Demonstratie in Leiden tegen Benno L. Over reïntegratie

De wegens kindermisbruik veroordeelde oud-zwemleraar Benno L. heeft veel bezoek op de stoep. Dat onderstrepen demonstranten tegen hem met de nationale Nederlandse kleuren. Hij is verhuisd naar Leiden. Zij zijn het daar niet mee eens. Maar burgerschap betekent ook opkomen voor pedofielen die hun plek in de samenleving moeten kunnen vinden. Als ze hun straf uitgezeten hebben. Ook als men het als burger totaal niet met de gedachtenwereld of het gedrag van iemand eens is, kan men toch tot het einde vechten voor het principe van reïntegratie. Voor het recht op een kans om opnieuw te beginnen. Na de uitgezeten straf.

De bejegening van pedofielen is gediend met bescherming en aanpak. En waarom ligt demonstreren tegen pedofilie publicitair zo goed? Steevast komen er cameraploegen op af. Doen deze verslag of worden ze zelf aanleiding voor het protest? Wat in ieder geval opvalt is dat het doorgaans marginale groeperingen zijn die als frontsoldaten ageren tegen gemarginaliseerde pedofielen. Het is geen fraai gezicht als de ene uitgestotene de andere uitgestotene probeert te verdringen. Het vraagt ook om begrip voor alle betrokkenen. Opkomen voor het recht van pedofielen is een vorm van burgerschap dat tegenwoordig niet goed in de markt ligt. 

Burgerschap betekent ook opkomen voor pedofilie

Gisteren plaatste ik een posting van twee jaar geleden tijdelijk voorop: Politie kijkt de kat uit de boom. Met de strekking dat groeperingen van omvang voor zichzelf op kunnen komen. Voor zwakkeren en kwetsbaren ligt dat moeilijker. Op zichzelf aangewezen hebben ze steun en bescherming nodig. Dat betreft hoogbejaarden, geestelijk gehandicapten, kinderen, chronisch zieken, minderheden en andersdenkenden. Het principe van rechtsgelijkheid garandeert iedereen grondrechten. Dat staat los van enige persoonlijke voorkeur. De iman die scheldt op homo’s, het bedrijf dat dierproeven houdt, de pedofiel, de abortus-activiste, de nertsenfokker of de homo-activist. Allen hebben ze er recht op om te leven als ieder ander. De overheid kan hierover geen mening hebben, maar dient de rechten te waarborgen die voor iedereen gelden. Niets meer en niets minder.

Naar aanleiding van bovengenoemde posting reageerde Marthijn Uittenbogaard, voorzitter van de Vereniging Martijn. Deze organisatie ligt de laatste jaren publicitair en juridisch onder vuur ligt omdat het een positief standpunt ten aanzien van pedofilie zou innemen. Wat echter de doorslag geeft in de rechtsstaat zijn niet de emoties of de voor- en afkeuren van burgers, maar is het recht. De ontbinding van vereniging Martijn is in april 2013 in hoger beroep teruggedraaid. Het hof zag er geen aanleiding in omdat ‘ontwrichting van de samenleving‘ niet aan de orde is. Vereniging Martijn mag dus bestaan zoals elke vereniging, de bestuursleden mogen in de openbaarheid functioneren en ze hebben recht op bescherming zonder voorwaarden vooraf. Uittenbogaard heeft trouwens geen strafblad en heeft nooit sexueel contact gehad met minderjarigen. Dus?

Marthijn Uittenbogaard schetste me in aanvullende informatie dat de veiligheid van hem en z’n partner in zijn woonplaats Hengelo niet optimaal beschermd wordt. Incidenten met bakstenen door de ruiten, eieren tegen de ramen, scheldpartijen en fysieke bedreigingen komen herhaaldelijk voor. Essentieel daarbij is dat de politie, het openbaar bestuur en de bedreigden proberen op een lijn te komen en goed samenwerken. Dat ontbreekt. Incidenten zijn niet uit te sluiten, maar kunnen wel opgevangen worden. De burgemeester heeft als eindverantwoordelijke voor de veiligheid hierbij een leidende rol die hij serieus moet nemen. De ridder in de Orde van het Heilig Graf Sander Schelberg dient het initiatief te nemen voor de beveiliging en bescherming van de woning, voorzorgsmaatregelen, advies over het gedrag van de bedreigden en politionele bijstand.

Een motief van dit blog zijn de burgerrechten. Als daarop een uitzondering wordt gemaakt verliest het z’n waarde. Zoals de vrijheid van meningsuiting geen waarde heeft als men die alleen gunt aan medestanders. Burgerschap betekent dat een burger opkomt voor de rechten van degenen waarmee men het per definitie niet eens is. Hoe moeilijk dat ook is en hoeveel zelfoverwinning het innemen van een standpunt kost dat de ander iets gunt. In de pluriforme, open samenleving moet iedereen die binnen de wet opereert zich veilig kunnen wanen en bij bedreigingen blindelings kunnen vertrouwen op steun en bescherming van de overheid.

Marthijn Uittenbogaard is er niet het enige voorbeeld van dat de relatie tussen openbaar bestuur en burger niet vanzelf tot stand komt. Door alle betrokkenen moet oplossingsgericht gewerkt worden als er een probleem geconstateerd wordt. Het openbaar bestuur moet bezuinigen en heeft geen makkelijke opdracht. Hoe lastig de afweging van ongelijksoortige taken op diverse beleidsterreinen is kan iedereen beseffen. Maar de overheid moet er zonder onderscheid des persoons voor alle burgers zijn. Niet alles is trouwens een kwestie van geld of hoeft veel te kosten. Burgemeester Schelberg en een vaste contactpersoon bij de politie kunnen vanuit hun opdracht en plicht Uittenbogaard en z’n partner veiligheid en bescherming geven. En aan de inwoners van de gemeente  via voorlichting duidelijk maken wat het principe van de rechtsstaat inhoudt.

