In een NRC-interview van Marc Chavannes kijkt Job Cohen terug op zijn leiderschap van de PvdA. Naar eigen zeggen mislukte hij omdat-ie onvoorbereid was. Over Wouter Bos zegt Cohen: ‘Die had me laten weten dat er een moment zou komen waarop hij wilde stoppen als partijleider. Hij dacht dat ik degene was die het moest overnemen. Als je kijkt hoe het gelopen is kan je je afvragen waarom hij dat dacht.’ Sommigen dachten dat al vanaf het moment dat Cohen het van Bos overnam. Twijfels over Cohen werden ook hier herhaaldelijk geuit.
Job Cohen gebruikt het interview om afstand te nemen van de Haagse politiek en een staatsman-achtige pose aan te nemen. Als politicus die het allemaal gezien heeft en nu probeert boven de partijen uit te stijgen. Eindelijk vrij om te spreken. Terwijl Cohen als partijleider vooral PvdA-er was, neemt-ie daar nu afstand van: ‘Als je er middenin zit dan zie je de verschillen tussen cultuur en opvattingen van de partijen; van de SP, van de Partij van de Arbeid, van GroenLinks, van de Partij voor de Dieren; die zie je allemaal haarscherp. Sta je er wat verder vanaf, dan denk je, jongens, wat moeten we in hemelsnaam met al die partijen?’
Cohen ziet een fusie op links voor zich: ‘Nu ik op meer afstand sta, denk ik: waarom kan dat niet gewoon in één club? Niet nu, maar in de komende jaren zou je met een grote progressieve volkspartij zoveel sterker staan’. Cohen ziet dus de SP en de PvdA als progressieve partijen. De afgelopen week noemde de VVD’er Halbe Zijlstra D66 zijn favoriete partner. En D66 ziet zichzelf als kern van de vrijzinnige politiek die door kan groeien naar tientallen zetels. Als een Vrijzinnig Democratische Bond die de Doorbraak juist terugdraait.
Toch heeft Cohen gelijk dat herschikking van partijen nodig is. Het is alleen de vraag of dat volgens de lijnen moet die hij schetst. Recent waren er talloze centrum-linkse pogingen om de partijpolitieke verstarring te doorbreken. In december 2010 was er het initiatief van een fusie tussen D66 en GroenLinks. In september 2011 ‘Leden van zes PvdA-afdelingen starten een traject om de Nederlandse progressieve beweging van nieuwe ideeën en energie te voorzien‘. In december 2011 was er het initiatief van een vrijzinnige beweging tussen leden van D66, GroenLinks en PvdA. En Tofik Dibi sprak in mei 2012 over een progressieve bundeling.
Een herschikking kan ook bestaan uit een vrijzinnig blok (D66, Piraten, delen GroenLinks, PvdA en VVD), een links-conservatief blok (SP, delen PvdA, PvdD en GroenLinks), een liberaal blok (delen VVD, Brinkman, 50Plus), een religieus blok (deel CDA, CU en SGP) en een conservatief blok (PVV, delen VVD en CDA). De herschikking die Cohen voor ogen staat is dus niet de enige mogelijkheid. Daarom zal niet snel gebeuren wat-ie voorziet.
Foto: Partijen
George Knight 
Ik ben voorstander van samenwerkingen, maar tegen fusies. Hoe kun je nou toch voor fuseren zijn, terwijl je weet hoe partijdiscipline werkt?
De vrijzinnigheid is ook bij D66 steeds verder te zoeken. Pechtold in een recent interview over de bezuinigingen op natuur en cultuur: “Het waren botte bezuinigingen, maar ze hadden als positief neveneffect dat de culturele wereld en de natuurbeweging zijn wakker geschud. De alarmbel heeft geklonken: ze kunnen niet eeuwig aan het subsidie-infuus[!] blijven hangen.[..] Landschapsparken kunnen best zelf donateurs werven, giften aan toneelgezelschappen kunnen fiscaal aantrekkelijk worden gemaakt, zoals in de Geefwet van staatssecretaris Weekers gebeurt. Ik verzet me tegen het idee dat je voor alles je hand moet ophouden bij de overheid. Dat geldt niet alleen voor cultuur en natuur maar ook voor ontwikkelingssamenwerking.” (http://www.vn.nl/Archief/Politiek/Artikel-Politiek/Rutte-en-ik-kunnen-zaken-doen.htm).
