In een opinieartikel over de associatie-overeenkomst tussen de EU en Oekraïne trekt Leon de Winter zo fel van leer dat hij uit de bocht schiet. Zijn opinie verschijnt in De Telegraaf dat als onderdeel van mediaconcern TMG campagne voert tegen deze associatie-overeenkomst. Ook weblog Geen Stijl maakt deel uit van dit concern.
De Winter bestrijdt een stropop door ‘de‘ voorstanders van alles in de schoenen te schuiven dat ze niet beweren, of wat slechts enkelen uit het JA-kamp beweren. Hij schetst een karikatuur om die in zijn wijsheid te weerleggen. De kunst om iets aan de hand van een niet kloppende redenering aannemelijk te maken is zijn instrument. Met een sardonische inborst hakt hij op de vogelverschrikker in. Doordat De Winter in zijn opinie niet uitgaat van de feiten over de associatie-overeenkomst heeft het niets met Oekraïne of de EU te maken. Of zelfs met een publiek debat over deze kwestie. Maar alles met de profilering van De Winter. Zoals ook het nauwelijks winstgevende Geen Stijl en de voorman van de NEE-campagne Thierry Baudet de associatie-overeenkomst gebruiken als halffabrikaat om zichzelf om commerciële of publicitaire redenen te profileren.
Laten we eens kijken met wat De Winter op de proppen komt. Hij begint al met de foute bewering dat de asscociatie-overeenkomst een handelsakkoord zou zijn. Dat is het niet, anders zou het wel gewoon ‘handelsakkoord‘ genoemd worden. Het is een gemengd akkoord met inderdaad afspraken die zijn gericht op economische samenwerking en handel, maar ze raken ook andere onderwerpen, zoals versterking van de rechtsstaat en bescherming van de mensenrechten. Waarom De Winter de associatie-overeenkomst reduceert tot economie en handel ligt voor de hand. Zo kan hij het argument negeren dat een associatie de EU de beste kans biedt om in Oekraïne de corruptie te helpen bestrijden en de mensenrechten te versterken. Of anders gezegd, om ervoor te zorgen dat Oekraïne niet afglijdt tot een mislukte staat aan de oostgrens van de EU.
Terwijl De Winter zoals we zagen eerst beweert dat het om een handelsakkoord gaat, beweert hij vier alinea’s verder dat het om een integratie-akkoord over politieke samenwerking tussen de EU en Oekraïne gaat: ‘Het is het begin van een proces dat moet leiden tot het EU-lidmaatschap van Oekraïne. Daarmee zou de EU ver opschuiven naar het oosten en in direct conflict komen met Rusland.’ Gaat het nou om een integratie- of handelsakkoord? De Winter formuleert onzorgvuldig. De overeenkomst kan onder strikte voorwaarden en unanimiteit van alle EU-lidstaten leiden tot EU-lidmaatschap van Oekraïne. Maar het is geen onomkeerbaar proces dat ‘moet leiden’ tot de uitkomst die hij voorziet. Dit volgt niet uit de tekst van de overeenkomst. In zijn verwijzing naar de reactie van Rusland verwart De Winter oorzaak en gevolg. Rusland is de enige partij die een driehoekssamenwerking met de EU en Oekraïne afwijst. Het Kremlin wil Oekraïne behouden als vazalstaat dat het tot twee jaar geleden was. Dat speelt op een geopolitiek niveau waarbij de associatie-overeenkomst geen aanleiding, maar een aan de haren erbij gesleept excuus is om Oekraïne te kunnen blijven ondermijnen.
De Winter is een exponent van een maatschappelijke stroming die er genoegen in schept om de politiek te ondermijnen om vervolgens zo hard mogelijk te roepen dat er weinig deugt van de politiek omdat die is ondermijnd. Hij verliest hierbij alle verhoudingen uit het oog. De Winter suggereert een tegenstelling tussen ‘de elites’ en de burger die buitenspel gezet zou worden bij deze associatie-overeenkomst. Dat is echter nog maar helemaal de vraag omdat er pas op 6 april 2016 een uitslag van een referendum is. Ook hanteert De Winter de opvatting van democratie als een Idols-competitie die zegt dat er naar de meerderheid geluisterd moet worden. Juist bij een raadgevend referendum heeft het kabinet wettelijk de politieke ruimte om andere overwegingen zwaarder te laten wegen. Maar dan nog, op welke meerderheid doelt hij als 27 van de 28 EU-lidstaten de associatie-overeenkomst hebben geratificeerd en ook de Nederlandse Eerste en Tweede Kamer zich in 2015 in meerderheid uitspraken voor ratificatie? Hij wil toch niet beweren dat een NEE-campagne op sociale media van Geen Peil als doorslaggevend moet worden beschouwd voor het verloop van de politiek?
Foto: Anja Millen – Blickfang, 2012. Digital Arts/Photo Manipulation.
Zie voor volledige tekst van het artikel ‘Liever zelfbedrog dan werkelijkheid’ van Leon de Winter bij reacties.
George Knight 
DE TELEGRAAF – 20 jan. 2016
Liever zelfbedrog dan werkelijkheid
LEON DE WINTER – OPINIE
Wat gaan onze elites toch tekeer tegen het Nederlandse referendum over het handelsakkoord met Oekraïne. Door het referendum staat de euro op het spel, hel en verdoemenis staat iedereen te wachten, de hele wereld verdwijnt in een zwart gat als het Nederlandse volk de euvele moed heeft om een nee te laten horen, zo brullen ze.
