Pointer toont aan hoe het Kremlin met desinformatie de Europese publieke opinie probeert te beïnvloeden. Voorbeeld is een boerenprotest waarvan de Russen suggereren dat het plaatsvindt bij de Oekraïense ambassade in Parijs. In werkelijkheid vond het in Dijon plaats bij een Frans overheidsgebouw. Dat is dus manipulatie van beelden.
De landen van de EU liggen onder druk door manipulatie uit de Russische Federatie, China en Iran. Pointer noemt niet de vijfde colonne van radicaal-links en radicaal-rechts die van binnenuit de EU probeert te ondermijnen. In Nederland dreigt er een kabinet te komen onder leiding van de radicaal-rechtse PVV dat in de kern vijandig staat tegenover de EU.
Is de vloed aan desinformatie via complotsites en sociale media die de democratie dreigt te beschadigen nog te stoppen? Het lijkt er niet op. Het begin van een oplossing is media-educatie in het onderwijs. Maar dat is al jarenlang een belofte die maar steeds niet ingelost wordt. Het komt niet van de grond om de burgers mediawijsheid bij te brengen. Zeker niet door een mogelijk kabinet onder leiding van radicaal-rechts.
Als je erover nadenkt, dan lijkt het alsof het nooit meer goedkomt met de publieke opinie die gefragmenteerd en verdeeld is. De urgentie bij Nederlandse politiek, media en onderwijs ontbreekt om op een begrijpelijke wijze dagelijks in een rubriek te signaleren wat er vanuit het Kremlin aan desinformatie wordt verspreid. Desinformatie die erop gericht is om verdeeldheid te zaaien.
In april 2024 deed ik in een commentaar een oproep om zo’n rubriek te starten. De reactie erop was overwegend negatief. De urgentie voor zo’n rubriek werd niet begrepen, laat staan erkend. De vijand staat aan de poort en dat wordt onvoldoende gezien. Wat erger is, ook de goedwillenden zien het niet. Wie maakt zich er nog echt hard voor om desinformatie actief en breed te bestrijden?
Nederland houdt zich vooral bezig met zichzelf en besteedt meer aandacht aan Joost Klein, Ronald Plasterk en Johan Derksen dan aan zaken die het bestaan van Nederland ondermijnen. De verongelijkte versie van Jan Salie schuift op naar het centrum van de macht. Lamlendigheid en verongelijktheid zijn het nieuwe normaal als excuus om niet te handelen uit zelfbehoud.
George Knight 