LikeLike
@Joke
Exemplarisch is de kritiek op D66’er Hans Wijers als voorzitter van Natuurmonumenten. Hij introduceert daar het marktdenken dat elders al weer op de terugtocht lijkt. Ik heb al vele mensen gesproken die om zijn neoliberale uitspraken hun lidmaatschap opgezegd hebben. In de cultuur gebeurt hetzelfde. Dus inderdaad, wat blijft er van die veel geroemde vrijzinnigheid van D66 over met de veertigers, vijftigers en zestigers aan de macht? Enfin, mijn partij is het al lang niet meer sinds de kroonjuwelen ingepakt zijn en de verbeelding ingewisseld is voor een marsroute naar het machtscentrum.
In de cultuur is de schande dat de talentontwikkeling van kunstenaars op een laag pitje wordt gezet. Bij uitstek een overheidstaak. Daarbij schaadt het het prestige van Nederland als open en creatief land in het buitenland. Nu stopt Buitenlandse Zaken de subsidie aan het Institut Neerlandais in Parijs. Geen enkele nadenkende Fransman begrijpt het. Maar de JSF wordt gewoon aangeschaft, ondanks een kamermeerderheid tegen. Begrijp jij het nog? Zelfs meerderheden voor of tegen hebben geen invloed meer op de besluitvorming. Die arrogantie van de macht stuurt de burgers richting ongehoorzaamheid en het formuleren van nieuwe spelregels. En uiteindelijk het abrupt terzijde schuiven van de politieke partijen.
Ik heb een houding tegenover politieke partijen zoals ooit werd gezegd over de vereniging van Oost- en West-Duitsland. Was het president Mitterand die dat deed? Namelijk, het voordeel is dat er voortaan geen twee, maar nog maar een Duitsland is. Zo is een voordeel van partijvorming dat er minder politieke partijen komen.
Ik besef dat fusie tussen partijen lastig is. Dat lukt alleen als het allen slecht gaat. Nou, da’s zelden het geval. De visie achteraf van Cohen is opportunistisch, komt te laat en is slecht onderbouwd. Maar doorgaan met steeds meer partijen en coalities van 4,5 of 6 partijen is evenmin een oplossing. Het opzijschuiven van politieke partijen zou dat wel zijn. Maar geen enkele partij met macht zal die macht vrijwillig afstaan. Het Binnenhof is een grote patstelling. Wanneer promoveert de burger?
LikeLike
Als je partijdiscipline wil doorbreken zou je juist moeten opteren voor zoveel mogelijk afsplitsingen, net zolang tot we 150 partijen hebben – dan pas kan er naar eer en geweten worden gestemd. Hoe minder partijen, des te erger wordt de interne dwang om bv. voor de JSF te stemmen. Zo ben ik ook voorstander van coalities van zoveel mogelijk partijen, want dan zal men eerder geneigd zijn een los akkoord te sluiten met veel vrije standpunten.
Ja, het Institut Neerlandais. Trouw schrijft dat CDA en D66 het willen behouden: http://www.trouw.nl/tr/nl/4492/Nederland/article/detail/3288448/2012/07/18/D66-en-CDA-steunen-Institut-Neerlandais.dhtml.
Denk jij dat jonge mensen minder geneigd zijn het marktdenken als maatstaf te nemen dan “veertigers, vijftigers en zestigers”? Ik zie dat niet zo.
LikeLike
@Joke
Ik sprak over ‘veertigers, vijftigers en zestigers’ binnen D66. Een aparte categorie. In het algemeen weet ik niet hoe het marktdenken over generaties verdeeld is. Ik heb het idee dat twintigers en dertigers daar kritischer in staan.
Steun voor banken en bankiers die mede onze verzorgingsstaat om zeep helpen en in hun onfatsoen en onbeschaamdheid daar tot op de dag van vandaag mee door gaan is iets wat ik verbind met de politici die dat geen strobreed in de weg leggen. Structureel verandert er niets. Dan kom ik uit bij de veertigers, vijftigers en zestigers in de politiek die daarvoor verantwoordelijk zijn.
