Opnieuw onzin over zwangerschap en verkrachting: Mourdoch

De Republikeinse Tea Party-kandidaat Richard Mourdock strijdt in Indiana voor een Senaatszetel. Democraat  Joe Donnelly is zijn tegenstander. Eerder dit jaar versloeg Mourdock de gematigde Republikeinse Senator Richard Lugar. In een debat zegt Mourdock dat zwangerschappen als gevolg van verkrachting ‘iets is dat God liet gebeuren’ ondanks de verschrikkelijke situatie waaruit ze voortkomen. Verder zegt-ie alleen abortus toe te laten als het leven van de moeder in gevaar was. Hij zei er lange tijd moeite mee te hebben gehad, maar tot het besef te zijn gekomen dat leven een geschenk van God is. Mitt Romney heeft zich gedistantieerd van de uitspraken van Mourdock. Romney probeert centrumkiezers en vrouwen achter zich te krijgen.

In een verklaring liet Mourdoch weten dat God het leven schept en dat-ie dat punt wilde maken. Eerder zei de Republikeinse afgevaardigde voor Missouri Todd Akin hetzelfde over zwangerschap en verkrachting. In Nederland kwam de SGP-er Kees van der Staaij eind augustus 2012 in de problemen met een soortgelijke uitspraak waarin-ie zwangerschap door verkrachting vergoeilijkte. Zowel Mourdock, Akin als Van der Staaij moesten achteraf inbinden. Opvallend is dat deze conservatieven namens hun God menen te kunnen spreken. Ze pretenderen de intenties van God in hun politiek te kunnen inpassen om hun politieke doelen te bereiken.

Kees van der Staaij praat onzin over zwangerschap en verkrachting

SGP-leider Kees van der Staaij is in problemen gekomen door te suggereren dat verkrachte vrouwen zich via een mechanisme kunnen ‘afsluiten’ tegen verkrachting en zo niet zwanger raken. Hij noemt het een ‘feit’ dat de kans op zwangerschap door verkrachting ‘heel klein’ is. Van der Staaij deed deze uitspraak op een vraag naar controversiële uitspraken van de Repubikeinse afgevaardigde Todd Akin die in de race is voor een senaatszetel in Missouri. Mitt Romney verzocht Akin vergeefs vanwege diens uitspraken zich terug te trekken.

De claim waarop Todd Akin en Kees van dert Staaij zich baseren noemen medici klinkklare onzin. Zo is er volgens de hoogleraar verloskunde en gynaecologie Dr. David Grimes geen biologische reden dat vrouwen zich tijdens een verkrachting kunnen afsluiten: ‘to suggest that there’s some biological reason why women couldn’t get pregnant during a rape is absurd‘. Maar zelfs leken klinkt de claim onlogisch in de oren.

In het publicitaire vervolg moest Kees van der Staaij alle zeilen bijzetten. Als verdediging ontkende hij het standpunt van Todd Akin omhelst te hebben, wat hij echter wel degelijk had gedaan zonder het expliciet te noemen. Zodat-ie als een reformatorische Houdini nog net aan zijn eigen onlogica kon ontsnappen. Omdat-ie voor eigen parochie preekt lijkt het er echter niet om dat de uitspraak de SGP publicitair beschadigt.

De verklaring van Akin wordt door tegenstanders van abortus aangewend om een positie te kunnen houden die zegt dat elke vorm van abortus onacceptabel is. Wat trouwens van weinig compassie getuigt met die heel kleine groep van vrouwen die binnen die logica toch zwanger zou raken tijdens verkrachting. Ook daar draait Van der Staaij omheen. Met z’n mooie woorden die lijken te getuigen van compassie kiest-ie niet voor deze vrouwen. De gelegenheidsargumentatie van de anti-abortus lobby maakt feiten ondergeschikt aan geloof. Verkrachte vrouwen worden gemiddeld even vaak zwanger als vrouwen die vrijwillig zwanger willen worden.

Foto: Kees van der Staaij

Milieuramp van Minamata, Japan

Vandaag 13 april is het landelijke actiedag voor Japan. Er wordt geld ingezameld voor de slachtoffers van aardbeving en tsunami. Daarom een terugblik op een Japanse tragedie. De overeenkomst met het handelen van energiebedrijf Tepco bij de kernreactoren van Fukushima ligt voor de hand.

Van 1932 tot 1968 loosde in het Japanse Kumamoto de chemische fabriek Chisso in de baai van Minamata zo’n 27 ton kwik in het afvalwater. Het stadje Kumamoto ligt 900 km ten zuidwesten van Tokio en werd hoofdzakelijk bevolkt door boeren en vissers. Duizenden mensen die vis uit de baai aten werden ziek.

Volgens Wikipedia is de Minamataziekte (水俣病, Minamata-byō) ‘een neurologisch syndroom dat veroorzaakt wordt door een zware kwikvergiftiging. De symptomen zijn ataxia (gevoelloosheid in handen en voeten), spierverzwakking, vernauwing van het gezichtsveld en aantasting van het gehoor en het spraakvermogen. In extreme gevallen veroorzaakt het krankzinnigheid, verlamming, coma of de dood. Bij zwangere vrouwen heeft het ook invloed op de foetus.’

Vanaf het begin bestond in de regio een stilzwijgend idee dat het lozen in zee van kwik binnen ethische grenzen viel. Vissers werden gecompenseerd omdat hun visgronden vervuild waren. Hiermee was Chisso goedkoper uit dan wanneer het allerlei mileumaatregelen had moeten nemen. Chisso was een belangrijke fabriek die vanaf 1932 plastics maakte door het gebruik van de grondstof acetaldehyde.

