Opnieuw de lange tenen van de islam (3). Pakistan blokkeert sites. Vanwege ‘Godslastering’ en ‘kwetsen van gevoelens van moslims’

Vandaag kreeg ik onderstaand bericht per email van WordPress waarin het aangeeft dat op last van de Pakistaanse overheid een blogpost in Pakistan wordt geblokkeerd wegens blasfemie en het kwetsen van de gevoelens van moslims ‘rond Pakistan’.  Het gaat om het commentaar ‘Humoristische tekeningen zonder humor in de islam’ van 31 juli 2012 met bovenstaande cartoon. De actie van de Pakistaanse overheidsdienst Pakistan Telecommunication Authority (PTA) bevestigt het vermoeden dat er binnen de islam weinig gevoel voor humor en tolerantie voor satire bestaat. Zie hier voor een verslag van eerdere meldingen van de PTA en de blokkade in Pakistan van delen van dit blog.

Foto: Cartoon van  Adam Zyglis in Commentaar ‘Humoristische tekeningen zonder humor in de islam’ van 31 juli 2012.

Terroristische aanslag in Parijs op Charlie Hebdo: 12 doden. Islam?

Update 13.25: Volgens L’OBS heeft een Arabisch sprekende vrouw die op de plek aanwezig was de aanvallers in het Arabisch horen schreeuwen: Allah akbar, de profeet is gewroken. (Allah akbar, le prophète a été vengé).

Frankrijk is in schok. Twaalf doden, waarvan twee agenten bij een terroristische aanslag op het kantoor van het satirische weekblad Charlie Hebdo in Parijs. Befaamd voor het aanpakken van politici en themanummers over religie, waarop moslims doorgaans onverdraagzamer reageren dan joden of katholieken. Wellicht omdat activistische moslims minder gevoel voor humor hebben en de werking van de westerse persvrijheid niet begrijpen. Het onderzoek naar de twee daders die beschikten over automatische wapens is nog in volle gang.

De video toont dat ze ‘Allah akbar’ roepen, zodat aangenomen mag worden dat de daders moslim zijn. Door de regering is het plan Vigipirate ingesteld, zo meldt L’OBS. In 2011 werd er een aanslag met een brandbom op het kantoor gepleegd. Er was politiebewaking. President Hollande spreekt van een ‘lafhartige aanslag‘.

Akkari: Ik zat fout met veroordeling Mohammed-cartoons

Weet u nog wie Ahmad Akkari is? Hij is de Deense moslimleider die namens een groep Deense imams in 2005 en 2006 de leiding nam tegen de publicatie van Mohammed-cartoons door de Deense krant Jyllands-Posten. Hij reisde met dat verhaal ook naar het Midden-Oosten om het verzet tegen de cartoons kracht bij te zetten. Nu is-ie terug in de publiciteit met een tegenovergestelde boodschap. Hij betuigt spijt over zijn eerdere actie van zeven jaar geleden. Hij verklaart dat de krant het recht heeft om cartoons over Mohammed te publiceren.

Akkari geeft nu toe dat-ie volledig fout zat, maar verklaart dat door zijn fascinatie voor de islamitische mentaliteit waardoor-ie het overzicht verloor: ‘At that time, I was so fascinated with this logical force in the Islamic mindset that I could not see the greater picture. I was convinced it was a fight for my faith, Islam‘. Hij zegt al tijdens zijn reis tot inzicht te zijn gekomen omdat-ie zag wat voor een onderdrukkende mentaliteit de moslimleiders hadden die hij ontmoette.  Hij verhuisde naar Groenland en kwam daar tot inzicht.

Bijzonder is dat Akkari zijn verontschuldiging heeft aangeboden aan cartoonist Kurt Westergaard die door moslims meermalen met de dood is bedreigd. Westergaard vindt Akkari geloofwaardig. Hij ziet er een bekering van islamist tot humanist in. Intussen volgen de andere Deense imams Akkari niet. Ze vinden het nog steeds verkeerd om cartoons van Mohammed te publiceren. En de bekering van Akkari? Die doen ze af als iemand die de aandacht zoekt. Moslims sluiten met hun gevoel voor humor niet aan bij het Westen.

Foto: Patrick Chapatte, Cartoon War, 2006

Charlie Hebdo publiceert album over het leven van Mohammed

De samenvatting van het album van het Franse satirische weekblad Charlie Hebdo over Mohammed begint met dezelfde vraag die Bassem Youssef (‘de Egyptische Jon Stewart’) ook stelt. Namelijk wie mag bepalen wie een moslim is. Wie is de eigenaar van Mohammed, ofwel ‘À qui appartient Mahomet?‘ Geen onredelijke vraag aan een islamitische wereld waar radicalen door demagogie en intimidatie het antwoord menen te kunnen claimen op de vraag wie wel of niet een goede moslim is. Velen gaan bangelijk mee in die retoriek. Niet Bassem Youssef die de bal terugkaatst door radicale sjeiks niet langer als representant van de islam te beschouwen.

