Wat zegt het over de emancipatie van Marokkaanse- en Turkse Nederlanders dat godsdienstvrijheid rol speelt bij partijkeuze?

Het rapport ‘Turkse en Marokkaanse Nederlanders over de komende verkiezingen’ werd in opdracht van de NOS door IPSOS met het Opiniehuis opgesteld. Het gaat om het politieke gedrag van Turkse- en Marokkaanse Nederlanders. Een conclusie luidt: ‘Marokkaanse Nederlanders voelen zich dan ook vaker Nederlander dan Turkse Nederlanders. Desalniettemin zijn godsdienstvrijheid, verdeeldheid in de samenleving en discriminatie van bevolkingsgroepen juist voor Marokkaanse Nederlanders belangrijke thema’s voor hun partijvoorkeur.’

Wat het rapport onder godsdienstvrijheid verstaat wordt niet duidelijk gemaakt. Dat is een gemis omdat het een thema is dat op vele manieren kan worden opgevat. Dit maakt de strekking van het rapport diffuus. Wordt door de respondenten met de vrijheid van godsdienst of levensovertuiging verstaan het uit vrije wil of dwang kiezen van een godsdienst of levensovertuiging? Wordt er het in alle vrijheid en zonder sociale dwang of geweld het uit uit een godsdienst of levensovertuiging kunnen treden onder verstaan? Wordt er het in het openbaar het laten zien van de eigen godsdienstige overtuiging onder verstaan? En wordt dat alles uitsluitend begrepen voor de eigen etnische groep, de eigen geloofsgemeenschap  of de hele bevolking van Nederland? Het onderzoek legt ook vast dat 9 van de 10 Turkse- en Marokkaanse Nederlanders zich tot de islam rekenen.

Alle politieke partijen die meedoen aan de Tweede Kamer verkiezingen onderschrijven zonder uitzondering de Nederlandse grondwet inclusief artikel 6, de vrijheid van godsdienst. Het is weliswaar politieke realiteit dat Geert Wilders van de PVV ageert tegen de islam -zonder daarbij overigens buiten de wet te gaan- maar hij heeft geen macht of instrumenten om de vrijheid van godsdienst in te perken. In Nederland heeft geen enkele partij die macht of ziet het ernaar uit dat een partij in de nabije toekomst de macht krijgt om eenzijdig de grondwet aan te passen. De godsdienstvrijheid zou de respondenten in hun partijkeuze sturen. Maar alle partijen onderschrijven volmondig de grondwet en de vrijheid van godsdienst. Onderscheidend is dit niet.

De rol die de godsdienstvrijheid voor de partijkeuze bij de Turkse- en Marokkaanse Nederlanders speelt lijkt iets anders te zeggen dan het belang dat ze er zelf aan hechten. Namelijk dat deze twee groepen niet precies begrijpen wat de Nederlandse partijpolitiek inhoudt en ze evenmin doorhebben hoe hecht de democratische instituties, grondwet en rechtsstaat verankerd zijn in de Nederlandse samenleving. Dit leidt tot de conclusie over de emancipatie van beide groepen. Ze achten het blijkbaar nodig hun focus op de islam te vertalen in hun partijkeuze met voorbijgaan aan alle waarborgen die de Nederlandse rechtsstaat aan allen biedt.

Foto: Schermafbeelding van diagram ‘Top 5 thema’s die een rol spelen bij partijkeuze’ uit rapport ‘Turkse en Marokkaanse Nederlanders over de komende verkiezingen’ van IPSOS.

