Terroristische aanslag in Parijs op Charlie Hebdo: 12 doden. Islam?

Update 13.25: Volgens L’OBS heeft een Arabisch sprekende vrouw die op de plek aanwezig was de aanvallers in het Arabisch horen schreeuwen: Allah akbar, de profeet is gewroken. (Allah akbar, le prophète a été vengé).

Frankrijk is in schok. Twaalf doden, waarvan twee agenten bij een terroristische aanslag op het kantoor van het satirische weekblad Charlie Hebdo in Parijs. Befaamd voor het aanpakken van politici en themanummers over religie, waarop moslims doorgaans onverdraagzamer reageren dan joden of katholieken. Wellicht omdat activistische moslims minder gevoel voor humor hebben en de werking van de westerse persvrijheid niet begrijpen. Het onderzoek naar de twee daders die beschikten over automatische wapens is nog in volle gang.

De video toont dat ze ‘Allah akbar’ roepen, zodat aangenomen mag worden dat de daders moslim zijn. Door de regering is het plan Vigipirate ingesteld, zo meldt L’OBS. In 2011 werd er een aanslag met een brandbom op het kantoor gepleegd. Er was politiebewaking. President Hollande spreekt van een ‘lafhartige aanslag‘.

Rusland: Mistral-schepen passen niet in militaire doctrine. Dus?

Het beste antwoord op iets wat men niet kan krijgen is dan men het niet meer hoeft. Het Russische leger en de politieke leiding hebben de Franse regering in 2014 onder druk gezet om twee Mistral-helicopterschepen aan Rusland te leveren. Na de annexatie van de Krim door Rusland werd dat door de Franse regering al teruggebracht tot een schip. Dat uitgerekend bij de Krim in de Zwarte Zee inzetbaar zou zijn wat het politiek gevoelig maakte. De levering van de Mistral aan Rusland werd symbool voor de machtsverhoudingen. De druk van de VS en de EU ten gunste van Oekraïne was blijkbaar sterker. Nu zegt de Russische vice-president van het Russische militair-industriële complex Youri Mikhaïlov dat de Mistral niet meer in de militaire doctrine van Rusland past. Een tegenstrijdigheid omdat de Russen gedurende 2014 hun best hebben gedaan de schepen geleverd te krijgen. Wat rest is een rechtszaak over de betaling en een symbolische nederlaag voor Rusland.

Foto: Schermafbeelding van ‘Les Mistral ne correspondent pas à la doctrine militaire russe (responsable)’ op La Voix de Russie.

Steun Kremlin aan Europese extremistische partijen geeft kans op aanpak partijfinanciering

De pro-Oekraïense nieuwszender Ukraine Today laat de kans niet liggen om te wijzen op Europese partijen die door de Russische Federatie worden gefinancierd. Zo werd afgelopen week bekend dat de Russische bank First Czech-Russian Bank het Franse Front National vorig jaar een lening van 40 miljoen euro heeft gegeven. Pikant is de steun van deze partij aan Rusland die tegen de buitenlandpolitiek van de EU in gaat om dit land twee Mistral-helicopterschepen te leveren. Inzetbaar in de Zwarte Zee. Vraag is hoe aanvaardbaar het is dat buitenlandse overheden politieke partijen financieeel ondersteunen zonder daar openheid over te geven.

Vanwege de politieke gevoeligheden dient dit opgepakt te worden op het allerhoogste niveau. Want het is ongewenst en onaanvaardbaar dat van buiten de EU politieke partijen worden ondersteund met als doel verzwakking van de EU. Een onderzoek dat wordt gecoördineerd door EU-voorzitter Jean-Claude Juncker, zijn rechterhand Frans Timmermans en buitenlandcoördinator Federica Mogherini dat de financiering van alle Europese politieke partijen inventariseert is gewenst. Nietsdoen is geen optie, maar grenst aan naïviteit.

Instituties dienen zichzelf te beschermen. De Russische inmenging geeft de EU-commissie de argumenten die tot nu toe ontbraken om de financiering door landen of bedrijven van Europese partijen in kaart te brengen en aan banden te leggen. De aanpak wordt er niet sterker op als alleen naar Rusland wordt gekeken. Westerse wapenfabricanten die met geld Europese politici kopen -zoals bij de JSF- zadelen landen niet alleen op met onnodige producten die ook nog eens te duur zijn, maar beschadigen de democratie. En het vertrouwen erin.

