Langzaam komt een oplossing voor de kwestie-Assange in zicht

De Portugees-Zweedse Marcello Ferrada de Noli prikt in een open brief door de argumenten van het Zweedse establishment in hun verdediging van de zaak Assange. Met de VS heeft de conservatieve regering Reinfeldt nauwe banden. Traditiegetrouw vooral met neoconservatieve Republikeinen. De oprichter van WikiLeaks is al 1155 dagen in z’n bewegingsvrijheid beperkt zonder aangeklaagd te zijn. Hij vreest doorverwijzing naar de VS als-ie naar Zweden uitgewezen wordt om ondervraagd te worden in een politie-onderzoek vanwege seksueel misbruik van twee vrouwen. Op deze justitiële dwaling waarvoor aanklager Marianne Ny verantwoordelijk is komt in Zweden steeds meer kritiek. Onder meer van parlementslid Johan Pehrson van de Liberale Volkspartij.

Ferrada de Noli verwijt de Zweedse procureur-generaal Anders Perklev hypocrisie. Onder verwijzing naar de scheiding der machten heeft Perklev de opmerkingen van Pehrson veroordeeld. Theoretisch heeft de procureur-generaal gelijk indien die scheiding der machten feitelijk zou bestaan en de rechterlijke macht onafhankelijk was. Maar da’s in Zweden niet het geval.  Juist in de zaak-Assange heeft de partijpolitiek vanaf het begin de vervolging van Assange gestuurd. In de aanklacht eerst door de sociaal-democratische partij die in 2010 aan de macht was en na een verloren verkiezing vooral door de conservatieve regering Reinfeldt.

Het is van tweeën een. Of alle politici onthouden zich van commentaar op de rechtsgang en de positie van personen die deel uitmaken van een onderzoek. Of alle politici mogen hun mening geven. De selectieve verontwaardiging van procureur-generaal Anders Perklev is krom. Hij meent niet alleen de liberale parlementariër Johan Pehrson die een oplossing uit de patstelling zoekt de les te kunnen lezen, maar doet alsof premier Reinfeldt, de huidige ministers Bildt of Haglund, of oud-minister Thomas Bodström zich nooit met de zaak-Assange hebben bemoeid. Er zijn voldoende feiten en citaten die dat weerspreken.

Het schaduwspel tussen Zweedse politiek en rechterlijke macht heeft lang genoeg geduurd. Het beschadigt het image van een land dat telkens een portie mensenrechten inzet om de eigen scheve schaatsen aan het gezicht te onttrekken. Zoals een wapendeal met Saoedi-Arabië. Om nog iets van de geloofwaardigheid in het buitenland te redden kan het niet langer vertragen. Of het nu de inmenging van de politiek is die de zaak compliceert of omdat de procureur geen rechtmatige zaak tegen Assange heeft is bijzaak. Zweden moet verantwoordelijkheid nemen om zo snel mogelijk een oplossing te vinden. Wie weet kan premier Rutte bemiddelen bij vice-premier en leider van de Liberalen Jan Björklund. In de EU ook deel van de ALDE-fractie.

Hoe draait het Zweedse establishment van partijpolitiek, rechterlijke macht en media een eind aan de zaak-Assange? Want de justitiële dwaling is nu al ruim drie jaar een steen in de maag van de Zweedse samenleving. Dat kan niet blijven duren en moet tot een einde worden gebracht. De oplossing is politiek. Met alle tegenstrijdigheden die het in zich heeft verschuilt de regering-Reinfeldt zich achter het primaat van de rechterlijke macht. De Zweedse opperrechter Stefan Lindskog maakte in april 2013 in een lezing in Australië duidelijk dat het echter de politiek is die het laatste woord heeft over de positie van Julian Assange.

Foto: Luchtschip de USS Akron onder constructie, 1930.

Zie hier voor het dossier Assange op dit blog.

Financieerde de Saoedische regering de aanslagen van 9/11?