Ik heb het hier vaker genoemd, in 2010 heb ik het idee van ‘electoraal poolen‘ verzonnen. Het was alleen te kort dag om het uit te werken. Zoals mensen samen in een auto naar hun werk rijden, zo kunnen kiezers als het ware samen naar de stembus gaan. Dan zoekt een D66-stemmer op de parkeerstrook een auto met een VVD’er, een GroenLinkser en een Piraat. Wat feitelijk betekent dat alle vier inzittenden voor 25% op elk van die vier partijen stemmen. Zo zijn vele combinaties mogelijk, vaak van partijen die programmatisch naast elkaar liggen. Vier mensen die bijvoorbeeld twijfelen tussen CU en CDA kunnen beslissen dat er twee op het CDA en twee op de CU stemmen.
Zo kun je het belang van de politieke partijen doorbreken, en gaan kiezers met elkaar onderhandelen met hun stem. Dat relativeert niet alleen het idee dat een partij het ideale programma heeft. Het haalt ook het belang van het partijkader en die 2% partijleden onderuit als bemiddelaars voor de kiezer. Het electoraal poolen legt de uitleg en de onderhandeling over het programma rechtstreeks bij de kiezers. Ik denk dus voor de nabije toekomst eerder in het anders omgaan met het bestaande systeem dan met het veranderen van dat politieke systeem. Want da’s nu politiek onhaalbaar omdat partijen elke hervorming blokkeren.
Eigenlijk zie ik een vreemde parallel met de discussie die we laatst over de shariaraad hadden. Waar moslimvrouwen structureel benadeeld worden. Alleen als ze met z’n allen zeggen dat ze de macht van de mannen die over haar gaan niet meer erkennen, dan smelt die mannenmacht als sneeuw voor de zon. Hetzelfde geldt voor de politieke partijen en de kiezers. De macht van de politieke partijen neemt af als de kiezers zich niet langer laten gijzelen door die 2% van de bevolking die bij een politieke partij aangesloten is. En exclusief onder elkaar de functies in het openbaar bestuur voor zichzelf claimt.
Kortom, kiezers moeten de politieke partijen niet langer als het alpha en omega zien, inclusief de partijpolitici. In de toekomst moeten kiezers de partijen en programma’s als halffabrikaat gaan opvatten. Onder en met elkaar gaan ze er in een parallel systeem mee aan de haal. En komen er samen uit. Nieuwe, los-vloeiende bewegingen tussen burgers kunnen ontstaan die de macht van de politiek doorbreken. De betovering van de politieke partijen is uitgewerkt.
LikeLike
De jongerenafdelingen van alle politieke partijen (behalve de SP) denken op een griezelige manier overal hetzelfde over. Als dat zo doorgaat gaan de partijen vanzelf op in 1 grote superzuil – en dan zijn we pas echt in de aap gelogeerd.
Nee, dat electoraal poolen vind ik niks. Ik zie niet wat dat oplost. (En dat ik graag 150 partijen in het parlement wil zien was natuurlijk wat gechargeerd – hoe kun je je immers ooit in al die personen verdiepen. Ik vind het bestaan van partijen belangrijk omdat dat momenteel de plek is waar discussie en uitwisseling plaatsvindt.) Bij het stemmen zou ik b.v.k. willen dat we per onderwerp onze voorkeur kunnen aangeven. Zie het principe van de Ostrogorski-paradox: http://www.publiekrechtenpolitiek.nl/de-ostrogorski-paradox/. Als je inzichtelijk zou kunnen maken dat de ene partij op dit onderwerp het meeste krediet heeft en de andere op dat onderwerp, zou je kunnen verlangen dat het regeerakkoord daar een afspiegeling van wordt.
Regeringsmacht, dat is het werkelijke probleem – dat we een systeem hebben waarbij ‘de’ meerderheid de macht heeft. Rutte is trouwens nog steeds van plan om de Kamers te laten krimpen.
LikeLike
@Joke
Op naar het dorpsplein met handopsteken per onderwerp. En, was er maar regeringsmacht. Die zetelt toch steeds meer in Brussel?
LikeLike
Nee, gewoon in het stembureau, net zoals je wel eens referenda naast gewone verkiezingen hebt. Het stimuleert mensen ook om zich wat meer te verdiepen in standpunten (ipv in personen, wat meestal neerkomt op sympathie oftewel charisma).