Charlie Hebdo leidt evenmin aan koudwatervrees om zich ferm tegen de claim van de radicalen uit te spreken. Over een onderwerp dat niemand bezit: ‘On peut caricaturer Mahomet comme on caricature Jésus, Napoléon ou Zorro‘. Dus de karikatuur van Mohammed is evengoed toegestaan als die van Jezus, Napoleon of Zorro.

Charlie Hebdo trok de laatste jaren vaker de internationale aandacht. In november 2011 kwam het wegens een ‘Charia'(Sharia)-nummer met Mohammed als gastredacteur onder vuur te liggen door een aanslag op de kantoren. Toen bleek al dat het samengaan van islam en humor niet door iedereen begrepen werd. Als antwoord op de Innocence of Muslim-film werd in september 2012 Mohammed als filmster geportretteerd. Met een naakte Mohammed als parodie op de film Le Mépris van Jean-Luc Godard. De Franse minister Laurent Fabius van Buitenlandse Zaken (socialist) zag er een onnodige provocatie in. Volgens critici een laffe reactie.

Het album hors-série is bedoeld om te informeren over het ontstaan van de islam waarover zo weinig bekend is. Islamitische kroniekschrijvers worden nauwgezet gevolgd, ook omdat de Fransen bijster weinig weten over de achtergronden van de tweede godsdienst van het land. Wat de vraag oproept waarom de islam zichzelf niet wetenschappelijk doorlicht. Dat alles zonder toevoeging van humor, ‘Sans aucun humour ajouté‘. Alsof het biologisch voedsel betreft. Zo’n terzijde kan men bij een satirisch blad gerust met een korreltje zout nemen.

Zoals gebruikelijk als het om islamkritiek gaat barst de kritiek van alle kanten los. Waarbij nuttige idioten zich bij de professionele belangenbehartigers van de islam voegen. Secretaris-generaal Ekmeleddin Ihsanoglu van de Organisatie van Islamitische Samenwerking (OIS) zegt in een verklaring dat de publicatie tegen de normen van verantwoorde journalistiek ingaat en dat de meningsuiting wordt misbruikt. Hij ziet in de publicatie zelfs aanzetten tot haat, en roept de Franse regering op tot ‘passende’ maatregelen. Zijn beschuldiging dat Charlie Hebdo de mensenrechten schendt klinkt onaannemelijk uit de mond van een vertegenwoordiger van een regio waar censuur eerder regel dan uitzondering is. De dubbele standaard van de OIS doet pijn aan de ogen.

Nog pijnlijker zijn goedpratende journalisten die nooit volmondig voor de vrijheid van meningsuiting zonder beperkingen gaan, maar deze inperken met hun gedachten over verantwoordelijkheid, fatsoen of dialoog. En zo hun collega’s afvallen en de radicale moslims bijvallen. Didier Houth van L’Express maakt het bont en ziet in de publicatie een provocatie en een middel om geld te verdienen. Hij schuift Charlie Hebdo het standpunt in de schoenen dat islam en democratie niet samengaan en dat een journalist daar niets over te zeggen heeft. Da’s aan de politiek om over te oordelen. Hoe kan iemand met zo’n beperkte opvatting van de meningsuiting en de journalistiek zich in hemelsnaam journalist noemen? Wat een nuttige idioot, zo’n Didier Houth.

Foto 1: Omslag van het door Charlie Hebdo uitgegeven album La vie de Mahomet (Het leven van Mohammed) – 1ste deel – Les débuts d’un prophète ( Het debuut van een profeet). 

Foto 2: Cartoon door Chab voor Charlie Hebdo: Luisterend naar de profeten die namens God spreken; Chab: ‘U hebt 5 minuten‘ – Jezus: ‘Ik ben de zoon van God, en als zodanig wil ik je vertellen dat …‘ – Mohammed: ‘Luister niet naar die verliezer! Ik ben de boodschapper van God en ..‘

Islam laat Charlie Hebdo koud, maar koudwatervrees bij politici

For English translation see comments (‘Reacties’).

Een orthodox-joodse man duwt een moslim in een rolstoel. Ze zeggen dat u niet mag lachen. Intouchables verwijst naar een recente Franse film over een rijke gehandicapte blanke en zijn zwarte verzorger die ondanks hun afwijkende achtergrond het samen prima kunnen vinden. Charlie Hebdo is een Frans satirisch blad.