Al sinds 9/11 gaat het gerucht dat Saoedi-Arabië de aanslagen met de vliegtuigen financierde. Van de 19 terroristen waren er 15 Saoedisch. Aanwijzing voor een doofpot is dat 28 pagina’s van The 9/11 Commission Report niet in de publieksversie zijn opgenomen. President Bush hield ze er in 2004 buiten. Tussen de familie Bush en de koninklijke Saoedische familie bestonden hechte zakelijke en vriendschappelijke banden. Westerse landen als Zweden, Duitsland of Frankrijk doen regelmatig schimmige deals met de Saoedies waarmee ze niet alleen wapens, maar eerder politieke steun kopen. Dan smelt kritiek in de VN of andere internationale fora op die salafistische staat met een onverdraagzame versie van de islam weg als sneeuw voor de zon.

Die 28 geschrapte pagina’s kunnen te maken hebben met geheime diensten als de CIA of NSA die de signalen voor de aanslagen negeerden zodat dit achteraf toegedekt moet worden of met met de financiering door de Saoedische regering. Weliswaar staat er op p. 169: ‘The origine of the funds remains unknown, although we have a general idea of how al Qaeda financed itself during the period leading to 9/11‘, maar op p.171 staat: ‘Saudi Arabia has long been considered the primary source of al Qaeda funding, but we found no evidence that the Saudi government as an institution or senior officials within the Saudi government funded al Qaeda.‘

Op z’n minst kneep de Saoedische regering een oogje dicht zoals het rapport concludeert, maar al vanaf 9/11 bestaat het vermoeden bij onderzoeksjournalisten dat het land direct betrokken was bij de financiering van de aanslagen op onder meer de Twin Towers. Het onthullen hiervan is een moeizaam proces dat afhankelijk is van vele aspecten. Zoals de positie van de Amerikaanse inlichtingendiensten, fabrikanten die wapens slijten aan Saoedi-Arabië, de interne democratisering in dat land en het machtsevenwicht in het Midden-Oosten.

Swedish Sex: hoe Julian Assange de sociaal-democraten redde

Er circuleren twee verklaringen voor de Zweedse inspanningen om Julian Assange te veroordelen. Kevin Gosztola legt uit: ‘(..) Sweden is acting out of a desire to ‘punish Assange and want to prosecute him‘ or are a ‘proxy‘ for more powerful countries like the United States’. Dus: Zweden handelt uit zichzelf of uit dienstbaarheid voor de VS. De twee verklaringen kunnen in elkaar geschoven worden als de publiciteit uit augustus 2010 die de Zweedse sociaal-democraten maken in verband wordt gebracht met de Amerikaanse verbetenheid om Assange te veroordelen. Veel is speculatief, maar bekend is dat eind 2010 de Amerikanen voorbereidingen namen voor een zaak tegen Assange met instelling van een geheime Grand Jury in Virginia.

In ‘Swedish Sex – the new eBook about Sweden and Assange‘ probeert de Zweedse auteur Oscar Swartz door een reconstructie aan te tonen dat de verbetenheid van de Zweden om Assange te vervolgen voortkomt uit partijpolitieke overwegingen. Hij gaat terug naar 19 augustus 2010 toen een schandaal losbarstte waarbij leden van de sociaal-democratische partij betrokken waren. Deze publiciteit maakte de partij kwetsbaar in de aanloop naar de verkiezingen van 19 september. Hier voor een uittreksel uit het boek van Oscar Swartz.

Een aanwijzing dat Swartz gelijk heeft zijn niet zozeer de onregelmatigheden en de verschillen van mening binnen het bureau van de aanklager, maar de hoeveelheid publiciteit waarmee Assange vanaf 21 augustus in de openbaarheid wordt aangepakt. Tegen de regel in dat een verdachte onschuldig is tot het tegendeel bewezen is. Het zorgt precies voor die afleiding waardoor het schandaal binnen de sociaal-democratische partij naar de achtergrond verdwijnt. Al op 24 augustus stapt de sociaal-democraat en kandidaat-minister Claes Borgström naar voren als raadsman voor beide vermeende verkrachtingslachtoffers van Assange. De politicus kan zich ten koste van Assange profileren in de aanloop naar de verkiezingen en zo de onrust in eigen gelederen bezweren. Uiteindelijk verliezen de sociaal-democraten de verkiezingen van 19 september.

