Combinatie van onverdraagzame religie en ultra-rechtse politiek vormt gevaar voor democratie

Religie is een prima dekmantel om het meest erge te beweren. Iedereen kan zich beroepen op religie. Als de grondwet religie toestaat, dan kunnen radicalen dat oprekken tot aan het randje. Of eroverheen. Ze voelen zich veilig om vrijuit te spreken omdat religie hun die vrijheid geeft. Ze opereren onder de schijn van religie die dekking geeft. Ze maken misbruik van zowel religie als de grondwet.

Deze radicalen grossieren in haatspeech en radicale uitspraken die niet alleen tegen de grondwet ingaan, maar ook tegen de uitgangspunten van de religie die ze zeggen te vertegenwoordigen. Ze getuigen over compassie, menselijkheid, tolerantie en barmhartigheid, maar betuigen het omgekeerde: uitsluiting, haat, onmenselijkheid en racisme.

De paradox is dat de grondwet deze radicale predikers de vrijheid geeft om een loopje te nemen met de grondwet. Wie deze weeffout moet herstellen is de vraag, de hoge vertegenwoordigers van de godsdienst of de staat. Probleem met godsdienst is dat die doorgaans gefragmenteerd, gedecentraliseerd en geradicaliseerd is.

We zien de schijnheiligheid in de islam, het jodendom, het hindoeïsme en het christendom. Je zou zeggen, dat alleen is al een voldoende reden om geradicaliseerde delen van godsdiensten onder curatele te stellen. Maar dat gebeurt niet.

De combinatie van rechts-radicale politiek en inhumane geradicaliseerde godsdienst is ijzersterk en onaantastbaar, want de religieuze component geeft immuniteit en de politieke component invloed.

Zolang het om radicale religieuze buitenstaanders gaat is het gevaar voor de rechtsstaat verwaarloosbaar. Maar in de VS dreigt het op dit moment te ontsporen omdat radicale evangelische predikers de publiciteit bespelen en reactionaire katholieke bestuurders zijn doorgedrongen tot de kern van de macht.

Het Hooggerechtshof bevat op dit moment 4,5 reactionaire katholieke rechters (Samuel Alito, Clarence Thomas, Brett Kavanaugh, Amy Coney Barrett en Neil Gorsuch die katholiek is opgevoed, maar er onduidelijk over is of hij dat nog steeds is). De conservatieve opperrechter John Roberts is eveneens katholiek. Hoe dan ook is het vanuit het oogpunt van representatie en geloofwaardigheid opvallend dat een stroming als het katholicisme dat zo’n 20% van de bevolking uitmaakt zo sterk vertegenwoordigd is in het Hooggerechtshof.

In Nederland kan de anti-grondwettelijke en tegen het rechts-radicalisme aanleunende conservatief-christelijke SGP door de combinatie van rechtse religie en rechtse politiek hetzelfde bereiken als haar evenknieën in de VS. Deze partij benut de eigen potentie echter niet door een 19de eeuwse bedaagdheid en marketing. Tekenend is dat FvD een vluchtheuvel voor de meest geradicaliseerde SGP’ers is om de meerwaarde van religie als dekmantel voor radicale politiek te benutten.

Tot nu toe zijn de toenaderingspogingen tussen SGP en FvD niet van de grond gekomen. Dat is geen garantie dat het in de nabije toekomst niet gebeurt. Bijvoorbeeld als de SGP een nieuwe politieke leider krijgt die meer gericht is op machtspolitiek dan op getuigenis. Dan kent Nederland een eigen variant van een rechts-conservatieve godsdienst en een extreem-rechtse politiek die zich onaantastbaar en veilig voelt om de grondwet af te breken. Hoe dat gaat leert de VS waar reactionaire gelovigen de macht proberen te grijpen en gematigde en progressieve bestuurders het nakijken hebben. Juist vanwege het gezag van religie waarachter radicalen zich verschuilen.

Advertentie

Amerikaans Hooggerechtshof draait constitutioneel recht op abortus terug

De westerse wereld kijkt met verbazing naar de VS. Wat blijft er over van wat ooit de grootste democratie ter wereld werd genoemd? Waarom worden rechten teruggedraaid? Verandert de VS in een land dat uit de pas loopt met Canada, het VK, de EU, Nieuw-Zeeland en Australië?

Het Hooggerechtshof heeft een rechtse meerderheid van zes tegen drie en is op het oorlogspad om mensenrechten terug te draaien. Van die zes rechtse rechters zijn er enkelen conservatief en enkelen radicaal-rechts. Zoals de rechters Clarence Thomas en Samuel Alito. Zij grijpen nu hun kans binnen het Hooggerechtshof.

Afgelopen week werd op initiatief van de rechtse rechters van het Hooggerechtshof het constitutionele recht op abortus voor vrouwen teruggedraaid. Met deze opvattingen staan de rechtse rechters haaks op de samenleving. Volgens een onderzoek van Pew uit 2022 steunt 61% van de bevolking het recht op abortus.

