John Piper verbindt vrouwen en uiterlijkheden met God. En bezegelt het lot van de prediker

Het aardigste nieuws is nieuws waarin iemand iets zegt dat voor hem of haar een waarheid als een koe is en dat daarom door sympathisanten breed uitgemeten wordt, maar voor anderen het tegengestelde betekent. Neem de Amerikaanse baptistische predikant John Piper die indirect liefdeloosheid gelijkstelt aan secularisme.

Hij heeft recht op zijn mening over vrouwen en uiterlijkheden. Hoewel hij waarschijnlijk niet eens doorheeft dat hij met zijn louter masculiene blik en perspectief dit debat over uiterlijk bij voorbaat vertekent. Maar het bijzondere is dat wat hij zegt helemaal niet exclusief beperkt is tot mensen die zich laten inspireren door religie of een God. Wat John Piper zegt klinkt redelijk, het wordt er pas krampachtig op als hij zijn geloof er aan de haren bijsleept. Maar dat is natuurlijk altijd het probleem van predikers. Ze moeten bij elk onderwerp een geloofwaardige verbinding met hun geloof weten te leggen. Dat lukt niet altijd, zoals Piper hier laat zien.

NB: Het is opmerkelijk dat hartvoorhetgezin dat deze video heeft ondertiteld en waarvan men mag aannemen dat het woord er een belangrijke rol speelt in deze ondertiteling zoveel taalfouten maakt.

Feminisme volgens Lindsay Bottos. Over cyberpesten

Verandert meerderejaars fotografiestudente aan het Maryland College of Art Lindsay Bottos anonieme digitale haatspraak in een feministisch kunstproject? Maakt het blote feit dat ze een vrouw is het feministisch? Of is daar meer voor nodig? In elk geval had ze zo haar buik vol van de vernietigende commentaren op haar selfies dat ze besloot terug te vechten. Feitelijk een verhaal over uiterlijk en het idee van vrouwelijke schoonheid.

‘I’ve always gotten anonymous messages that were really hateful, especially comments about my appearance’, zegt Bottos. Ze heeft de negatieve berichten gekopieerd en opgespaard. Voor een project dat ze ‘Anonymous‘ noemt. Bottos meent dat haar project over de eigenwaarde van vooral meisjes en vrouwen online gaat. Een onzichtbaarheidsmantel maakt naar haar idee alle hatelijke commentaren jegens vrouwen mogelijk.

Maar wat maakt Bottos’ project feministisch? Toch niet alleen vrouwen worden digitaal gepest? Allicht niet, denk aan Tim Ribberink en zijn zelfgekozen dood vanwege cyberpesten. Daarbij komt dat pesten ook een andere oorzaak kan hebben dan gender. De tekst ‘dumb ass tumblr girl that goes to a fancy art school‘ duidt op een sociaal en educatief verschil. De vraag wat het project van Lindsay Bottos feministisch maakt blijft zo onbeantwoord. Hoewel, meisjes en vrouwen ontegenzeggelijk kwetsbaar zijn. Zeker op dat anonieme internet.

Lindsay Bottos valt te prijzen omdat ze een maatschappelijk fenomeen bij de lurven neemt en in haar studie inpast. Dat lukt weinig studenten. Het doet denken aan kunstenaar Joyce Overheul die aan de hand van openbare digitale informatie in de huid van Rogier kroop. Ze schreef aan de hand van z’n tweets het boek ‘De drie maanden uit het leven van Rogier‘. In eigen beheer uitgegeven en hier te bestellen. Bottos gaat verder, verschuilt zich in de openbaarheid en houdt digitale kwelgeesten een spiegel voor. Waarop ze zelf schittert.

Zie hier voor het nieuwste project van Lindsay Bottos: de metamorfose van haar lichaam.

Foto’s: Project ‘Anonymous‘ van Lindsay Bottos.