Wat brengt 2017? Hoofdzaak is om de bedreiging van de Europese democratieën door het Kremlin een halt toe te roepen. Hoe dat moet leert de geschiedenis. Op 12 maart 1947 kondigde de Amerikaanse president Harry Truman in een toespraak tot het congres zijn Truman-doctrine aan. Het wordt gezien als het begin van de Koude Oorlog. Zonder dat Truman de Sovjet-Unie noemde was dat gericht tegen het Sovjet-communisme dat Europa dreigde te overrompelen. Nu is de focus het nationalisme van de Russische Federatie. Deze staat is minder machtig dan de toenmalige Sovjet-Unie, maar gewiekster in het gebruik van de macht.
De agressie van het Kremlin dient beantwoord te worden door inzet van alle middelen. Wat er tot nu toe aan schort is niet dat de Westerse democratieën geen voldoende middelen hebben om te reageren, maar weifelen en weigeren om die in te zetten. Dat moet in 2017 veranderen. Belangrijk is daarom dat de VS de westerse landen als Canada, Australië, Japan en de EU-lidstaten op één lijn te brengt en laat opereren onder dezelfde noemer. Dat is geen oproep tot een nieuwe Koude Oorlog of een excuus voor herbewapening, maar een oproep om de schadelijke effecten van de Russische agressie in te perken. Kortom, een nieuwe containment.
In 1947 waren het Griekenland en Turkije die via inmenging van het Kremlin in communistische handen dreigden te vallen, nu zijn het Frankrijk en Italië. Zoals in 1947 kunnen de sociaal-democratie en het links-liberalisme met een programma van gematigd anti-globalisme en inkomensgelijkheid een sleutelrol spelen in het neutraliseren van extreem-links. Daartoe moet in de westerse hoofdsteden beter dan nu beseft worden dat het cowboy-kapitalisme dat de bankensector en het bedrijfsleven onverklaarbare voordelen biedt het Kremlin in de kaart speelt. En daarom snel moet veranderen. Centrum-rechts kan hetzelfde doen om rechts-extremisten en -populisten de wind uit de zeilen te nemen. De bijvangst is een politiek van resocialisering.
Er lijken voor zo’n nieuwe beleidsprogramma twee problemen te bestaan. De eerste is het aantreden van de Amerikaanse president Trump en het tweede is de macht van het grote geld in de Amerikaanse politiek en de macht die het uitoefent over Europa. Dat laatste lijkt onoverkomelijker dan het eerste. Men mag hopen dat als Trump eenmaal in de bestuurderstoel zit hij de Russische bedreiging beter op waarde schat dan nu en uit de campagne stand komt en ernaar handelt. Los van zijn zakelijke belangenbehartiging via de politiek. Maar als hij zich niet kan onttrekken aan de macht van zijn sponsors met hun belangen in bedrijfsleven en banken, dan heeft het Westen geen politieke manoeuvreerruimte om in Europa sociaal-democraten, liberalen, christen-democraten en gematigde anti-globalisten geloofwaardig de Russische schaduwen te laten bestrijden.
Foto: The Red Iceberg, 1947.
George Knight 
beste george, je vooronderstelling is het probleem. Die luidt namelijk zoiets als dat rusland ons onder de voet zou willen lopen en er dan succevol een totalitaire staat of zoiets zou willen vestigen. Is er aanleiding om dat te denken ?(los van de idee dat rusland dat zou kunnen of niet). Je zou bijvoorbeeld kunnen denken dat elke staat die de macht heeft om dat te doen het zal doen ook. Maar de naoorlogse geschiedenis heeft nu juist laten zien dat dat in de regel niet succesvol is, Kijk naar vietnam, afghanistan, korea,Birma etc.. En Putin is niet dom en bezet alleen gebieden waar russische meerderheden zijn, Juist vanwege de historie zou je kunnen denken dat ideologische gedrevenheid tot dat veroveringsdenken leidt. Dat was zeker het geval met het oude komintern-expansionisme, maar nu heeft rusland een dergelijke ideologie niet. Dan zou je nog kunnen denken dat de russische rol in syria bewijst dat rusland expansionistisch is, maar die bewijst juist het tegendeel. jazeker, rusland beschermt zijn invloedssfeer zoals de USA dat doet , maar net zoals de hedendaagse USA kijken ze wel uit om er zelf baas te gaan spelen. De russen steunen hun vrienden, maar ze treden er niet voor in de plaats. De naoorlogse realiteit is niet meer die van de koude oorlog en landje pik., Het gaat subtieler en zorgt er meestal wel voor dat volken menen zichzelf te besturen, zoals dat ook in nederland is met de USA- beschermheer (wat heet) op de achtergrond.
