Ondernemer weigert geld Chinese overheid door moord op burgers

Een Amerikaanse uitvinder weigert in tweede instantie geld van de Chinese overheid omdat-ie leert van hun handel in organen van gevangenen. Wetenschapper Jeffrey Van Middlebrook loopt zo een Chinese investering van 60 miljoen dollar in zijn gasproject mis. En mogelijk wereldfaam en rijkdom. Andere overheden en bedrijven toonden onvoldoende belangstelling in zijn uitvinding. Is dat de prijs van een gerust geweten?

Hoe kan de wending van een wetenschapper die tot inkeer komt opgevat worden? Als-ie de uitzondering is die normbesef boven faam en rijkdom stelt, dan betekent dat andere wetenschappers, bedrijven en overheden dat nalaten. Hoe meer Van Middlebrook wordt geprezen, hoe meer blijkt dat-ie een witte raaf is. Dat maakt dit bericht over een uitzondering tot een somber verslag waaruit blijkt dat met bloedgeld principes te koop zijn.

China krijgt een steeds slechtere pers. Vooral in Europa en Noord-Amerika. Dit gaat verder dan verslaggeving over incidenten als de vervolging van de leden van de Falun Gong, illegale orgaantransplantaties op gevangen, gevangenkampen als Masanjia, de opstandige kunstenaar Ai Weiwei, isolatie van Nobelprijswinnaar Liu Xiao, onderdrukking van activisten en dissidenten, streng gecensureerde media en internet, de interventie in Tibet, schandalen met besmet melkpoeder, milieuschandalen, boeren die zonder compensatie van hun land gejaagd worden, zelfmoorden van ‘vervreemde’ arbeiders in fabrieken, een gebrekkige rechtsstaat en het gebrek aan perspectief voor de opbouw ervan, en een Communistische Partij waar diefstal, fraude en corruptie de regel zijn. Het stopt niet meer bij incidenten. Wie wil weten over het onrecht in China, kan het weten. Het patroon is duidelijk voor iedereen die zaken doet met China. Zonder of met een geweten. Zoals Jeffrey Van Middlebrook.

Foto: Ondernemer en uitvinder Jeffrey Van Middlebrook in Pioneer Park, Silicon Valley, California. 14 mei 2013. Credits: Jasper Fakkert, The Epoch Times.

Ai Weiwei communiceert verder. De essentie is sociaal

All Quiet on the Eastern Front? Gelukkig niet, Ai Weiwei laat zich de mond niet snoeren. Op 19 april gaat in het Hampstead Theatre in Londen ‘The Arrest of Ai Weiwei’ in première’. Een nieuw toneelstuk van Howard Brenton dat is gebaseerd op het door Barnaby Martin opgetekende relaas Hanging Man over Ai Weiwei’s problemen met de Chinese autoriteiten. Een registratie is vanaf morgen 20.30 uur te zien via een livestream.

Bij het overlijden van de voormalige Britse premier Margaret Thatcher werd deze week opgemerkt dat ze een eigen -isme had, het Thatcherism. Maar Ai Weiwei heeft het Weiwei-isme. Het doet denken aan De Ideeën van Multatuli. Losse, bondige uitspraken die vlijmscherp zijn verwoord en maatschappijkritiek bevatten. Ze worden bijeengehouden door de wens om te getuigen over de vrijheid van expressie. Het verscheen in 2012 als Weiwei-isms in een uitgave van Larry Warsh. Op de Friends of Ai Weiwei verschijnen de Weiwei-ism nu om en om met bijdragen van de vrienden. Het idee van vrijheid wordt elegant, krachtig en simpel overgebracht.

Foto 1: Benedict Wong als Ai Weiwei in  ‘The Arrest of Ai Weiwei’ van regisseur James McDonald. Credits: Donald Cooper.

Foto 2 en 3: Weiwei-isms op tumblr.

Onderzoek wijst uit: Chinese censuur op internet werkt snel

Ai Weiwei zei het al eerder: de censuur op het Chinese internet is immens. Posten van een tweet op de Chinese versie van Twitter Sina Weibo is er geen garantie voor dat het in de openbaarheid blijft. Een overheidsapparaat van talloze controleurs leest de 70.000 berichten van de 300 miljoen actieve gebruikers die elke minuut verschijnen. En verwijdert razendsnel tweets die onwelgevallig zijn voor de overheid. Soms al binnen 10 minuten. En 90% van de kritische tweets binnen een dag. Amerikaanse onderzoekers onder leiding van Dan Walach van Rice University in Houston hebben dat in kaart gebracht in de studie ‘The Velocity of Censorship: High-Fidelity Detection of Microblog Post Deletions‘. China Forbidden News rapporteert.

Foto: Schermafbeelding uit reportage van China Forbidden News over censuur op internet in China met mededeling dat een tweet verwijderd is.