In de video meent de libertijnse Britse peer Claire Fox voor het rechtse GBNews dat het debat in de VS over abortus niet gaat over abortus en vrouwenrechten, maar wordt vervuild door de cultuuroorlog tussen links en rechts. Daardoor is er volgens haar geen open debat over mogelijk en kunnen de radicaal-rechtse rechters in het rechtse Hooggerechtshof tegen de maatschappelijke ontwikkeling in hun zin doordrijven. Met opvattingen die overeenkomen met een uitleg van de grondwet van 200 jaar geleden.

De overeenkomst van dit Hooggerechtshof met voormalig president Trump die met zijn claims over een gestolen verkiezing volgens oud-minister Barr los van de realiteit staat (‘detached from reality‘) is niet toevallig. Ook dit Hooggerechtshof is losgezongen van de realiteit. Toch zijn Thomas en Alito langzittende rechters die niet door Trump zijn benoemd. Ze zien nu hun kans schoon met een rechtse meerderheid in het Hof, een oprukkend politisering van de rechterlijke macht door een jarenlange Republikeinse campagne en een verdeeld land waar over politieke onderwerpen de meningen verdeeld zijn.

De uitbreiding van het aantal rechters is een oplossing om het Hooggerechtshof meer in lijn te brengen met de stemming in het land die gematigder is. Dus een uitbreiding van het Hof met twee leden tot 11 of zelfs 13 is mogelijk. Het aantal van negen rechters wordt niet door de grondwet gedicteerd, maar door een wet (‘Judiciary Act of 1869’) die het Congres in 1869 aannam en gewijzigd kan worden. In 2021 concludeerde een Witte Huis commissie dat het congres die juridische macht heeft, maar dat het ongewenst is om te doen. Theoretisch kan het.

Democraten moeten daarbij een meerderheid in beide kamers hebben om die uitbreiding en de benoemingen te regelen. De verwachting is dat de Democraten bij de tussentijdse verkiezingen van november 2022 de meerderheid in het Huis verliezen.

De inschatting is dat het terugdraaien van het recht op abortus electoraal een slechte zaak is voor de Republikeinse partij omdat het vrouwen in de buitenwijken motiveert om Democratisch te stemmen. Als de komende maanden ook andere rechten worden teruggedraaid, dan bouwt dit Hooggerechtshof niet alleen bij progressieven, maar ook bij gematigde Republikeinen en Onafhankelijken verdere tegenstand op die begint te lijken op een zelfmoordmissie.

Hoe meer uit het lood met de samenleving de koers van het Hooggerechtshof door archaïsche wetgeving komt te staan, hoe meer de druk op president Biden zal toenemen om het aantal rechters uit te breiden. Maar de Republikeinen zullen daar geen steun aan geven. Als de Democraten het Hooggerechtshof willen uitbreiden, dan zullen ze snel moeten handelen. Of moet de maatschappelijke tegenstand zich de komende maanden eerst nog verder opbouwen door het gedateerd en radicaal handelen van het Hooggerechtshof voordat Biden toestemt?

Beslissing van Hooggerechtshof over de abortuswet in Texas betekent meer dan de korte termijn-effecten

Mijn reactie bij een filmpje van de Family Action Council of Tennessee over de uitspraak van het Hooggerechtshof over een Texaanse anti-abortus wet die de uitspraak Roe versus Wade die vrouwen het recht op abortus geeft in Texas praktisch buiten werking zet. Dat is in de VS niet alleen bij progressieven hard aangekomen. Mijn reactie bij deze video:

Strange of you to celebrate Texas’s anti-abortion law. The law is un-American not only because it goes against the freedom and pluralism of young Americans in particular who are less and less religious, but also because it represents a radical, Christian vision supported by a shrinking percentage of the population.

It is the politicization of the Supreme Court that makes political positions more important than careful legal positions. This is a break in the trend that could also turn against conservatives in the long run. What if a progressive state like California, New York or Massachusetts decides to ban guns? The logic would be that the Supreme Court would support such a law. But it would lead to a tremendous polarization between left and right, as this Texas anti-abortion law does.

The fact that conservative chief judge John Roberts took a stand against Texas’ anti-abortion law indicates that its proponents are radical conservatives who are more extreme than Roberts. Whatever one thinks politically, it is not sustainable and undesirable for a country if a small radical minority imposes its will on the majority. That’s what happens here.

That is a bad development for the unity of the US because it makes the highest legal body of the nation lose credibility. It is out of balance with the mood in the country. There can only be a reaction to this, which may turn to the progressive side. In the end, no one benefited from that.

There is another Christian argument against Texas’ anti-abortion law. Christianity in its pure form is a religion of forgiveness and compassion for the weak. Remember the story of the Good Samaritan.

This ruling brings the battle between Christians and non-Christians to a head. As a result, extreme Christians alienate both moderate Christians and non-Christians (who now make up a quarter of the population) and Christianity as a religion is politicized because it ends up in the corner of intolerance and mercilessness. Christianity is being stolen from the faithful by radical right-wing politicians and opinion makers.

