Gülenbeweging in Nederland moet worden getolereerd. Maar is een conservatieve, islamitische invloed die weinig waardering verdient

‘Het is niet redelijk om de islam de schuld te geven van de wreedheden van de gewelddadige radicalen. Maar wanneer terroristen claimen uit naam van de islam te handelen, dan dragen ze die identiteit – zij het alleen in naam. Daarom moeten gelovigen er alles aan doen om te voorkomen dat dit kankergezwel zich uitzaait binnen onze gemeenschappen. Doen we dat niet, dan zullen we medeverantwoordelijk zijn voor het besmeurde imago van ons geloof.’ Aldus de vertaling door WijBlijvenHier! van een opiniestuk van 27 augustus 2015 in The Wall Street Journal van de in de VS wonende Turkse politicus en islamprediker Fethullah Gülen.

Dit fragment verklaart enkele misverstanden. 1) Terroristen die zeggen uit naam van de islam te handelen doen dit ook daadwerkelijk; die claim kan hun niet ontnomen worden. 2) Gülen verwijst naar IS; hij ging hiermee in tegen president Erdogan van wie wordt gesuggereerd dat hij IS de hand boven het hoofd hield als tegenwicht van Koerdische ambities om een eigen staat te stichten. 3) Gülen profileert zich als gematigd moslim die inzet op onderwijs en modernisering; net als Tariq Ramadan brengt Gülen de moderniteit naar de islam, maar niet de islam naar de moderniteit. Dat houdt in dat hij moslims apart wil houden.

Moslimpredikers als Gülen en Ramadan meten zich een modern image aan, maar zijn conservatieve denkers die opteren voor apartheid van hun gelovigen. Ook in Nederland is de Gülenbeweging (Hizmet) actief. Het wordt al jarenlang beschuldigd van islamisering. Onder het mom van wereldburgerschap, interculturaliteit en interreligieusiteit wordt dat verhuld. Het is volgens critici een controversiële, streng-islamitische beweging die mannen boven vrouwen stelt en homoseksualiteit verwerpt. Het Rotterdamse raadslid Anita Fähmel (Leefbaar Rotterdam) concludeerde begin 2009 in een rapport dat de Gülenbeweging islamitisch-fundamentalistisch is. De geslotenheid maakt toetsing lastig en controle onmogelijk.

Eind december 2010 nam toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Piet Hein Donner (CDA) het in een overleg in de Tweede Kamer op voor de beweging na aanvallen van SP en PVV. De Fethullah Gülen-organisatie presenteerde het op haar site. De Turks-Nederlandse SP’er Sadet Karabulat probeert al jaren om de overheidssubsidie voor deze in haar ogen crypto-islamistische beweging terug te draaien. Ze kwam niet langs de coalitie van christenen en gedogende seculieren die de waarschuwingen over de beweging negeerden.

Dit was in tijd dat in Amsterdam burgemeester Eberhard van der Laan afscheid nam van het idee van compenserende neutraliteit van zijn voorganger Job Cohen omdat het de scheiding van kerk en staat onaanvaardbaar ver oprekte. Religie werd door de toenmalige wetgevers gezien als een instrument dat via overheidssubsidies ingezet kon worden om sociale rust en cohesie te kopen. De aanname was dat gematigde religieuze stromingen de radicale stromingen de wind uit de zielen konden nemen. De inschatting was dat de Gülenbeweging gematigd was, hoewel dat door de geslotenheid en de verborgen agenda van de beweging niet te controleren was en uiteindelijk neerkwam op wensdenken van de toenmalige politieke klasse.

Het gedogen van de Gülenbeweging en de enthousiaste medewerking van de politieke elite in het CDA en de PvdA leidde desondanks tot kritiek. In opdracht van toenmalig minister Van der Laan lichtte moslim en islamwetenschapper Martin van Bruinessen de beweging door en kwam in december 2010 met een rapport dat constateerde dat het wel meeviel. Maar Van Bruinessen werd partijdigheid verweten, door onder andere  Elise Steilberg die in De Volkskrant schreef: ‘De grootste bron van zorg vormden steeds de zeer gesloten mono-ethische schoolinternaten, die onder geen enkel overheidstoezicht vallen en dat Minister Donner het geheel in orde vindt dat een instelling die zich naar buiten als seculier voordoet, in haar kern diep religieus is.’