Net zoals lokale overheden heel veel speelruimte voor eigen plannetjes hebben ondanks dat ze aan landelijke wetten gebonden zijn, heeft ook de regering behoorlijk veel macht. Ik doel vooral op de machtsverhouding tussen de uitvoerende en de wetgevende macht. Het lijkt wel alsof niemand zich een regering voor kan stellen zonder regeerakkoord. Je kan ook alleen kaders stellen, waarna het hoe en wat door het parlement nader ingevuld wordt.
LikeLike
@Joke
Ik zie het gebrek in het DNA van de huidige generatie politici die aan de macht is. Ze doen te veel aan politieke marketing, maken zich afhankelijk van hun partij en missen geloofwaardigheid. Daarbij vertellen ze over de steun aan banken en Europa niet de waarheid. Tijd voor fast forward.
De onderlinge verhouding tussen de machten is redelijk goed werkbaar als het uitgevoerd wordt zoals het hoort. Juist dat laatste ontbreekt eraan. Deze generatie politici denkt dat het het beter weet dan de instituties. Dan ontspoort alles.
LikeLike
Pingback: Financiering van het Institut Néerlandais wordt geschrapt « George Knight
Als je kijkt naar wat partijen zelf willen, in beginselmanifesten en verkiezingsprogramma’s, valt dat vaak best mee. Maar: je vindt bv. dat zorg zich absoluut niet leent om te vermarkten, maar vervolgens stap je in een coalitie waarin dat wordt afgedwongen. Vanaf dat moment kun je weinig anders dan met slappe praatjes voor de dag komen, en bovendien is de kans groot dat je je manier van denken in de richting van dat besluit aanpast (het fenomeen dat we kennen onder de naam cognitieve dissonantie). De natuurlijke stemverhouding (dus de situatie waarin de coalitiepartijen vrij zijn om volgens hun eigen beginselen te stemmen) wijkt vaak nauwelijks af van de verhouding onder de bevolking – de tegennatuurlijke al gauw heel veel. Regelmatig zien we dat 2/3 van de Nederlanders ronduit tegen een onzalig plan is: Europese grondwet, JSF, Kunduz-missie etc. In het parlement kan echter de ene coalitiepartner de ander dwingen ermee in te stemmen en zo een comfortabele meerderheid forceren die eigenlijk niet bestaat. Het grootste probleem met de machten is dat ze helemaal niet gescheiden zijn. Anyway, als je het aantal partijen terugbrengt tot een paar blokken, wordt dit probleem alleen maar groter.
LikeLike
@Joke
Het grootste probleem met de machten is dat ze helemaal niet gescheiden zijn. Anyway, als je het aantal partijen terugbrengt tot een paar blokken, wordt dit probleem alleen maar groter.
Is dat zo? Je kunt ook zeggen dat grotere partijen zich beter kunnen voorbereiden en dat de concurrentie afneemt. De SP concurreert liever met de VVD dan met de PvdA. Ofwel, door blokvorming worden de grensgevechten tussen rivalen beperkt. En kan de strijd zich concentreren op programmatische verschillen. Hoewel in Nederland ook in dat opzicht de marges klein zijn.
LikeLike
Als je als JSF-welgezinde partij op pad gaat om met alle mogelijke middelen andere partijen om te turnen, dan is dat een stuk lastiger als je dat bij een heleboel anderen moet doen, dan als het er maar een paar zijn. Als je daarentegen een paar grote blokken hebt, zal er binnen ieder blok ook veel gelijkschakeling plaatsvinden. Idealiter zou dat zelfs een tegenwicht kunnen bieden aan het gelobby tussen de blokken onderling – maar de kans is groter dat het elkaar zal versterken, want je zal niet gauw een fanatieke antilobby zien bij een prestige-object.
Overigens staat er vandaag een column in de Volkskrant waarin Marcel van Dam zich tegen brede coalities e.d. uitspreekt. Het is niet ideaal nee, de regering dient immers ‘met 1 mond te spreken’. Liever zou ik zien dat er helemaal geen regeringscoalitie zou zijn (maar een open akkoord, zodat je volledige afspiegeling krijgt).
