Het is nog maar de vraag of de Arabische lente, zoals de opstanden in sommige islamitische landen hoopvol worden genoemd, vrede, vrijheid en rust zullen brengen in die regio’s. Voor sommige moslims werken de opstanden en de steun van het Westen aan de bevolking in Libië en Egypte in ieder geval bevrijdend.
Dit zijn sleutelzinnen uit een VK-opiniestuk van PvdA’er Ahmet Olgun. Hij zet vragen bij de uitkomst van de opstand en spreekt de wens uit om het groepsdenken van moslims te doorbreken. Een hoopvolle vooraankondiging wordt vermoedelijk vertekend door zijn eigen politieke kleur en open opstelling. Beide kanttekeningen getuigen van realiteitszin.
Egyptische Moslimsbroeders hebben gerede kans om in het parlement de belangrijkste groepering te worden. Ze zijn niet de meest conservatieven, maar opteren toch voor een gesloten, islamitische samenleving. Boven Libië hangt naast de schaduw van de geallieerde vliegtuigen de schaduw van de conservatieve islamisten. In Jemen liggen salafisten op de loer.
De spin van de uitkomst van de Arabische lente is politiek. Zo stelt Steven Emerson op zijn site IPT: The revolutions may have been secular, but the character of new governments is still up for grabs. In Nederland zegt commentator Bertus Hendriks dat de Moslimbroeders voor een Turks model gaan, daarmee democratie suggererend. Michael Slackman ziet vergaande samenwerking van de Moslimbroeders met de militairen.
We weten de uitkomst niet. Op voorhand lijkt vestiging van democratie in landen die doordesemd zijn met islam en koran minder vanzelfsprekend dan in Nederlandse media wordt aangenomen. We moeten ons niet laten misleiden door opstandige jongeren in Libië of Egypte die goed Engels spreken en we op BBC, CNN en Al Jazeera English zien. De eindstrijd moet nog beginnen en is bepalend. Het is afwachten.
Spookbeeld van de Arabische lente is dat de vervolging van de ene minderheid ingewisseld wordt door de vervolging van andere minderheden. In Syrië en Libië is dat gevaar levensgroot aanwezig. Zodat het onrecht enkel verschuift. Als democratisering mislukt en massa’s opnieuw aan de kant blijven, dan wacht nieuwe lethargie en frustratie als de hoop wegebt.
Poldermoslims hebben weinig zeggenschap over de huidige ontwikkelingen overzee. Hun mening doet er niet toe. Daarom zwijgen ze vermoedelijk in onmacht. Maar het ontbrekende geluid om vanaf de Nederlandse buitenkant te proberen de democratisering van de Arabische lente op afstand te ondersteunen verbaast. Tientallen Nederlandse islamorganisaties houden zich stil.
Waarom is een raadsel. Hopelijk is het geen vooruitzicht op de afloop van de Arabische lente. Terecht wijst Olgun op het zwijgen van de Nederlandse moslims. Hij probeert oude vanzelfsprekendheden die samenhangen met groepsdenken en geloof te doorbreken. Precies dat is nodig voor de landen in opstand. Ahmet Olgun roept tot dusver eenzaam in de Nederlandse woestijn.
Foto: Un Homme sans L’Occident (Untouched by the West) door Raymond Depardon, 2002
George Knight 
Pingback: Arabische Lente is voorbij « George Knight