Nu keert Erdogans bewind zich tegen de Gülenbeweging. In Turkije en daarbuiten. In een overgenomen beweging verandert een coup in een tegencoup. Met dead weight van Hizmet. Ongewenst is dat dit conflict naar Nederland overslaat. De ene islamitische beweging die de andere islamitische beweging wil vervolgen doet dat maar buiten de Nederlandse grenzen. Leden van Hizmet moeten nu geen krokodillentranen huilen en net doen alsof ze deel uitmaken van een moderne beweging die gaat voor democratie, rechtsstaat en openheid. In de jaren dat Erdogan en Gülen nog bondgenoten waren gaf het geen kik toen de seculiere oppositie werd vervolgd. De Gülenbeweging zal nu ook voor de naïeve delen van de Nederlandse politiek de onschuld voorgoed voorbij zijn. Het wordt getolereerd, maar hoeft niet meer op enig privilege te rekenen.

Foto: Turks worstelen, 1979.

Beledigingen over Erdogan aan Turks consulaat melden! Help de Turkse Nederlanders met invoer voor hun kliklijn

De Turks-Nederlandse nieuwssite Zaman Vandaag die verbonden is aan de Gülen-beweging meldt in een bericht dat het Turkse consulaat in Rotterdam Turken in Nederland heeft opgeroepen beledigers van president Erdogan aan te geven bij het consulaat. Deze oproep heeft in de Nederlandse media tot veel aandacht geleid.

In de Tweede Kamer hebben Joram van Klaveren en Louis Bontes (VNL) kamervragen gesteld aan de minister van Binnenlandse Zaken en van Buitenlandse Zaken. Ze beoordelen het als een ‘trieste oproep’ en zien er de afkeurenswaardige ‘lange arm van Ankara’ in die ze zien als ‘storende bemoeienis’ van de Turkse overheid.

Om het Turkse Nederlanders niet al te moeilijk te maken en niet teveel tijd te laten verspelen door gezoek op internet hier de kans om punten te scoren door het doorgeven van onderstaande beledigingen. Ook om duidelijk te maken dat in  Nederland de vrijheid van meningsuiting zonder problemen beledigingen toestaat:

• Erdogan is een despoot die het Turkse volk en de Turkse natie opzadelt met zijn gekrenkte trots
• Erdogan is een onverdraagzame persoon die wel klappen wil uitdelen, maar ze niet wenst te ontvangen
• Erdogan bezoedelt door zijn kinderachtig gedrag de nationale trots van Turkije
• Erdogan heeft zulke lange tenen dat hij de nagel aan zijn eigen doodskist is
• Erdogan heeft veel eigendunk omdat hij teveel geprezen is, beledigingen kunnen dat rechtzetten
• Erdogan zit zo hoog te paard dat hij niet meer begrijpt wat er in de echte wereld gebeurt
• Erdogan heeft zoveel vingers in de pap van de Europese publieke opinie dat hij zich in de vingers snijdt
• Als Erdogan een vrouw was zou hij met zijn hoofddoek in de wolken lopen
• Erdogan geeft door zijn lichtgeraaktheid volop aanleiding voor beledigingen
• Erdogan is voor Armeniërs, Koerden, Alevieten, Christenen een leider die zijn snor drukt
• Erdogan wil de EU de les lezen, maar benadrukt er vooral zijn eigen kleingeestigheid mee
• Van Erdogan wordt beweerd dat hij pietluttig is, maar hoe kleinzielig zijn benepenheid is blijft de vraag
• Erdogan wil Kemal Atatürk zo graag overtreffen dat hij een moeder voor alle Turken wil zijn
• Erdogan is een open boek dat pas wordt dichtgeslagen als hij weet hoe hij zichzelf op de vingers kan kijken

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Oproep Turks consulaat Rotterdam: ‘Meld belediging Erdoğan’’ op Zaman Vandaag, 21 april 2016.