Ai Weiwei is meer bij de tijd op internet dan in het museum

In het Hirshhorn Museum in Washington DC loopt de tentoonstelling ‘According to What?‘ van Ai Weiwei ten einde. De politieke kunst van Ai Weiwei is niet in lijn met de propaganda van de Chinese regering, maar staat er haaks op. Publicist James Panero ziet de basis ervan in het scepticisme van de Punk-beweging. Een wantrouwen tegenover de staat dat ook het Russische Pussy Riot op de been bracht. Opvallend omdat de staat zelf vaak het initiatief neemt voor politieke kunst. Het schrijnt dan als kunstenaars hun eigen weg kiezen.

Ai Weiwei kon niet op de opening van zijn eigen tentoonstelling in Washington DC zijn. Zoals-ie nergens meer kan komen. Geen nieuws omdat het bekend is dat-ie China niet wil verlaten uit angst er niet meer in te mogen. Samensteller en directeur Kerry Brougher ziet een vermenging van Ai’s internet-activiteiten en zijn kunst: ‘There is a blurring of his internet activity and his art.’ In zijn isolement maakt de kunstenaar gebruik van de middelen die hem resten. Internet en sociale media buit-ie uit met de mentaliteit van de punker. Tegelijk relativeert dat het belang van zijn ‘klassieke’ kunst die noodgedwongen in dat isolement blijft steken.

Foto: Ai Weiwei fotografeert in New York (1983-1993). Mirror, 1987.

Ai Weiwei: In China wint internetvrijheid van overheidscensuur

Ai Weiwei denkt met ons mee en hoopt dat internet tot meer vrijheid kan leiden. Zeker in een autoritair land als China. Hij meent dat de vrijheid van expressie niet gecontroleerd kan worden. Onduidelijk is of-ie dat technologisch, politiek of maatschappelijk bedoelt. Zo citeert W.J. Poolen in zijn masterscriptie ‘Intentional Disintegration of Cybercriminal Networks’ van Clarke en Knake Cyberwar (2010): ‘They mention that the Government of the People’s Republic of China has equipped all its computers, servers and routers with special software (Green Dam Youth Escort software, The Great Firewall DNS manipulator and other components) that enables the Chinese government to literally flip an application switch “to disconnect all Chinese networks from the rest of the global Internet”‘. Zo heeft de Chinese overheid vermoedelijk ook mogelijkheden ingebouwd hebben om regionale netwerken los te koppelen. Bijvoorbeeld van steden als Peking, Shanghai of Hongkong.

Is Ai Weiwei even slim als Mao Xinyu?

Mao Zedong’s kleinzoon Mao Xinyu is majoor-generaal in het Rode Leger en citeert een gedicht op televisie. Is Mao even slim als kunstenaar Ai Weiwei die in strijd met de autoriteiten de vergunning voor z’n bedrijf Fake Cultural Development verliest? Eerder namen ze papieren in beslag die konden bewijzen dat-ie een bedrijf heeft. Dit tekent het absurdisme van de politiestaat. Hij wordt valselijk beschuldigd van belastingontduiking omdat-ie niet zwijgt. Hoewel Ai Weiwei ook stemvast de ‘Bo Xilai Song‘ meezingt. Over de intussen van zijn voetstuk gestoten en uit de partij gezette Bo Xilai die overal van beschuldigd wordt: versieren van vrouwelijke televisiesterren, orgaanhandel op levenden, een staatsgreep, fraude en corruptie, en de gewone criminele activiteiten als moord. En het populariseren van de rode liederen van de Culturele Revolutie. Dan oogt Mao Xinyu completer. Een ongewilde humorist in een meedogenloos regime. Die slim eieren voor zijn geld kiest.

Foto: FAKE Studio van Ai Weiwei zingt de ‘Bo Xilai Song’ (rechtsachter Ai Weiwei).

Ai Weiwei luncht met kartonnen Angela Merkel

De in Duitsland populaire Chinese kunstenaar Ai Weiwei wachtte vergeefs op een uitnodiging voor een ontvangst in de Duitse ambassade met kanselier Angela Merkel toen zij de afgelopen dagen China bezocht. Daarom nam ‘China’s Staatsvijand nummer 1‘ zelf het initiatief om in zijn tuin met haar in gesprek te komen. Als protest en humoristisch commentaar en in de hoop dat het niet ging regenen lunchte hij tussen vier kartonnen borden van Frau Merkel. Zijn bijdrage aan de Europees-Chinese dialoog in tijden van globalisering.

De voorzitter van de mensenrechtencommissie in de Duitse Bundestag Tom Koenigs (Bündnis 90/Die Grünen) gaf als commentaar dat Angela Merkel zich te veel op de economie richt. De Chinezen zijn de laatste maanden restrictiever geworden: ‘Die chinesische Seite ist härter geworden, gerade in den letzten Monaten‘, aldus Koenigs in Zeit Online. Want als Merkel ‘zo pompeus’ naar China reist, had ze de meningsuiting en de positie van dissidenten als de gevangen Liu Xiabo die de Nobelprijs voor de Vrede 2010 kreeg aan de orde kunnen stellen. Nu blijft onduidelijk waar de solidariteit met de dissidenten eindigt. Ai Weiwei liet het zich smaken.

