Turkije-politiek van DENK leidt tot uitsluiting van deze partij door VVD Deventer. Waarom zwijgen niet-Turkse kaderleden van DENK?

De VVD Deventer wil niet met DENK in debat. In een bericht op de website met de veelzeggende titel ‘Geef het Erdoganistische gif van DENK geen kans in Deventer’ kwalificeert fractievoorzitter Daan Ledeboer DENK als ‘Een regelrechte aanval op onze waarden en onze democratie.’ Dit naar aanleiding van de oproep van DENK-leider Tunahan Kuzu om Turks-Nederlandse kamerleden en bestuurders te bevragen over hun stellingname in de Armeense kwestie. In een opvallende reactie noemde hij kamerleden die de Armeense genocide erkenden landverraders. De vraag die Kuzu ongenoemd laat is welk land ze volgens hem zouden verraden. Noorwegen? Thailand? Japan? België? Honduras? Het enige relevante land is Nederland omdat de kamerleden en raadsleden Nederlandse staatsburgers zijn die een controlerende en wetgevende rol in de Nederlandse politiek hebben.

Met zijn fanatisme, gespeelde onbegrip en onnozelheid neemt Kuzu met zijn partij afstand van Nederland en doet hij zich kennen als vijfde colonne in Nederland voor de politiek van de Turkse leider Recep Erdogan. Valt zo’n opstelling van de pro-Erdogan Kuzu nog enigszins te begrijpen, vraag is wat niet-Turkse kaderleden van DENK die als vanouds zo’n duidelijke pro-Erdogan opstelling missen binnen DENK te zoeken te hebben. Want de Turkije-politiek van DENK zoals Kuzu die verwoordt trekt deze partij naar de marges van het politieke spectrum. Dat is ook van invloed op kandidaat-raadsleden in Deventer, Rotterdam, Utrecht of Amsterdam die door deze pro-Erdogan politiek van DENK straks belemmerd kunnen worden in hun raadswerk. Kunnen ze zich vereenzelvigen met Kuzu’s Turkije-politiek die de andere programmapunten van DENK marginaliseert?

Hoelang nog blijven niet-Turkse kaderleden van DENK zwijgen en wanneer nemen ze afstand van de Turkije-politiek van DENK die de partij verwijdert van de redelijkheid, de Nederlandse democratie en een solide plek tussen andere partijen in Tweede Kamer en gemeenteraden? Of kent DENK net als Forum voor Democratie geen interne partijdemocratie, met als gevolg dat grieven van de basis genegeerd worden en niet in openheid en zonder dwang van de partijtop op een ledenvergadering besproken kunnen worden? Het lijkt er sterk op.

Foto: Eigen tweet in antwoord op een tweet van DENK, 24 februari 2018.

Forum voor Democratie steunt pro-Erdogan motie van DENK

De gevestigde politiek valt heen over een motie van Denk om de banden met Erdogan aan te halen. Dat tegen de achtergrond van een voorlopige conclusie van de OVSE die onregelmatigheden en manipulatie constateert bij het Turkse referendum. De enige partij die de motie van DENK steunde was de andere nieuwkomer Forum voor Democratie. Het argument dat fractievoorzitter Baudet ervoor geeft is opvallend en in tegenspraak met het beleid van deze partij om de EU op te breken en te streven naar de natiestaat. Hij zegt: ‘We zijn ervoor om normaal om te gaan met alle landen in de wereld. Nederland is een heel klein land, we zijn afhankelijk van handelsstromen … dat soort zaken. In de internationale politiek moet je niet op zoek zijn naar vrienden, maar gewoon naar belangen’. Nederland is een heel klein land dat afhankelijk is van anderen en het dus nooit in z’n eentje kan rooien. Goed dat Baudet het zelf zegt, hoewel het de vraag is of hij echt begrijpt wat hij echt zegt.

Saillant is dat het rechts-nationalistische DDS dat doorgaans verslag doet van elke uitlating van Baudet hier geen aandacht aan besteedde. Aan denkfouten wil niemand de vingers branden. Er zijn grenzen aan de gekte.