Maar om op dat electoraal poolen terug te komen: stel dat ik het op sociaal-economisch vlak met partij A eens ben en op sociaal-cultureel vlak met partij B, en ook nog de mogelijkheid heb om op allebei een deel van mijn stem uit te brengen. Dan valt daar nog steeds niet uit af te lezen hoe dat voor mij in elkaar steekt – het zou net zo goed andersom kunnen zijn (dus dat ik het op s-e eens ben met B en op s-c met A). Daarmee tackle je het probleem dat Ostrogorski aansneed, dat statistisch gezien de kans groot is dat er uit verkiezingen beleid voortrolt wat helemaal niemand wil, dus niet.
LikeLike
@Joke
Als politiek een middel is om de macht te verdelen, dan kun je dat het beste zo slank, open en doelmatig doen. Ondanks alle bezwaren zie ik dan meer voor- dan nadelen in de vorming van zo’n vijf blokken boven de tien tot dertien partijen in het parlement. Dat wordt onwerkbaar.
Nu bestaat er feitelijk een tweedeling tussen links en rechts, waarbij rechts altijd de meerderheid heeft. Gevolg is dat discussies doorgaans langs een links-rechts as worden gevoerd waarbij sociaal-economische aspecten dominant zijn over de sociaal-culturele. Maar een vrijzinnig of religieus blok ontlenen hun zingeving juist aan het culturele aspect en komen nu niet tot hun recht. Omdat hun kern een afgeleide wordt van de economie. Blokvorming langs andere lijnen relativeert dat laatste.
In een afspiegelingscollege of -regering zie ik niets. Dan relativeert het tegengeluid in te grote mate. Een scherpe oppositie is in mijn ogen nodig. Inspanningen zouden er beter op gericht kunnen zijn om dat via ondersteuning nog beter dan nu te laten klinken. Geef het grootste oppositieblok een kantoor met 50 betaalde medewerkers, onderzoeksgeld en faciliteiten en geef de tweede oppositiepartij hetzelfde met 30 medewerkers. Dat als tegenmacht om tegen alle overheidspropaganda en -inspanningen op te boksen. Waarom worden dat soort voor de hand liggende voorstellen waarbij de tegenmacht wordt georganiseerd niet eens in behandeling genomen? Daar verbaas ik me nou over.
Ik ben het met geen enkele partij voor 100% eens. Een meerderheid van de bevolking denkt er vermoedelijk ook zo over. Mensen die zich toch aan een partij verbinden -zoals ik afgelopen week ook deed door lid te worden van de Piratenpartij- doen dat onder voorbehoud. Alleen partijtijgers die azen op een functie via een partij stellen zich eenduidiger op. Ofwel, de partijkeuze is een benadering. Door ‘electoraal poolen’ kun je je eigen politieke positie nog beter benaderen dan in het geval als je maar op een partij kunt stemmen. En zelfs de keuze per onderwerp is ook een benadering omdat een kiezer het nooit voor 100% met standpunten eens zal zijn.
LikeLike
“….waarbij sociaal-economische aspecten dominant zijn over de sociaal-culturele.”
Dat zie ik volstrekt anders: de laatste jaren gaat het bijna alléén maar over sociaal-cultureel – en dat terwijl sociaal-economisch de onderbouw vormt (niet alleen volgens het marxisme, maar ook volgens het klassieke liberalisme).
“In een afspiegelingscollege of -regering zie ik niets. Dan relativeert het tegengeluid in te grote mate. Een scherpe oppositie is in mijn ogen nodig. Inspanningen zouden er beter op gericht kunnen zijn om dat via ondersteuning nog beter dan nu te laten klinken.”
De oppositie krijgt juist veel meer invloed bij evenredige afspiegeling. Ga maar na: nu is er een ingebakken meerderheid, dus de oppositie is per definitie in de minderheid. Ze kunnen hoog en laag springen, maar het blijft een showtje voor de bühne. Door het coalitie-gebeuren af te schaffen creëer je een gelijk speelveld voor iedereen.
“Geef het grootste oppositieblok een kantoor met 50 betaalde medewerkers, onderzoeksgeld en faciliteiten en geef de tweede oppositiepartij hetzelfde met 30 medewerkers.”
