Wedzinga analyseert en speculeert over Teeven, Opstelten en Cees H.

Centraal in het betoog van Wicher Wedzinga staat de deal -ofwel: de schikking- uit 1998 met Cees H. die binnen het OM afketste en de wel geslaagde schikking uit 2000 begrijpelijk maakt. Komt de verwarring of het ging om een deal van 2 of 5,5 miljoen gulden (‘de bonnetjes‘) wellicht voort uit de opbouw van het bedrag zo vraagt Wedzinga zich af. Het basisbedrag van 2 miljoen (waarvan 750.000 gulden afgaat) is dan een ontneming en de rest van het bedrag een tegemoetkoming voor het geven van informatie door Cees H..

De deal uit 2000 zou tot op de dag van vandaag om twee redenen geheim moeten blijven: Om Cees H. binnen het criminele milieu te beschermen en om te verhullen dat er voor de ontneming wel van OM-hogerhand toestemming was verleend, maar voor het resterende bedrag aangaande de informatie niet. Niet duidelijk wordt in het betoog van Wedzinga hoe de gevangenisstraf van invloed was op de deal. In 1998 was het belang van Cees H. om een deal te sluiten groter dan in 2000 toen zijn gevangenisstraf geslonken was tot 1 jaar.

Wedzinga kan zijn ongenoegen over de kwaliteit van de Tweede Kamer nauwelijks verbergen. Hij vindt dat kamerleden zich telkens met een kluitje in het riet laten sturen. Vooral als het om geheimhouding betreft die voor de kamer geen geheimhouding kan zijn. Evenmin heeft hij een hoge pet op van oud-staatssecretaris Fred Teeven die wellicht strafrechtelijk vervolgd kan worden omdat hij over de randen van de wet is gegaan.

Wedzinga hoopt op een goed en breed onderzoek naar de deal dat twee aspecten combineert. Namelijk een onafhankelijk juridisch onderzoek door de meest kundige strafrechtspecialisten dat de onderste steen boven haalt, maar ook een onderzoek naar de macht van de ambtenaren op het ministerie van Veiligheid en Justitie die los van de politieke leiding hun eigen gang lijken te gaan. Het in het recente verleden groot aantal afgetreden bewindslieden op dit ministerie geeft aan dat er iets scheef zit. Indirect verwijst Wedzinga hiermee naar de kwestie Joris Demmink.Van 2002 tot 2012 de hoogste ambtenaar op Justitie. In een breed onderzoek zou de positie van Demmink en zijn opvolger Pieter Cloo (ook VVD) niet buiten beschouwing kunnen blijven.

Advertentie

Wat is het nationaal schandaal in de kwestie Demmink?

Update 5 maart 2014: In de rechtszaak naar drie rechercheurs die bij de Rolodex-affaire waren betrokken werd vandaag voor het eerst in de rechtszaal de directe betrokkenheid van achtereenvolgende ministers aangetoond. Zoals minister Opstelten. Komt het nationaal schandaal dat al jaren in de coulissen wacht nu eindelijk in de volle openbaarheid? Of zien we voor ons ogen de zoveelste schijnbeweging?

Een raadselachtige zin in een stuk over Demmink in Trouw: ‘Achtereenvolgende ministers zouden, om een nationaal schandaal te voorkomen, de kwestie rond Demmink in de doofpot hebben gestopt‘. Spant deze zin niet het paard achter de wagen? Want volgens kritische Demmink-watchers is juist het in de doofpot stoppen van een aanklacht of het blokkeren van een diepgaand onderzoek naar Demmink het nationaal schandaal. Maar los daarvan, op welk ‘nationaal schandaal‘ doelt Trouw-journalist Adri Vermaat? Chantage van bewindslieden, roze balletten in politiek en rechterlijke macht of betrokkenheid tot in de hoogste kringen?

