Aandacht voor de persoon Baudet leidt af van zijn rechts-extremistische denkbeelden

Thierry Baudet is met de kleinste partij een tamelijk onbelangrijke speler in de Tweede Kamer. Maar met zijn persoonlijke inzet blijft hij de aandacht trekken. Niet voor zijn politiek, maar voor zijn persoon. Dat trekt Baudet zelfs naar een meta-niveau door de vraag of ‘kwestie’ op te werpen waarom de media zo door hem gefascineerd worden. Zo probeert Baudet aandacht voor zichzelf te trekken door vragen over de aandacht voor hem te thematiseren. Deze nieuwkomer in de Tweede Kamer die dronken van eigenwaan is probeert zijn aandachtscurve omhoog te slingeren. In de verslaggeving werken media daaraan mee door het wereldbeeld dat Baudet en zijn partij nastreven niet centraal te stellen. Dat is anti-modernistisch van mentaliteit, 19de eeuws van geopolitiek, extreem-rechts van denkbeeld en hooghartig in de maatschappelijke opstelling.

Gelukkig zijn er kritische columnisten die een begin maken met de analyse van Baudet en zijn partij. Maar ook zij blijven aan de oppervlakte en maken er eerder een sociologische schets dan een gedegen politiek analyse van. Het lijkt er niet op dat ze zich verdiept hebben in het programma van Forum voor Democratie of de contacten van Baudet met Europese rechts-nationalistische partijen hebben blootgelegd. Ger Groot komt in Trouw tot de volgende karakterisering: ‘Kijk naar Donald Trump en je zult je nooit meer vergissen. Er is veel domheid voor nodig om jezelf te bewieroken als de allerslimste.’ Maar wat moeten we met de open deur dat Baudet lijdt aan zelfoverschatting en Fortuynse arrogantie en uiteindelijk een dommerik is? Dat weten we al.

Thomas von der Dunk komt in een column voor TPO niet verder dan Groot. Hij is weliswaar kritisch, maar laat zich ook vangen in het frame dat Baudet heeft gezet door zich te laten vangen in de aandacht voor de persoon Baudet. Dat beeld van de persoon komt voor het politieke programma te staan. Die afleiding is de opzet, ondanks het feit dat Baudet vooral negatieve flak over zijn persoon en persoonlijkheid treft. Dat past bij de narcist die hoe dan ook midden in de belangstelling wil staan. Zo zet Baudet de aandacht voor zijn persoon in als afleiding voor zijn politiek die rechtser, extremer en in elk geval minder sociaal dan die van de PVV is. Von der Dunk constateert terecht dat Forum voor Democratie helemaal geen stem aan het volk wil geven.

Zonder de diepte in te duiken geven Von der Dunk en Groot wel goed aan hoe tegenstrijdig zelfs aan de oppervlakte de opstelling van Baudet is. De partij die zegt namens het volk te spreken heeft leidsmannen die in hun gedrag en politiek voorkeur het tegenovergestelde doen. De partij dreigt dan ook in tegenstrijdigheid onder te gaan, want Nederland kent geen 186.000 rechtse intellectuelen die zo’n wereldbeeld steunen.

Mijn reactie op TPO: ‘Baudet is even weinig elitair als Donald Trump en even tegenstrijdig in zijn houding daarover. Goede voornemens om het moeras droog te leggen, maar in de praktijk pakt het volledig tegenovergesteld uit. Wie Baudet en Hiddema de afgelopen maanden heeft zien opereren kon gewaarschuwd zijn en zal niet verrast zijn dat deze twee heren bij uitstek vertegenwoordigers van het establishment zijn. Alleen, binnen het establishment heerst een strenge hierarchie waar Baudet en Hiddema zich nu proberen in te vechten. Met het volk heeft dat niets te maken, maar vooral met hun eigenbelang en carrière. Ambitie is menselijk en geen schande, maar meer moeten we er niet van maken. Baudet gaat voor Baudet. De rest is bijzaak’. Het wachten is op een journalistiek portret van de politiek en de extreem-rechtse contacten van Baudet, met onder meer het Front National. Kritische schetsen over de persoon van een over het paard getilde zelfverklaarde intellectueel bereiken het omgekeerde van wat ze beogen. Ze leiden af van de racistische en extremistische politiek van Forum voor Democratie en helpen eraan mee die partij salonfähig te maken.