Het centrale vraagstuk voor democratische samenlevingen is hoe deze grootmachten buiten de deur te houden. Hoe kunnen we de europese staten genoeg souvereiniteit geven om het gemanipuleer van beide zijden te ontlopen? Daar gaat het voorlopig over, en wat dat betreft stuurt guy verhofstad samen met Cohn-bendit in de goede richting: maak euopa onafhankelijk en sterk!!
LikeLike
Saradzhyan argues that the primary consideration here is whether the United States is willing to commit its full might: In Ukraine, U.S. vital interests were not at stake, and ultimately, he said, the Obama administration decided they were not in Syria, either.
https://www.washingtonpost.com/world/europe/putin-won-2016-but-russia-has-its-limits-as-a-superpower/2016/12/31/51c607a2-cec3-11e6-85cd-e66532e35a44_story.html
LikeLike
From Moscow, Vladimir Putin has seized the momentum of this unraveling, exacting critical damage to the underpinnings of the liberal world order in a shockingly short time. As he builds a new system to replace the one we know, attempts by America and its allies to repair the damage have been limited and slow. Even this week, as Barack Obama tries to confront Russia’s open and unprecedented interference in our political process, the outgoing White House is so far responding to 21st century hybrid information warfare with last century’s diplomatic toolkit: the expulsion of spies, targeted sanctions, potential asset seizure. The incoming administration, while promising a new approach, has betrayed a similar lack of vision. Their promised attempt at another “reset” with Russia is a rehash of a policy that has utterly failed the past two American administrations. (…)
The truth is that fighting a new Cold War would be in America’s interest. Russia teaches us a very important lesson: losing an ideological war without a fight will ruin you as a nation. The fight is the American way. When we stop fighting for our ideals abroad, we stop fighting for them at home. We won the last Cold War. We will win the next one too. When it’s us against them, they were, and are, never going to be the winner. But when it’s “all against all” — a “multipolar” world with “multi-vector” policy, a state of shifting alliances and permanent instability — Russia, with a centrally controlled, tiny command structure unaccountable for its actions in any way, still has a chance for a seat at the table. They pursue the multipolar world not because it is right or just, but because it is the only world in which they can continue to matter without pushing a nuclear launch sequence.
http://www.politico.com/magazine/story/2017/01/putins-real-long-game-214589
LikeLike
Er is veel veranderd. Rusland is geen Sovjet Unie. Het zijn geen Communisten die het Kapitalisme bedreigen. Het zijn autoritaire leiders van het soort waarvan de Wereld er heel vel van heeft. De meeste dictators hebben genoeg aan hun eigen land en bemoeien zich niet veel met hun buren maar er zijn er ook die het wel doen. Rusland is niet de enige die aan landje pik doet of zijn buren bedreigd of gebieden wederrechtelijk bezet. China doet er aan mee, Noord Korea slaat wild om zich heen, Marokko bezet nog steeds de Westelijke Sahara, Turkije Noord Cyprus, Israël grote delen van de Westelijke Jordaan oever en Oost Jeruzalem. Tal van landen maken zich hier schuldig aan en de rest van de Wereld kijkt de andere kant op. We moeten oppassen om ons eenzijdig te richten op Rusland.