Over de inmenging door Rusland in de interne besluitvorming van de EU bestaat veel misnoegen. De aanpak van partijfinanciering is daarom een eenmalige kans die dankzij president Putin toevallig langskomt. Beperking van en transparantie over de financiering van Europese politieke partijen verdient apart beleid.

Mark Rutte moet niet langer bierdrinken met Vladimir Putin

De Litouwse president Dalia Grybauskaite zei gisteren dat de EU afbreuk doet aan de eigen waarden door de handelsbetrekkingen met Rusland te beschermen. The Baltic Times doet verslag. Ze doelde op de verkoop van een Frans militair Mistral-helicopterschip aan Rusland -mogelijk gevolgd door een tweede- dat het machtsevenwicht in de Zwarte Zee zal beïnvloeden en in strijd is met de Gedragscode voor Wapenverkoop dat de EU in 1998 ratificeerde. Vele criteria zijn er trouwens mee in strijd, maar vooral 6a dat gaat over ‘de steun of aanmoediging van het terrorisme en de internationale georganiseerde criminaliteit’ door de koper. Door zijn inmenging in Oekraïne en z’n andere geheime oorlog in Moldavië is het goed verdedigbaar om president Putin onderhand als de grootste terrorist van Europa te beschouwen. Die verkoop je toch geen Mistral?

De ‘Mistralisatie‘ van de Europese politiek verscheurt de Europese waarden. Het scheidt de onderkruipers van de activisten. Kwartaalcijfers van bedrijven, werkgelegenheid en goedkope kredieten winnen het tot nu toe van samenwerking, solidariteit en een coherente buitenlandse politiek. In een opinieartikel in de NRC constateert Bas Heijne dat al het socializen en bierdrinken met Putin niets opgeleverd heeft. Een diepte-investering van niks. Terwijl ander westerse landen afhaakten en wegbleven in Sochi. Maar Nederland niet. Toen het er echter op aankwam toonde president Putin geen respect voor Nederland en de MH17-slachtoffers. De kruiperige houding en de gedienstigheid van het Nederlandse politieke en economische establishment betaalden niet uit.

Nederland wordt laat wakker. Wie weet hoe snel het weer wegkijkt richting business as usual als opnieuw het tij keert. Maar er zijn positieve signalen. Voormalig Gasunie-voorzitter George Verberg stelt een boycot van gas uit Rusland voor. Nederlands bedrijfsleven en politiek hebben zich jarenlang laten piepelen door Putin. Denk nogmaals aan het beschamende, onwaardige en naïeve bierdrinken van koning Willem-Alexander met Putin in Sochi. Terwijl deze de annexatie van de Krim voorbereidde. Slappe knieën en gebrek aan ruggengraat als gevolg van de influisteringen door Shell, Philips en Gasunie. Geen maatschappelijk protest hielp eraan.

Nederland kan alleen een vuist maken binnen de EU. De Nederlandse krijgsmacht is een schaduw van wat het ooit was. Landen als Frankrijk en Duitsland zijn bedeesd hun handelsbelangen te schaden en staan op de rem om Rusland harde sancties op te leggen. De EU is star en traag, gehypnotiseerd als het spreekwoordelijke konijn dat gevangen zit in de lichtbak. Europese en nationale leiders moeten niet oorlogszuchtig of impulsief zijn, maar de trage besluitvorming en het voor zich uitschuiven van besluitvorming vraagt veel van het geduld en inlevingsvermogen van de Europeanen. De EU lijkt een gedachtestop en een angst om op te treden tegelijk.

Foto: Obrechtstraat Utrecht, 2014  door Lydia van Oosten.

OVSE: Met kettingzaag werd in MH17 gezaagd. Wat is reactie EU?

Waarom zouden geüniformeerde mensen op de rampplek in Oekraïne waar de MH17 is neergekomen met een kettingzaag in de weer zijn geweest om stukken van de cockpit af te zagen en stukken van de romp doormidden te zagen? De Canadese OVSE-woordvoerder Michael Bociurkiw heeft het geconstateerd, maar zegt tegen de BBC het antwoord niet te hebben. Of liever gezegd, hij komt in z’n functie niet met conclusies.

Minister Frans Timmermans zei eerder dat degenen die het onderzoek op de rampplek blokkeren of vertragen de verdenking op zich laden schuldig te zijn. Waarom zouden militairen die de plek beheersen in door pro-Russische separatisten gecontroleerd gebied met een kettingzaag in de weer zijn gegaan als ze niet schuldig waren? Wat deden ze als anderen schuldig waren? Genoeg is genoeg. Pro-Russische separatisten hebben zelfs als onregelmatige strijders alle krediet verspeeld. Afgelopen dagen is dat ruimschoots aangetoond.