Foto: Omslag van Oscar Swartz, Swedish Sex – the new eBook about Sweden and Assange

Julian Assange betaalt de prijs van de westerse dissident

UPDATE 17 augustus: Nederlandse politici maken zich terecht zorgen over de bovenmatige straf van 2 jaar die de leden van Pussy Riot vandaag kregen. Ze buitelen over elkaar heen om hun verontwaardiging te tonen. Maar gisteren toen de Britten met voorbijgaan aan het internationaal recht dreigden Julian Assange uit de Ecuadoriaanse ambassade in Londen te halen zwegen ze. Onze politici spreken op hoge toon over exotische dissidenten, maar zwijgen als het om westerse dissidenten gaat. Toch staat alleen in dat laatste geval onze eigen vrijheid van meningsuiting op het spel. Bij enige logica zou men het omgekeerde verwachten.  

Dissident zijn is een kwestie van perspectief. Het beschrijven ervan ook. De Chinees-Australische Outcast Journalist Wei Ling Chua (蔡伟麟) geeft op de radicale nieuwsbrief Dissident Voice een overzicht en analyse van wat Assange is overkomen in zijn stuk ‘Julian Assange: The Price of Being a Western Dissident‘. Hij schetst de tegenwerking die de WikiLeaks-oprichter op initiatief van de regering Obama ondervindt van westerse regeringen. Tot rechteloosheid toe. Assange’s eigen Australische overheid inbegrepen die hem niet bijstaat.

‘Assange is a Western dissident, he does not enjoy the soft-power of being a Chinese one’, stelt Chua. Da’s de prijs die een westerse dissident betaalt. Westerse regeringen en media hebben Assange de rug toegekeerd. De laatsten uit jaloezie en opportunisme. Ook in Nederland steunt geen enkele partij hem van harte. Ligt hier een rol voor de Piratenpartij om haar campagne inhoud te geven? De conclusie is dat het voor westerse steun beter is om dissident in een exotisch dictatoriaal land te zijn, dan in het ‘vrije‘ Westen. Dan stopt elke steun. En werken regeringen, bedrijven en media actief mee om de ‘eigen‘ dissident buiten de orde te plaatsen.

Foto: Schermafbeelding begin artikel Julian Assange: The Price of Being a Western Dissident van Wei Ling Chua op Dissident Voice

FBI zit Assange op de hielen: fabriceert het bewijs voor een aanklacht?

Gasten van het RT-programma The Julian Assange Show die zich binnen de invloedsfeer van de Amerikaanse veiligheidsdiensten bevinden worden gevolgd. En in bepaalde gevallen gevraagd over te lopen om te helpen bewijs tegen Assange te verzamelen. Activist Jeremie Zimmermann die in episode 8 over Cypherpunks optrad werd na de uitzending in de VS door de FBI ondervraagd. De FBI is blijkbaar bezig bewijs te verzamelen om Julian Assange aan te klagen voor een grand jury. Zweden is niet de uiteindelijke bestemming van de voorgenomen uitlevering, vertelden bronnen dicht bij Wikileaks en Julian Assange aan RT. Kijk hier.

Op 3 juni 2012 bezocht de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton Zweden. Waarbij ze sprak met haar Zweedse tegenhanger Carl Bildt en premier Fredrik Reinfeldt. De affaire Assange wordt steeds meer de lakmoesproef voor burgerrechten. Heeft de Amerikaanse regering in samenwerking met bedrijfsleven en militairen het laatste woord, of de rechter en de nationale parlementen? Maar waarom spreken media en parlementsleden zich niet uit ten gunste van een eerlijke rechtsgang voor Assange? Zijn ze ook overgelopen?

Foto: Hillary Clinton met Carl Bildt (links) en Fredrik Reinfeldt, Stockholm 3 juni 2012

Waarom Julian Assange wordt uitgewezen naar Zweden

UPDATE 14 juni: Het beroep van Assange tegen zijn uitlevering aan Zweden is vandaag door het Britse Hooggerechtshof afgewezen. Naar verwachting wordt Assange nu tussen 29 juni en 9 juli uitgeleverd aan Zweden. De weg via het Mensenrechtenhof in Straatsburg wordt kansloos geacht. In Zweden wacht hem een streng regime van isolatie en ontbrekende communicatiemogelijkheden. Assange is nooit aangeklaagd. 