Kuzu: bekostiging PowNed heroverwegen. Deze omroep bespot zichzelf met deleted scenes als bestaansreden

De van de PvdA afgescheiden politieke beweging DENK dat met de Turkse Nederlanders Tunahun Kuzi en Selcuk Ozturk in de Tweede Kamer vertegenwoordigd is wil de bekostiging van Omroep PowNed in het publieke omroepbestel heroverwegen. Aanleiding is het item ‘Libelle organiseert eigen Bijlmer safari’ dat volgens DENK mensen beschadigt. Kuzu zegt op DEMET TV: ‘In het PowNed-filmpje worden mensen benaderd als dieren. Ze worden neergezet als criminelen en gedegradeerd tot tweederangsburgers. En dan wordt dit ook nog gedaan door de publieke omroep. Mensen worden dus gewoon geschoffeerd en gestigmatiseerd op kosten van de Nederlandse belastingbetaler. Van uw en mijn geld! Dit kan niet!’ Maar het is de vraag of het wel of niet kan. Het is niet makkelijk om omroepen om inhoudelijke redenen uit het publieke bestel te gooien.

Bovenstaand filmpje blinkt uit in gemiste kansen en het hanteren van verkeerde argumenten. Zowel de politiek als de journalistiek onwaardig. Rutger Castricum van PowNed legt een verband met Turkije waarmee dit item niets te maken heeft. Het gaat om de Bijlmer, de vermeende stigmatisering van de bewoners en de rol van PowNed in de registratie daarvan. Castricum geeft de opstelling van DENK verkeerd weer door te suggereren dat het PowNed wil verbieden, ‘zoals dat in Turkije gebeurt’. Maar DENK wil PowNed helemaal niet verbieden, maar hoogstens uit het publieke bestel gooien. Zodat de subsidiëring van PowNed door de overheid stopt. Dat is wat anders. Het is begrijpelijk dat PowNed liever niet in de eigen portemonnee getroffen wordt, maar het is veelzeggend om dat te maskeren met een afleiding. Kuzu vergeet Castricum op deze onnauwkeurigheid te wijzen. Een en ander maakt de satire van PowNed niet scherp, maar gemakzuchtig en rommelig.

Moge Allah je straffen. Gebrekkige selectie PvdA

Het grootste raadsel van de twee Turks-Nederlandse kamerleden is niet dat een ervan Ahmed Marcouch toewenste dat Allah hem mocht straffen. Wat in een klap duidelijk maakt dat ze niets in de PvdA te zoeken hebben, want zo’n argument is zelfs een islamitische partij onwaardig. Of dat ze van conservatief-islamitische snit zijn.

Het raadsel is waarom iemand die zoiets zegt ooit als kaderlid is geaccepteerd binnen de PvdA. En vooral omdat het om een lid van de Tweede Kamer gaat. Dit zegt met terugwerkende kracht dat de werving, selectie en interne scholing van de PvdA niet op orde was. Dat vraagt om een onderzoek wat er fout is gegaan en of dat alles nu beter geregeld zijn. De episode met de twee uit de fractie gezette Turkse Nederlanders roept de vraag op of de PvdA zelf wel weet waar het voor staat en met welke mensen het het sociaal-democratisch gedachtengoed wil representeren.

‘Maar de Tweede Kamerfractie had moeten weten wie ze binnenhaalde met Öztürk, zeggen ze in Limburg waar hij Statenlid was. ‘Aan de sociaal-democratie had hij amper een boodschap. Hij maakte zich drukker om ritueel slachten dan om de werkgelegenheid in Limburg,’ zegt Marcel Kleinen, voorzitter van de PvdA in Limburg.’ aldus Elsevier.

Rotterdamse klokkenluider ontslagen vanwege belang PvdA

Afgelopen dagen haalde Rotterdam volop het nieuws. Met als verbindende factor integratie en islam. Leerlingen van de islamitische Ibn Ghaldounschool stonden terecht voor diefstal van examenopgaven. En indirect raakt de voorlopige vrijlating van de moordenaar van Pim Fortuyn Volkert van der Graaf aan Rotterdam. Hij heeft er dan tweederde van z’n straf opzitten en wordt voorwaardelijk in vrijheid gesteld.