Komende dagen beleeft de langslepende kwestie Demmink een opleving. Maandag is er een besloten zitting bij het gerechtshof in Arnhem over het verzoek van advocaat Adèle van der Plas om tegen Demmink een strafrechtelijk onderzoek in te stellen. In deze inhoudelijke behandeling verzoeken de Turkse getuigen Mustafa en Osman om aanhouding van Demmink ‘voor verkrachting en seksueel misbruik in Turkije midden jaren negentig‘ door deze voormalige hoogste ambtenaar van Jusititie. Dinsdag bepleit de stichting De Roestige Spijker bij de rechtbank in Utrecht dat ‘drie rechercheurs over de zaak Demmink worden verhoord. Zij waren eind jaren 90 betrokken bij het Rolodex-onderzoek naar jongensprostitutie‘. Dat is toen ‘om duistere redenen afgebroken‘. Demminks verdediging kenmerkt zich door vertragen en intimidatie van media.

Vraag blijft hoe de huidige politieke leiding van ons land de schade inschat die de kwestie Demmink oplevert. Voorstelbaar is dat als de uitkomsten van het ‘nationaal schandaal‘ als kleiner worden ingeschat dan de voortdurende negatieve publiciteit het ‘nationaal schandaal‘ naar buiten zal komen. En Demmink eindelijk aangeklaagd kan worden. Nederland kent een onafhankelijke rechterlijke macht die tamelijk ontevreden is over de werkdruk, slechte wetgeving en de bemoeienis van politici, zo bleek uit een onderzoek van Vrij Nederland. Rechters moeten frank en vrij kunnen oordelen, los van politieke of ambtelijke druk, obstructie van de macht of veeleisende burgers. In de kwestie Demmink komen al deze aspecten samen en daarom geeft de behandeling van de zaak Demmink ook een signaal over de stand van de rechterlijke macht in ons land.

Foto: Rechtbank van de toekomst met sociale interactie, ontwerp Judith Schotanus. Platform voor Architectuur en Stedenbouw GRAS

VVD verdedigt rechtsstaat en individu onvoldoende. Wat dan?

Soms neemt iemand een beslissing en weet-ie later niet meer waar het om begonnen was. Dat kan komen door een slecht geheugen, maar ook doordat de omstandigheden anders waren. Met deze slagen om de arm kijk ik terug op de verkiezingen van 9 juni 2010 toen ik onder het mom ‘alles beter dan Job Cohen’ VVD stemde. Toen ook al met tegenzin, maar toch. Het vervolg is bekend, Job Cohen bleef buiten het kabinet, de VVD werd de grootste partij en Mark Rutte smeedde een coalitie met het CDA die gedoogd werd door de PVV. Het werd een rampzalig avontuur vol conservatisme, inperking van burgerrechten, vreemdelingenhaat en kleinzieligheid. Het omgekeerde van waar ik voor stond. Toch was ik tevreden dat Cohen geen premier werd.

Mensen maken fouten. Maar kunnen kiezers ook fouten maken? Het is lastig te zeggen, want politieke partijen zijn zelden wat ze zeggen te zijn. Valt een kiezer zijn of haar keus dan kwalijk te nemen? Zeker in Nederland coalitieland waar een stem nooit een eindoordeel is, maar een uitgangspunt voor onderhandelingen met de duvel en z’n ouwe moer die alle kanten uit kunnen gaan. M’n favoriete coalitie die me in 2010 haalbaar leek was VVD, CDA, D66 en GroenLinks. Toenmalig premier Balkenende noemde dat laat in de campagne ook z’n favoriete combinatie. Liberaal met corrigerend progressief in een synthese links-liberaal, en behoudend met sturend vrijzinnig. Het pakte anders uit. Ik had het kunnen weten. Evenals de andere miljoenen ontevredenen.

De VVD is al lang geen liberale partij meer die voor een van de hoofdstromen van het liberalisme gaat dat de burger vrijheid en vertrouwen geeft, de rechtstaat en de privacy verdedigt, de overheid doet terugtreden en de zwakkeren met compassie, rechtvaardigheid en verdraagzaamheid benadert. Het Liberaal Manifest ‘Om de vrijheid‘ waarin deze koers werd geschetst dateert van 2005 en is door de tijd achterhaald. De VVD verdedigt op dit moment bekrompen waarden zonder dat aan zichzelf te willen toegeven. Het trekt de PvdA daarin mee.