Als Europeaan schaam ik me voor de verdeelde EU die niet weet te reageren. Ook vandaag blijft het bij mooie woorden. Lidstaten wijzen naar elkaar en roepen ‘hij eerst’. Frankrijk weigert de verkoop van de Mistral-helicopterschepen op te schorten ondanks het feit dat het het machtsevenwicht in de Zwarte Zee doet verschuiven en in strijd is met de Gedragscode voor Wapenverkoop dat de EU in 1998 heeft geratificeerd. De EU aarzelt, treuzelt, blundert, stottert en houdt zich niet aan eigen beloften. Nu de trein met stoffelijke overschotten in Charkov is gearriveerd zegt Nederland bij monde van minister Timmermans niet tegen strengere sancties te zijn. Nederland kan nu een verschil maken door initiatief te tonen. Is het daar aan toe?

De raadsel van de EU is dat het zich laat chanteren door Rusland dat een BNP heeft dat 1/13 is van dat van de EU en kleiner is dan dat van Spanje. Het Russische gas maakt 0,4% van het BNP van de EU uit, maar lidstaten als Italië, Oostenrijk, Tsjechië, Hongarije of Griekenland laten zich door Russisch geld paaien. Hoe krom is dat voor een EU die zelfvoorziening als strategie heeft, maar zich toch bewust in de armen van Rusland gooit? Wat is de geloofwaardigheid van deze EU nog waard en welk vertrouwen geniet het nog van de Europeanen?

Sancties gaan Nederland iets kosten. Maar een natie is meer dan economie en het belang van Shell, Philips of naar Rusland exporterende bedrijven. Geld verklaart niet alles en bepaalt niet alles. Of het zou zo moeten zijn. Sancties zijn niet in de eerste plaats strafmaatregelen, maar instrumenten die tot doel hebben om de politiek te beïnvloeden. Rusland bedreigt de veiligheid van Europa en moet daarom teruggefloten worden. Omdat tot nu toe niks helpt en militair ingrijpen onmogelijk en onwenselijk is zijn harde sancties het enige wat overblijft.

Foto: Tweet van Michael Bociurkiw. Rampplek MH17, 18 juli 2014.

Petitie aan Frankrijk: Geen Mistral-oorlogsschepen voor Rusland

Update 3 september 2014: Het viel te verwachten en was onvermijdelijk, hoewel de Franse regering te lang tegenspartelde en de schepen toch wilde leveren. VS en EU en uiteraard ook Oekraïne uitten scherpe kritiek op Frankrijk. Maar vandaag haalt Frankrijk alsnog bakzeil. Het Elysée maakte bekend dat het de levering van de Mistralschepen aan de Russische Federatie opschort vanwege de oplopende spanningen in Oost-Oekraïne. 

Het valt niet te verwachten dat Frankrijk twee helicopterschepen aan Rusland levert. Een Mission Impossible van de Franse regering. Vroeg of laat zal het in moeten binden. Zeker als de Oekraïens-Russische oorlog in hevigheid toeneemt en de VS, Groot-Brittannië en Duitsland openlijk de kant van Oekraïne kiezen. Probleem voor Frankrijk is dat grotere landen als de VS of China hun eigen oorlogsschepen bouwen en kleinere landen de dure schepen niet nodig hebben. Rusland blijft over als een regionale grootmacht die technisch achterloopt op het Westen, maar zich militair steeds agressiever opstelt tegenover de buren. Diplomatiek is het pikant dat Rusland een van de Mistral-helicopterschepen vanuit de marinehaven van Sebastopol op de Krim wil laten opereren. Nog steeds Oekraïens grondgebied dat Rusland eerder dit jaar onrechtmatig inlijfde. De internationale gemeenschap erkent dat niet. De petitie roept de Franse regering op af te zien van de verkoop.