Julian Assange mag uitgeleverd worden aan Zweden, zo heeft het Britse Hooggerechtshof beslist. Met een meerderheid van 5 tegen 2. Assange houdt vol dat de sex waarop de beschuldiging is gebaseerd vrijwillig was en dat de beschuldigingen politiek gemotiveerd zijn. De Zweedse aanklager Marianne Ny heeft geen aanklacht geformuleerd. De enige juridische weg die Assange nog rest is het Europees Hof  voor de Rechten van de Mens in Straatsburg. Daarom krijgt Julian Assange twee weken uitstel van de rechter om dat voor te bereiden.

Waarom wordt Assange uitgeleverd? Veel gebeurt achter de schermen tussen wapenhandel, diplomatieke dienst en veiligheidsdienst. Alles wijst erop dat de Zweedse politiek klasse die vuile handen heeft gemaakt onder druk wordt gezet door de Amerikanen. In Europa lijkt Zweden een democratie, maar intern is het een eenpartijstaat. Conservatieve feministes van sociaal-democratische snit leveren het ‘bewijs’ tegen Assange.

De animatie verwijst naar voormalig minister van Justitie Thomas Bodström en toont Claes Borgström. Ze zijn partners in het advocatenkantoor Bodström & Borgström. Borgström doet de zaak van Anna Ardin en Sofia Wilén tegen Assange. Marcello Ferrada de Noli die de Zweedse politiek kritisch volgt ziet overeenkomsten met de zaak van de Chileens-Zweedse operazanger Tito Beltrán. Ook hij werd van verkrachting beschuldigd en onder merkwaardige omstandigheden zonder bewijs veroordeeld. De advocaat was Thomas Bodström. Ook Beltrán kreeg geen steun van zijn geboorteland Chili. Ook Beltrán heeft stevige kritiek op de rechtsgang.

Niemand durft tegen de Amerikanen in te gaan. In Nederland houden politieke partijen die over alles en nog wat hun mening geven, hun mond opvallend stil. Tot nu toe neemt geen enkele partij het voor Assange op. Paradox is dat de Amerikaanse presidentskandidaat Ron Paul het meest kritisch is op staatsbemoeienis. Niet voor niets beschouwt Assange zich net als Paul als libertariër. De staatbemoeienis van de regering-Obama in binnen- en buitenland komt volgens critici intussen overeen met staatsfascisme. Wie zwijgt stemt toe.

Assange krijgt in Nederland geen steun van de politiek. Waarom?

Welke politieke partij neemt het in Nederland op voor Julian Assange? Er is een Nederlands/Belgisch Bradley Manning Steuncomité waar SP’er Harry van Bommel tot is toegetreden. Over Assange zwijgt de Nederlandse politiek of laat het individuele vertegenwoordigers wat tegengas geven. Een gecoördineerde actie ontbreekt.

Assange hoort op 30 mei de beslissing van het Britse Hooggerechtshof op zijn beroep tegen uitlevering aan Zweden om daar te worden ondervraagd voor vermeend seksueel misbruik. Hij is echter niet aangeklaagd en vreest uitlevering naar Stockholm om daar rechteloos en zonder verweer opgeborgen te worden voor zijn uiteindelijke uitlevering naar de VS. Maar ook als het Hooggerechtshof Assange’s beroep toekent is-ie verre van veilig. Dan wordt een Amerikaans verzoek tot uitlevering aan de Britse regering verwacht. Amerikanen hebben afgelopen jaren de Australische regering van de sociaal-democratische premier Julia Gillard onder druk gezet zodat de Australiër Assange evenmin in het land van zijn moeder veilig is.

Assange wil de politiek in en in 2013 opgaan voor een plek in de Australische senaat. Hij is in het bijzonder gebeten op Julia Gillard die hem onvoldoende zou beschermen. Alleen de Australische Greens bij monde van senator Scott Ludlam nemen het consequent voor hem op. Assange ziet zichzelf als libertariër en noemt als voorbeelden voormalig liberale premier Malcolm Fraser en de progressief-vrijzinnig-liberale Don Chippo.