Stemmen van twee kanten maken aannemelijk dat de VVD het pad heeft gekozen dat de burger in de kou laat staan en de staatsmacht uitbreidt. Hoezo kleinere overheid? Onder de titel ‘Die privacybeperking past niet bij de VVD‘ pleitten voorzitter en vice-voorzitter van JOVD Christiaan Kwint en Tom Leite op 23 november in NRC voor een einde aan het tornen aan de rechtsstaat dat Thorbecke en de staatshervormingen van 1848 geweld aandoet en een begin om het individu weer vertrouwen te geven. En uit een enquete in Vrij Nederland blijkt dat rechters het hebben gehad met het VVD-duo op Justitie en Veiligheid Ivo Opstelten en Fred Teeven dat de rechtsstaat en de trias politica uitverkoopt: ‘Met een minister en een staatssecretaris die voortdurend over veiligheid spreken en vergeten dat justitie boven veiligheid gaat, wordt dat [belang geld] alleen maar erger‘.

Is er een slotsom naast de conclusie dat de VVD de rechtsstaat uitverkoopt en met het restrictieve Veiligheids-duo Opstelten en Teeven onderhand alle liberale beginselen verkracht die er te verkrachten zijn? Hoe lang kunnen burgers het wantrouwen van de VVD nog aan waar bij monde van minister Plasterk de PvdA zich ook in voegt die veiligheidsdiensten alle middelen geeft om Nederlandse burgers te laten aftappen, afluisteren en volgen zonder dat de wet dit toestaat? Dat de Nederlandse politieke partijen zo diep gezonken zijn in het uitverkopen van de rechtstaat en het individu verbaast niemand meer. Burgers wennen aan de toenemende staatsmacht, de inperking van de burgerrechten en de afbraak van de rechterlijke macht. Wat is het alternatief naast een D66 die goede beginselen inlevert om bij de grote jongens aan tafel te mogen aanschuiven of de kleine en machteloze, maar principiële GroenLinks en de Piratenpartij? Ik weet nog steeds niet wat wijs is.

Foto: Liberaal Manifest, 2005. Credits: Benjamin Großmann Geese.

Disselkoen, Hörchner, Polen en het Europese Aanhoudingsbevel

Hoe gaat het nu eigenlijk met Cor Disselkoen? Bent u het ook zo zat om elke dag weer in het nieuws met deze 65-jarige geconfronteerd te worden? Soms wordt het ons allemaal even te veel. Dan lijken hoofdzaken zoals Estelle Cruijff, Badr Hari, Wesley Sneijder, Rafael van der Vaart, Danny de Munk, Lance Armstrong of Linda de Mol te moeten wijken voor de bijzaak Disselkoen. De media zijn niet te volgen in de selectie van het nieuws.

Cor Disselkoen is een 65-jarige fruithandelaar en hartpatiënt die dagelijks 27 verschillende pillen slikt. Midden jaren ’90 had-ie een conservenfabriek in Polen. Toen is er iets misgegaan. Hij werd beschuldigd van belastingontduiking. Wat-ie stellig ontkent. Na enkele maanden voorarrest en een borgsom mocht-ie gaan. Hij vertrok spoorslags naar Nederland. Maar in 2010 wilden de Polen hem opnieuw hebben. Via een Europees Aanhoudingsbevel (EAB) werd-ie uitgeleverd aan Polen. Vrij Nederland tekende het verhaal op.

Volgens Fair Trials International zorgt Polen voor ongeveer een derde van de EAB’s. Da’s opvallend veel. Er zijn geen minimumeisen voor de lengte van procedures en de detentieomstandigheden. Zo hebben sommige Oost-Europese landen geen goede reputatie, Zweden evenmin als het om het voorarrest gaat. Gelukkig wist Disselkoen zich verzekerd van politieke steun. GroenLinks-europarlementariër Judith Sargentini stelde zich achter de zaak en woonde de rechtszaak bij. Na vier dagen en betaling van opnieuw duizenden euro’s borg mocht Disselkoen weer terugreizen naar Nederland. Eind goed, al goed, voor een vrijgesproken Disselkoen.