Het filmpje leert dat PvdA-Feijenoord worstelt met de Turks-Nederlandse PvdA’er Seyit Yeyden die de partij niet in de hand heeft. En in de hand wenst te krijgen. Een geval van cliëntelisme en intimidatie waar de PvdA de vinger niet achter krijgt.De PvdA die het volgens onderzoek van Joop Smits electoraal moet hebben van niet-westerse allochtonen. In de PvdA heerst spanning tussen de ethiek die partijvoorzitter Spekman en het disciplinerende Lokaal Bestuur voorstaan en het opportunisme van een goede uitslag om de machtsbasis, inclusief functies in het openbaar bestuur te behouden. Als compromis rest de beperking van de schade:

In Rotterdam zit de rot in het bestuur diep zoals de kwestie van de moskee-internaten en het ontslag door de gemeente van de ambtenaar duidelijk maakt. Deze klokkenluider probeerde eerst het onrecht intern aan te kaarten en stapte toen-ie niet gehoord werd naar de NRC. De krant meldt dat handhaven niet wenselijk was en de klokkenluider in een vergadering verteld werd dat ‘optreden tegen de moskee-internaten het PvdA-bestuur van de deelgemeente Feijenoord ‘stemmen’ zou kosten‘. De ontslagen ambtenaar heeft zich bekend gemaakt en is naar de bestuursrechter gestapt om in een kort geding z’n strafontslag terug te draaien. Dat deze bouwinspecteur van wie iedereen erkent dat zijn motieven oprecht zijn werd ontslagen door Rotterdam omdat-ie een gevaarlijke situatie aankaartte is een zware sanctie. Dat ingaat tegen het partijbelang van de PvdA Rotterdam. De PvdA geeft Rotterdammers ongewild een reden om niet op deze partij te stemmen.

Foto: Schermafbeelding verklaring Seyit Yeyden (PvdA Feijenoord), 30 januari 2014.

PvdA Feijenoord zet bekritiseerde Yeyden op kieslijst. Waarom?

Eind juni 2013 verscheen een kritisch rapport van het Bureau Integriteit Nederlandse Gemeenten over de gang van zaken in de Rotterdamse deelgemeente Feijenoord. Uit onderzoek was gebleken dat vriendjespolitiek en machtsbederf bij de bestuurders van de deelgemeente een rol speelden. Daarop stapte op 1 juli het dagelijks bestuur op. Waaronder Seyit Yeyden. Met mij vroegen velen zich toen af waarom de leiding van de PvdA niet harder ingreep. Dat gebeurde halfslachtig, maar wordt door de kandidaatstellingscommissie nu teruggedraaid. Seyit Yeyden zegt dat ‘enkele prominenten binnen de partij hebben hem gevraagd voor de lijst‘. Daarmee worden de conclusies van het BING-rapport ontkracht en genegeerd. Welke prominenten hebben Yeyden voor de kieslijst gevraagd? Op 18 december wordt de kandidatenlijst definitief vastgesteld.

Foto: Schermafbeelding van conceptkandidatenlijst PvdA Feijenoord, 20 november 2013.

Vriendjespolitiek in PvdA Feijenoord. Waarom niet ingegrepen?

Update 1 juli: Het dagelijks bestuur van de Rotterdamse deelgemeente Feijenoord is maandagmiddag opgestapt. Aanleiding is het vrijdag verschenen rapport van het Bureau Integriteit Nederlandse Gemeenten (BING). Het bestuur heeft zijn ontslag zelf gemeld in een brief aan de deelraad. Uit onderzoek was gebleken dat vriendjespolitiek en machtsbederf bij bestuurders van de deelgemeente een rol speelden. Bron: ANP. 

Onderzoeksbureau BING concludeert dat bestuurders van de deelgemeente Feijenoord zich de afgelopen jaren schuldig hebben gemaakt aan vriendjespolitiek. Aan veel politieke druk. Het is oud nieuws. Verbazingwekkend is dat het nu pas naar buiten komt. In februari 2011 schreef ik al het volgende. En velen deden dat:

Rinus van Schendelen waarschuwde in april 2010 in de aanloop naar de verkiezingen dat de allochtonen binnen de PvdA de samenwerking met Leefbaar Rotterdam blokkeren. In de week daarvoor had de politiek leider van de PvdA in Rotterdamse Dominic Schrijer die de publicitaire bui al zag hangen, verkondigd dat het wel meevalt met die macht. Dat slechts 6 van de 14 raadszetels door allochtonen gekozen worden. Critici spreken van clientelisme binnen de PvdA.