LikeLike
@Raymond
De Russische Federatie is de enige staat met kernwapens die de veiligheidssituatie in Europa bedreigt of zelfs op de kop heeft gezet. Dat is het verschil. En dat maakt de Russische Federatie uniek. Grensconflicten tussen staten zijn van een andere orde. De Russische Federatie heeft met de annexatie van de Krim eenzijdig en in strijd met internationale verdragen een stuk land van een soevereine staat ingepikt.
LikeLike
@politics3904
(Sorry voor het late antwoord op uw reactie die met tientallen anderen in de spambox was blijven hangen)
Mijn veronderstelling is niet dat de Russische Federatie het Westen onder de voet zou willen lopen. Daar heeft de economische zwakke Russische Federatie helemaal de middelen niet toe. Daarnaast mist het ook een ideologie die de communisten wel hadden. Dus in grote lijnen zijn we het eens.
De Russen zijn niet expansionistisch. Niet omdat ze het niet willen zijn, maar omdat ze het niet kunnen zijn. De omvang van de Russische economie is door stagnatie, wanbeheer en teruglopende prijzen van olie en gas de laatste jaren met tientallen procenten geslonken tot het niveau van Australië.
http://www.tradingeconomics.com/russia/gdp
Mijn veronderstelling is een andere, namelijk dat het Kremlin het Westen niet frontaal -want opnieuw: daartoe mist de Russische Federatie de kracht- maar in de marge destabiliseert en ondermijnt. Vandaar het Russische accent op de cyberoorlog en de informatie-oorlog die met weinig fysieke middelen kan worden gevoerd. Tekenend was in 2016 de tocht van het enige Russische vliegdekschip de Admiraal Koeznetsov naar de Syrische kust. Het vlaggenschip van de Russische marine tobt met technische problemen. Niet verovering is het doel van de leiders in het Kremlin, maar het breken van de eenheid van het Westen. Met het doel om zelf serieus te worden genomen.
Tactisch is het Kremlin hierin redelijk succesvol, maar strategisch lijkt het hiermee vooral in de eigen voet te schieten. Omdat agressie sneller gaat dan de verdediging ertegen lijkt de Russische Federatie aan de winnende hand. Maar in realiteit verslechtert Putin de vooruitzichten van de Russische Federatie voor de lange termijn. Zoals kredietvoorziening voor het bedrijfsleven, westerse technische hulp voor de energiesector (arctisch gebied) en het evenwicht met China in het Verre Oosten dat ernstig doorslaat ten nadele van de Russische Federatie.
Mee eens dat de EU zich zo autonoom mogelijk moet opstellen en afstand moet houden tot de Russische Federatie maar ook de VS. Dat maakt de EU alleen maar sterker. Echter, binnen de NATO werken de Europese landen wel samen met de VS en Canada. Zo is hun verdediging sinds de periode kort na de Tweede Wereldoorlog vormgegeven, en redelijk geïntegreerd. Dat valt niet zomaar te ontknopen.
Het zijn trajecten van verschillende snelheden. Ja, de EU moet ernaar streven om militair en politiek zelfvoorzienend te zijn. Maar nee, de EU is daar nu nog lang niet aan toe. De acute bedreiging van de veiligheid komt op dit moment van de Russische Federatie. En dat geldt voor de Baltische landen, Polen en Roemenië meer dan voor Nederland dat veilig achter Duitsland ligt. De VS zijn nu eenmaal militair en politiek het machtigste land ter wereld. Dus de VS zijn voor dit moment de bondgenoot die het verschil kan maken. En westerse landen met een goed voorbeeld focus kan geven. En toegegeven, uitsluitend voor een volgende fase, niet voor eeuwig.
Maar nogmaals, ik pleitte niet voor herbewapening en een nieuwe wapenrace met een echte of virtuele vijand, maar voor resocialisering. Voor sociale politiek die de verzorgingsstaat handhaaft, de inkomensverschillen minimaliseert en de multinationals en banken doelmatig en hard aanpakt, onder meer door het veel strenger aanpakken van belastingontwijking. Zie hoe ik over de aanpak van de belastingontwijking denk:
LikeLike