Maar niet voor anderen die via een EAB worden uitgeleverd. Waarbij rechters er blindelings op vertrouwen dat de aanklacht niet is gemanipuleerd en de detentieomstandigheden vergelijkbaar zijn met die in Nederland. Als de rechters al onpartijdig zijn. Maar misbruik van de EAB ligt op de loer. PvdA-kamerlid Jeroen Recourt werd vorig jaar overtuigd door de zaak Robert Hörchner. Op valse gronden vroeg Polen zijn uitlevering. Hoe gaat het nu eigenlijk met Robert Hörchner? Bent u het ook zo zat om elke dag weer in het nieuws met deze ….

Foto: Cor Disselkoen vertrekt in een Pools militair vrachtvliegtuig vanaf Schiphol. ‘Zo gaat dat maandelijks.’ Credits: Vrij Nederland. 

Joris Demmink onderwerp briefing Amerikaans Congres

Op 4 oktober houdt de U.S. Helsinki Commission een briefing over kindersex en mensenhandel. De commissie behandelt de zaak Demmink. Deze hoogste ambtenaar van het ministerie van Veiligheid en Justitie wordt op internet al jaren beschuldigd van pedofilie en mensenhandel. Beschuldigingen drongen jarenlang niet door tot de gevestigde media, zo constateerde in 2010 onder meer mediasocioloog Peter Vasterman in zijn artikel De digitale schandpaal. Er zijn zelfs bewijzen voor persbreidel door de overheid om elk nieuws over Demmink uit de gevestigde media te houden. Die intimidatie werkt echter niet meer nu de Amerikaanse politiek de zaak heeft opgepakt. Niet toevallig gaat Joris Demmink per 1 november 2012 met pensioen. De spanning loopt op.

Vrij Nederland schetste afgelopen week achtergronden, inclusief de getuigenis van Klaas Langendoen die onderzoek deed naar Demmink die in Turkije jongens verkracht zou hebben. Toen ze Demmink in Nederland aan wilden klagen stokte de rechtsgang. Katholiek Nieuwsblad parafraseert Langendoen in VN: ‘Wat mij het meest heeft gestoord’, haalt het oud-rechercheur Klaas Langendoen aan, ‘is dat als jij twee anonieme meldingen tegen je krijgt van bezit van kinderporno op je computer, dan staat morgenochtend om zes uur de politie bij je voor de deur. Dan ben je verdachte en staat je leven op zijn kop. Bij Demmink niet. Naar hem is nooit fatsoenlijk onderzoek gedaan.’ Het blokkeren van onderzoek is de schande voor onze rechtsstaat.

De Helsinki Commissie zegt in een toelichting dat velen de aanpak van de Nederlandse overheid in de zaak Demmink schromelijk onbevredigend vinden. Het wijst voor bijzonderheden naar een YouTube filmpje waarop zowel advocate Adèle van der Plas, Klaas Langendoen als een slachtoffer van kinderhandel getuigen. Ook in de briefing op 4 oktober worden ze gehoord. Gezien de voorgeschiedenis valt niet te verwachten dat er in Nederland alsnog een onderzoek komt naar VVD-er Demmink. De verwachting dat de regering in wording met VVD en PvdA of de commissie Justitie van de Tweede Kamer initiatieven neemt voor een onderzoek naar Demmink, zijn beïnvloeding van de rechtsgang en de betrokkenheid van politici is nu nog onvoorstelbaar.

NB Het ‘Netherlands Helsinki Committee‘ wordt onder meer gesponsord door het Nederlandse ministerie van Veiligheid en Justitie.