Zoals de griffie bij gemeenten, bedoel je? Alsjeblieft niet, zeg! Het isoleert de raad volkomen, dat is een hele slechte beslissing geweest. Gooi liever het ambtenarenapparaat open.
LikeLike
@Joke
Het lijkt inderdaad alleen nog maar over sociaal-culturele aspecten te gaan, daarin heb je gelijk. Maar ik bedoelde wat anders, namelijk dat de besluiten uiteindelijk sociaal-economisch bepaald zijn. Waarom wordt de verzorgingsstaat uitgekleed? Is dat vanwege de cultuur van de banken of vanwege de economische ruimte die ze innemen? Ik denk dat laatste.
Over een afspiegelingscollege verschillen we van mening. Macht werkt niet als het geen noodzakelijkheid kent. Partijen die niet strikt noodzakelijk zijn binnen zo’n college doen dan theoretisch mee, maar niet praktisch. Zodat er ook een A- en B-groep ontstaat. Da’s onoprecht en schotelt de burger een vals beeld voor.
Nee, geen griffie van gemeenten. Ik ken weinig dat slechter functioneert in Nederland. Bij het verzamelen van informatie voor stukken en het publiceren ervan daarna heb ik de afgelopen jaren ervaren dat vele griffies een behoudende, eigen koers varen en zowel niet dienstbaar zijn aan de inwoners als de raadsleden. Zo’n griffie wordt een doel op zichzelf en wordt alleen aangestuurd door de griffie zelf. Of zit in de zak van een burgemeester of wethouder. Zo’n gemeente is gesloten en durft een tegengeluid niet ongeclausuleerd te laten horen. Dat heeft me heel wat gevechten met griffiers die zich achter regels verschuilen opgeleverd. Dat bedoel ik dus niet. Maar wel een goed aangestuurd, flexibel en open onderzoeksapparaat. Daarnaast kan inderdaad het ambtenarenapparaat open gegooid worden.
LikeLike
“Maar ik bedoelde wat anders, namelijk dat de besluiten uiteindelijk sociaal-economisch bepaald zijn.”
Die worden vooral financieel-economisch bepaald. Sociaal-economisch gaat over de verdeling van produktiemiddelen. Denk maar aan die rare discussie tussen Pechtold en Bos, die ik heb beschreven in http://tankgirl6.wordpress.com/2009/06/18/de-cultuur-van-de-straat/, waarin Bos zonder enige grond suggereert dat de oorzaak bij allochtone probleemjongeren in hun cultuur gezocht moet worden. Dat heeft te maken met de situatie dat het dominante geluid sinds geruime tijd is dat alles ‘nature’ is (ipv een wisselwerking tussen ‘nature’ en ‘nurture’) en verklaringen dus gezocht worden in endogene factoren.
“Macht werkt niet als het geen noodzakelijkheid kent.”
Waarom zou macht een rol moeten spelen – die moeten we nou juist uitschakelen. Dat idee van een coalitie die elkaars standpunten hoe dan ook steunt, daar moeten we nou juist vanaf. Men mag vrijelijk allianties aangaan met andere partijen, dat mag niet langer een reden zijn voor een breuk. Je moet zo’n college of kabinet meer zien als een dagelijks bestuur, met slechts een uitvoerende taak. Liefst leggen ze slechts opties voor beleid voor, waarna het ‘hoogste orgaan’ beslist. Dat kan betekenen dat een minister of wethouder beleid uit moet gaan voeren waar-ie helemaal niet achter staat. Wat mij betreft zet je niet-politici op die plekken, zolang het primaat maar bij de volksvertegenwoordiging ligt.
“Maar wel een goed aangestuurd, flexibel en open onderzoeksapparaat.”
Elke landelijke partij heeft een eigen wetenschappelijk instituut, daar krijgen ze subsidie voor. Ik snap eigenlijk niet zo goed welk probleem je op dat vlak signaleert. (Wel is het zo dat oppositiepartijen allerlei notulen e.d. van de regering niet ontvangen, maar daar gaat de nieuwe WOB naar verluidt wat aan doen.)
LikeLike
@Joke
Hoe we ook etiketteren, mij lijkt de economie op dit moment in de politiek bepalender dan de cultuur. En je weet het economie gaat over de herverdeling van schaarste. Nou, dat geldt in een crisis waarin de broekriem aangehaald wordt bij uitstek. Dat gaat dus over productie, consumptie en distributie.
