Gedachten bij foto ‘Afbeelding met het silhouet van een wachtende man op het perron van het N.S.-station Amsterdam C.S. te Amsterdam’ (1958)

L Hessels (voor de NS), Afbeelding met het silhouet van een wachtende man op het perron van het N.S.-station Amsterdam C.S. te Amsterdam, 1958. Collectie: Het Utrechts Archief.

Silhouet. Schaduwbeeld. Schim. Afbeelding Een man wacht op het perron van Amsterdam CS. Niet meer dan zijn omtrek is zichtbaar. Het is koud, mistig. 1 Februari 1958, 12.15 uur. De bedrijfsfotograaf van de NS legt het vast.

Daar sta je dan. In een andere tijd. Werd er toen ook zo gescholden op de overheid, op de politiek, op alles en nog wat? Ongetwijfeld. Maar er waren geen sociale media. Wel zuilen die op alle terreinen hun eigen ding deden. In welke zuil had je gepast? Ik zou het niet weten.

Dat silhouet boeit omdat het gevuld kan worden met wensen, emoties en verlangens. Dat schimmige onttrekt zich aan het licht. Er is geen verschil met nu. Maar zo zien we het niet.

We worden afgeleid door wat in het volle licht staat en vergeten wat daarbuiten gebeurt. Achter de coulissen. Silhouetten opereren nog steeds in het duister, De vorm van de hoed is veranderd, maar het idee is onveranderd,