Koepel van Turkse moskeeën helpt Wilders met de eis dat hij van Twitter wordt verbannen

Advocaat Ejder Köse eist namens de koepel van Turkse moskeeën Turks-Islamitische Culturele Federatie (TICF) dat Twitter het account van PVV-politicus Geert Wilders opheft. Zo niet, dan stapt de koepel naar de rechter, aldus een bericht van het AD. Opmerkelijk is dat Köse daarnaast aangifte wil doen tegen Twitter in Turkije, Marokko, Pakistan en Indonesië, want volgens hem zijn daar ‘veel van Wilders’ uitspraken strafbaar’. Deze landen met een islamitische meerderheid blinken niet uit in rechtsstatelijkheid en zijn geen voorbeeld van een goed functionerende rechtsstaat. Op de jaarlijkse index 2017-2018 van het World Justice Project staat Turkije op plek 101, Marokko op 67, Pakistan op 105 en Indonesië op 63 van 113 landen wereldwijd. Het is verbijsterend dat Köse meent zijn gelijk te moeten halen in landen die rechtsstatelijk zo slecht scoren omdat Wilders’ uitspraken daar strafbaar zouden zijn. Die strafbaarheid is weinig waard en heeft meer met politieke intimidatie door islamistische minderheden te maken, dan met een afgewogen juridisch oordeel.

Deze landen zijn overigens van geen tot weinig belang voor Wilders functioneren in Nederland, Europa en de VS. Vraag is wat deze actie van de TICF daarom waard is en waarom Köse zich niet richt op de thuishaven van Twitter, namelijk de VS. De vraag die deze actie van de Turkse moskeeën in Nederland oproept is dan ook wat er precies mee beoogd wordt. Het lijkt erop dat deze koepel zich ten koste van Wilders wil profileren en in de gunst wil komen van de Turkse president Erdogan. Want als het echt wil dat Wilders op Twitter tot zwijgen wordt gebracht, dan zou het beter niet de omslachtige omweg via de vier islamitische landen openhouden.

Geert Wilders profiteert van de actie van de TICF die zich van haar intolerante kant laat kennen. De intolerante Wilders en de intolerante TICF zijn inwisselbaar en komen er uitsluitend relatief gunstig uit in de vergelijking met deze zelfgekozen tegenstander die feitelijk hetzelfde nastreeft: ondergeschiktheid en kneveling van de rechtspraak, een einde aan de scheiding der machten en inperking van de vrijheid van meningsuiting. Hoe overtuigend is het trouwens dat een koepel van Turkse moskeeën die verwant is aan Diyanet, het Turkse directoraat voor godsdienstzaken zich hierover uitspreekt? Want het steunt de politiek van de regering Erdogan die journalisten zonder eerlijk proces in de gevangenis laat verdwijnen en Twitter blokkeert als het hem om politieke redenen uitkomt om zijn tegenstanders de voet dwars te zetten. Dat in een land dat op de 101ste van de 113 landen staat wat rechtsstaat betreft en een voorbeeld voor Geert Wilders moet zijn die er door Köse van beschuldigd wordt de grens van de wet te overschrijden. Men zou Geert Wilders een meer geloofwaardige tegenstander toewensen. De tragiek is dat ze beide vanuit hun gemeenschappelijk belang de rechtsstaat ondermijnen. Ze hebben elkaar nodig om hun eigen ongelijk te kunnen relativeren aan de ander.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Moskeeën eisen dat Wilders van Twitter wordt verbannen: ‘Hij is doorgeslagen’’ van Peter Groenendijk in het AD, 5 november 2018.

Terrorisme is geen reden om de meningsuiting in te perken

Voor The Intercept zet Glenn Greenwald vragen bij de ontwikkeling dat de politiek wil dat gebruikers van sociale media afgeschermd worden van controversieel nieuws. Zodat gebruikers niet meer zelf kunnen bepalen wat ze lezen en bekijken, maar politici, bedrijven of nieuwsmedia daarover beslissen. Dat blokkeren van nieuws gebeurt onder het mom het terrorisme in te dammen, en gebruikers niet op verkeerde gedachten te brengen. Feitelijk belemmeren of beperken de voorgestelde maatregelen de vrijheid van meningsuiting.

