Taner Akçam vindt origineel telegram dat planning Armeense genocide (1915) door Ottomaanse autoriteiten aantoont

Bewijzen stapelen zich op dat de Armeense genocide van 1915 van bovenaf werd georkestreerd. Dus door de leiders van het Ottomaanse Rijk. Dat bestond tot 1923 toen het nieuwe Turkije bij de Vrede van Lausanne de huidige grenzen kreeg. Filmmateriaal is ondersteunend bewijs. Opeenvolgende Turkse regeringen ontkennen de planning van de uitroeiing van Christenen en Armeniërs, inclusief islamitische Armeniërs. Dat heeft alles te maken met nationalisme en het principe van één land, één volk dat met terugwerkende kracht legitimiteit aan het hedendaagse Turkije zou geven. Want als het ontstaan uit het Ottomaanse Rijk belast is, dan slaat dat terug op de legitimiteit van het huidige Turkije. Turkse regeringen ontkennen niet het drama, de pogroms en moordpartijen, maar wel de welbewuste planning en etnische zuivering als een staatszaak van hogerhand.

Het wachten was op een ‘smoking gun’ van de volkerenmoord op de meer dan 1 miljoen Armeniërs om de tegenkantingen van de Turkse regeringen definitief te weerleggen. Volgens een artikel in The New York Times lijkt dat nu gevonden te zijn door de uitgeweken Turkse historicus en socioloog dr. Taner Akçam die aan het Strassler Center for Holocaust and Genocide Studies van de Clark University in Worcester, Massachusetts onderzoek doet naar de Armeense genocide. Het bewijs is een origineel telegram dat de medeplichtigheid van de Ottomaanse autoriteiten in de volkerenmoord bevestigt. Akçam heeft het opgedoken in een archief van het Armeense Patriarchaat van Jeruzalem. Doordat de originele documenten van de naoorlogse militaire tribunalen die de planners van de volkerenmoord hadden veroordeeld -nadien- nergens meer te vinden waren, konden Turkse regeringen de planning van de volkerenmoord ontkennen. Dr. Akçam noemt de vondst een aardbeving in zijn vakgebied. Hij hoopt dat het de laatste steen in de muur van de genocide-ontkenners verwijdert.

Russische luchtaanvallen op burgerbevolking van Oost-Aleppo gaan door. Waarom doet de EU niets?

Waarom doet de EU niets tegen de Russische luchtaanvallen op de bevolking van Oost-Aleppo? Het doet denken aan Screbrenica, de Killing Fields van Cambodja of Rwanda. De geschiedenis herhaalt zich. De wereld is onmachtig en kijkt toe. De EU kan de economische sancties tegen de Russische Federatie aanscherpen die in 2014 werden ingesteld wegens de Russische annexatie van de Krim en de Russische agressie in Oost-Oekraïne. De sluipende massamoord op de stadsbevolking van Oost-Aleppo voelt verkeerd en onrechtvaardig. Zelfs een hulpkonvooi van het Rode Kruis dat het geïsoleerde Oost-Aleppo probeerde te bereiken werd door vliegtuigen van de Russische Federatie gebombardeerd. Door de uitblijvende reactie van de EU wordt het ook een Europees probleem. Zie ook een verslag van AP Beirut voor Al Arabya English. De Amerikaanse regering dreigt alle gesprekken over Syrië met de Russen te verbreken als de aanvallen op Oost-Aleppo doorgaan.

Five-year-old Omran Daqneesh, with bloodied face, sits with his sister inside an ambulance after they were rescued following an airstrike in the rebel-held al-Qaterji neighbourhood of Aleppo, Syria August 17, 2016. Picture taken August 17, 2016. REUTERS/Mahmoud Rslan EDITORIAL USE ONLY. NO RESALES. NO ARCHIVES TPX IMAGES OF THE DAY