De EU heeft in 1998 een Gedragscode voor Wapenverkoop geratificeerd. Alle EU-landen onderschrijven de criteria. Niet valt in te zien hoe de verkoop van de Mistral-schepen aan Rusland regionale gewapende conflicten niet doen oplaaien of de vrede, veiligheid en stabiliteit in de Zwarte-Zee regio dienen. De gedragscode stelt in criterium 5 dat lidstaten geen wapens mogen verkopen aan landen die de nationale veiligheid van bevriende staten in gevaar brengen. Door het tekenen van het associatieverdrag met de EU is Oekraïne een bevriende staat van de EU geworden. Er is nog veel meer te zeggen over de geheime oorlog van Rusland in Oekraïne, maar de hoofdzaak is dat de EU bij de beslissing over de verkoop van de Mistral-schepen haar eigen gedragsregels navolgt. Als het dat doet dan dient de verkoop aan Rusland afgeblazen te worden.

Een optie is om de schepen aan een andere partij dan Rusland te verkopen zodat Frankrijk niet eenzijdig met de schade blijft zitten. Te denken valt aan een constructie waarbij rijkere landen als Japan, VS, Duitsland of Saoedie-Arabië de schepen betalen en ze in bruikleen geven aan een land als Canada dat ze inzet voor een humanitair doel ten behoeve van een supranationale organisatie als de VN. Of wie weet kan een creatief Den Haag zorgen dat de Nederlandse marine betrokken wordt in onderhoud en beheer. Maar dat gaat voorbij aan de politieke onwil van de nieuwe Entente tussen Frankrijk en Rusland om een streep door de deal te zetten.

Foto: Schermafbeelding van petitie ‘France’s Foreign Minister Laurent Fabius: Stop supplying Russia with Mistral-class warships’ voor Avaaz.

Frankrijk verkoopt ‘Mistral’-schepen aan Rusland. Sans gêne

Wat zijn principes waard in de buitenlandse politiek? Zo goed als niets. Landen zetten tegenwoordig het eigen gewin voorop. Nederland heeft de mensenrechten ingewisseld voor economische politiek. Niks nieuws. In elke oorlog verkopen partijen wapens aan de andere partij. Als het maar geld oplevert. Oorlog is een hefboom voor winst. Van sommigen ten koste van velen. Vaak verhuld met een ethisch sausje van politieke praatjes die niks kosten, maar mooi tonen. Het verschil met de verkoop van twee Franse helicopterschepen Mistral aan Rusland is dat het zo ongegeneerd gaat. De Franse regering zoekt geen excuses om 1,4 miljoen euro te cashen en Rusland bruuskeert Frankrijk door te verklaren dat een van de schepen gestationeerd zal worden op de Krim. Dat door Rusland eerder dit jaar eenzijdig geannexeerd werd. Deze inlijving wordt door Frankrijk niet erkend.

Plasterk staat debat over spionage in de weg. Graag over de inhoud

Politiek is duidelijk. De oppositie doet aan oppositie. Hoewel dat tegenwoordig in de landelijke politiek minder duidelijk is dan voorheen. Met een ‘gedogende’ oppositie van D66, CU en SGP die tegen de coalitie van VVD en PvdA aanleunt. Maar Ronald van Raak van de SP is echte oppositie. Hij lust minister Ronald Plasterk rauw.

Van Raak heeft gelijk dat Plasterk een flutverhaal heeft. Dat zal Plasterk diep in z’n hart ook zo vinden. De beantwoording door de ministers Plasterk en Hennis over het verzamelen van 1,8 miljoen gegevens van telefoongesprekken roept vragen op. Morgen is het kamerdebat. De positie van Plasterk staat ter discussie omdat-ie in oktober en november 2013 in de media niet de waarheid heeft gesproken over wie de 1,8 miljoen gegeven verzamelde: de NSA of de Nederlandse veiligheidsdiensten. Plasterk meende de NSA, maar nu geeft-ie toe dat de gegevens door de Nederlandse diensten zijn verzameld. Hij weet dat al sinds 22 november.

Naast wat Van Raak en commentaren in de media over de zogenaamde verdedigingslinie van minister Plasterk zeggen, zoals RTL’s Pieter Klein: ‘Het werk van inlichtingen- en veiligheidsdienst is geheim, en omdat het staatsgeheim is, kan ik er niets over zeggen‘ valt er op die beantwoording nog meer af te dingen. Bijvoorbeeld over de claim dat in oktober 2013 nog niet uit de media bleek dat er ook metadata waren vastgelegd door de inlichtingsdiensten. Da’s te rigoureus en interpreteert het artikel in Le Monde te eenzijdig. Zie hier.

