Meldpunt Discriminatie Internet voelt zich slecht begrepen

Een overzicht uit het vandaag verschenen jaarverslag 2013 van het Meldpunt Discriminatie Internet (MDI) zet de meldingen op een rijtje over de discriminatie op internet. Op 1: antisemitisme, op 2: discriminatie van moslims en op 3: afrofobie (of anti-zwart racisme). De verantwoordelijke koepel Stichting Magenta verklaart de daling van het aantal meldingen uit de ‘foutieve berichtgeving eind 2012 over opheffing van het MDI‘. De stijging van afrofobie verklaart het MDI uit het debat over Zwarte Piet dat heftiger was dan in vorige jaren. Opvallend is dat het MDI slecht 53 meldingen over discriminatie op basis van seksuele voorkeur kreeg. Ofwel discriminatie van homo’s en lesbiennes. Was er eind 2013 nog geen Sochi-effect merkbaar?

MDI ziet zichzelf als ‘een onpartijdige NGO’. Maar niet iedereen is het daar mee eens. Publiciste Karin Spaink schreef in 2003 een kritisch artikel ‘Een vieze modderpoel‘ waarin ze aantoonde dat het toenmalige MDI niet onafhankelijk was. Met name toenmalig directeur Ronald Eissens riep bij velen weerstand op. Hij is in 2005 weliswaar als directeur afgetreden, maar op de achtergrond nog steeds aanwezig via de Stichting Magenta en de projecten Icare en Inach. In de openbare versie van het jaarverslag ontbreekt een financieel verslag. Sinds januari 2013 wordt MDI niet langer gefinancierd door de rijksoverheid. Maar uit het jaarrapport van het MDI is nu niet op te maken of er toch overheidsgeld via projecten naar de Stichting Magenta en het MDI stroomt.

MDI voelt zich ook gediscrimineerd. Het heeft de discriminatie verinnerlijkt. Mede naar aanleiding van het stoppen van de subsidie, de weinige waardering die het van de politiek krijgt en ‘de lethargie over de discriminerende ‘grappen’ van Gordon, Daphne Bunskoek en Jack Spijkerman in de media‘: ‘De afdeling MDI van Stichting Magenta is een van de slachtoffers van het ‘nieuwe denken’ dat is neergedaald over Nederland.‘

MDI ziet op internet een normalisering van de discriminatie: ‘Opvallend is ook de aanhoudende stijging van discriminatie op sociale media (Twitter, Facebook, YouTube) en mainstream websites. Waar discriminatie vroeger was voorbehouden aan illustere statische websites en extreem rechtse fora als Stormfront, is discriminatie tegenwoordig steeds meer en meer te vinden op gewone ‘mainstream’ websites. Deze trend van ‘normalisering’ van discriminatie is de laatste jaren steeds duidelijker zichtbaar en zal waarschijnlijk in de toekomst alleen nog maar toenemen.‘ Waar het MDI dit op baseert is onduidelijk. Het blijkt zeker niet uit de cijfers. De claim bevestigt hoofdzakelijk de noodzaak voor het bestaan van het MDI en de Stichting Magenta.

De volgende opmerkelijke passage is veelzeggend: ‘Twitter is een tijd lang niet bereid geweest mee te werken aan de verzoeken tot verwijdering van het MDI. In 2013 is het aantal meldingen omtrent discriminerende uitingen op Twitter weer flink gestegen, maar is er echter een verandering gekomen in het beleid van Twitter. De verandering in het beleid heeft tot gevolg gehad dat Twitter in gevallen waarin een uiting aanzette tot haat of geweld, de bewuste uiting meestal verwijderde.‘  Zegt het MDI nou dat Twitter discriminerende uitingen niet, maar haatspraak meestal wel verwijdert? Da’s dan precies de afweging waarvoor Twitter in vele landen gewaardeerd wordt als techbedrijf dat zich het minste van overheidsdruk aantrekt en de vrijheid van meningsuiting het ruimste opvat. Het is precies die valkuil waar het MDI snikkend lijkt te zijn ingevallen.

Foto: Schermafbeelding van tabel 1.1 Discriminatiegronden en cijfers: de ‘top 10’ van 2013 in vergelijking met 2012 van het MDI, 27 januari 2014.