Een wonderlijke Syrische oorlog zonder oorzaak of daders

Een verklaring van het Internationale Rode Kruis, de Syrische Halve Maan en de Internationale Federatie van Rode Kruis- en Rode Halve Maan Verenigingen over een aanval op een hulpkonvooi in Orem Al Kubra bij Aleppo verwijst niet naar oorzaak of daders. Met op z’n minst 12 doden. Een en ander hangt nauw samen. Als het een luchtaanval was, dan sluit dat de oppositie uit die geen luchtmacht heeft. Volgens getuigen van de Syrische Halve Maan was het een luchtaanval. Zodat de schuldigen gezocht moeten worden bij de Russische of Syrische luchtmacht of bij de Amerikaanse coalitie. Omdat de coalitie in een andere regio meer naar het Oosten opereert blijven de Russische en Syrische krijgsmacht over als dader. Het Kremlin ontkent. Maar het mag niet worden gezegd. Dat is te delicaat voor … het vredesproces? Waarbij elke dag doden vallen. Syrië, het nieuwe Rwanda. Een sluipende volkerenmoord zonder dat enig land de leiding neemt om tot een oplossing te komen. Een oorlog zonder oorzaak en daders. Precies zoals bij de aanval op het hulpkonvooi bij Aleppo.

Foto: Schermafbeelding van tweet van de Syrische Halve Maan, 20 september 2016.

Joodse lobby stoort zich aan cartoon en beschuldigt Vlaamse regering

De Oekraïense, maar internationaal opererende nieuwszender Jewish News One laat Maurice Sosnowski van ‘Het Coordinatiecomité van de Joodse Organisaties van België‘ (CCOJB) aan het woord die kritisch is over een cartoon op KlasCement, een Vlaamse ‘portaalsite voor en door onderwijs‘. Deze is inmiddels verwijderd. In een verklaring van 18 september reageert het CCOJB: ‘Deze karikatuur is dubbel onaanvaardbaar omdat ze de Shoah van 6 miljoen Joden ontkent of minimaliseert door ze op een misleidende wijze te vergelijken met een feit dat niet vergelijkbaar is.‘ En: ‘Ze [=vergelijking tussen het Palestijnse volk en de Joden tijdens de Shoah] maakt in feite deel uit van een leugenachtige en lasterlijke propaganda die sinds vijftig jaar zowel op internationaal als nationaal niveau door radicale antizionistische groepen tegen het joodse volk en de staat Israël wordt gevoerd‘. De verklaring suggereert dat de Vlaamse regering propaganda bedrijft tegen de Joden.

De laatste beschuldiging lijkt een standaardreactie die uit de kast wordt gehaald bij kritiek op het joodse volk en Israël, maar is belachelijk. Dit verdient de Vlaamse regering niet. Hiermee verspeelt het CCJOB elke krediet en plaatst het zich buiten het politieke debat zoals tussen opposanten gevoerd dient te worden. Bea Claeys, de webcoördinator van KlasCement betuigt namens de regering spijt, legt uit dat de cartoon is teruggetrokken en dat haar website niet staat voor antisemitisme. In haar positie heeft ze geen belang bij escalatie. De vraag die blijft hangen is welke zaak het CCOJB dient. Wat heeft het te winnen bij de aggressieve bejegening van de Vlaamse regering? Of speelt hier eerder een communautair geschil tussen Walen en Vlamingen, dan tussen Joden en antisemieten? De Nederlandstalige verklaring van het CCOJB bevat belabberde zinswendingen.

De cartoon van de Braziliaanse en van oorsprong Libanese cartoonist Carlos Latuff is verre van fijnzinnig. Op z’n blog ontkent-ie de beschuldiging een Holocaust-ontkenner te zijn. Hij is wel kritisch op het beleid van de Israëlische regering en neemt stelling in het conflict. Dat mag. De ruimte om in de westerse pers de islam of de moslims te bespotten lijkt groter dan hetzelfde te doen met de Joden of Israël. Dit komt door een veelheid aan redenen. Zoals de sterke Israël-lobby die adequaat reageert op elke uiting die het als antisemitisch beschouwt, de gruwelen die de Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog werd aangedaan, het idee dat de Holocaust een uniek karakter heeft dat onvergelijkbaar is met andere volkerenmoorden, het slechte imago van de islam in het Westen en de achterblijvende ontwikkeling en slechte organisatie van de meeste Arabisch-Islamitische naties. Maar meten met twee maten is cultureel bepaald en vindt geen legitimatie in de realiteit.