Pas rond het midden van de jaren ’50 begon de bevolking van Minamata de effecten van de kwikvergiftiging te zien. Katten in de haven krijgen eleptische aanvallen en vielen dood neer. In 1956 kregen mensen de ziekte. Chisso-bedrijfsdokter Dr. Hajime Hosokawe reporteerde dat ‘een onverklaarbare ziekte van het centrale zenuwstelsel was uitgebroken’. Hosokawe legde een verband tussen het eten van vis en de ziekte. Onderzoekers constateerden dat de zee door Chisso vergiftigd was. Het bedrijf ontkende en ging door.

Uiteindelijk werd in 1959 toch onomstotelijk bewezen dat kwikvergiftiging de oorzaak van de ziekte was. Chisso hield de bevindingen van Dr. Hosokawe onder de pet. De vissers protesteerden en vroegen compensatie. Chisso intimideerde de bevolking en sloot buiten de normale wetgeving om overeenkomsten met de bevolking. Pas in 1968 stopte Chisso defintief met de kwiklozingen in het afvalwater.

Meer dan 3000 slachtoffers zijn officieel erkend aan de Minamata ziekte te lijden. Het kostte sommigen meer dan dertig jaar om compensatie te krijgen. Nog in 1993 waren er rechtszaken. Velen zijn eraan gestorven, hadden lichamelijke afwijkingen opgelopen of moesten met de pijn van de ziekte leven. Het lijden van de mensen is gevolg en symbool van verkeerd en nalatig handelen van Chisso. In 1973 stelde de rechtbank van Kumamoto definitief de schuld van het bedrijf vast.

W. Eugene Smith maakte voor LIFE tussen 1971 en 1973 een serie indrukwekkende foto’s in Minamata waar-ie woonde. Bovenstaande foto van Ryoko Uemura die haar zwaar misvormde dochter Tomoko in bad doet werd op verzoek van de familie door Smith uit de serie verwijderd. Werknemers mishandelden Smith omdat-ie in hun ogen te ver was gegaan in het tonen van dit leed. De fotograaf liep blijvende schade op. Vroege fotojournalistiek over de gevolgen van milieuvervuiling. Onmiskenbare referentie naar Marat van David.

Wilders als christelijke Barracuda

In de aanloop naar de Provinciale Verkiezingen van 2 maart 2011 verandert de PVV haar standpunt over abortus. De partij steunt het plan van het CDA om de abortustermijn te verkorten.

Op dit moment mag een vrouw nog na 24 weken zwangerschap een abortus ondergaan. Mede door wetenschappelijke ontwikkelingen willen CDA, CU en de PVV dat terugbrengen. Weinig logisch omdat die ontwikkelingen ook juist meer mogelijk maken in een later stadium. Het CDA houdt het bij 22 weken, de CU bij 18 weken, terwijl de partij van Wilders inzet op 14 weken.

Dat laatste is een rigoureuze verandering, de PVV wil de beslissing van de ouders inkorten met liefst 10 weken. De christendemocraten worden door de PVV rechts gepasseerd. De PVV verstoort met een klap het morrelen in de marge van CDA en CU.

De PVV kiest hiermee om electorale overwegingen definitief tegen het liberalisme. Tegen de vrije keuze van ouders. Een kleinere overheid wordt vormgegeven door het korten op cultuur. Vraag is of het zal werken. De hoop om bepaalde CDA-kiezers te winnen kan eindigen in het verliezen van seculier of nihilistisch georiënteerde PVV-stemmers die naar de VVD overlopen.

De PVV is in enkele jaren veranderd in een partij met een programmatische lappendeken die nauwelijks te plaatsen valt. Leidend thema is nog steeds de dreigende islamisering dat wordt gesteund door thema’s als de arrogantie van de macht, het behoud van de verzorgingsstaat en nu dus ook de gezinswaarden.

Programmatisch is de PVV een hoefijzermodel in zichzelf aan het worden dat nergens op lijkt. De PVV combineert anti-modernistische en crypto-christelijke programmapunten met programmapunten die ook voorkomen in linkse partijen, zoals de SP.

Verwachting is dat de PVV na de VVD de grootste partij wordt bij de Provinciale Verkiezingen. Het CDA zal verliezen, maar de gedoogcoalitie zal een meerderheid krijgen. Mede omdat de oppositie niet geloofwaardig opereert. De verzwakking van het CDA vormt de instabiele factor.

Door het nieuwe abortusstandpunt van de PVV komt de VVD in de coalitie tegenover PVV en CDA te staan. Daar ligt de kans voor GroenLinks en D66. Als deze partijen slim opereren en zich programmatisch niet te ver van de VVD verwijderen, dan scheppen ze een nieuwe werkelijkheid waarin de meeste VVD-ers inzien dat ze minder te verliezen hebben in samenwerking met het progressief-liberalisme dan met het christelijk-conservatisme van CDA en PVV.

De PVV vertaalt de Tea Party naar Nederland. Ofwel, Wilders omarmt Sarah Barracuda Palin. Vraag is of dat ongestraft gaat en Wilders zijn hand niet overspeelt. De aanscherping van het abortusstandpunt is een waterscheiding die de vrijzinnige kernen binnen VVD, D66, GroenLinks en PvdA tot samenwerking en handelen zou kunnen brengen.

Foto: Sarah Palin.