De PvdA beseft dat door de overname van de allochtone stem sommige autochtonen afhaken. Da’s een probleem dat de PvdA loopt in de grotere steden. Wat andere partijen ook zou treffen als ze hiervan zo afhankelijk waren. Die overigens verre van eenduidig is en verdeeld is in religie en etniciteit. Tekenend voor de spanning binnen de PvdA is dat de Turkse Seyit Yeyden naar het Rotterdamse Feyenoord werd gestuurd om allochtone en autochtone PvdA’ers weer met elkaar in gesprek te brengen.

Op zich maakt het niet uit hoeveel allochtonen de PvdA vertegenwoordigt. Door interne scholing en kandidaatstelling kan dat gestuurd worden. Problematisch wordt het pas als de PvdA om electorale redenen de eigen traditie vergeet. Dan atomiseert de partij in deelbelangen. Dat proces is gaande. Maar nu het blijkbaar aan dynamiek wint vormt het een bedreiging voor het bestaan van de partij.

Misleiding over ‘no-go’ gebieden vertekent de beeldvorming

Nieuws uit 2009 dat nog doorwerkt. Met een beroep op de WOB kreeg RTL Nieuws de Top 20 van slechtste buurten boven water. Toenmalig minister Vogelaar vreesde stigmatisering en was niet voor openbaarmaking.

WikiLeaks publiceert sinds februari 2012 de zogenaamde GIF-Files van Stratfor. Formeel een particulier bedrijf dat in inlichtingen handelt, maar nauw samenwerkt met nationale veiligheidsdiensten. Op 31 augustus 2011 publiceert Stratfor het bericht ‘European ‘No-Go’ Zones for Non-Muslims Proliferating‘. Eind 2011 kraakt  Anonymous de servers van Stratfor. Wat is de informatie waard en hoe bepaalt het de beeldvorming?

Het bestaat feitelijk uit een stuk van Soeren Kern voor het Gatestone Institute met de toegevoegde ondertitel ‘Occupation Without Tanks or Soldiers‘. Het gaat uit van het idee dat islamistische extremisten de oprichting van ‘no-go‘ gebieden in de Europese steden intensiveren zodat deze ontoegankelijk worden voor niet-moslims. Volgens de Duits-Amerikaan Soeren Kern zou in veel van de gebieden de sharia wetgeving gelden en hebben de lokale overheden er de grip verloren. Hij zegt het volgende over de Nederlandse ‘no-go‘ gebieden:

Soeren Kern vertelt aantoonbare onzin. Stratfor neemt het zonder voorbehoud als analyse en informatie over en stuurt het haar abonnees in overheden en beleidskringen. Dankzij Anonymous en WikiLeaks weten we dat. Tientallen websites en blogs nemen het bericht zonder kanttekening over van het Gatestone Institute. Tot op de dag van vandaag. Doorgaans beredeneerd vanuit een islamkritische, conservatieve of joodse invalshoek. 

Wat Nederland betreft, Kern reduceert het begrip ‘probleemwijk‘ tot ‘Muslim problem neighborhood‘. Veel bewoners van Turkse en Marokkaanse herkomst wonen onmiskenbaar in bepaalde probleemwijken. Tonen van ‘religiositeit‘ hoeft trouwens niet samen te vallen met het belijden van de islam. In andere probleemwijken wonen echter nauwelijks moslims. Zo is het Utrechtse Ondiep op nummer 5 een probleemwijk met vooral autochtone Nederlanders zonder islamachtergrond. In Pendrecht (2) wonen autochtonen en Antillianen.