EU omcirkeld door landen die afglijden naar dictatuur. Oplossing is ambitie en zelfvertrouwen. Weg van de natiestaat

Het zijn interessante tijden. Turkije en de Russische Federatie glijden af naar dictatuur, hun leiders Erdogan en Putin zetten de democratie op sterk water. De EU biedt onvoldoende tegenwicht omdat het nauwelijks nog militaire macht heeft. Autocratische leiders buiten dat uit. De VS hebben in Obama een president die zwak opereert in z’n buitenlandse politiek. Het land met de grootste militaire macht laat zich in Syrië vernederen.

In Europa laten extremistische partijen zich of financieel of mentaal opkopen door het Kremlin dat uit is op verzwakking van de EU door het zaaien van verdeeldheid. Zo ontstaan er merkwaardige monsterverbonden die inhoudelijk onlogisch zijn. De SP die ooit ging voor het internationaal socialisme neemt het idioom over van de natiestaat van Thierry Baudet die zijn carrière vervolgt door zich te profileren als voorman van het NEE-kamp in het Oekraïne-referendum. Vraag is hoe echte SP’ers dat verteren. En allerlei partijen die de mond vol hebben over vrijheid, democratie, de verzorgingsstaat en verworven rechten schurken aan tegen het Rusland van Putin waar van alles in opmars is, maar niet de vrijheid, democratie, verzorgingsstaat en rechtsstaat.

De EU valt ook het nodige te verwijten, of beter gezegd de EU-lidstaten die zich onverantwoord gedragen. Het is een prachtig project dat door de EU-lidstaten om zeep wordt geholpen. In haar columns in NRC wijst Caroline de Gruyter vanuit Wenen op de tegenstrijdigheden: ‘Zo werkt Europa: regeringen zorgen dat het machteloos is, en klagen vervolgens dat het niets kan. En de burger applaudisseert: „Europa heeft gefaald, het wordt tijd dat we onze zaakjes weer zelf regelen.”’ Maar er is geen alternatief voor de EU. Zo bekeken is de 19de eeuwse natiestaat van Baudet niet de redding voor de EU-lidstaten, maar juist de grootste bedreiging ervan. Trouwens zonder dat het nodig is dat de EU verder moet federaliseren zoals Eurofielen zeggen. De EU-lidstaten moeten gewoon doen wat ze jaren geleden toegezegd hebben te doen. En wat ze nu nalaten.

Zo verkruimelt alles. Turkije en de Russische Federatie zetten de EU onder druk. Onder meer door de stroom vluchtelingen en economische migranten Europa in te jagen wat de verdeeldheid tussen EU-lidstaten verder aanwakkert. Nationale regeringen zijn in de greep van de partijpolitiek en hebben het contact met de burger verloren. Ze trekken zich ook niets meer aan van de burger die zich terecht bedonderd voelt. Premier Mark Rutte lacht zich vaardig door debatten heen, maar straalt geen enkel gezag uit als geloofwaardige, integere staatsman. Zo is de politiek niet meer iets van de mensen, maar van een in zichzelf gekeerde kaste van partijpolitici. De oppositie met Geert Wilders en Emile Roemer is geen haar beter en biedt geen alternatief.

Ondanks alle tekortkomingen is de EU de enige uitweg uit de misère. De EU moet niet grondig veranderen om hetzelfde te kunnen blijven, maar de EU-lidstaten moeten veranderen om de EU hetzelfde te laten worden. De vooruitzichten zijn slecht. In Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk zijn respectievelijk president Hollande en premier Cameron zwakke leiders die niet doorbijten en strategische fouten maken. Duitsland worstelt met een onverwerkt verleden dat het land ontvankelijk maakt voor donkere sentimenten. Maar er is geen alternatief in afglijdende landen als Turkije en de Russische Federatie die zich nog minder bekommeren om hun eigen burgers. Of in de verdeeldheid van de natiestaat die ook op wereldniveau de Europese landen nergens laat. De ‘soft power’ van de EU mag wel wat harder worden door het op te tuigen met militaire macht, machtspolitiek en economische politiek die uitgaat van het Europees belang. Kortom, ambitie en zelfvertrouwen gevraagd.