Onderzoeksjournalistiek van NRC: DENK verspreidt nepnieuws

DENK is een gespleten partij die oproept tot verdraagzaamheid, maar onverdraagzaam handelt. Die harde toon en meedogenloze opstelling wordt vanuit de partij georkestreerd en is ongekend in de Nederlandse politiek. Alleen Geert Wilders namens de PVV is ermee vergelijkbaar. Maar DENK lijkt agressiever te zijn dan Wilders die toch een eenmansbedrijf is. In een commentaar noemde ik DENK en PVV schijnpopulistisch. Ze pretenderen voor het volk op te komen, maar dat is schijn die ze vooral op sociale media proberen te wekken.

NRC concludeert in een mooi voorbeeld van onderzoeksjournalistiek van Andreas Kouwenhoven en Hugo Logtenberg dat de partij tegenstanders monddood probeert te maken door de inzet van trollen. Met name PvdA’ers worden met nepaccounts agressief aangevallen. De twee oprichters van DENK splitsten zich in 2015 af van de PvdA. Tekenend is dat DENK door publiciteitsstunts vijanden creëert om zich tegen af te zetten. Zoals ‘de media’. Uit NRC blijkt dat Sylvana Simons die eind 2016 uit DENK stapte de enige in de partijtop was die af en toe bezwaar maakt tegen de agressieve manier van campagnevoeren. Dat pleit voor haar. Zonder dat ze daar iets over heeft gezegd kan het mede een overweging voor haar geweest zijn om uit DENK te stappen.

Of het hartstikke goed gaat met DENK, zoals partijleider Tunahan Kuzu zegt valt te bezien. De peilingwijzer geeft aan dat de partij tussen de 0 en 2 zetels kan halen bij de verkiezingen van 15 maart. DENK timmert aan de weg en heeft een mediabeleid en een omgaan met de feiten dat vergelijkbaar is met die van autoritaire leiders als Putin, Erdogan of Trump. Ze fabriceren door verdraaiingen en ontkenningen hun waarheid bij elkaar en zetten die naast de realiteit. Zodat het bestaan van één waarheid wordt betwist en alles kan worden gerelativeerd. Dit verklaart dat DENK media die onderzoek verrichten of kritisch verslag doen probeert af te schilderen als deel van het establishment. Een opzichtige wijze om zich te onttrekken aan verantwoording,

Kuzu zegt in het filmpje: ‘Meerdere journalisten van NRC zijn op dit moment aan het graven en aan het wroeten om iets te vinden over Denk. En binnenkort zullen ze vast en zeker opnieuw met een kulverhaal komen.” Hij sluit af met: „Trap er niet in!”’ Inderdaad trap niet in DENK. Per tweet heb ik gesolliciteerd naar een functie als DENK-troll. Wie wil niet behoren tot een politieke partij die zegt dat het hartstikke goed gaat?

Foto: Schermafbeelding van tweet aan DENK, 11 februari 2017.

Arjen Lubach over de politieke marketing van DENK. Kuzu gaat in rij staan om Netanyahu geen hand te schudden

In zijn beste items combineert Arjen Lubach maatschappijkritiek met politieke analyse en humor. Zolas hier over een politicus die in de Tweede kamer de Israëlische premier Benjamin Netanyahu de hand weigerde te schudden, maar wel in de rij ging staan om deze premier een hand te schudden. Om die hand uiteindelijk niet te schudden. Met als doel media-aandacht voor zichzelf. Voor Tunahan Kuzu van DENK. Begrijpt u?

Lubach stelt vlijmscherp het handelen van Kuzu aan de orde. De voorbeelden van de standpunten die met elkaar in tegenspraak zijn laten uitkomen dat bij DENK niet de principes voorop staan, maar de marketing. Principes worden aangepast naargelang het onderwerp en Kuzu positioneert zich om in de aandacht te komen. Kuzu maakt de politiek ongeloofwaardig met zijn flinterdunne opvatting over politiek. De absurditeit is bij DENK in goede handen. Wat trouwens niet wil zeggen dat de politieke marketing van DENK niet loont.