Het laat zich de mond niet snoeren. In reactie op de reacties op ‘Innocence of Muslims‘ besteedt het aandacht aan de islam. Bij een themanummer over Mohammed in november 2011 vernietigde een bom de kantoren. De daders zijn nooit opgespoord. Nu met een naakte Mohammed als parodie op Le mépris van Jean-Luc Godard. Een film uit 1963 met Michel Piccoli en Brigitte Bardot. De beveiliging van de kantoren is aangescherpt.

Directeur Charb(onnier) ziet in persvrijheid geen provocatie. En moslims hoeven Charlie Hebdo niet te lezen, net zomin als hij naar een moskee gaat om naar een preek te luisteren die strijdig is met wat hijzelf gelooft. De Franse minister van Buitenlandse Zaken Laurent Fabius ziet er een onnodige provocatie in. Hij perkt zo de meningsuiting in door zijn verwijzing naar de ‘huidige context‘, ‘vermijden van het overbodige‘ en ‘individuele verantwoordelijkheid‘. Hij voegt zich bij de westerse bestuurders die uit veiligheidsoverwegingen voor een politiek van schipperen kiezen. En feitelijk de persvrijheid niet ondubbelzinnig ondersteunen.

Charb roept de Franse premier Jean-Marie Ayrault op de persvrijheid te ondersteunen in plaats van onder de indruk te zijn van een stelletje idiote clowns dat voor de Amerikaanse ambassade protesteert: ‘Jean-Marc Ayrault devrait soutenir la liberté de la presse et la République, plutôt que d’être impressionné par une bande de clowns ridicules qui manifestent devant l’ambassade des Etats-Unis.’ Premier Ayrault laat Charlie Hebdo trouwens vrij om zelf te oordelen. Charb ziet nooit een gunstige mondiale context om te spotten met religie.

Dalil Boubakeur, rector van de Grote Moskee in Parijs roept op tot kalmte. Hij verklaart met verbazing, verdriet en bezorgdheid vernomen te hebben dat de publicatie van Charlie Hebdo de protesten in de islamitische wereld kan verergeren. Hij roept op geen olie op het vuur te gooien. Boubakeur betreurt het dat het aanzetten tot religieuze haat niet even zwaar bestraft wordt als het aanzetten tot rassenhaat. Zijn vorige klacht tegen Charlie Hebdo werd ongegrond verklaard. Een verbod zou in zijn ogen een rem op de protesten kunnen zijn.

Vraag is welke opstelling meer te betreuren valt. De praktische vol berekening van Fabius of de zalvende zonder gevoel voor humor van Boubakeur. Van deze kun je nog stellen dat-ie voor het islamitisch belang ingehuurd is. Dat doet-ie kundig. Maar Fabius vertegenwoordigt het morele failliet van de liberale democratie. Voor een satirisch blad als Charlie Hebdo zijn laffe, blunderende en frauderende politici een ware zegen.

Foto 1: Omslag van Charlie Hebdo, 19 september 2012

Foto 2: Pagina uit Charlie Hebdo: Le film qui embrase le monde musulman (De film die de moslimwereld omarmt). ‘Mohammed’ vraagt aan ‘regisseur Jean-Luc Godard’ of-ie van zijn kont houdt (Et mes fesses? Tu les aimes mes fesses?). Verder: Mahomet, une étoile est née! (Mohammed, een ster is geboren!).

Humoristische tekeningen zonder humor in de islam

Het Egyptische Al Ahram zegt dat de koptische leraar Bishoy Kamel is gearresteerd. Cartoons op zijn Facebook pagina zouden het islamitische geloof, de profeet Mohammed en president Mursi belasteren. Kamel wordt vier dagen vastgehouden in afwachting van onderzoek. Hij beweert niet verantwoordelijk te zijn voor de inhoud van de pagina omdat die afgelopen zaterdag zou zijn gehackt. Betreffende cartoons zijn op internet niet terug te vinden. Typerend als het over de islam gaat. Altijd een debat zonder primaire bron, maar met veel ruis.

Cartoons liggen gevoelig in de islamitische wereld, zoals de Marokkaanse cartonist Khalid Gueddar of de Egyptische zakenman Naguib Sawiris ondervonden. Tolerantie en rechtszekerheid staan er onder druk omdat islamitische hardliners in de zwakke islamstaten aan de winnende hand zijn. Ze kapen die falende staten.