Zie voor een inhoudelijk-politieke analyse over Baudet en Forum voor Democratie mijn commentaar van 12 maart 2017: ‘Is de nationalistische romantiek van Thierry Baudet zinvol voor Nederland?‘

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘FvD’s zakenkabinet: laat ik nu juist denken dat Baudet een stem wilde geven aan ‘het volk’’ van Thomas von der Dunk voor TPO, 24 maart 2017.

VVD kiest niet voor veiligheid van burger. Of voor liberalisme

Thomas von der Dunk verwoordt het treffend in z’n Volkskrant -column waarin-ie een standbeeld opricht voor Edward Snowden: ‘Van de VVD zal hij dat standbeeld niet krijgen. Het is opvallend hoe weinig de Nederlandse ‘liberalen’ met deze staatsal­macht blijken te zitten. Hun spreekbuis, het weekblad Elsevier, ziet totaal geen probleem: dat afluiste­ren is allemaal voor onze veiligheid, dus is het goed. Staatssecre­taris Teeven is de grootste veiligheidsfanatiekeling van allen.’ Voor het gemak vergeet Von der Dunk minister Opstelten.

Vorige maand schreef ik woorden van gelijke strekking: ‘Het standpunt over privacy oogt bizar voor iemand die de afgelopen jaren het nieuws heeft gevolgd. Precies het beleidsterrein van de VVD-bewindslieden Opstelten en Teeven. De Watt en Halfwattvan de harde opstelling die de burgerrechten steeds meer inperken. Dezelfde VVD pocht dat het opkomt voor de persoonlijke levenssfeer van burgers. Niets is minder waar. Het wordt hilarisch, maar pijnlijk als de VVD stelt: ‘Te vaak moeten we maar uitgaan van de goede bedoelingen van de overheid en grote bedrijven, zonder dat voldoende garanties en waarborgen tegen misbruik worden geboden.‘ Goede bedoelingen van welke overheid? Alsof de VVD-ers premier Rutte en minister Opstelten buitenstaanders zijn die geen enkele invloed op het overheidsbeleid hebben. Welke overheid bewaakt de vrijheid en beschermt de burger tegen willekeur?‘

In alle reacties op de onthullingen naar aanleiding van de documenten van Snowden valt steeds weer op dat de VVD niet kiest voor de veiligheid van de burger, maar voor de veiligheid van de nationale staat. Ofwel de veiligheidsindustrie. Wat voor burgervrijheid is dat? Bij m’n pogingen een jaar geleden om te bewerkstelligen dat Nederland bemiddelde in de kwestie Assange merkte ik een afwijzende reactie uit de VVD-fractie die in elk geval de burgerrechten niet centraal stelde. Een medewerker van kamerlid Mark Verheijen stelde me teleur door zonder kennis van zaken te proberen me allerlei onwaarheden op de mouw te willen spellen over Zweden, Assange en de rechtsstaat. Op dezelfde manier waarop de verdedigers van president Obama nu stellen dat Snowden zich had moeten aangeven. Richting levenslange opsluiting, doofpot en wegkijken.

De VVD van nu is de nieuwe PvdA die ooit wegkeek voor de fouten van de multiculturele samenleving. En daar na 2002 jarenlang kritiek mee oogstte. En aan prestige en zelfvertrouwen verloor. De VVD kijkt op dit moment weg voor de fouten van de controlestaat in opbouw. Het wil niet erkennen dat de veiligheidsstaat die de waarborgen voor de burgerrechten oprekt de Nederlandse burger totaal niet dient. Het is korte termijn denken van de VVD om zo te redeneren. Of het denken op vakantie te sturen. De wal zal straks het schip keren. De VVD zou er verstandiger aan doen om nu al afstand te nemen van haar huidige veiligheidsbeleid dat niet alleen niets met de individuele vrijheden van het liberalisme heeft, maar er zelfs haaks op staat.

Foto: Schermafbeelding van Privacy-paragraaf op VVD-site, 22 december 2013.

De Zorreguieta’s zadelen Nederland op met een foute mentaliteit

Het treuren van Venezolanen over de dood van Hugo Chávez heeft iets potsierlijks, maar raakt ook aan diepere waarden die Nederlanders missen. Da’s de overgave aan een doel. Zonder cynisme of slag om de arm. Hoewel de begrafenis van Pim Fortuyn ook tot overgave leidde. Verschil is dat het gemengd was met  een niet ingeloste belofte en rancune. Chávez had namens de armen de macht gegrepen, Fortuyn kwam nooit zover.