Wat Don Chippo in 1977 bij zijn afscheid van de Liberale Partij zei reflecteert Assange’s denkbeelden: Ik ben ontgoocheld door de partijpolitiek zoals die in dit land wordt gepraktiseerd en met de lobbygroepen die een ongewenste invloed op de belangrijkste politieke partijen hebben. De partijen lijken op bijna elk punt te polariseren, soms schijnbaar alleen voor de vorm, en ik vraag me af of de gewone kiezer niet ziek en moe wordt van de gevestigde belangen die op onrechtmatige wijze de politieke partijen beïnvloeden en of-ie niet verlangt naar het ontstaan van een derde politieke kracht, met middle-of-the-roadbeleid dat geen loyaliteit verschuldigd is aan welke lobbygroep dan ook. De derde weg is blijkbaar al vaak zonder succes bewandeld.

Waarom krijgt Assange geen steun van Nederlandse politieke partijen? Waarom D66, GroenLinks, Libertarische Partij of Piratenpartij zijn pleidooi voor vrije media en tegen het misbruik van pressie door bedrijven en overheden op politiek en rechterlijke macht niet ondubbelzinnig en vol overgave steunen is onbegrijpelijk.

Foto: Gil Elvgren’s bekende kunstwerk “Kom op schatje! Blondjes hebben meer plezier!!” Geretoucheerd met een knappe pet door Professors blogg

Is er verband tussen Zweedse wapendeal met Saoedi-Arabië en Julian Assange?

Op Professors blogg zoekt Marcello Ferrada de Noli een verklaring waarom de Zweedse regering al sinds augustus 2010  Julian Assange zwart maakt. In zijn reconstructie staat een geheime wapendeal van Zweden aan Saoedi-Arabië centraal. Het Zweedse onderzoeksagenschap van Defensie FOI bouwt een wapenfabriek voor raketten samen met de Zweedse industrie maar ontkent dat. Daartoe is zelfs een fake bedrijf opgericht ‘Swedish Security Technology and Innovation‘. Omdat het formeel een privaat bedrijf is kan het debat in het parlement omzeild worden. Inmiddels heeft minister van Defensie Sten Tolgfors eind maart ontslag genomen.

Dit nieuws kwam naar buiten enkele dagen nadat Assange er door het ministerie van Defensie zonder grond van werd beschuldigd illegale acties tegen Zweden te ondernemen. Regering, oppositie en hun media noemen Julian Assange publieke vijand nummer 1 van Zweden. Partijpolitiek en media spelen onder een hoedje in het zwartmaken van Assange en de misleiding van publiek en parlement. Want de nieuwe coalitie zet het beleid van de sociaal-democraten voort. De rechts-liberale Moderata samlingspartiet van premier Fredrik Reinfeldt is gelieerd aan de Amerikaanse Republikeinse partij. Zweden is een belangrijke bondgenoot van de VS.

Er lijken twee redenen voor het beschadigen en het willen uitwijzen van Assange door de Zweden naar de VS. Daartoe is een onlogische en rammelende beschuldiging opgetuigd. Assange zou tijdens een verblijf in Zweden een sexueel misdrijf jegens twee vrouwen hebben gepleegd. Zowel over  de rechtsgang als de beschuldiging bestaat nog steeds veel onduidelijkheid. Assange is door de Zweden nog steeds niet in staat van beschuldiging gesteld. Dat gebeurt pas na zijn mogelijke uitwijzing naar Zweden.

Publicitair wordt Assange al sinds 500 dagen in het nauw gedreven door Zweedse beschuldigingen. Hij moet zich op zijn verdediging concentreren en kan minder aandacht aan WikiLeaks besteden. Da’s door tegenwerking van Amerikaanse regering en bedrijven aan de rand van de afgrond gebracht. Dit lijkt een opzet tussen Zweden en de VS. Verder moet Zweden vrezen dat de samenwerking met Saoedi-Arabië buiten het parlement om het beeld van een neutraal, open en democratisch land schendt. Het probeert de doelmatigheid en geloofwaardigheid van WikiLeaks zo af te breken dat de openbaring over de wapendeal overwaait.

Foto: Persconferentie van de Zweedse premier Fredrik Reinfeldt (r.) en Sten Tolgfors waarin de laatste zijn ontslag aankondigt naar aanleiding van de Saoedische wapendeal. Stockholm, 29 maart 2012.