Leugens van DENK. Liegen tegen beter weten in om op te vallen

De politieke logica die Donald Trump leert is dat het er niet toe doet of de feiten kloppen. Trump kwam tot nu toe weg met zijn leugens, maar omdat hij hiermee een kleine meerderheid van de Amerikanen voorgoed tegen zich in het harnas heeft gejaagd is zijn positie hopeloos geworden. En dat nog wel tegen die andere kandidaat Hillary Clinton die ook historisch lage favorability ratings heeft door haar gelieg en gedraai. Een mooi stel die Trump en Clinton. Liegen kan een tactiek zijn die werkt als een deel van het publiek de leugen weliswaar doorziet, maar toch zegt ‘hij durft wel’ en ‘zo had ik het ook willen zeggen’ en het de leugenaar gunt.

Het kwartet van DENK is ook een mooi stel en liegt en schmiert in een parodie op amateurtoneel er op los hoewel het kan weten dat het eigen script gebaseerd is op leugens. NRC weerlegt met gemak de vier ‘leugens’ die DENK de NRC aanwrijft. Verschil met Trump is dat DENK geen meerderheid achter zich hoeft te krijgen. Het liegt erop los om aandacht te trekken en zich te onderscheiden. Met een paar kamerzetels is het tevreden.

DENK introduceert een nieuwe manier van politiek bedrijven. Het liegt en is berekenend genoeg om te weten dat wij weten dat het liegt. Daartoe valt het zelfs ‘de media’ aan. Immers ook vermeende leugenaars die altijd aan de kant van de gevestigde macht staan en dus geen haartje beter zijn dan de leugenaars van DENK. Met twee van de PvdA ‘gestolen’ kamerzetels moet DENK zich nog in die macht invechten. DENK denkt niets te verliezen en alles te winnen te hebben. Alle middelen zijn geoorloofd. Het lijkt erop dat het hoopt door het liegen tot in het absurde door te voeren genoeg publiciteit te krijgen om tot de macht toe te treden. Wat het er vervolgens mee aan moet is bijzaak. Evenals de overweging of het ooit nog serieus genomen wordt.

DENK-kamerlid Öztürk in opspraak wegens vastgoedtransacties

Het is een publiek geheim dat het door dubieus financieel handelen in opspraak geraakte ex-PvdA-kamerlid Selçuk Öztürk die in november 2014 uit de PvdA stapte een onbeholpen en ronduit dom persoon is. Een reconstructie uit 2014 van het AD hoe Öztürk en Tunahan Kuzu ondanks waarschuwingen in 2012 toch op de kandidatenlijst van de PvdA kwamen maakt inzichtelijk dat Öztürk geen sociaal-democraat was, maar een conservatieve Turkse nationalist met een kort lontje. NRC reconstrueert in een artikel hoe Öztürk voordat hij in 2012 kamerlid werd in Roermond panden opkocht en er winst mee maakte. Met hem is ook de beweging DENK in opspraak geraakt. Of hij integer handelde wordt nu onderzocht. Selçuk Öztürk heeft de schijn tegen.

Wat leert de affaire Öztürk? Is dit het einde van de bescheiden opmars van DENK die begon met het toetreden van Sylvana Simons op 18 mei? DENK probeerde afgelopen dagen de te verwachten publicitaire schade voor Öztürk te counteren met een filmpje dat op sociale media werd geplaatst en de media aanviel. Inclusief NRC die vandaag de financiële handel van Öztürk onthulde. Hoewel de gevestigde media kritiek verdienen omdat ze vaak te dicht tegen de gevestigde macht aanleunen en fundamentele maatschappijkritiek inslikken sloeg het filmpje de plank mis doordat het alle media over een kam scheerde. De waarheid die DENK suggereert te geven is geen haar beter dan de waarheid die establishment media niet zouden geven. DENK heeft door eigen prestaties weinig recht van spreken. Onder relativering van het bestaan van ‘de waarheid’ is DENK een beweging die ontregelt, kritiseert en belooft, zoals Geert Wilders, president Putin of Donald Trump ook doen.

De strategie van DENK is het mobiliseren van ontevredenen die zich niet bij de anti-establishment partijen PVV of SP thuisvoelen. Dat kan succesvol zijn en in maart 2017 bij de landelijke verkiezingen tot winst leiden. Wat Nederland echter heeft te winnen bij een kamerlidschap van Selçuk Öztürk is de vraag die vandaag alleen nog maar actueler is geworden. Ook DENK verdient integriteit en kwaliteit om de doelgroep van etnische minderheden waarvoor het zegt op te komen te kunnen bedienen. Het valt te betwijfelen of Öztürk daarbij een positieve rol kan spelen. Hopelijk komt hij zelf tot dit inzicht om verdere schade voor DENK te voorkomen.