Zelfs als blijkt dat Plasterk geen voldoende grip op de materie heeft en de Tweede Kamer door onkunde, onbegrip of moedwil onvolledig heeft geïnformeerd is-ie nog niet belangrijk genoeg om onderwerp van een kamerdebat te zijn. Hoewel het daar wel op uit zal draaien. Partijpolitiek kan ook afleiding zijn. De focus zou moeten liggen op de rechtmatigheid en de doelmatigheid van de operaties van de inlichtingendiensten AIVD en MIVD. Het ongelukkige optreden van Plasterk vergemakkelijkt het feit dat zijn positie dient als rookgordijn om de transparantie over de geheime diensten te verhinderen. Hij vangt de kogel op. Blijft-ie leven?

Frankrijk en Mexico kwaad op VS wegens spionage. Wie wint?

Uit een artikel in Le Monde van Jacques Follorou en Glenn Greenwald dat is gebaseerd op de Snowden-documenten blijkt uit een grafiek dat tussen 10 december 2012 en 8 januari 2013 de NSA 70,3 miljoen telefoongesprekken binnen Frankrijk heeft afgetapt. De Franse minister van Binnenlandse Zaken Manuel Valls noemt dit schokkend en onacceptabel en spreekt zijn verontwaardiging uit. Minister van Buitenlandse Zaken Laurent Fabius eist van de Amerikaanse ambassadeur in Frankrijk een ‘onmiddellijke’ verklaring. Hij voegt toe dat dergelijke praktijken tussen partners die de privacy ondermijnen volstrekt onaanvaardbaar zijn. Er moet snel voor gezorgd worden dat ze stoppen. In een andere ontwikkeling kwam Der Spiegel gisteren met het bericht van Jens Glüsing, Laura Poitras, Marcel Rosenbach en Holger Stark dat de NSA jarenlang systeemmatig inbrak in de e-mail van de Mexicaanse president Felipe Calderon. Om onder meer economische redenen.

Een spannend publicitair spel wordt gespeeld door kritische publicisten om het establishment te omsingelen. Als in een partij Go waar de uitslag afhangt van wat er in de marge gebeurt. Centrum is de VS waar de regering-Obama de gevestigde journalistiek aan haar kant heeft. Met als gevolg dat een inhoudelijk debat over de onthullingen van Snowden alleen in kwaliteitsmedia gevoerd wordt. De mainstream media komen met afleiding. Daarom vallen de aanvallers de VS indirect aan via andere landen. Bruggenhoofden om de publieke opinie om te laten slaan zijn Latijns-Amerika (Brazilië en Mexico), Canada, Duitsland en nu dus ook Frankrijk.

Greenwald kondigde op 10 oktober onthullingen over Amerikaanse spionage in Nederland aan. Het Le Monde-artikel stelt dat de spionage van Frankrijk werd gecatalogiseerd onder het programma US-985D, en van Duitsland onder US-987LA en US-987LB. Onder welke code wordt de economische, politieke en diplomatieke top van Nederland bespioneerd door de NSA? Tweakers leidt uit de grafiek die zegt dat in Frankrijk in 30 dagen 70,3 miljoen telefoongesprekken werden afgetapt af dat in Nederland 1,8 miljoen telefoontjes door de NSA werden afgetapt. Minder dan in Frankrijk, maar genoeg om ongerust over te zijn. SP’er Ronald van Raak stelt opnieuw voor om Edward Snowden voor een hoorzitting in de Tweede Kamer uit te nodigen: ‘De Amerikaanse afluisterpraktijken blijken steeds omvangrijker. Er zijn serieuze aanwijzingen dat de Amerikaanse geheime dienst NSA nagenoeg alle gegevens die Nederlandse burgers wisselen via telefoon en internet kunnen afluisteren, opslaan en analyseren. Dit is een inbreuk op onze fundamentele rechten.‘

Foto: Deel van een grafiek die Der Spiegel publiceerde over de door de NSA aantal afgetapte telefoongesprekken in de periode tussen 10 december 2012 en 8 januari 2013. Tweakers concludeert  aan de hand van het Le Monde-artikel dat in de betreffende periode in Nederland 1,8 miljoen telefoongesprekken werden afgetapt door de NSA. NB: Het betreft ook de inhoud van gesprekken, niet alleen de zogenaamde ‘metadata’. 

