Onmacht over de eigen woonomgeving omdat overheden niet communiceren

Update 28 december: Het YouTube-filmpje is door de gebruiker binnen 24 uur verwijderd. De reden is gissen. 

Een bericht op YouTube. Syrische vluchtelingen zouden ergens in Zuid-Holland buren terroriseren. Account  ‘R Thomasson‘ zegt: ‘De Kerstmaaltijd in het filmpje wordt benut onder onophoudelijke terreur van Syrische asielzoekers die, via de COA, naast ons kwamen wonen.’ En: ‘De kerstavondmaaltijd met traditioneel zelfgemaakte Servetknuddels, rollade en zuurkool werd benut onder onophoudelijke pompen van gas in ons huis. Het valt niet na te gaan wat er waar van is. Maar de machteloze woede is voelbaar. Het doet pijn.

Ikzelf woon in een complex van acht sociale huurwoningen waarvan er nu twee door geassimileerde Arabische huishoudens worden bewoond. Geen centje pijn, we praten met en eten bij elkaar. Maar in januari wordt er zonder overleg met de huidige bewoners en met oprekken van de bezettingsnorm een kinderrijke Palestijnse familie uit Damascus geplaatst. Geen maatwerk van gemeente en woningbouwvereniging. Waarom niet? Iedereen voelt zich machteloos. De twee Arabische huishoudens nog het meest. Dat lijkt de sfeer van 2016: met de overheid is geen gesprek meer mogelijk en brieven worden niet beantwoord. De autistische overheid regeert. Ik kan er jammergenoeg niet meer van maken. Inspraak over de eigen woonomgeving is afgeschaft.

Foto: ‘Vluchteling houdt voorrangspositie op woningmarkt in Amsterdam’, Het Parool.

Erik Staal (Vestia) kan niet buigen. Hoe armzalig is dat?

Het is vervreemdend, die Japanse bestuurders die schuld bekennen. Buigend met hun hoofd, totdat het er bijna afvalt. Zodat je als kijker vol bezorgdheid haast roept ‘hoho, zo diep door het stof gaan hoeft nou ook weer niet’. Dat omdat ze het incident in de kerncentrale niet hebben kunnen voorkomen of hun ondergeschikte dat verkeerd hebben ‘gehandeld’ of omdat de fabriek failliet is gegaan waaraan ze leiding gaven. Het diepste stof is voor deze buigers niet diep genoeg om doorheen te gaan om schuld te bekennen.

Wat een verschil met de Nederlandse bestuurder Erik Staal van woningbouwcorporatie Vestia. De veelverdiener houdt z’n hoofd recht. Hij zadelde Vestia door onverantwoord beleid op met een schuld van bijna 2 miljard euro. Maar ging er toch nog met een vergoeding van 3,5 miljoen vandoor. Na alle gemaakte fouten is Staal niet tot inzicht gekomen. Onbereikbaar in z’n eigenwaan en verbeelding die hem ervan weerhouden schuld te bekennen en verantwoordelijkheid te nemen. Om de gedupeerden troost te geven. Erik Staal kan niet buigen. Da’s tragisch omdat hij zo geen afstand kan nemen van z’n eerdere fouten. Erik Staal is het inzicht voorbij.

Foto: Bestuurders van Tepco weten hoe ze moeten buigen, 2011.