Reza Aslan zoekt de verklaring voor steun van witte evangelicals aan Trump. Is zijn presidentschap een gevaarlijke religieuze sekte?

Update 27 februari 2021: Nu is het zover. De voormalige president Donald Trump is uiteindelijk de sekteleider geworden die zich als martelaar kan gedragen. Hij neemt daarmee de Republikeinse partij op sleeptouw. De door hem van president Joe Biden verloren verkiezingen wil hij om die reden niet erkennen. De combinatie religie en politiek is een levensgevaarlijk, bijna niet te kraken verbond van emotie, geloof en misleiding. Velen waarschuwen hier al sinds 2017 voor, zoals godsdienstwetenschapper Reza Aslan. Trump bouwt met zijn ‘fascisme light’ voort op wat er al was. De christelijke kerk, het conservatisme en de Republikeinse partij sleept hij mee in zijn volksmennerij. Ze zijn weerloos tegen zijn ophitserij. Het is leerzaam om deze video nogmaals te bekijken nu de hardliners in de GOP zich op de CPAC-conferentie voor de voeten van Trump werpen alsof hij een Romeinse keizer is. 

De Iraans-Amerikaanse godsdienstwetenschapper Reza Aslan meent dat Donald Trump een sekteleider is. Voor Big Think werkt hij een artikel uit dat hij in november 2017 in de Los Angeles Times publiceerde. Dat eindigt zo: ‘Als het presidentschap van Trump verder verslechtert, verwacht dan dat de religieuze vurigheid van veel van zijn volgelingen koortshoogte bereikt. Dat vormt een risico voor het land. Want het enige dat gevaarlijker is dan een sekteleider, is een sekteleider die een martelaar is’. (‘Because the only thing more dangerous than a cult leader is a cult leader facing martyrdom.’). Fundamentalistische christenen lijken een gevaarlijke religieuze sekte die dankzij Trump de kern van de macht hebben bereikt. Nu aan alle kanten aan Trumps stoelpoten wordt gezaagd (aanklager Robert Mueller, hardnekkige inlichtingendiensten, vasthoudende media, Stormy Daniels, Michael Cohen) en Trumps presidentschap in een vrije val lijkt te zijn beland is het de vraag hoe de sekte van witte evangelicals reageert als ‘hun’ Trump gedwongen wordt het veld te ruimen.

Aslan zoekt de verklaring voor de steun die witte evangelicals aan de a-christelijke Trump geven, zoals ze dat niet aan een gelovige Republikeinse president als George ‘W’ Bush gaven. Ja, ze zijn wit. Ja, Trumps rijkdom is in hun optiek Gods zegen. Ja, Trump beloofde nadrukkelijk wereldlijke macht aan deze witte evangelische groepen. Maar deze drie aspecten verklaren volgens Aslan nog steeds onvoldoende het gedrag van deze witte evangelicals. Tekenend is dat binnen dezelfde verkiezingscyclus dit eerst de groep was waarvan het het meest waarschijnlijk was dat die zou beweren dat de ethiek van een politicus ertoe deed, terwijl dit nu de groep is waarvan het het meest waarschijnlijk is dat het zegt dat de ethiek van een politicus er niet toe doet.

Aslan voegt toe: ‘Atheïsten in Amerika vinden de ethiek van een politicus belangrijker dan witte evangelicals in Amerika.’ Dat is een vreemde associatie, onnodige opmerking en een dwaze vergelijking van Aslan, want waarom zouden per definitie atheïsten ethiek niet belangrijker vinden dan leden van religieuze groepen? De relatieve goede score van atheïsten hoeft geen gevolg te zijn van een ontspoorde groep witte evangelicals.