‘De vertrouwenscommissie was de ingebakken weeffout bij de benoeming van Wolfsen. Elke partij uit de raad mocht een vertegenwoordiger leveren. De grotere PvdA en GroenLinks legden meer gewicht in de schaal. Zo’n groep raadsleden denkt ondanks onderlinge verschillen in dezelfde politiek-bestuurlijke richting. Van de 22 sollicitanten in Utrecht waren er 9 partijloos. Deze laatsten moeten bij voorbaat kansloos worden geacht bij een vertrouwenscommissie die gefocused is op politiek en politieke partijen. Want de partijen zitten aan de knoppen van de banenmachine en bedienen alleen zichzelf. Dat bleek overduidelijk in Utrecht.’ Zo schreef ik bijna 3 jaar geleden over de benoeming van Aleid Wolfsen (PvdA) in ‘Weeffout Wolfsen: een reconstructie‘.
Na onhandig optreden in de publiciteit en kritiek van onder meer Diederik Samsom en de Jonge Socialisten houdt Wolfsen het voor gezien. Hij ambieert geen tweede termijn. Gevolg is dat er een vacature voor het burgemeestersambt van Utrecht is. Gebruik is dat een vertrouwenscommissie samen met de Commissaris van de Koning een profielschets opstelt. Een voorlopige profielschets is door een vertrouwenscommissie in oprichting opgesteld. Opzet is om de nieuwe burgemeester per 1 januari 2014 te benoemen.
Er is onenigheid in de vertrouwenscommissie. René Kuiper van GroenRechts heeft zich teruggetrokken. In een anonieme stemming over de leden van de commissie kreeg-ie 20 van de 45 stemmen tegen. Hij concludeerde daaruit niet welkom te zijn. Achterliggende reden lijkt de geheimhouding, in een persbericht schreef Kuiper: ‘De fractie van Groen Rechts staat niet toe dat de benoeming van de burgemeester op een achterbaks politiek spelletje zal uitdraaien.‘ De tegenstemmers die zich niet bekend willen maken bevestigen het gelijk van Kuiper dat achterkamertjespolitiek floreert in Utrecht. Vertegenwoordigers van D66, SP en CDA verwijten de tegenstemmers kinderachtig gedrag. SP ziet er een onderlinge afrekening tussen raadsleden in, CDA vraagt of de tegenstemmers zich bekend maken en D66 ziet er ondersteuning voor de gekozen burgemeester in.
Het gaat niet om René Kuiper of GroenRechts, een splinterpartij in de Utrechtse raad. Het gaat erom dat de procedure met de vertrouwenscommissie in Utrecht voor de tweede keer op rij merkwaardig en niet foutloos verloopt. Door zowel het gebrek aan openheid en de politiek-bestuurlijk focus die gestuurd wordt door partijpolitiek belangen van de grootste Utrechtse partijen GroenLinks, PvdA en VVD kondigt zich de volgende ramp aan. In de Nederlandse verhoudingen kruipt er nog eerder een kameel door het oog van de naald dan dat politieke partijen hun claims op functies in het openbaar bestuur opgeven. Die ze als hun eigendom zien.
Foto: Trap in Utrechtse stadhuis, architectenbureau Miralles Tagliabue EMBT
George Knight 
Probleem is dat een vertrouwenscommissie ook rekening moet houden met privacy van kandidaten/sollicitanten. Zeker degenen die het niet worden, hebben recht op privacy.
Dhr. Kuijper schijnt dat niet te begrijpen. Als hij dan ook nog eens bij voorbereidende vergaderingen schitterd door afwezigheid, kan ik me goed voorstellen dat medecommissieleden geen vertrouwen hebben in deze persoon. Ik in ieder geval zeker niet.
LikeLike
@E. Deyleman
Ik begrijp dat er rekening gehouden moet worden met de privacy van de kandidaten. Hoewel men ook kan beredeneren dat voor functies in het openbaar bestuur volledige transparantie zou moeten gelden. Wie dat niks vindt kan afzien van de kandidatuur.
Het kan zijn dat René Kuiper iets niet op dezelfde manier begrijpt als anderen. Die vinden dat-ie het op hun manier zou moeten begrijpen. Dat heet verschil van mening. Dat kan over de inhoud gaan, maar ook over de procedures. Zeg maar de regels. Het is trouwens niet Kuiper tegen de rest, maar GroenLinks en PvdA tegen de rest. Zoals uit de stemming blijkt. Met als gevolg dat onder andere SP, D66 en CDA geen vertrouwen hebben in GroenLinks en PvdA.
Waar komt het uiteindelijk op neer? Op de politieke partijen die onder elkaar de functies in het openbaar bestuur willen verdelen. Liefst met zo min mogelijk openheid. Na de benoeming van Aleid Wolfsen heb ik discussies gehad met leden uit de toenmalige vertrouwenscommissie. Van de grootste partijen. Conclusie was dat zo’n commissie leidt aan kortzichtigheid. Ook nog eens in een intern circuit vol kortzichtigheid. En nu gaat het weer precies zo. Zonder dat er iets verandert en er lering wordt getrokken uit de benoeming van Wolfsen die geen succes was.
Wat de exacte overwegingen van René Kuiper zijn weet ik niet. Maar ik vind het niet zo gek om wat meer openheid te brengen in de benoemingen in het openbaar bestuur. Vooral waar het een burgemeester betreft die dicht bij de burgers staat. Waarom moet een vertrouwenscommissie voor 100% gevuld zijn met vertegenwoordigers van politieke partijen? Waarvan immers slechts zo’n 2 tot 3% van de Nederlandse bevolking lid is.
Ik begrijp dat Rome niet op een dag gebouwd is en dat politieke partijen hun machtsposities niet vrijwillig opgeven. Maar enige modernisering en opening naar openheid is welkom. Niet in het minst omdat de grootste en breedste expertise niet bij de ambtenarij of de politieke partijen zit, maar bij de burgers. Zoals minister Plasterk afgelopen week nog in het openbaar verklaarde. Nu kan-ie de daad bij het woord voegen. In Utrecht. En die openheid op de foto zetten.
LikeLike