Dat handelsakkoord zou echt niets meer dan een gewoon handelsakkoordje zijn, zo vertelden onze elites en de meeste commentatoren ons aanvankelijk, het stelde echt niks voor dat akkoord, en daarbij: niemand heeft dat akkoord gelezen, hoe kunnen de burgers het dan afwijzen?
Het curieuze is dat dat nietszeggende handelsakkoordje, als het door het Nederlandse volk wordt afgewezen, opeens de hele unie laat exploderen, zo beweren de elites en de commentatoren.
Wat willen ze nou? Is het nou een gewoon handelsakkoord, of niet? En denken we echt dat de hele Tweede Kamer dat akkoord wel heeft gelezen?
Ik heb het hier al eerder gemeld: ik heb het gelezen. Het is geen gewoon akkoordje. Het is het begin van een proces dat moet leiden tot het EU-lidmaatschap van Oekraïne. Daarmee zou de EU ver opschuiven naar het oosten en in direct conflict komen met Rusland. We hebben niets te zoeken in dat deel van de wereld. De EU wil het er graag wel bij hebben, maar voor de rest van Europa is dat gebied een mijnenveld, zoals we zelf aan den lijve meemaken door de mensonterende taferelen rond de MH17.
BUITENSPEL
Ondertussen is ook bekendgemaakt dat het handelsakkoord met of zonder een Nederlands referendum al geïmplementeerd is. Dat kan wettelijk niet, maar de elites en de Oekraïense president en miljardair Porosjenko, die naar verluidt ondanks de oorlog zijn fortuin flink heeft zien groeien, doen of hun neus bloedt. Veel duidelijker kunnen onze elites ons niet vertellen wat we voor hen betekenen. Hun besluitvormingsprocessen zijn erop gericht de wil van de burger buitenspel te zetten.
In Nederland hebben alle politieke partijen in totaal 300.000 leden, oftewel: deze krant heeft meer abonnees dan alle politieke partijen leden hebben. De rest van de bevolking mag één keer in de vier jaar een stem uitbrengen, en die stem heeft, zoals we inmiddels weten, voor de politicus geen bindende geldigheid; het aantal verkiezingsbeloftes dat Rutte gebroken heeft, kan ik niet meer tellen.
In de EU vinden processen plaats waarop de Europese burger geen greep heeft. Selecte groepjes ingewijden nemen in naam van een fictie honderden miljoenen Europeanen op sleeptouw. Ze veroorzaken de ene ramp na de andere. Griekenland is uit het nieuws verdwenen, maar het land ligt nog steeds aan een infuus omdat het in een race was beland waarop het niet was voorbereid. De elites, zowel de Europese als de Griekse, wilden de feiten niet onder ogen komen. En dat is een kenmerk van de huidige elites, en ook dat heb ik hier al eerder geschreven: liever zelfbedrog dan de werkelijkheid.

Dat ontkennende vermogen heeft zich nu over grote delen van de overheidsinstituties verspreid. Politieorganisaties willen bepaalde feiten afzwakken of zelfs ontkennen omdat ze niet passen in de ’narratieven’ die de heersende elites, zowel die van de politiek als die van de media, niet wensen te aanvaarden. Of het nou gaat over migranten, Oekraïne, Iran, het klimaat, er zijn ’narratieven’ met een bepaald wereldbeeld waaraan de perspectieven moeten voldoen. Als er feiten zijn die daarvan afwijken, dan heerst er stilte, of moordlust.
De politieke correctheid van zachtaardig links heeft geleid tot een vorm van zelfcensuur die onwelgevallige feiten kapotzwijgt of via hysterici als Francisco van Jole (die van de Vara, gesubsidieerd en wel, een verbaal moordcommando mag leiden) mensen met afwijkende opvattingen wil verwoesten.
AFGESTRAFT
De schijnwerkelijkheid wordt keer op keer afgestraft door de kille werkelijkheid van de feiten. Iran blijft een tirannenstaat, ook al worden er duizenden afspraken gemaakt. De elektrische auto is door zijn batterijen vervuilender dan een benzineauto. Als het waait en de molens staan stil, moeten we bijstoken met vervuilende kolen- of gascentrales. Als honderdduizenden jongemannen uit het Midden- Oosten ongecontroleerd Europa binnenkomen, zitten daar zonder twijfel duizenden foute jongens tussen, ook al luidt het narratief dat ze zielige en hoogopgeleide mensen zijn. Islam is een religie van vrede, ook al teren de landen van de islam weg onder agressie, vrouwenonderdrukking, achterlijkheid. Vooral de feiten niet benoemen, zo denken de elites, dan hoeven we niet echt tot daden te komen en harde keuzes te maken.
Maar die keuzes worden op een dag onvermijdelijk, en omdat de elites te lang gewacht hebben, worden die keuzes smerig en verwerpelijk. Moeten we Griekenland voor de leeuwen gooien?
Moeten we massaal migranten oppakken en terugsturen? Het wemelt van pijnlijke dilemma’s die ontstaan zijn door het zelfbedrog van onze elites.
Onze samenlevingen rusten op het vertrouwen dat de burger zijn elites en instituties geeft. Dat vertrouwen staat op barsten.
LikeLike
Nog geen 4 miljoen Nederlanders zijn op 6 april genoeg om een steen in een vijver te gooien die 700 miljoen burgers in Europa en de oude Sovjet-Unie nat kan spatten.
http://www.nrc.nl/handelsblad/2016/01/20/dit-zijn-de-vijf-verstrekkende-gevolgen-van-het-oe-1580929
LikeLike
Pingback: Leon de Winter schrijft controversiële dramaserie ‘Brussel’ zonder dat gevestigde media het opmerken | George Knight