Greenwald citeert een aankondiging door Twitter van CEO Dick Costello dat het bedrijf video’s en foto’s van de onthoofding van James Foley verbiedt (en de account opschort van iedereen die een link naar de video geeft) en kreeg voor die opstelling een overweldigende goedkeuring. Opvallend omdat juist Twitter zich in het verleden opstelde als verdediger van de meningsuiting en het langst weerstand bood aan overheden die Twitter voor hun karretje probeerden te spannen. Zoals in Turkije en China. Begin 2012 kondigde Twitter al aan censuur per land toe te staan. Nu gaat Twitter verder door censuur per onderwerp toe te passen.

Niet op voorhand is het duidelijk en eenduidig dat om het terrorisme te bestrijden het noodzakelijk is uitingen op sociale media zoals video’s of foto’s van James Foley te verbieden die het terrorisme zouden propageren.

Er zijn drie kanttekeningen bij te plaatsen. Facebook, Twitter of Google hebben veel gegevens van gebruikers verzameld en baten deze commercieel uit. In een stilzwijgende ruil die gebruikersgemak en vrijheid uitruilt tegen persoonsgegevens voor bedrijven. Als deze die ruil eenzijdig opzeggen, dan neemt het vertrouwen van gebruikers in bedrijven als Twitter en Facebook en sociale media af. Overigens is internet divers en kent het zoveel subculturen dat censuur nooit waterdicht zal zijn. Wie een bepaalde uiting zoekt kan die altijd vinden. Daarnaast is de vijand van vandaag de vriend van morgen. Zoals de Turks-Koerdische PKK die door VS, EU en Turkije op de lijst van terroristische organisatie is gezet, maar ondanks dat nu door VS en EU dienstbaar wordt gemaakt om het grotere kwaad IS (Islamitische Staat) te bestrijden. Terrorisme is dus relatief. Daarom is het als reden veel te grof om er de vrijheid van meningsuiting in algemene zin mee te belemmeren of in perken.

Foto: Beeld uit gewraakte video met James Foley

Turkije blokkeert Twitter. Erdogan gaat z’n eigen gang

De Turkse premier Recep Erdogan is de schaamte voorbij. Hij trekt zich niks aan van de binnenlandse en buitenlandse kritiek op de inperking van de meningsuiting. Twitter wordt nu in delen van Turkije geblokkeerd. ‘We hebben nu een gerechtelijk bevel. We zullen roeien Twitter uit. Het kan me niet schelen wat de internationale gemeenschap zegt. Iedereen zal de kracht van de Turkse Republiek zien‘, aldus Hurriyet Daily News. Het verbod wordt door critici van de premier direct gekoppeld aan de Fethullah Gülen-organisatie die de sociale media zou benutten om gefalsificeerde berichten over malversaties van Erdogan en z’n kring naar buiten te brengen om hem in diskrediet te brengen. Maar premier Erdogans onvrede zit dieper.

Sowieso staat de internetvrijheid in Turkije onder druk. Het einde van het open internet is er in zicht. Erdogan heeft het evenmin zitten op sociale media. In juni 2013 verklaarde hij: ‘Sociale media zijn vol gefabriceerd nieuws, ongefundeerde beweringen en beschuldigingen tegen mij’. Later die maand kwam een conflict tot uiting tussen de regering en Twitter dat nu nog speelt: ‘Op haar beurt beticht het ministerie van Transport Twitter er weer van geen juridische status in Turkije te hebben en geen legale onderneming te zijn. Twitter voert voor haar weigering aan dat Turkije geen juridische waarborgen voor gebruikers kent. Twitter weegt haar belang per land en per situatie af. Burgerrechten worden zo onderhandelbaar als handelswaar. Turkije is de laatste maanden een slagveld tussen Twitter en Erdogan geworden. Dat brengt internetbedrijven in een lastig parket. Facebook achtte het in juni 2013 na een verklaring van de Turkse regering over de goede samenwerking nodig om te ontkennen dat het met die regering samenwerkte. Waar moet dat eindigen?

Foto: Schermafbeelding van #ErdoganBlocksTwitter, 21 maart 2014.

Glurende GCHQ onderschept miljoenen webcam beelden van Yahoo

Guardian-journalist James Ball legt uit aan Amy Goodman van Democracy Now! Samen met Spencer Ackerman ‘brak’ Ball voor The Guardian nieuws dat op de Snowden-documenten gebaseerd is. Optic Nerve, zo heet het programma van de Britse geheime dienst GCHQ dat met assistentie van de NSA beelden opslaat van webcam chats van Yahoo-gebruikers. Onduidelijk is of het nog operationeel is. In 2008 ging het in een periode van zes maanden om meer dan 1,8 miljoen Yahoo-gebruikers. Het programma diende ook om te experimenteren met ‘automatische gezichtsherkenning’ en verdachten van terrorisme te volgen. De spionage bleef niet beperkt tot Britten en Amerikanen, zodat ook Nederlanders bespioneerd kunnen zijn door deze geheime diensten.

