Nederlandse kunstmusea hebben een betere reputatie dan Nederlandse bedrijven, zo blijkt uit uit een online onderzoek door het Reputation Institute in samenwerking met de Rotterdam School of Management, Erasmus University. Het persbericht stipt aan hoe ondernemingen kunnen leren van de goede reputatie van musea: ‘Het zorgen voor aantrekkelijke presentaties en een sterke zichtbaarheid, gezien worden als een betrouwbare en verantwoordelijke organisatie en beschouwd worden als openstaand voor zowel het grote publiek als voor gespecialiseerde klanten, zijn zaken die ook een bedrijfsreputatie goed zullen doen.’ Dit verduidelijkt waarom het voor bedrijven verstandig is zich in de fondsenwerving en publiciteit te associeren met kunstmusea, zoals onderzoeker Cees van Riel concludeert: ‘hun uitstekende resultaten maken Nederlandse musea bij uitstek geschikt voor het promoten van bedrijven, omdat hun goede reputatie dan afstraalt op de ondernemingen.’
Wat Nederlandse kunstmusea niet moeten doen gebeurde het afgelopen jaar in Rotterdam. Namelijk het in de openbaarheid met elkaar in de clinch gaan omdat dat schaadt waar kunstmusea het van moeten hebben: hun reputatie. Het is een verhaal in een verhaal, en heeft te maken met de reactie van de culturele instellingen in het Rotterdamse museumpark op de plannen over het Collectiegebouw van Museum Boijmans van Beuningen. Directeur Emily Ansenk van de Kunsthal is in een zienswijze voor de gemeenteraad tegen het Collectiegebouw omdat ze concurrentie vreest: ‘Zoals de plannen nu zijn gepresenteerd zal het Collectiegebouw geen katalyserende functie krijgen, maar uiteindelijk de doodsteek voor de Kunsthal betekenen.’
Intussen bleek op 17 juni 2015 uit een verklaring van wethouder Adriaan Visser in de openbare vergadering van de Commissie Bouwen, Wonen en Buitenruimte dat er achter de schermen aan toenadering wordt gewerkt door de Kunsthal en Boijmans. Twee leden van elke Raad van Toezicht zouden elkaar treffen om het geschil uit te praten. Vanuit de raad hamerde in genoemde vergadering vooral Danielle Knieriem van coalitiepartij CDA erop dat de Rotterdamse culturele instellingen niet tegen elkaar, maar met elkaar moeten werken. Een verstandig advies, want hun reputatie is hun bedrijfskapitaal waardoor ze voor ondernemingen aantrekkelijk zijn. Verschil van mening kan bestaan, maar het is verstandiger als de directeuren van de musea aan het Museumpark hun geschillen binnenskamers uitpraten. Zonder hun reputatie op het spel te zetten.
Foto: Museumpark, Rotterdam.
George Knight 
nou een onsmakelijk klef nogal luidkeels klein groepje buurtbewoners/grasvrinden, en veel directeuren van omliggende musea zijn dus tegen het depotgebouw. ergst van iedereen was emily ansenk van de kunsthal, die sjarel ex verweet dat hij een 2e kunsthal ging bouwen om haar publiek weg te snaaien….20% buurtbewoners is tegen, 50% is vóór en de rest weet t niet…dat is de uitslag van het onderzoek van de gemeentelijke gebiedscommissie…
LikeLike
In coma heb ik twee weken lang stervend gewacht op antwoord van God, van engelen of van mensen. Maar niemand wilde mij antwoorden.
Zij allen lieten mij langzaam doodgaan, en dronken liever tezamen thee met wodka, en proostten lallend op het leven, dat valse balletdanseresje…
Mijn vraag aan hen zou zijn geweest: WAT MAAKT HET LEVEN DE MOEITE WAARD? Ik moest blijkbaar zonder hun antwoord zien te herleven.
En dat deed ik ook. Ik leefde weer. Ik redde mezelf herhaaldelijk.
Maar de dood is steeds weer onherbergzaam nabij mijn leven geweest.
Niet alleen mijn eigen dood, ook die van vele anderen. Ik ben opgegroeid in de ijskoude schaduw van de dood. Vrijwel de hele familie van mijn moeder is vermoord omdat ze Joods waren. Hun afgebroken levens rusten ook op mijn schouders. Mede daarom moet ik weten wat het leven werkelijk de moeite waard zou kunnen maken. En dat wéét ik inmiddels ook. Voor mij is dat antwoord: kunst! Kunst in alle soorten.
Maar nu zal ik het over één formidabel kunstwerk hebben, namelijk het schitterende Depotgebouw van MVDRV dat nog moet arriveren op zijn plek in Rotterdam.
Ik vind dat het een waanzinnig mooi ontwerp is, bijna zinsbegoocheling, en hoop dus van harte dat het vlak naast het huidige museum gebouwd gaat worden. Dat depotgebouw wordt gewoon een nieuw Rotterdams wonder!
Sommige buren zijn er ernstig op tegen, want zij vermoeden in elke graspriet van het museumparkje een komende heilige koe! Het gras loeit tegen hen alleen!In hun hoogmoed vergeten ze wel één zwaarwegend ding: het parkje dat zij zeggen zo intens te wonderen is van iedereen in Rotterdam.
De buren hebben het zich illegaal toegeëigend, de hebberds.
Met andere woorden: zij beroepen zich feitelijk op diefstal plegen.
Volgens hen zou het Depotgebouw beter op Mars gebouwd kunnen worden. Als je naar hun speeches luistert zal het depotgebouw als een onhygiënische giga-drol middenin hun sacrosancte parkje neerstrijken. Ook dat is onwáár!
Het depot zal een spekrandje van het park gaan bestrijken, niet meer en niet minder. Ik zal nu even een toekomstvoorspelling doen; het fantastische Depotgebouw gaat er echt komen, vlak naast museum Boijmans, aan de rand van het parkje dus. Dat zal gebeuren ondanks het blanke gemekker en het opbollende chagrijn van een paar buren, die schijnen te menen dat zij altijd en eeuwig hun zin moeten krijgen, maar nu dus een keertje niet. Lekker puh!
LikeLike
dit was mijn speechje op zo’n avondje….
LikeLike
LikeLike
Pingback: Rotterdamse raad stemt in met Collectiegebouw in Museumpark | George Knight