Ook in de westerse wereld proberen moslims andersdenkenden hun wil op te leggen. Met voorbijgaan aan de pluriformiteit en onder het mom van ‘fatsoen‘ of ‘respect‘ eisen ze dan met veel misbaar een ingreep die neerkomt op de inperking van de meningsuiting. Zoals de Deense cartoonist Kurt Westergaard ondervond die ternauwernood ontkwam aan een dodelijke aanslag. Of het Franse tijdschrift Charlie Hebdo dat haar kantoor door een brandbom vernietigd zag omdat het een sharia-nummer uitbracht. Het lijkt de moslims te ontbreken aan gevoel voor humor dat aansluit bij het Westen. Zoals westerse toeschouwers niets begrijpen van de islam.

Foto: Adam Zyglis, Blasphemous

Egypte: Adel Imam wordt ervan verdacht de islam te beledigen

In 2008 ging in Egyptische bioscopen de komedie Hassan wa Morcus in première die gevoeligheden rond religie aansnijdt. Topsterren Adel Imam en Omar Sharif spelen respectievelijk de koptische priester Boulos en de moslim prediker sjeik Mahmoud. Gematigden die worden bedreigd door extremisten in hun gemeenschap. Adel Imam zegt: ‘Ik heb met behulp van de kunst de oorlog verklaard aan de extremisten, tegen degenen die verschillen tussen ons aanwakkeren’. Zijn manier om de vrijheid en de democratie te verdedigen.

Het wordt hem door het establishment niet in dank afgenomen. Nu wordt Adel Imam met drie maanden gevangenisstraf bedreigd. De grootste komiek van Egypte wordt ervan beschuldigd in zijn films te spotten met autoriteiten en politici en de islam en haar symbolen te beledigen. Waaronder baarden. Hij heeft 1 maand om in beroep te gaan. De verwachting is dat het zo’n vaart niet loopt en-ie in dan zal worden vrijgesproken.

Humor en de islam hebben een slechte relatie. Gebrek aan humor is een zwakte die alle religies treft. Maar moslims hebben overduidelijk de langste tenen. In november 2011 dreigden moslims het Parijse kantoor van Charlie Hebdo te vernielen vanwege een satirisch nummer over de islam. Wat met een brandbom gebeurde. Terwijl een cartoon in het nummer van Mohammed met een rode feestneus nog zo zegt dat ze verenigbaar zijn: ‘Oui, l’islam est compatible avec l’humour’. Humor is hoognodige kritiek die religie vooruit kan helpen.

Foto: Adel Imam (l.) en Omar Sharif (r.) in Hasan en Marcos van Rami Iman. Egypte, 2008.

Islam en humor leiden tot brand bij Charlie Hebdo

De aanslag tegen het Franse satirische blad Charlie Hebdo veronderstelt opnieuw dat er moslims zonder gevoel voor humor zijn. Een brandbom heeft de kantoren vernietigd. Maar er zijn nog geen daders gepakt. Er waren wel diverse bedreigingen ontvangen. En dat juist bij verschijning van een nummer dat eenmalig was omgedoopt tot Charia (=Sharia) Hebdo en Mohammed als gastredacteur vroeg. De profeet stemde graag toe.

Een uitgelezen kans dus om de islam en humor met elkaar te verbinden. Maar de combinatie leidt tot brand. Zoals religie en humor doorgaans niet samengaan. Terwijl een cartoon in het nummer van Mohammed met een rode feestneus nog zo zegt dat ze wel verenigbaar zijn: ‘Oui, l’islam est compatible avec l’humour’. 

In Nederland komen Sinterklaas en kerstmis er weer aan. Dat worden weer moeilijke tijden voor moslims zonder humor. Zo stuurt de Projectgroep Moslims in Dialoog elk jaar weer dezelfde tekst rond die moslims waarschuwt om feesten van andersdenkenden niet mee te vieren of te respecteren. Het hoort bij de pluriforme samenleving waar de meest uiteenlopende vormen van humor samenkomen. Of elkaar midscheeps rammen.

Charlie Hebdo heeft een linkse signatuur en neemt islamisten graag de maat. Met deze islamkritiek doet het wat gevestigde media nalaten. Maar het blad richt de pijlen vaker op katholieke fundamentalisten. Die hebben vermoedelijk meer gevoel voor humor. Of minder Molotov-coctails. Het Sharia Hebdo-nummer verschijnt vandaag volgens plan. In zijn gastcolumn besteedt Mohammed aandacht aan de verkiezingen in Tunesië waar volgens hem de grootste winnaar Ennahda niet de democratie maar de sharia in zal voeren. Dat u het weet.

Foto: Omslag van ‘Charlie Hebdo’ van 2 november 2011 met de tekst ‘100 coups de fouet si vous n’êtes pas morts de rire! ofwel ‘honderd zweepslagen als je je niet dood lacht!’