Pikant is dat zo’n 3 tot 11% procent van de chats te maken heeft met ongewenste naaktheid (undesirable nudity). Wat trouwens de vraag oproept wat gewenste naaktheid in de optiek van deze geheime diensten zou kunnen zijn. Die beelden heeft de GCHQ dus ook opgeslagen, maar er zijn geen aanwijzingen dat hieruit acties gevolgd zijn. Yahoo zegt niks van Optic Nerve te weten en er afstand van te nemen. Maar de vraag is welke uitruil (trade-off) computerbedrijven als Google, Microsoft, Apple, Facebook, Twitter of Yahoo moeten maken met de Amerikaanse overheid om sowieso ‘onder de wet’ te mogen opereren.

Niet voor de eerste keer sinds de Snowden-documenten sinds juni 2013 tot kritische publicaties leidden roept het handelen van Britse en Amerikaanse geheime diensten de vraag op wat de massale spionage van onschuldige burgers te maken heeft met de bestrijding van terrorisme. Des te meer omdat vermoed wordt dat de diensten steeds meer hooibergen verzamelen zonder de naalden erin nog te kunnen vinden. Zodat de criminelen en terroristen eerder uit zicht dan in zicht raken. Ondersteunend bewijs voor dit vermoeden is dat de geheime diensten niet kunnen aantonen door de massale spionage van burgers ook maar enige aanslag of complot te hebben voorkomen. De echte vraag in dit ‘NSA-dossier’ is hoe het mogelijk is dat het politieke en juridische toezicht op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten de praktijken van Optic Nerve toelaat. 

Foto: Still uit Peeping Tom (1960) van Michael Powell.

Schneier en Greenwald zijn kritisch over hoe VS internet misbruikt

In aanvulling op berichtgeving naar aanleiding van documenten van Edward Snowden over de Amerikaanse overheid die bewust de veiligheid en de vrijheid van internet inperkt spreekt Democracy Now! met journalist en advocaat Glenn Greenwald en internetdeskundige Bruce Schneier. De onthullingen zijn verbijsterend. Internetveiligheid heeft een door westerse overheden ingebouwde onveiligheid. Internetbedrijven als Yahoo, Microsoft, Google, Facebook of Apple staan onder druk van de publieke opinie om openheid van zaken te geven. Ook vanuit economisch belang. Er is hun een spreekverbod opgelegd door de Amerikaanse overheid.

Geo-politiek roept een en ander de vraag op wat nog het verschil is tussen politiestaten als China, Noord-Korea, Iran en Rusland en de VS of het Verenigd Koninkrijk. Dat is er niet. In elk geval hebben de VS elke morele positie verloren om andere staten te veroordelen en andere landen een voorbeeld voor te houden.

Het antwoord is nu aan de burgers die samen met gewetensvolle ontwikkelaars en bedrijven op zichzelf zijn aangewezen. Da’s de les van vandaag. Overheden en grotere internetbedrijven zijn niet te vertrouwen. Dat blijkt duidelijker dan ooit. De burger moet samen met partners als digitale burgerrechtenbewegingen, piratenpartijen, traditionele anarchistische, links-liberale, progressieve en libertarische partijen, bewegingen als Anonymous en kritische media actief gaan werken aan een nieuwe architectuur voor een internet zoals dat ooit bedoeld was: vrij van overheidsinmenging. De VS moeten zich schamen. Met hun praatjes over vrijheid.

Big Brother Awards. Stem op grootste privacyschender

Digitale burgerrechtenbeweging Bits of Freedom (BoF) heeft drie genomineerden voor de Big Brother Awards 2013 bekendgemaakt. Deze wordt door BoF georganiseerd en op 29 augustus voor de 9de keer uitgereikt. Wie zijn de grofste privacyschenders van het afgelopen jaar? Hier kan op een van de genomineerden voor de Publieksprijs gestemd worden. Deze is gestroomlijnd doordat de indeling in de categorieën overheid, personen en bedrijven is losgelaten. Dit komt de overzichtelijkheid ten goede. Er is ook een Expertprijs die direct wordt toegekend door BoF en een expertpanel dat is samengesteld door BoF, aldus webwereld.