De rechtsstaat voorbij. Retoriek van Wilders en Kuzu over hoofddoek

Twee Nederlandse parlementariërs wordt gevraagd naar het oordeel van advocaat-generaal Juliane Kokott van het Europese Hof van Justitie over het recht van een werkgever die onpartijdigheid en onafhankelijkheid nastreeft om zich te beroepen op een bedrijfsreglement om een hoofddoek te verbieden. Kokott wijst in haar motivatie op de terughoudendheid van de werknemer: (..) maar er kan van hem wel een zekere terughoudendheid worden verlangd ten aanzien van zijn godsdienstbeleving op het werk, of het nu gaat om religieuze praktijken, religieus geïnspireerde gedragingen of – zoals in casu – de kleding van die werknemer.

Geert Wilders (PVV) en Tunahan Kuzu (DENK) zijn het onens met de uitspraak van het Hof van Justitie. Wilders keurt een verbod op het dragen van religieuze symbolen op het werk af als het christelijke of joodse symbolen betreft. Maar hij keurt het goed als een hoofddoek wordt verboden als de draagster zich beroept op de islam. In zijn betoog ziet hij de islam niet als religie, maar als ideologie. Omdat het verbod ook geldt voor politieke symbolen doet dit echter niets terzake. Kuzu gaat voorbij aan de afweging van de rechter tussen verschillende grondrechten. Door eenzijdig te verwijzen naar de vrijheid van godsdienst mist hij de nuancering.

Wilders en Kuzu zijn parlementariërs van wie men zou mogen verwachten dat ze breder kijken dan hun directe belang hun ingeeft. Maar dat doen ze niet of kunnen ze niet. Voor de beoordeling van hun niveau is dat teleurstellend. Ze schieten niet zozeer in de campagnestand, maar lijken daar automatisch op afgesteld te staan. Dat ontneemt diepte en geloofwaardigheid aan hun uiteenzetting die voorbijgaat aan de feiten. De uitspraak over het Hof van Justitie is genuanceerder dan Wilders en Kuzu suggereren. Ofwel, Wilders en Kuzu uiten zich ongenuanceerd. Van een parlementariër zou men meer mogen verwachten dan deze holle praatjes.

Aansluiting van Sylvana Simons bij DENK roept reacties op

Sylvana Simons, het zal wel aan mijn algemene ontwikkeling liggen, maar ik had er geen idee van wie ze was. En ik weet het nog nauwelijks. Mij is duidelijk dat ze een BN’er is -dus bekend van de Nederlandse media- maar waarom dat is weet ik niet. Doorgaans zijn BN’ers bekend … omdat ze BN’er zijn. Maar ik weet nu wel dat ze zich aangesloten heeft bij de politieke partij DENK van twee Turkse Nederlanders die zich eind 2014 afscheidden van de PvdA. Met Selçuk Öztürk en de slimme Tunahan Kuzu. Simons is volgens een bericht op NOS overspoeld met racistische reacties. Ze zegt dat haar dat verrast heeft. Simons krijgt ook steun van onder meer vice-premier Lodewijk Asscher die twitterde: ‘Die in-racistische reacties op Sylvana Simons maken me misselijk en woedend’. En daarin heeft hij gelijk, Simons verdient het om inhoudelijk te worden aangevallen.

En daar is alle reden toe. Door de racistische reacties wordt niet duidelijk hoe ze past bij DENK en waar ze precies voor staat. Er waren inhoudelijke reacties op Simons’ overstap naar DENK die neerkwamen op de vraag wat een geëmancipeerde vrouw bij een pro-Turkse partij te zoeken heeft die de Armeense genocide ontkent en het beleid van de Turkse president Erdogan billijkt. En het gebruik van grove woorden niet schuwt. Dat het een dankbaar onderwerp is blijkt uit een parodie op minister Bussemaker in reactie op een tweet van DENK. Sociale media zorgen voor onrust en verwarring. De Nederlandse politiek is goed in vorm. Met schone schijn.