergeren. Hij roept op geen olie op het vuur te gooien. Boubakeur betreurt het dat het aanzetten tot religieuze haat niet even zwaar bestraft wordt als het aanzetten tot rassenhaat. Zijn vorige klacht tegen Charlie Hebdo werd ongegrond verklaard. Een verbod zou in zijn ogen een rem op de protesten kunnen zijn.
Vraag is welke opstelling meer te betreuren valt. De praktische vol berekening van Fabius of de zalvende zonder gevoel voor humor van Boubakeur. Van deze kun je nog stellen dat-ie voor het islamitisch belang ingehuurd is. Dat doet-ie kundig. Maar Fabius vertegenwoordigt het morele failliet van de liberale democratie. Voor een satirisch blad als Charlie Hebdo zijn laffe, blunderende en frauderende politici een ware zegen.
Foto 1: Omslag van Charlie Hebdo, 19 september 2012
Foto 2: Pagina uit Charlie Hebdo: Le film qui embrase le monde musulman (De film die de moslimwereld omarmt). ‘Mohammed’ vraagt aan ‘regisseur Jean-Luc Godard’ of-ie van zijn kont houdt (Et mes fesses? Tu les aimes mes fesses?). Verder: Mahomet, une étoile est née! (Mohammed, een ster is geboren!).
George Knight 
Moslims beledigen niet-Moslims elke dag met “kafirs, ongelovigen en christen honden” en nog veel meer, daar hebben ze geen moeite mee. Wat willen ze dan, dat niet-Moslims ook de straat op gaan en gewelddadig gaan protesteren en willekeurige Moslims terroriseren en vermoorden? Laat ons dan een tekeningetje maken.
LikeLike
@badou
Zo is het. Ik begrijp best dat verantwoordelijk bestuurders hun hersens moeten gebruiken en voor hun burgers moeten zorgen. Ook overzee. Geen makkelijke taak om de juiste afweging te vinden tussen veiligheid en meningsuiting. Maar ik krijg toch het onaangename gevoel dat veel politici niet onverkort achter de meningsuiting staan en te makkelijk buigen voor intimidatie en dreiging met geweld. Sommigen spreken over een onnodige provocatie (provocation inutile) Dat lijkt me onverstandig. De film of cartoon zijn het probleem niet -die zijn inwisselbaar- maar de reactie van bepaalde moslims. In de pluriforme samenleving moet iedereen geven en nemen. Niemand krijgt het perfect.
http://www.lexpress.fr/actualite/politique/charlie-hebdo-entre-liberte-d-expression-totale-et-provocation-inutile-les-politiques-hesitent_1163119.html
Opvallend is dat in de gevestigde media de binnenpagina niet wordt afgebeeld als illustratie om de lezers en kijkers te informeren. Jammer dat hier de resolutie te wensen over laat.
De cartoons over Mohammed brengen intussen zoveel teweeg dat L’Express er een livestroom aan gewijd heeft. Veelzeggend is het bericht dat aanstaande vrijdag in 20 landen de Franse ambassades, consulaten, culturele centra en Franse scholen in opdracht van de regering gesloten zullen worden. De Unie van Joodse Studenten van Frankrijk (UEJF) heeft haar steun uitgesproken voor Charlie Hebdo: Degenen die Charlie Hebdo aanvallen richten zich op de verdedigers van de vrijheid van meningsuiting. Zo escaleert ook de woordenstrijd.
http://www.lexpress.fr/actualite/media-people/media/en-direct-charlie-hebdo-caricature-mahomet_1163059.html
LikeLike
For non-Dutch speakers who visit this blog I give an English translation:
Charlie Hebdo lets islam cool and politicians with cold feet
An orthodox Jewish man pushes a Muslim in a wheelchair. They say you should not laugh. ‘Intouchables’ refers to a recent French film about a rich white handicapped man and his black assistant who despite their different background can interact perfectly. Charlie Hebdo is a French satirical magazine.
It can not be silenced. In response to comments on ‘Innocence or Muslims‘ it devotes attention to Islam. In a special issue about Muhammad in November 2011 a bomb destroyed the offices. The perpetrators were never identified. Now with a naked Muhammad as a parody of ‘Le mépris’ of Jean-Luc Godard. A film from 1963 with Michel Piccoli and Brigitte Bardot. The surveillance of the offices is tightened.