Het is lastig kiezen tussen de genomineerden voor de Publieksprijs. BoF motiveert de nominatie als volgt:
– Minister Ivo Opstelten, vanwege zijn hackvoorstel, zijn plannen voor kentekenregistratie en een hele reeks andere voorstellen en uitspraken waaruit zijn desinteresse voor privacy blijkt,
– De geheime diensten NSA & AIVD, vanwege de massale surveillance van onschuldige burgers wereldwijd via Prism en andere programma’s,
– Betalingsverwerker Equens, vanwege het plan om pingegevens van klanten door te verkopen.

Vraag is of het woord ‘desinteresse‘ de houding over privacy van minister Opstelten correct omschrijft. Het is eerder zo dat zijn interesse niet bij burgerrechten maar bij politie, overheid en beveiligingsbranche ligt. Ook nog eens met een ongewenste vermenging van overheid en bedrijfsleven. ‘Minachting‘ had z’n opstelling beter omschreven. De minister zegt keer op keer dat het goed komt en dat men hem moet vertrouwen. En intussen breekt-ie de burgerrechten verder af zonder dat de oppositie er een vinger tussen krijgt.

Wat NSA en AIVD doen lijkt een nog grovere privacyschending. Door de massaliteit ervan gaat het elke burger aan die wel eens chat, e-mailt of telefoneert. Probleem is dat over het opereren van de AIVD in Nederland nog steeds geen publiek debat gevoerd wordt. De Nederlandse politiek schuift de verantwoordelijkheid af naar toezichthouder CTIVD die op z’n vroegst dit najaar met een onderzoek over de dataverzameling door AIVD en MIVD komt. Da’s nog minimaal 4 maanden wachten terwijl The Guardian, The Washington Post, Der Spiegel en internationale media met nieuwe onthullingen komen die elkaar opvolgen in de ernst van overtredingen van de grondwet door overheden. Wonderlijk staan Nederlandse media buiten de onthullingen over NSA en AIVD.

Betalingsverwerker Equens is teruggefloten en heeft de plannen om de pingegevens door te verkopen reeds ingetrokken. Maar voor de variatie in de nominaties is het goed dat er een bedrijf wordt genoemd. Een andere keuze was ook mogelijk geweest. Zoals de techbedrijven van Silicon Valley als Facebook, Google, Yahoo en Microsoft die onder een hoedje spelen met de Amerikaanse overheid. Of de betaalmaatschappijen PayPal, Visa en MasterCard die zonder juridische grond nu al ruim 2,5 jaar de betalingen aan WikiLeaks blokkeren.

De Big Brother Awards zijn een aardig initiatief dat tot nadenken over onze privacy stemt. Kortom, stem hier.

Foto: Schermafbeelding van site over de Big Brother Awards 2013, 9 augustus 2013.

Twitter komt met nieuwe regels vanwege beledigingen

Waar liggen de grenzen aan de vrijheid op internet en de sociale media? Wat moet de gepaste reactie van een nationale overheid zijn? In het Verenigd Koninkrijk ontstaat sluipenderwijze gewenning aan de maatregelen die de regering Cameron voorstelt. Ze komen neer op verdere inperking van burgerrechten en wijzen op een restrictief klimaat waarin terrorisme, porno en kindermisbruik hiervoor als reden worden aangevoerd. Terwijl steeds meer blijkt dat Britten voor hun veiligheid afhankelijk zijn van de Amerikaanse veiligheidsdienst NSA.

Twitter wil het misbruik aanpakken. Maar hoe? Iemand wiens account afgesloten wordt kan onder een ander alias weer opduiken. Men zou denken dat iemand die de wet overtreedt aangepakt wordt door de politie. Maar het volume is met 400 miljoen tweets per dag  te groot om effectief te kunnen reageren. Logisch is dat een multinational als Twitter zelf middelen reserveert om het misbruik aan te pakken. Twitter UK lijkt daar nu serieus een start mee te hebben gemaakt. Zodat overheden het argument van misbruik niet kunnen gebruiken om de internetvrijheid in te perken. En het internet aantrekkelijk en vrij blijft voor velen. Juist daarom moeten bedrijven als Twitter oppassen zich niet te eenzijdig aan de kant van de bestaande macht op te stellen.