Foto: I Was Borm, But– van Yasujiro Ozu,. Japan, 1932.

Berichtgeving over pedofilie heeft haken en ogen: Demmink

Alweer een bericht uit de Amerikaanse pers over een zweer uit het verleden die verborgen werd gehouden. Over pedofilie in de katholieke kerk. Een onderwerp waarbij de emoties hoog op kunnen laaien. Zo hoog zelfs dat critici die het bij de feiten willen houden zich gedwongen zien om afstand te nemen van degenen die overal een samenzwering in zien. Een typisch geval van paranoia. In hedendaags taalgebruik: de aluhoedjes.

Hier is vanaf 2010 herhaaldelijk aandacht besteed aan Joris Demmink. Tot voor kort de hoogste ambtenaar op het ministerie van Veiligheid en Justitie. Dus een machtig man in zijn tijd. Hij wordt al meer dan 10 jaar in verband gebracht met sexueel misbruik van minderjarigen. De zaak is vooral interessant -want er is nog geen afloop- vanwege de vermeende obstructie van de rechtsgang, de klassejustitie en de doofpot. Van zowel de Nederlandse rechtsstaat als de politieke klasse die had moeten optreden staat de geloofwaardigheid op het spel. Da’s omvattender dan het nooit goed te praten onrecht dat een individu als Demmink anderen aandoet.

Onder de paraplu van aandacht voor pedofilie schuilen dus vele opvattingen. Voor geïnteresseerden valt het onderscheid tussen kwaadheid, napraterij, narcisme, waanzin, rancune, heksenjacht en journalistiek niet meer te maken. Ze haken af. En ook de media wagen zich niet in het mijnenveld. Vanuit een taak van algemene berichtgeving doen ze plichtmatig verslag van de meest duidelijke gevallen. Jimmy Savile, Jerry Sandunsky of katholieke priesters. Verder kijken durven ze niet. Bevreesd om in het verkeerde kamp terecht te komen.

In Los Angeles waren het aartsbisschop Roger Mahony en de verantwoordelijke voor kindermisbruik monseigneur Thomas Curry die priesters met een beschuldiging aan hun broek naar een andere staat stuurden om vervolging te ontlopen. Die praktijk heeft tot 1987 geduurd. Mahony en Curry probeerden ook pedofiele priesters ervan te weerhouden om de waarheid tegen therapeuten te zeggen omdat deze verplicht waren om de misdaden te rapporteren. Ook deze zaak is nog niet afgerond. Pedofilie snijdt hard door de tijd.

Foto: Gezusters Maria en Ursula van Beckum op de brandstapel te Delden, 1544. Jan Luyken, 1685. Rijksmuseum.

Bejegening pedofielen gediend met bescherming en aanpak

Afgelopen zaterdag hield de Nederlandse Volks-Unie (NVU) een naar eigen zeggen ‘prachtige’ manifestatie onder het thema ‘Alleen wie kinderen haat, laat pedo’s vrij op straat! Doodstraf voor kinderverkrachters en moordende pedofielen!‘ in de Arnhemse wijk Plattenburg. Ruim 25 activisten waren aanwezig. De beweging stelt: ‘De NVU is de enige rechts-radicale partij in Nederland. Zij heeft in de Gelderse hoofdstad weer bewezen dat de veiligheid van onze kinderen niet veilig is in de handen van deze plutocratische multi-culti Staat!’

Vraag is wat de NVU bewezen heeft behalve haar eigen bescheiden aanwezigheid en hoe het de veiligheid van kinderen heeft vergroot. WTF noemt het een marginaal vuistje dat de NVU heft. Ook Occupy, Anonymous of Childtect richten zich op het bestrijden van pedofilie. Schrijver A.H.J. Dautzenberg werd uit protest lid van Vereniging Martijn. Niet zozeer als verdediger, maar als tegenstander van de heksenjacht op pedofielen.

In de gevestigde media lijken de normale journalistieke normen uit het oog verloren te worden als het over pedofilie gaat. Of men doet te weinig of te veel. Bij de BBC werd informatie over kindermisbruiker Jimmy Savile jarenlang in de doofpot gestopt om de eigen reputatie en hoger geplaatsten te beschermen. In Nederland bestaat het sterke vermoeden dat hetzelfde is gebeurd in de affaire Demmink. Maar de BBC ging behoorlijk de fout in met valse beschuldigingen van pedofilie aan het adres van oud-politicus Lord McAlpine.

Waarom ligt demonstreren tegen pedofilie publicitair zo goed en is het tegenwoordig zo populair? Wat in ieder geval opvalt is dat het marginale groeperingen als de NVU, Occupy of Anonymous/Childtect zijn die als frontsoldaten ageren tegen de gemarginaliseerde pedofielen, of de in de illegaliteit gedrongen Vereniging Martijn. Het is geen fraai gezicht als de ene uitgestotene de andere uitgestotene probeert te verdringen. Een vorm van sociale mobiliteit ten koste van de ander die van alle tijden is, maar weerzinwekkend blijft. Zonder dat betrokkenen het beseffen dient hun protest als afleiding om niet verder te kijken dan enige zondebokken.

Foto: Demonstratie van de NVU in Arnhem, 10 november 2012