Foto 1: ‘Taking Merkel to Lunch‘, Ai Weiwei met kartonnen Merkel, september 2012

Foto 2: Gaat het regenen? Ai Weiwei tussen kartonnen Merkels, september 2012

Chinese Communistische Partij verrekent met politieke moorden

Zijn de leiders van de Chinese Communistische Partij gangsters? Niemand aan de top lijkt zeker van zijn leven. De feiten van de reportage komen uit een telegram uit 2007 van het Amerikaanse consulaat in Shanghai aan het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. Door WikiLeaks op 1 september 2011 gepubliceerd.

Doorgaans kloppen de feiten van de Amerikaanse telegrammen. Een deprimerend beeld doemt op van de leiders en de rechteloosheid in China. In lijn met de kritiek van Ai Weiwei over de zelfverrijking aan de top, het gebrek aan mensenrechten, het gebrekkige rechtssysteem en de desinteresse van de leiders in burgers.

In een bizar bijverhaal ligt WikiLeaks al enkele  dagen plat door zogenaamde DDos (distributed denial-of-service) aanvallen die er specifiek op zijn gericht om een netwerk onbruikbaar te maken. WikiLeaks speculeert over de timing van de aanvallen, tijdens de Olympische Spelen van Londen. Het kan de Amerikaanse regering zijn die de aanvallen uitvoert. Het kan ook een andere regering zijn, zoals de Chinese. Aan het Amerikaanse telegram uit 2007 werd juist de laatste dagen gerefereerd door The Epoch Times en China’s Forbidden News.

Foto: ‘Chinese officials at the 17th Party Congress on Oct. 21, 2007, in Beijing. The son of the former head of the regime’s anti-corruption body was killed to send a message to the father, says WikiLeaks. (Andrew Wong/Getty Images)’

Ai Weiwei mag eigen zaak niet bijwonen

Update 20 juli: Ai Weiwei heeft zijn beroepszaak verloren. Zodat de boete van 15 miljoen yuan gehandhaafd blijft. Critici van de Chinese overheid zeggen dat de boete politiek gemotiveerd is. 

Deze week werd de Chinese kunstenaar Ai Weiwei door de autoriteiten verhinderd om het beroep tegen zijn zaak van vermeende belastingontduiking bij te wonen. Politieauto’s voor zijn deur verhinderden dat. De behandeling was kort van tevoren aangekondigd. Reden die de autoriteiten gaven was dat het niet hem, maar zijn bedrijf zou betreffen. Ai Weiwei ziet de beschuldiging als een straf voor zijn politieke stellingname.

Ai wijst erop dat de behandeling van zijn zaak onrechtvaardig is omdat politie, rechtbank en belastingdienst nauw verweven zijn. Een correctie door in beroep te gaan wordt dan onmogelijk. De uitspraak staat al vast. Advocaat Pu Zhiqiang betitelt de rechtbank als laf, hij kreeg slechts een minuut voor zijn slotpleidooi. Hij ziet de hearing als een lelijke smet op de juridische geschiedenis van China. Uitspraak over een maand.

Foto: Ai Weiwei als Chinese politieagent

Ai Weiwei zet eigen huis onder bewaking

Update 4 april: Volgens Ai Weiwei hebben de Chinese autoriteiten al na een dag de stekker uit de webcams getrokken. ‘Bye bye to all the voyeurs‘, zegt Ai. Privacy van een kunstenaar wordt tot staatsgeheim verklaard. 

Een zwarte kat wordt betrapt door een van de vier live webcams die de Chinese kunstenaar Ai Weiwei in zijn huis heeft opgehangen. Als protest tegen de 24-uurs politiebewaking waaraan-ie sinds een jaar onderworpen is. Op 3 april 2011 werd Ai Weiwei opgepakt en in juni weer vrijgelaten. Reden zou zijn slechte gezondheid zijn. In de proeftijd die op 22 juni afloopt mag-ie Beijing niet verlaten en wordt-ie in de gaten gehouden.

Tegen persbureau AFP vertelde Ai dat-ie aan toezicht is onderworpen, inclusief de controle over zijn telefoon en computer. Zijn kantoor is doorzocht, hij werd gefouilleerd, dagelijks wordt-ie gevolgd en er zijn bewakingscamera’s aan de voorkant van zijn huis. Daarom vroeg-ie zich af waarom-ie geen camera’s op zou hangen zodat iedereen zijn activiteiten kan volgen. Hij hoopt bij de autoriteiten ook op wat transparantie.

Ai Weiwei werd van belastingontduiking en pornografie beschuldigd. Maar hij buigt niet voor intimidatie door de autoriteiten. Steun vanuit het Westen helpt hem. Na zijn proeftijd hoopt-ie weer vrij man te zijn. Tenzij ze me weer beschuldigen en in de gevangenis zetten. Anders zou ik vrij zijn. Maar ik weet het niet, het is nooit echt duidelijk, aldus Ai Weiwei. Zijn bewegingsvrijheid tekent de stand van de mensenrechten in China.

Foto: Afbeelding (3 april 2012) van een van de vier livestream webcams die Ai Weiwei in zijn huis heeft opgehangen