Kent Nederland niet de verdwazing van het koningshuis? Op de avond dat koningin Beatrix haar aftreden bekendmaakte waren de media niet in staat tot het uitbrengen van ook maar een kritisch geluid. Het drong niet door. Hermelijnvlooien kregen volop ruimte. Venezolanen of Noord-Koreanen hadden de heiligenverering van het staatshoofd wellicht niet beschamend gevonden. Gewend als ze zijn aan verheerlijking van de macht.

De NOS heeft een apart kanaal op YouTube NOSKoningshuis. Er is geen kritisch geluid over het koningshuis te horen, laat staan dat de Republikeinse visie erin doorklinkt. Thomas von der Dunk vat het in De Volkskrant kernachtig samen: ‘Chavez verloste Venezuela van de Zorreguieta’s‘. Met de onuitgesproken conclusie: ‘De Zorreguieta’s zadelen Nederland op met een foute mentaliteit’. Degene die het uitspreekt wordt stilzwijgend geëxcommuniceerd. De verering van Hugo Chávez is zo gek nog niet. Het is oprecht en niet afgedwongen.

Foto: ‘De beschuldigingen aan het adres van Jorge Zorreguieta (uiterst links) kunnen zijn aanwezigheid op de kroning van prins Willem-Alexander (uiterst rechts) in de weg staan.’ Nieuwsblad.be.

Eindigt volkswoede over afbraak verzorgingsstaat in revolutie?

De kredietcrisis begon in augustus 2007 en verergerde op 15 september 2008 door de val van bank Lehman Brothers. Met een schuld van $613 miljard, tegen de huidige dagkoers €465 miljard. Ter vergelijking, de Nederlandse rijksbegroting 2013 wordt geraamd op zo’n €250 miljard. Vanaf toen was het economisch goed mis. De kredietcrisis ging over in een schuldencrisis omdat landen de schulden overnamen. Volgens het oude principe dat winst van banken wordt geprivatiseerd, en verlies gesocialiseerd. Richting belastingbetaler.

Het economisch verhaal is vaak verteld. Economen leggen uit, tonen hun zorgen en oplossingen. Of zitten met de handen in het haar. Economie kan geen toekomst lezen. Nederland is voor de derde maal in een recessie beland. Een vraag over curves. Eerst of de ‘V’ een ‘W’ werd, nu of de ‘VW’ een ‘WW’ wordt. Als een hobbelende hei duikt de economie telkens omlaag. Dat geeft geen vastigheid, vertrouwen en uitzicht op beterschap.

Het menselijk verhaal is raadselachtiger. Cultuurhistoricus Thomas von der Dunk vraagt voor De Volkskrant in een opinieartikel waarom regenten zo halsstarrig zijn: ‘Wat men in die kringen nog steeds onderschat, is de toenemende volkswoede – vooral over zoveel arrogante onverbeterlijkheid. Die woede bleef bij eerdere schandalen nog binnen de perken, omdat de burger toen zelf nog niet zo hoefde te bloeden. Nu moet hij dat door de extra bezuinigingen – met dank aan Lenssen, Van Keulen en Rijkman Groenink – echter wel.’

Is het trouwens gewenst dat de toenemende volkswoede die gevoed wordt door groeiende publiciteit over de onrechtvaardige verdeling van de rijkdom, de arrogantie van de elite en de verstarring van de politiek die zich gegijzeld weet door de internationaal opererende financiële sector uitloopt in een revolutie? De wedervraag is, wat lost het op? Want de macht ontbreekt bij de Nederlandse regering om het over een andere boeg te gooien. Het moet het nu noodgedwongen bij cosmetische operaties laten die niets essentieels kunnen veranderen.

Is er een tussenweg die het onverzoenlijke verzoent? Ofwel, een goedaardige revolutie die de regenten en de graaiers uit bedrijfsleven en publieke sector door een combinatie van straf en heropvoeding terug met de beide voeten op aarde zet, de onmachtige bewindslieden macht geeft om de banken aan te pakken zoals ze echt willen, de burgers weer perspectief en inspraak geeft, en de afbraak van de verzorgingsstaat stopt om deze weer op te tuigen? Het lijkt er niet op. De gevestigde belangen zijn te groot. Het is van tweeën één: of er verandert niks of de volkswoede zal wild om zich heen slaan. Een tussenweg kan niet afgedwongen worden.

Foto: Op de kermis Den Bosch, 1928.