Charlie Hebdo publiceert album over het leven van Mohammed

De samenvatting van het album van het Franse satirische weekblad Charlie Hebdo over Mohammed begint met dezelfde vraag die Bassem Youssef (‘de Egyptische Jon Stewart’) ook stelt. Namelijk wie mag bepalen wie een moslim is. Wie is de eigenaar van Mohammed, ofwel ‘À qui appartient Mahomet?‘ Geen onredelijke vraag aan een islamitische wereld waar radicalen door demagogie en intimidatie het antwoord menen te kunnen claimen op de vraag wie wel of niet een goede moslim is. Velen gaan bangelijk mee in die retoriek. Niet Bassem Youssef die de bal terugkaatst door radicale sjeiks niet langer als representant van de islam te beschouwen.

Charlie Hebdo leidt evenmin aan koudwatervrees om zich ferm tegen de claim van de radicalen uit te spreken. Over een onderwerp dat niemand bezit: ‘On peut caricaturer Mahomet comme on caricature Jésus, Napoléon ou Zorro‘. Dus de karikatuur van Mohammed is evengoed toegestaan als die van Jezus, Napoleon of Zorro.

Charlie Hebdo trok de laatste jaren vaker de internationale aandacht. In november 2011 kwam het wegens een ‘Charia'(Sharia)-nummer met Mohammed als gastredacteur onder vuur te liggen door een aanslag op de kantoren. Toen bleek al dat het samengaan van islam en humor niet door iedereen begrepen werd. Als antwoord op de Innocence of Muslim-film werd in september 2012 Mohammed als filmster geportretteerd. Met een naakte Mohammed als parodie op de film Le Mépris van Jean-Luc Godard. De Franse minister Laurent Fabius van Buitenlandse Zaken (socialist) zag er een onnodige provocatie in. Volgens critici een laffe reactie.

Het album hors-série is bedoeld om te informeren over het ontstaan van de islam waarover zo weinig bekend is. Islamitische kroniekschrijvers worden nauwgezet gevolgd, ook omdat de Fransen bijster weinig weten over de achtergronden van de tweede godsdienst van het land. Wat de vraag oproept waarom de islam zichzelf niet wetenschappelijk doorlicht. Dat alles zonder toevoeging van humor, ‘Sans aucun humour ajouté‘. Alsof het biologisch voedsel betreft. Zo’n terzijde kan men bij een satirisch blad gerust met een korreltje zout nemen.

Zoals gebruikelijk als het om islamkritiek gaat barst de kritiek van alle kanten los. Waarbij nuttige idioten zich bij de professionele belangenbehartigers van de islam voegen. Secretaris-generaal Ekmeleddin Ihsanoglu van de Organisatie van Islamitische Samenwerking (OIS) zegt in een verklaring dat de publicatie tegen de normen van verantwoorde journalistiek ingaat en dat de meningsuiting wordt misbruikt. Hij ziet in de publicatie zelfs aanzetten tot haat, en roept de Franse regering op tot ‘passende’ maatregelen. Zijn beschuldiging dat Charlie Hebdo de mensenrechten schendt klinkt onaannemelijk uit de mond van een vertegenwoordiger van een regio waar censuur eerder regel dan uitzondering is. De dubbele standaard van de OIS doet pijn aan de ogen.

Nog pijnlijker zijn goedpratende journalisten die nooit volmondig voor de vrijheid van meningsuiting zonder beperkingen gaan, maar deze inperken met hun gedachten over verantwoordelijkheid, fatsoen of dialoog. En zo hun collega’s afvallen en de radicale moslims bijvallen. Didier Houth van L’Express maakt het bont en ziet in de publicatie een provocatie en een middel om geld te verdienen. Hij schuift Charlie Hebdo het standpunt in de schoenen dat islam en democratie niet samengaan en dat een journalist daar niets over te zeggen heeft. Da’s aan de politiek om over te oordelen. Hoe kan iemand met zo’n beperkte opvatting van de meningsuiting en de journalistiek zich in hemelsnaam journalist noemen? Wat een nuttige idioot, zo’n Didier Houth.

Foto 1: Omslag van het door Charlie Hebdo uitgegeven album La vie de Mahomet (Het leven van Mohammed) – 1ste deel – Les débuts d’un prophète ( Het debuut van een profeet). 

Foto 2: Cartoon door Chab voor Charlie Hebdo: Luisterend naar de profeten die namens God spreken; Chab: ‘U hebt 5 minuten‘ – Jezus: ‘Ik ben de zoon van God, en als zodanig wil ik je vertellen dat …‘ – Mohammed: ‘Luister niet naar die verliezer! Ik ben de boodschapper van God en ..‘