Facebook ontkent samenwerking met Turkse overheid. Leuk?

Internetbedrijven als Apple, Facebook, Skype, Yahoo, Microsoft en Google kampen sinds de onthullingen van Edward Snowden over het PRISM-spionageprogramma met een geloofwaardigheidsprobleem. Ze ontkennen de samenwerking met overheden in het doorgeven van persoonsgegevens van gebruikers, maar kunnen de twijfel hierover niet overtuigend wegnemen. Des te meer omdat blijkt dat deze bedrijven in het contact met de overheden een wettelijk verbod opgelegd hebben gekregen om hierover in het openbaar iets te zeggen. Het kenmerk van en voorwaarde voor de controlestaat is de hechte samenwerking tussen bedrijfsleven en overheid. Silicon Valley levert de techniek, en de Amerikaanse overheid besteedt er miljarden dollars per jaar.

In Turkije vervloekte premier Erdogan tijdens de recente onlusten de sociale media en betichtte ze ervan leugens te verspreiden. De onlusten werden met veel politiegeweld en gebruik van traangas neergeslagen. De Turkse regering dreigde Twitter onlangs met sluiting als het geen gegevens van demonstranten overlegde. Met name over degenen die in tweets Erdogan ‘beledigd’ zouden hebben. Over de reactie van Twitter bestaat onduidelijkheid. Twitter werkt officieel niet aan PRISM-spionageprogramma deel en komt nog het meest geloofwaardig over van de grote techbedrijven. Door de weerstand om met overheden samen te werken.

Facebook heeft een groter geloofwaardigheidsprobleem. In de VS, Europa, Turkije en waar dan ook. Het ontkent met de Turkse overheid samengewerkt te hebben en voelde zich genoodzaakt hierover een verklaring uit te geven. Dit komt nadat de minister van Communicatie Binali Yildrim gisteren verklaarde dat Facebook goed samenwerkt met de regering: ‘Facebook has been working in coordination with the Turkish authorities for a long time. They have a unit in Turkey. We don’t have any problem with them.’  Wat je noemt een doodskus die de Amerikaanse regering in het openbaar nooit zou geven. Facebook probeert nu de publicitaire schade te beperken door samenwerking met de Turkse regering te ontkennen. Maar hiermee lijkt Facebook haar imago van beschermer van de privacy alleen maar verder te beschadigen. Onderhand begrijpt iedere gebruiker dat privacy op het internet dood is, en dat de techbedrijven hierover liegen. Dat is niet leuk.

Foto 1: Facebook

Foto 2: Verklaring van Facebook over de samenwerking met de Turkse regering.

Twitter, aan welke kant van de macht staat het echt?

Afhankelijk van de situatie per land geven bedrijven als Facebook, Yahoo, Apple, YouTube, Google of Twitter toe aan overheidsdruk om gegevens van haar gebruikers te overleggen. Nu actueel in de media door het PRISM-surveillance programma. Veel daarover is nog niet opgehelderd. De bedrijven ontkennen te hebben geweten van PRISM, maar formuleren dat zo voorwaardelijk dat het een woordenspel wordt om te begrijpen hoever hun deelname echt ging. Denkbaar is dat de bedrijven een zijraam openzetten voor de overheid zodat ze konden zeggen geen directe toegang te geven. Hopelijk komen er de binnenkort bijzonderheden over het ontwerp van PRISM naar buiten die antwoord geven op de deelname van deze Amerikaanse techbedrijven.

Opvallend aan het overzicht als deel van de topgeheime PowerPoint-presentatie die Edward Snowden naar The Guardian lekte is het ontbreken van Twitter. Toch zei Julian Assange in een interview in maart 2013 dat ook Twitter naar de pijpen van de regering-Obama danst. Hij gaf als voorbeeld Anonymous Zweden dat Twitter in 2012 onder overheidsdruk afsloot. Maar Twitter lijkt wel het bedrijf dat het langste weerstand bood. En zich daar in de publiciteit vervolgens weer op laat voorstaan. In september 2012 overhandigde Twitter onder protest gegevens van Occupy-activist Malcolm Harris aan een rechter. Wordt protest zo tot marketing?