Moeten we bij Soeren Kern kwade opzet, gemakzucht of slordigheid vermoeden? Hoe dan ook zou een analist zijn informatie beter moeten checken. Want de berichten komen terecht bij het op professionals gerichte Stratfor of de talloze sociale media die door burgerjournalisten of schimmige lobbyisten worden geleid. En in de gevestigde media. In de beeldvorming resteert een verkeerd beeld van de moslims en de ‘no-go‘ gebieden.

Foto 1: Schermafbeelding van Top 20 probleemwijken van RTL Nieuws, 13 februari 2009.

Foto 2: Schermafbeelding van ‘European ‘No-Go’ Zones for Non-Muslims Proliferating‘ dat Stratfor overneemt, 31 augustus 2011.

PvdA: hervormen of verdwijnen in overbodigheid

Update 13 november 2014: De PvdA zet twee kamerleden van Turkse afkomst uit de fractie: Tunahan Kuzu en Selcuk Öztürk. Dit gebeurde na urenlang fractieberaad. Ze zouden het sociaal-democratisch gedachtengoed onvoldoende representeren. Een hoognodig en moedig besluit dat echter de vraag oproept over de werving, selectie en interne scholing van beide Turkse Nederlanders. Waarom zijn ze ooit opgenomen in de PvdA als nu blijkt dat ze het gedachtengoed niet steunen? Is dat nu pas duidelijk geworden of is nu pas de angst weggenomen bij de fractieleiding om de confrontatie aan te gaan?

PvdA’er Frans Timmermans loopt zich warm en Job Cohen verdwijnt langzaam uit beeld. Opmerkelijk is dat Timmermans de afgelopen weken driemaal optrad bij P&W. Als buitenlandwoordvoerder zonder specifieke kennis van Egypte profileert-ie zich als staatsman met vergezichten en analyses. Op afstand van het Binnenhof. Het lijkt geen toeval, Timmermans wordt op het schild gehesen als nieuwe leider.

Rinus van Schendelen waarschuwde in april 2010 in de aanloop naar de verkiezingen dat de allochtonen binnen de PvdA de samenwerking met Leefbaar Rotterdam blokkeren. In de week daarvoor had de politiek leider van de PvdA in Rotterdamse Dominic Schrijer die de publicitaire bui al zag hangen, verkondigd dat het wel meevalt met die macht. Dat slechts 6 van de 14 raadszetels door allochtonen gekozen worden. Critici spreken van clientelisme binnen de PvdA.

De PvdA beseft dat door de overname van de allochtone stem sommige autochtonen afhaken. Da’s een probleem dat de PvdA loopt in de grotere steden. Wat andere partijen ook zou treffen als ze hiervan zo afhankelijk waren. Die overigens verre van eenduidig is en verdeeld is in religie en etniciteit. Tekenend voor de spanning binnen de PvdA is dat de Turkse Seyit Yeyden naar het Rotterdamse Feyenoord werd gestuurd om allochtone en autochtone PvdA’ers weer met elkaar in gesprek te brengen.

Op zich maakt het niet uit hoeveel allochtonen de PvdA vertegenwoordigt. Door interne scholing en kandidaatstelling kan dat gestuurd worden. Problematisch wordt het pas als de PvdA om electorale redenen de eigen traditie vergeet. Dan atomiseert de partij in deelbelangen. Dat proces is gaande. Maar nu het blijkbaar aan dynamiek wint vormt het een bedreiging voor het bestaan van de partij.

Het is aan de politieke leiding van de landelijke PvdA om schoon schip te maken en alle leden die het sociaal-democratische gedachtengoed niet ondersteunen uit de partij te gooien. Het is verstandig om het sociaal-democratische gedachtengoed weer centraal te stellen. Electoraal opportunisme is een doodlopende weg. Maar het wil maar niet lukken.