Foto: Hofvijver en parlement in de mist, Den Haag 2011. Credits: zoetnet

PVV normaliseert abnormaal

Over Eric Lucassen zegt de PVV: Voormalig onderofficier bij de Koninklijke Landmacht, nu docent digitale muziekproductie. “De afgelopen jaren is mij steeds duidelijker geworden dat democratie en vrijheid veel dichter bij huis bevochten moet worden. Hier, in ons eigen land.” De martiale inborst van Lucassen liegt er niet om. Hij bevecht de vrijheid dicht bij huis, zoals uit alle publiciteit blijkt. De screening was onvoldoende, iemand met zijn achtergrond en een veroordeling aan zijn broek hoort niet thuis in de Tweede Kamer.

Eric Lucassen voegt zich in de rij fantasten, fraudeurs, lichtzinnigen en opportunisten die de politiek bevolken. Hendrik Colijn, Ruud Lubbers, Luuk Blom, André Bhola, Els Verdonk, Eveline Herfkens, Elvira Sweet, Ama Carr, John Leerdam, Ernest Owusu-Sekyere, de Turken van Rotterdam-Feijenoord, Tara Singh Varma, Wijnand Duyvendak, Jan Pronk, Henk Vredeling, Ben Korsten, Sydney van den Bergh, Jan Smallenbroek, Harry van den Bergh, Albert Jan Evenhuis, Limburgse CDA-ers, Willem Aantjes, Neelie Kroes, Bram Peper, Jack de Vries. De lijst kan nog verder uitgebreid worden.

Complicatie is dat affaires soms gefabriceerd worden om een tegenstander te beschuldigingen of politieke winst te behalen. Zoals de affaire Marijke van Hees uit 2000 duidelijk maakte geen affaire te zijn. Of het moest de chaos, bestuurlijke incompetentie en onaanvaardbare samenwerking tussen PvdA en Vrij Nederland zijn.

Gezien de overeenkomst met rechtse sympathieën en de afloop kan de affaire Adams uit 1966 een waarschuwing zijn voor Wilders. Adams was senator voor de Boerenpartij en werd beschuldigd van verkeerd optreden in de oorlog. Het aarzelende optreden van Hendrik Koekoek splitste zijn partij. Ook toen werd om democratisering van de Boerenpartij geroepen, zoals nu Hero Brinkman in de PVV doet. Brinkman ziet het gevaar en kent zijn klassiekers.

Het beroep politicus staat in een kwade reuk en geniet weinig vertrouwen. De bevolking vindt sowieso al dat een politicus draait en liegt. De affaire Lucassen maakt het er alleen nog maar erger op. Het telt wellicht niet zwaar voor degenen die de betrekkelijkheid van de politiek inzien. Maar anderen keren zich nog verder af van het politieke bedrijf. Deze affaire vergroot de kloof tussen burger en politiek opnieuw. Dat valt de PVV te verwijten. Juist om deze reden moeten types als Eric Lucassen buiten de politiek blijven.

Geert Wilders heeft fouten gemaakt in de werving en selectie van kamerleden. Hij zit met Lucassen in zijn maag. Sommigen konden tijdig ontdekt worden, maar Lucassen bleef onder de radar van de PVV. Door tijdsdruk en de kleine organisatie heeft de PVV nu een flinke kras opgelopen. Overigens blijft het jammer dat Wilders de opening naar mensen als Joost Eerdmans en Marco Pastors niet heeft gemaakt. Dat valt Wilders te verwijten. Het had de PVV schokbrekers gegeven.

Toch past de PVV enig begrip. Het heeft moeite om kundige mensen aan te trekken. Vele media en instanties discrimineren PVV’ers op hun politieke voorkeur. Dat weerhoudt juist de relatief gematigde kandidaten om tot de partij toe te treden. De les van Lucassen is dat Wilders moet kiezen voor democratisering van de PVV. Zeker nu de doorsneekiezer meer op de PVV-stemmer lijkt dan wordt aangenomen. Vreemd genoeg is dat idee bij zowel opposanten als PVV zelf nog onvoldoende doorgedrongen.

Foto: Viermans oppositie van de Boerenpartij die voor afsplitsing zorgde met een motie van wantrouwen tegen partijleider Koekoek. Den Haag, 25 juni 1968.