Wat een nietszeggend betoog van Paul Cliteur in een column in DDS om Pieter Omtzigt die NSC heeft opgericht het leiderschap van zijn partij te willen ontnemen. Hem op een zijspoor te zetten. En zo NSC te splitsen in een anti-PVV en pro-PVV deel. Dat overleeft geen enkele partij.
Het is stemmingmakerij van Cliteur die zich voegt in de hetze tegen Omtzigt. Niet realistisch is dat proefballonetje dat in rechtse kringen circuleert. Het tekent het gebrek aan diepgang in de kringen waar Cliteur in verkeert. Men praat elkaar na en vervaardigt zo een weefsel van oppervlakkigheid.
Het is een combinatie van naïef wensdenken van Cliteur en een poging om de rechtse stem op te zetten tegen Omtzigt. Origineel is het niet van Cliteur. Hij volgt de radicaal-rechtse beeldvorming en voegt daar niks oorspronkelijk aan toe. Aan de karaktermoord op Omtzigt die in gang is gezet door Wouter de Winther van De Telegraaf voegt Cliteur een voetnoot toe. Een voetnoot als in een Agatha Christie verhaal waar iedereen de dolk in het slachtoffer heeft gezet. Oh, wat moedig. Oh, wat origineel. Oh, wat voorspelbaar.
Op de hoofdrolspelers die deelnemen aan de informatie is veel aan te merken. Geert Wilders is als een schorpioen die zijn eigen intuïtie niet onder controle heeft en op sociale media giftig blijft spreken over zijn gesprekspartners. Dilan Yesilgöz is als een tovenaarsleerling die strategisch fout op fout maakt en alle problemen weglacht. Als een echo van Mark Rutte die daar handiger in is. Caroline van der Plas zou niet kunnen rekenen en begrijpt haar eigen rol niet door continu te benadrukken hoe gewoon ze is. Verder dan dat komt ze niet.
Yesilgöz en Van der Plas zijn belabberde politici en Wilders is weliswaar een gewiekst politicus, maar hij overschat zichzelf en wordt door het kader van zijn partij niet gecorrigeerd. Wilders die door bedreigingen maatschappelijk geïsoleerd is gaat zijn eigen weg. Ook als dat tegen het belang van hemzelf en zijn partij ingaat.
Als Paul Cliteur werkelijk onvooringenomen een geloofwaardige analyse zou maken, dan zou hij zijn pijlen op Wilders en niet op Omtzigt richten. Het is vrij schieten op de persoon Omtzigt, aangewakkerd door De Telegraaf en andere rechtse media. Maar Cliteur mist durf en onafhankelijkheid.
Cliteur zou eens een poging moeten wagen om boven zichzelf uit te stijgen. Meer te zijn dan een roeptoeter van rechtse discussiepunten. Vermoedelijk is het al te laat daarvoor. Hij kan niet anders dan zich herhalen als een grijsgedraaide plaat. Het herhalen van rechtse clichés past niet bij de positie als intellectueel die hij voor zichzelf claimt in het publieke debat. Cliteur is een poseur die gevangen zit in zijn eigen voorspelbaarheid.
George Knight 