Twitter moet tegengestelde belangen afwegen. Openbaar profiel, economische waarde, privacy van gebruikers en toegang tot een markt. Vaak zetten regeringen druk en dreigen ze met uitsluiting. Eind 2012 schreef de Franse minister Najat Vallaud-Balkacem een artikel ‘Twitter moet de waarden van de Republiek eerbiedigen’ waarin ze opriep tot censuur. Dit naar aanleiding van haattweets die in Frankrijk verschenen. In januari 2012 had Twitter al een nieuw beleid naar buiten gebracht dat het censuur per land zou toestaan. Als voorbeeld noemde het pro-Nazi tweets, maar dit maakte ook de weg vrij voor afsluiting van Occupy of Anonymous.

Bestuursvoorzitter Dick Costolo zei in 2011 dat Twitter opkomt voor meningsuiting: ‘We are the free-speech wing of the free-speech party.’ Twitter speelde een rol in de Arabische lente en kweekte daar veel goodwill mee. Maar dit attendeerde autoritaire regimes tegelijk op het belang van sociale media als katalysator voor rebellie. In januari 2012 bezocht Twitter-topman Jack Dorsey China. Twitter wordt er geblokkeerd, maar dat kan via Hong Kong omzeild worden. Het gewijzigde beleid van Twitter om door afspraken met machthebbers censuur toe te laten ontmoette veel verontwaardiging binnen de gemeenschap van internetgebruikers.

Nu is er Turkije. Premier Erdogan vervloekte tijdens de recente onlusten de sociale media die hij leugens noemde. Gevolg van de sociale media was dat het beeld van Erdogan als een strenge, maar rechtvaardige leider aan diggelen lag. Hij liet zich kennen als autoritair en halsstarrig. Volgens Hurriyet weigert Twitter nu de Turkse regering gegevens van demonstranten die vastzitten. Op haar beurt beticht het ministerie van Transport Twitter er weer van geen juridische status in Turkije te hebben en geen legale onderneming te zijn. Twitter voert voor haar weigering aan dat Turkije geen juridische waarborgen voor gebruikers kent. Twitter weegt haar belang per land en per situatie af. Burgerrechten worden zo onderhandelbaar als handelswaar.

Foto 1: Turks protest in Istanbul, juni 2013.

Foto 2: Slide uit Powerpoint-presentatie van de NSA over PRISM.

Spin PRISM probeert waarheid te verdraaien

Hoe reageren Europese politici op het nieuws dat president Barack Obama de spionage van miljoenen burgers goedkeurt? En goedpraat. Met grensoverschrijdende effecten voor Europese burgers. Hoe werken Amerikaanse en Europese geheime diensten samen? In Duitsland waar grondrechten worden getoetst in tegenstelling tot Nederland roept de liberale politicus Jörg-Uwe Hahn uit Hessen op tot een boycot van de internetbedrijven die hun gegevens aan de Amerikaanse veiligheidsdienst NSA geven. Maar hoe praktisch is dat voor gebruikers? Directeur Ot van Daalen van Bits of Freedom vindt dat niet de burgers, maar overheden aan het werk moeten.

In hun verdediging voeren bedrijven aan dat de Amerikaanse overheid  geen ‘direct access‘ had. Maar deze ICT-term verwijst naar een specifiek soort toegang die alleen eigen technici hebben. Chris Soghoian legt het uit. De baas van Google Larry Page zegt zelfs nooit van PRISM gehoord te hebben. Dit zijn geen ontkenningen van een samenwerking tussen overheid en bedrijfsleven, maar het leggen van een rookgordijn om dat te verhullen. Of is het de bedrijven door de overheid verboden om te erkennen dat ze kennis van PRISM hadden?

Zoals vaker gaat de prijs voor de slechtste timing, het minste politieke besef en de grootste ongevoeligheid naar minister Opstelten die op de dag met onthullingen over de aantasting van de privacy zegt het zorgelijk te vinden dat het beschermen van persoonsgegevens het Nederlandse bedrijfsleven 1,1 miljard euro gaat kosten: ‘Databescherming mag niet ten koste gaan van het bedrijfsleven’. Nattevingerwerk van Veiligheid en Justitie.

Naschrift: In een nieuwe onthulling komt The Guardian vandaag met informatie over Boundless Information. Een globaal datamaning-programma waarmee de NSA land voor land kan doorzoeken op gegevens. 

Foto: Overzicht van de resultaten van programma Boundless Information. De kleur varieert van groen (minst onderhevig aan toezicht) via geel tot oranje en rood (meeste toezicht). The Guardian. 8 juni 2013.