Gülen: moslims moeten extremistische islam bestrijden. Maar hoe?

‘Het is niet redelijk om de islam de schuld te geven van de wreedheden van de gewelddadige radicalen. Maar wanneer terroristen claimen uit naam van de islam te handelen, dan dragen ze die identiteit – zij het alleen in naam. Daarom moeten gelovigen er alles aan doen om te voorkomen dat dit kankergezwel zich uitzaait binnen onze gemeenschappen. Doen we dat niet, dan zullen we medeverantwoordelijk zijn voor het besmeurde imago van ons geloof.’ Aldus de vertaling door WijBlijvenHier! van een opiniestuk van 27 augustus in  The Wall Street Journal van de in de VS wonende Turkse politicus en opinieleider .

Het gaat uiteraard om IS en de radicale islam die op dit moment de wereld treft. In zijn analyse heeft Gülen die zich graag profileert als een gematigd moslim die inzet op onderwijs en modernisering geen goed woord over voor deze terroristen die zeggen uit naam van de islam te handelen. Hiermee plaatst Gülen zich voor de zoveelste keer frontaal tegenover de Turkse president Recep Erdogan van wie wordt gesuggereerd dat hij IS de hand boven het hoofd houdt als tegenwicht van de Koerdische ambities om een eigen staat te stichten.

De aanpak van Gülen om de extremisten een halt toe te roepen is minder overtuigend dan zijn analyse. Kan de ‘extremistische kanker’ van de extremistische islam bestreden worden door mensenrechten binnen de moslimgemeenschappen te verdedigen, scholing te bevorderen en man en vrouw gelijk te behandelen? Gülen slaat een fase over. Zo roept hij moslims op geweld af te zweren, omdat islamitische bronnen de religieuze claims van de extremistische moslims niet legitimeren. Maar kunnen mensenrechten, schoolboeken en goede bedoelingen een eind maken aan de slagvelden van Syrië of Irak of de aanslagen in het Midden-Oosten door genoemde extremisten? Fethullah Gülen praat verdienstelijk voor de lange termijn, maar slaat het heden over.

Foto: ‘Founder of the Gülen movement, Muhammed Fethullah Gülen (L) and Turkish Prime Minister Recep Tayyip Erdogan (R).‘

Protesten bij bezoek Erdogan leiden af van Turkse tegenstellingen

Update 21 januari 2014: VVD-Kamerlid Pieter Duisenberg pleit voor intrekking van de accreditatie van de Islamitische Universiteit in Rotterdam, aldus Trouw. Aanleiding zijn uitlatingen van de rector, dr. Ahmet Akgündüz die het geweld van de regering-Erdogan tegen demonstranten goedpraat. Nog in oktober 2013 dreigde vice-premier Asscher met intrekking van de accreditatie na anti-westerse uitspraken van de rector. 

De Islamitische Universiteit Rotterdam (IUR) is een academische instelling in wording. De titel ‘Universiteit’ is in Nederland onvoldoende beschermd waardoor elke instelling zich zo kan noemen. In 2009 oordeelde een commissie over de hoogste opleiding, de masteropleiding Islamitische geestelijke verzorging dat het ‘voldoet aan de eisen voor de basiskwaliteit die een voorwaarde zijn voor accreditatie’. Maar de IUR laat weten dat deze opleiding door de  Nederlandse en Vlaamse Accreditatieorganisatie NVOA nog steeds niet geaccrediteerd is. Dat betekent dat een officieel keurmerk ontbreekt, dat de voorwaarde voor bekostiging door de overheid ontbreekt en dat de IUR geen recht heeft om erkende diploma’s af te geven. Opmerkelijk is dat dr. Jan Peters zowel deel uitmaakte van de accreditatiecommissie uit 2009 als lid is van de Raad van Toezicht van de IUR.