Politiek is macht. Ook als die bij de burger gelegd zou worden. Wat de politieke partijen op alle mogelijke manieren trachten te voorkomen. Macht uitschakelen kan dus niet, hoe graag ik het ook zou willen. En dat meen ik echt.
De ondersteuning van politieke partijen is in Nederland minimaal. De Wetenschappelijke Bureau’s werken voor de lange termijn met politiek-filosofische verkenningen. Dat staat ver van de praktische politiek. Het gaat me erom dat het politieke debat op een hoger peil gebracht wordt op een middenterrein tussen de waan van de dag en de lange termijn van de WB’s.
Daarnaast kunnen regeringspartijen het overheidsapparaat voor hun karretje spannen. Herinner je je nog de partijpolitiek glossy ‘Gerda’ uit het ministerie van Landbouw? Zo worden landsbelang en partijpolitiek vermengd. Om dat enigermate te corrigeren zou je dat kunnen compenseren door ondersteuning te geven aan de twee grootste oppositieblokken.
LikeLike
“En je weet het economie gaat over de herverdeling van schaarste.”
Als dat zo zou zijn dan zou niet 1% van de bevolking (in de VS; in Europa is het net iets meer) de helft van alle rijkdom bezitten, en hadden we geen crisis. Het is een taboe om in te grijpen in ‘de orde der dingen’, daarom wordt er niet herverdeeld en worden mensen verantwoordelijk gesteld voor hun eigen situatie. En dus gaat politiek alleen over geld en niet over herverdelen, en worden in het debat sociaal-economische kwesties bedolven onder sociaal-culturele hocuspocus. En toch vind jij dat het dáár over zou moeten gaan.
“Politiek is macht.”
Jawel, maar je kan wel een gelijk speelveld creëren (ipv dat de oppositie op het bankje zit en naar de wedstrijd kijkt).
“De ondersteuning van politieke partijen is in Nederland minimaal.”
Nou, weet ik niet hoor. De subsidies voor financiering van vereniging, wetenschappelijk bureau en jongerenafdeling zien er niet onaardig uit. Daarnaast kan men nog steeds tomeloos privaat geld opstrijken. En waarom zouden het ambtenaren moeten zijn die de oppositiepartijen ondersteunen? Ze kunnen, als de kennis niet in huis is, een adviesbureau inhuren of de regering daartoe opdracht geven. Ze kunnen bovendien de media opzoeken om hun verhaal te lanceren. ‘Gerda’ was vooral een verspilling van overheidsgeld, maar ik kan me niet herinneren dat er propaganda vanuit ging. Als je pleit voor ‘eigen’ ambtenaren voor iedere partij, vergroot je juist eerder de subjectiviteit.
LikeLike
@Joke
Ik mis je punt over de 1 en 99%. Met de verdeling van de rijkdom verandert het principe van de economie niet. Uiteraard ben ik het met je eens dat het anders zou moeten. Maar da’s een ander onderwerp.
Als ik zeg dat tegenwoordig de politiek over economische onderwerpen gaat, dan wil dat niet zeggen dat ik daarmee gelukkig ben zoals je aanneemt. ik constateer alleen wat ik zie.
Ik pleit niet voor eigen ambtenaren voor politieke partijen, maar voor een budget waarmee een oppositieblok eigen medewerkers met een specifieke onderzoeksdoelstelling aan kan nemen. En dan doel ik op flexibele onderzoekers die voor de middenlange termijn, zeg 2 jaar projecten uitwerken.
LikeLike
Ik bedoel dat economische herverdeling geen onderwerp is waar de politiek zich mee bezighoudt, dat is dankzij het vrije markt-dogma gedepolitiseerd geraakt. En dus ouwehoeren ze eindeloos over sociaal-culturele zaken, die voor een groot deel irrelevant zijn. Maar jij bepleit dat het daar zelfs nòg meer over zou moeten gaan.
Partijen hebben m.i. ruimschoots de financiële mogelijkheid om onderzoekers in te huren.
LikeLike
@Joke
Nee, dat bepleit ik niet. Ik constateer dat het daar over gaat.
LikeLike