Nederlandse media negeren doorbraak in de zaak Assange

Wat is het toch met de Nederlandse journalistiek? Dan is er eens ‘breaking news‘ te melden over Julian Assange en zwijgt het over deze ontwikkeling. Is de belangstelling van Sylvie van der Vaart voor de penis van Balian Buschbaum belangrijker? Wat zegt dat over de professionaliteit van de Nederlandse journalistiek? Zorgt het nou voor verklaringen of voor afleiding bij het nieuws? Alleen persbureau Novum/AP doet verslag van het feit dat de Zweedse opperrechter en president van het Hooggerechtshof Stefan Lindskog zich onlangs in het Australische Adelaide uitgesproken heeft over Assange. Op dit blog was op 29 maart een verslag te lezen.

Ook Novum laat echter ongenoemd dat Lindskog heeft gezegd dat er geen beletsels zijn voor een Zweedse aanklager om naar de Ecuadoriaanse ambassade in Londen te reizen om daar Assange te ondervragen. Een optie die steevast door de Zweedse autoriteiten afgewezen wordt. Volgens thing2thing.com beweerde Lindskog dat in antwoord op een vraag na afloop en begreep-ie niet waarom dat nog niet gebeurd is: ‘I would like to comment upon the possibility of the prosecutor to go to London. It is possible that the prosecutor could travel to London and interrogate him there. I have no answer to the question why that hasn’t happened.’

De hoogste Zweedse rechter zet vragen bij de uitleg van de Zweedse regering dat Assange uitgeleverd moet worden aan Zweden. Dit speelt al sinds herfst 2010, is wereldwijd groot nieuws en leidde tot de beschuldiging dat de Zweedse autoriteiten inconsistent en onredelijk handelen. In Europese hoofdsteden wordt volgehouden dat Zweden een volwaardige rechtsstaat is terwijl de praktijk het tegendeel bewijst. Maar daarvan kun je nog zeggen dat regeringen hun diplomatieke poker face trekken. Maar media zijn toch vrij om te zeggen wat ze willen zeggen? Nu komt het bedrog uit van de Zweedse autoriteiten en missen Nederlandse media de essentie.

Zo blijft een opvallend standpunt van rechter Lindskog ongenoemd voor nieuwsconsumenten die zich op de Nederlandse berichtgeving baseren. Zijn de Nederlandse media Assange-moe? Vinden ze het onbelangrijk? Zijn ze onvoldoende geïnformeerd? Missen ze het feit dat de regering Reinfeldt met Carl Bildt als minister van Buitenlandse Zaken naar de pijpen van de VS danst en daardoor wapens verkoopt, alsof het nog in een progressieve Olaf Palme stand zou staan? In hun eigen cocon van nieuws dat pas nieuws wordt als het op de Haagse agenda staat. Nederlandse media raken aan onbenulligheid die volgt uit lui en onmondig denken.

Foto: Tulpen in Nederlandse stad, 2006.

Advertentie

Estelle Cruijff verdient aandacht van media. Of niet?

Zojuist vroeg ik iemand ‘Wie is in hemelsnaam Estelle Cruijff?‘ -‘De vrouw van Johan?’, was het zoekende antwoord. ‘Nee, hij is al jaren met Danny‘, wist ik met mijn laatste restjes straatwijsheid. -‘Google dan wie het is‘. ‘Goed idee, doe ik‘. Estelle Cruijff blijkt een nicht van Johan Cruijff te zijn, was getrouwd met voetballer Ruud Gullit en is bevriend met kickbockser Badr Hari. Dat laatste klinkt als een naam uit een Kuifjesalbum. Ze zou ook in films en televisieprogramma’s gespeeld hebben. Het was me allemaal ontgaan. Heb ik iets gemist?

Nog steeds weet ik niet wie Estelle Cruijff is. Het interesseert me ook welbeschouwd niet. Er wordt wel eens beweerd dat de mens als sociaal wezen enkel kan ontstaan in de relatie tot de ander. Maar Estelle lijkt voornamelijk te bestaan als gevolg van de relatie tot de ander. Wat ze zelf is wordt ondergeschikt. Mogelijk doe ik haar met deze constatering tekort. Maar dat komt dan door het geneuzel waaraan ze deelneemt.

Reken na: Estelle Cruijff dient een klacht in tegen Bram Moszkowicz. Moszkowicz noemt die aanklacht ‘absolute onzin‘. John van den Heuvel is boos op de raadsman van Estelle Cruijff. Kunt u het nog volgen? Nee, het is niet te volgen omdat het nergens over gaat. Non-nieuws overspoelt de media met nietszeggendheid.

Nog vorige week was er in zogenaamde serieuze media als nrc.next volop aandacht voor de scheiding van voetballer Rafael van der Vaart met zijn vrouw Sylvie. Deze namen zullen bij velen geen belletje doen rinkelen, maar de vraag ‘Wie zijn dat in hemelsnaam?’. Toch kan aandacht voor deze sterren uit het genre van sport en amusement onze werkelijkheid verklaren. Juist omdat er zoveel aspecten in samenkomen is het inzichtelijk om te achterhalen hoe selectie en verdringing in de media werken. Als het niet diep graaft is deze aandacht het tekort van de media. Media verzaken hun opdracht als controleur van de macht. Zolang serieuze media volop aandacht besteden aan de wederwaardigheden van Estelle Cruijff is in de journalistiek veel te winnen.

Foto: Estelle Cruijff