De IUR presenteert zich als een instituut voor moslims met diverse achtergronden. Maar da’s schijn. Het is een Turks-soennitische instelling waar Turkse namen in de staf de meerderheid vormen. Ondanks die Turkse steun dreigde in 2003 een faillissement door de aankoop van het kapitale pand van 2,5 miljoen euro aan de Bergsingel. De Triodos Bank schoot de IUR  te hulp met een lening. Wat een criticus tot de verzuchting brengt waarom een bank die uit de antroposofie voortkomt islamisten steunt. In 2002 merkte Johan Meuleman van de concurrerende Islamitische Universiteit Europa (IUE) op over de IUR: ‘(..) een groot deel van de bestuurders zit gewoon in Ankara achter een bureau. De meeste docenten, inclusief de rector zelf, spreken geen woord Nederlands. Dus wie zouden dan die financiers moeten zijn?‘ De IUE staat ook onder Turkse invloed.

Volgens Jan Felix Engelhardt heeft de IUR hechte banden met de Nurcu-beweging. Een nadeel voor studenten. Een hedendaagse representant die zich internationaal manifesteert is Fethullah Gülen die tegenstanders als pseudo-modernist zien. De beweging brengt de moderniteit naar de islam, maar niet omgekeerd. Het wijst de moderne wetenschap echter niet af. De samenwerking tussen premier Erdogan en de Gulen-beweging lijkt sinds kort voorbij. Binnen de regerende AK-partij bestaan verschillende facties. Premier Recep Erdogan is een Nakşiler, een aanhanger van de Nakşibendi die ook voortkomt uit de spirituele Soefi-beweging.

Erdogan bezoekt komende donderdag de IUR. Turkse-Nederlanders combineren zijn bezoek met een protest tegen de plaatsing van Yunus. Dat wijst in hun ogen op verkeerde keuzes die de Nederlandse pleegzorg maakt. Door de commotie over Yunus en de aandacht die Turkse media en politici voor de vermeende onverenigbaarheid van islam en homosexualiteit opeisen wordt de interne Turkse strijd gemaskeerd. Daar waar extreem-rechts, nationalisme en conservatieve islam elkaar kruisen. Premier Erdogans bezoek geeft het zoveelste signaal dat-ie de assimilatie van Europeanen van Turkse herkomst afwijst. Maar frappanter is dat-ie zich waagt in een bolwerk van de Fethullah Gülen beweging. Voor nu een binnenlandse vijand in Rotterdam.

Foto: Banner bij ‘To taqiyye or not to taqiyye? De Gulenbeweging = Vijfde colonne..?‘ op www.fethullahgulen.nl.

Fethullah Gülen en de AK-partij volgens Stratfor

Op mijn stukje Interreligieusiteit met Fethullah Gülen reageerde Yesilkoy Press Agency met een verwijzing en de opmerking dat deze in de VS wonende Turkse prediker voor de CIA werkt. Vandaag werden door WikiLeaks GIF-files e-mails gepubliceerd die ingaan op de relatie tussen de aan Fethullah Gülen verbonden krant Zaman en Stratfor. De analyses van Strafor bevestigen de verbondenheid tussen AK-partij van premier Erdoğan en de Gülen-beweging. Die buiten Turkije een multireligieuze en binnen Turkije een islamistische agenda heeft. Deze conservatieve beweging waakt ervoor zelf in het nieuws te komen.

