Trumps economische adviseur Larry Kudlow probeert het mislukken van de G7 in Canada in de schoenen te schuiven van de Canadese premier Justin Trudeau. Kudlow onderbouwt dat met het argument dat Trudeau de waarheid sprak over het gedrag van Trump. Deze framing werkt niet. Is Trudeau die zichzelf redelijk noemt een verrader? Als er een leider is die andere landen zijn binnenlands beleid op wil leggen dan is het president Trump. Niet voor niets is zijn credo ‘America First’. Kudlow maakt er een potje van als hij het slotcommuniqué van de G7 verbindt met de top met de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un in Singapore. Hij suggereert dat Trumps positie door Trudeau’s verraad verzwakt is. Het lijkt er echter eerder op door zijn oncollegiaal en onbeheerst optreden Trump zijn positie in Singapore heeft ondermijnd. Kim weet nu dat Trump kwetsbaar is en publicitair geen twee mislukte toppen achter elkaar kan verteren. Zo kan Kim zijn eisen verhogen.
Het grootste misverstand over het tekort van de VS in de handel met andere ontwikkelde landen is dat het door Trump en waterdragers als Kudlow selectief geïnterpreteerd en gepresenteerd wordt. De inkomsten van de VS worden voor meer dan 70% binnen de dienstverlenende sector behaald. Maar Trump verwijst naar de staal- en aluminiumindustrie of zuivelindustrie en laat het internationale belang van Apple, Facebook, Google, Microsoft, AT&T, Amazon, de financiële industrie en de muziek-, film-, en media-industrie met multinationals als de Walt Disney Company, Comcast, 21st Century Fox, CBS, Viacom of Netflix buiten beschouwing. Als die sectoren worden meegeteld zijn de Amerikaanse handelsstromen met Canada en Europese landen min of meer in evenwicht. Vaak zelfs met een surplus voor de VS. Dat is ook logisch omdat als dat niet zo zou zijn dit de internationaal opererende Amerikaanse ondernemingen een brevet van onvermogen zou geven.