Met verwijzing naar waarden als ontplooiing, solidariteit, gelijke rechten van man en vrouw, scheiding van kerk en staat heeft de PvdA altijd universele waarden uitgedragen. Daarin heeft de PvdA maatschappelijk een positieve rol gespeeld die verder reikte dan het partijbelang. Het zou jammer zijn als het dit zou opgeven en zich zou terugtrekken op deelbelangen. Het verliest dan ook de pretentie van brede volkspartij. Het is aan de PvdA om te beslissen over de eigen toekomst.

Achteraf gezien is het jammer dat de vernieuwer Bos zijn kansen niet heeft durven pakken. Door gebrek aan durf en ambitie is-ie gestruikeld over olifanten als Wallage en Vogelaar die op de rem stonden. Binder Job Cohen kan evenmin snijden en doorpakken. Samenbinden staat haaks op het sociaal-democratisch gedachtengoed als het omwille van het binden wegkijkt voor onrecht.

De PvdA als bestuurderspartij kent vele ongerijmdheden. Zelfs half-criminele PvdA’’ers die de fout ingaan worden vanwege hun etniciteit en electorale wervingskracht in genade aangenomen. Het opportunisme is lachwekkend. Zoiets wordt gezien en maakt de geloofwaardigheid en legitimiteit van de PvdA er niet groter op. Dit sluipende proces ondermijnt de kredietwaardigheid. Centrale sturing ontbreekt.

De PvdA is voor Nederland onbelangrijk. Als vehikel voor functies en subsidies kan het gemist worden. Maar het zou jammer zijn als het sociaal-democratisch gedachtengoed verdween uit Nederland. Het kan elders ondergebracht worden. Want een geloofwaardige socialistische partij hoort thuis in de Nederlandse politiek. Jammer is dat de huidige PvdA daar steeds minder in voorziet. Het is aan de PvdA om te kiezen: hervormen of verdwijnen in overbodigheid.

De wisseling van Bos door Cohen werd door beide heren drie jaar voorbereid. Uruzgan werd begin 2010 als aanleiding aangegrepen om te breken. Bos had de strijd om de vernieuwing binnen de partij verloren en was hierdoor blijven zitten met een flets profiel dat niemand aansprak. De opkomst van Cohen wijst op een duik terug in het verleden van het multiculturalisme. Hoewel Cohen slim en aardig genoeg is om dat te verhullen.

Steun van de media verlengt de doodsstrijd van de PvdA. Andere partijen met zoveel ongerijmdheden, tegenstrijdigheden, vaagheden, wantoestanden, bestuurlijke arrogantie en zelfs half-criminelen onder de kaderleden waren al lang in de openbaarheid afgeserveerd. Het manco van de Nederlandse media is dat de PvdA met een andere maat wordt gemeten. Omdat de partij steeds wordt bevestigd in haar eigen schijnwerkelijkheid werkt deze steun averechts.

De PvdA kent twee kroonprinsen, Frans Timmermans en Eberhard van der Laan. Van der Laan gebruikt als enige politicus taal om de kloof tussen burger en politiek te verkleinen. Taalverwerving en taalbeheersing zijn een noodzakelijke voorwaarde voor de bewustwording en participatie van burgers, maar niet minder voor de emancipatie van de politicus zelf. Van der Laan excelleert in taal. Hij was het enige kabinetslid van Balkenende IV dat niet meeging in de betutteling en inperking van burgerrechten. Er zelfs afstand van nam.

Als burgemeester van Amsterdam zit de ideale opvolger van Job Cohen vast in Amsterdam. Hij kan nog niet overstappen. Daarom komt Frans Timmermans in beeld. Aan hem kleeft opportunisme. De neerbuigendheid van Timmermans wordt elitair genoemd en die van Van der Laan realistisch. Da’s het verschil. Als Timmermans zich echter de komende jaren voegt in de lijn die Van der Laan vanuit Amsterdam schetst, dan kan de PvdA terugkeren naar het eigen gedachtengoed.

Foto: Spare Time (1939) van Humphrey Jennings.