Director Charb(onnier) sees no press freedom provocation. Muslims are not obliged to read Charlie Hebdo, just as he will not go to a mosque to listen to a sermon which is contrary to what he believes. The French Foreign Minister Laurent Fabius views an unnecessary provocation. He constrains free speech in his reference to the ‘current context‘, ‘avoiding the unnecessary‘ and ‘individual responsibility‘. He joins the western public administrators who are haggling for safety reasons. And actually do not support the freedom of press unequivocally.
Charb calls the French Prime Minister Jean-Marie Ayrault to support free speech rather than be impressed by a bunch of stupid clowns who protest in front of the American embassy: ‘Jean-Marc Ayrault devrait soutenir la liberté de la presse et la Republique, plutôt que d’être impressionne par une bande clowns ridicules qui manifestent devant l’embassy des Etats-Unis.’ Moreover premier Ayrault lets Charlie Hebdo free to judge. Charb never sees a favorable global context to mock religion.
Dalil Boubakeur, rector of the Grand Mosque in Paris calls for calm. He explains with surprise, sadness and anxiety learning that the publication of Charlie Hebdo may worsen the protests in the Islamic world. He calls for no oil on the fire. Boubakeur regrets that incitement to religious hatred is not as heavily penalized as incitement to racial hatred. His previous complaint against Charlie Hebdo was unfounded. In his eyes a ban would be a brake on the protests.
Let’s question which setup is more regrettable. The practical calculation of Fabius or the unctuous without a sense of humor of Boubakeur. From the latter you can still say he was hired for the Islamic interest. He does so ably. But Fabius represents the moral bankruptcy of liberal democracy. For a satirical magazine as Charlie Hebdo cowardly, blundering and fraudulent politicians are a true blessing.
Caption second illustration: Page from Charlie Hebdo: Le film qui embrase le monde musulman (The film that embraces the Muslim world). ‘Muhammad’ asks ‘director Jean-Luc Godard’ if he loves his ass (Et mes fesses? Tu les aimes mes fesses?). Furthermore: Mahomet, une étoile est née! (Muhammad, a star is born!).
LikeLike
Pingback: Merthe heeft 15 minuten wereldfaam; hoe infaam is de burgemeester? « George Knight
Pingback: Sociale media verbinden de wereld: een week ‘George Knight’ « George Knight
Een zo uiterlijk te onderscheiden Christen is niet te tekenen en ontbreekt in de prent. Dat die uiterlijk niet te onderscheiden is, is positief te noemen. De focus legt de tekenaar op twee van de drie monotheïstische Godsdiensten. Maar als een typisch te onderscheiden Christen wel bestond had die er naast kunnen lopen met de 3 Heilige boeken in de hand op volgorde van ontstaan. De Joodse man en de Moslim hebben dezelfde gezichten. Dan had de Christelijke man (of vrouw uiteraard) eenzelfde gezicht gehad met alleen andere kleding. Laten nou de aanhangers uit die drie religies uit dezelfde Bron putten en in het aangezicht van God (als je in het bestaan gelooft) precies hetzelfde ook zijn. Helaas is men zich dat nauwelijks bewust en dat is eigenlijk vanuit die Religies iets om diep voor te schamen. Zeker ten opzichte van overige wereldreligies en mensen die zonder religie hun leven invulling geven. Goed en minder goed of slecht, net als diegenen die in God geloven. Maar juist omdat je erin gelooft laad je een extra verantwoordelijk op je om God, je eigen Heilig boek niet te schande te maken. Dat gebeurt omvangrijk in deze wereld. Men durft zelfs in Godsnaam geweld te gebruiken, te intimideren, brand te stichten, te moorden, Daar valt wat geproduceerd (ordinair of niet) wordt via een pen, of camera bij in het niet.
LikeLike
Pingback: Mohammed: A Star Is Born « George Knight
Pingback: Een blogger is altijd aan zet: evaluatie 2012 « George Knight
Pingback: Charlie Hebdo publiceert album over het leven van Mohammed « George Knight
Pingback: Berichtgeving over dodenlijst Al Qaeda ontspoort journalistiek | George Knight