Uit de e-mails blijkt dat Stratfor een rapport heeft gepubliceerd waarin de Gülen beweging gewelddadig en islamistisch wordt genoemd. Woordvoerders van Zaman willen dat veranderd zien zonder met argumenten te komen. Stratfor bindt in om het contact met Zaman open te houden. Hier enkele onvertaalde passages:

Maart 2010
For the first part of my trip, Emre and I have been hanging out with hardcore Gulenists. We started at Zaman headquarters (Zaman is main Gulenist newspaper and media voice for AKP, Today’s Zaman is the English-language daily). We met with the Editor in Chief of Today’s Zaman and the head of Cihan news agency (which runs their major media outlets). Cihan is now the most powerful media outlet in Turkey. It used to be Hurriyet, dominated by the nationalists, but they’re under attack (will get to that later). They explicitly represented themselves as part of the ‘jamaah’, or the ‘movement’, as they like to call it. The way they represent their agenda is that this is about democratization in Turkey, human rights, world peace, etc. The guy was actually quoting Western liberal philosophers trying to show how much in common they have with them in respect for these democratic values, and this is what’s essential for Turkey’s candidacy in the EU. The irony, they claim, is that people think because they’re Islamist, they’re fundamentalist and not modern, whereas the authoritarians (in their view) ie. the military, are the ones who are seen in the West as modern. This is what frustrates them. So, by promoting this peace, love and democracy campaign, they say they are fighting for constitutional reform, business and political pluralism, civilian control over military, judicial reform, etc.
That there is no secret agenda. (my note — what Emre and I noticed is that in all our meetings with Gulenists, they recite almost the same lines verbatim. they’re very well rehearsed in selling this model. At the root of this, however, is power. The established elite, ie. the military, Istanbul business giants, etc. are being threatened by an Islamist political vehicle fueled by the Anatolian small-to-med business class.) Both of the sources talked about how they need to raise an Anatolian business class to undermine the Istanbul giants (they essentially articulated our own theory, which was cool.). 

We discussed the Ergenekon case a lot, which gave them plenty of opportunity to bash the military for being so irresponsible and disrespectful to the civilian government. What struck us most is how they claim they have allies within the military, people high up in rank, who are disaffected with the establishment and are WILLING to provide leaks to the Gulenist newspapers and intelligence services that support these coup allegations. We heard the exact same story the next day at a Gulenist organization that we visited. More likely this is an allusion to their successful penetration of the military (have sent more detailed insight on this previously)

We also discussed the Gulen schools that are spreading across the globe, expanding Turkish influence. Of course these are the schools with teh best resources, facilities. Students will learn how to speak Turkish, the national anthem, how to be the ‘right kind of Muslim’, etc. In essence, it buys them loyalty. We are still working on getting a complete database of Gulenist schools. They claim that have more than 2,000 in 200 countries so far.

The next day, Emre and I visited a major Gulenist organization that puts together these massive conferences all over the world to promote their agenda, raise funds, recruits, etc. Their office is in a very expensive part of Istanbul. They’ve got the best facilities, this beautiful theater system. In short, they’ve got money. Now you have to ask yourself, where is the money comingfrom? the head of the organization that met with us and propagandized us kept talking about all these peace love and harmony efforts to spread the Gulen ideas and democratize Turkey, spread Turkey’s influence, etc. But their funding comes mainly from co-opting the Anatolian business class. Again we heard about how they have allies within the military ‘brave’ enough to issue leaks on their coup plots.

September 2010:
Apart from this, Gulenists got over-concerned following our special report given their already tarnishing image in the US. We’ve been closely following AKP’s efforts to reverse this situation. However, we are an American company and we wrote in detail on how Gulen community works and their relationship to the AKP. They don’t have anything to say against the facts that we included, because we wrote the truth. But as Reva says, the mere fact that we wrote about them and how they work disturbed them intensely.

They won’t be happy unless we take their side. So, I don’t think that we need to work to make them happy. They are extremely skeptical to us because we are American, and I’m sure they wonder if there is an American plan in the works against Gulen and AKP and if we are a part of it. I think what we need to do is to convince them that there is no such a thing and we write what we know, without taking side by anyone. This could help us to maintain our relationships. Guidance would be much appreciated, especially given HDN republished our article.

Foto: Fethullah Gülen (l.) met Recep Tayyip Erdoğan