Foto 1: Cartoon uit 2009 van Carlos Latuff, ‘Never Again, Over Again!‘

Foto 2: Cartoon uit 2006 van Carlos Latuff, ‘Making Jokes About …‘

Staatsbureaucratie kan kleiner

Aan de hand van een overpeinzing over de Auschwitz-herdenking bouwt de Utrechtse activist en dwarsdenker Kees van Oosten een betoog op dat de oorzaak van genocide niet bij gevaarlijke religies, ideologieën en intolerantie legt, maar bij de staatsbureacratie. Het klinkt marxistisch. Jammer dat ik het zo laat onder ogen kreeg. Het is een aannemelijk en niet geheel nieuw verhaal dat de schuldvraag voor volkerenmoord niet beantwoordt door naar de burger te verwijzen, maar naar de staat.

Van Oosten verwijst naar historici als Raul Hilberg en Zygman Bauman die reflecteerden op de Holocaust en de moderne samenleving. De rationele wereld van de moderne beschaving maakte de holocaust mogelijk zo citeert Van Oosten Bauman. Men zou er The Holocaust Industry: Reflections on the Exploitation of Jewish Suffering van Norman Finkelstein nog aan kunnen toevoegen. Maar ook een controversieel boek, Finkelstein mag Israël niet meer in.

In elk geval gaat de visie die genocide ziet als meer dan de uitsluiting van joden vanwege antisemitisme verder dan Amsterdams burgemeester Eberhard van der Laan die verwijst naar Nooit meer Auschwitz en het daar bij laat. Wie kwaadwillend is kan beredeneren dan Van der Laan het staatsapparaat uit de wind houdt waarvan hij zelf deel uitmaakt. Wie goedwillend is kan denken dat-ie waarschuwt voor het kwaad, maar de verschijningsvorm ervan niet kent. Maar wat zou het fijn zijn als we alle sentimenten, versimpelingen en miskenningen over religie, ras en ideologie niet meer hoefden aan te horen.

Op het idee dat door rationaliteit de moderne zich onderscheidt van de primitieve samenleving, valt volgens Van Oosten heel wat af te dingen. Want ‘De staatsbureaucratie beschouwen Hilberg en Zygman ten onrechte en in navolging van Weber als de belichaming van rationeel bestuur’. De staatbureaucratie die in hun ogen de Holocaust mogelijk maakte was behalve middel namelijk ook oorzaak. En daarin zit hem de crux.

Van Oosten vervolgt: Met andere woorden, functionarissen in een bureaucratie zijn er voortdurend op uit om werk te genereren en uitdagingen te zoeken die aansluiten bij hun competenties. De meest doeltreffende manier om dat voor elkaar te krijgen, is categorieën minderheden en ‘onaangepasten’ in de samenleving aan te wijzen en tot object van beleid en restrictieve regelgeving te maken, zoals dat tegenwoordig met migranten en uitkeringsgerechtigden gebeurt.

Via Hannah Arendt en Philip Zimbardo bouwt Van Oosten een betoog op dat de rol van ideologie, religie en intolerantie relativeert en die van psychologie, bureacratie en staatsmacht centraal zet als oorzaak van volkerenmoord. Ik stem in met de slotconclusie die hier vaker heeft geklonken en de aandacht voor moslims als afleiding ziet: De veel gehoorde waarschuwingen over intolerante ideologieën en religies leiden slechts de aandacht af van het werkelijke gevaar: de bureaucratische staat. 

Maar waar ligt het omslagpunt van bureaucratie naar nachtwakersstaat? En is het gewenst om afscheid te nemen van de verzorgingsstaat die de zwakkeren beschermt? In elk geval lijkt duidelijk dat in Nederland een bureaucratie bestaat die zichzelf onmisbaar maakt en problemen genereert om aan het werk te blijven en machtsposities te bezetten. Een constante is dat snijden in het overheidsapparaat keer op keer mislukt door obstructie van de bureaucratie, terwijl externe adviseurs ingehuurd moeten blijven worden. Laten we de bureacratie als probleem hoger op de agenda zetten.

Foto: Kantoor uit LIFE