The ruling by a narrow majority (5-4) of the Supreme Court is bad for US citizens, the credibility of Christianity as a religion of compassion, public health, politics and the US justice system. Anyone celebrating the ruling should think beyond its short-term effects.

Helpt de ferme vergelijking van Trump met Hitler die als waarschuwing en middel tot mobilisatie is bedoeld?

Het is nog 39 dagen tot de Amerikaanse presidentsverkiezingen op 3 november 2020. De VS en de westerse wereld houden hun adem in omdat er veel op het spel staat. De Amerikaanse democratie inclusief de democratische instituties hebben Trump sinds 2017 nauwelijks overleefd en zal naar verwachting bij een tweede termijn van Trump definitief het loodje leggen. Dan komt ook Europa in de problemen omdat Donald Trump algemeen beschouwd wordt als een marionet van de Russische president Vladimir Putin.

In peilingen heeft de Democratische kandidaat Joe Biden al maanden een voorsprong van 5 tot 10 procent op Trump, ook in swingstates. Maar zoals de Stalinistische waarheid zegt, het gaat er niet om hoe mensen stemmen, maar wie de stemmen telt. Zo tekent zich een asynchrone campagne af waarin de Democraten proberen mensen naar de stembus te krijgen en de Republikeinen zoveel mogelijk mensen daartoe proberen te ontmoedigen en juridisch en bestuurlijk alles in gereedheid brengen om de verkiezingen te stelen.

De verkiezingen zijn hoe dan ook al niet eerlijk door vier vertekeningen in het voordeel van de Republikeinen: 1) overwaardering van het platteland in het electorale systeem waardoor ze in het congres grofweg een voordeel van 3% hebben (zo heeft Washington DC geen vertegenwoordigers in de Senaat terwijl het meer inwoners heeft dan een Republikeinse staat als Wyoming); 2) een actief programma van kiezersonderdrukking door de Republikeinse partij (restricties toegang tot stembus; schuiven met de grenzen van kiesdistricten, zogenaamd Gerrymandering); 3) een electoraal systeem waarbij niet de meeste stemmen gelden, maar via een getrapt systeem per staat de uitslag wordt bepaald, het zogenaamde Electoral College. Democraten hebben bij de laatste zeven verkiezingen zesmaal de meeste stemmen gehaald, maar slechts viermaal de president geleverd; 4) Een Republikeinse oververtegenwoordiging in het Hooggerechtshof is niet in lijn met de demografische ontwikkelingen van de VS en biedt de Republikeinen de kans om legitimatie te geven aan wetgeving én onwettig handelen van een zittende Republikeinse president. De laatste twee jaar is dit effect van vertekening nog verder versterkt door de sjoemelende minister van Justitie Bill Barr die optreedt als persoonlijke advocaat van Trump. Als de ‘Roy Cohn’ die voor senator Joe McCarthy vieze zaakjes opknapte.

Commentator voor MSNBC en marketingdeskundige Donny Deutsch neemt in het ochtendprogramma Morning Joe geen blad voor de mond en vergelijkt Trump met Hitler. Eerder wezen historici als John McNeill en Timothy Snyder al op het autoritaire of fascistische gehalte van Trump. Het kan het publiek niet meer ontgaan. In 4 jaar tijd is Trump geëvolueerd van een aarzelende semi-fascist naar een volbloed fascist. Dit maakt somber over de toekomst van de VS en de ruimte die onder Trump landen als de Russische Federatie gekregen hebben om de Amerikaanse democratie te ondermijnen. Of het veel helpt om Trump te vergelijken en gelijk te stellen aan Hitler valt te bezien. Trump heeft een trouwe achterban van zo’n 43% van het electoraat en als hij zo’n 6% door sjoemelen en gestaakte tellingen kan stelen dan wint hij de verkiezingen. En verliezen wij.

Trumps aanpak van coronacrisis is een ramp en daarom hebben de Democraten bij de verkiezingen de meeste troeven in handen

Mijn reactie op het artikel ‘Mister Obamacare: ‘Trumps aanpak coronacrisis is een CHAOTISCHE RAMP!’’ van 10 mei 2020 van Kenneth Steffers op De Dagelijkse Standaard:

Kenneth Steffers bouwt zijn stuk merkwaardig op. Hij gaat uit van het frame dat president Obama kritiek heeft op de bestrijding van het coronavirus door de huidige regering Trump.

Er bestaat ruime overeenstemming over dat president Trump de crisis slecht aanpakt. Hij gaat voor de wetenschappers staan en geeft China dan weer complimenten en dan weer kritiek. Trump zigzagt door de crisis met het oog op zijn populariteitscijfers en zijn media-aandacht. Met rampzalige gevolgen. De VS hebben nu met 80.000 de meeste geregistreerde doden ten gevolge van COVID-19. Nog afgelopen week legden de kritische Republikeinen van het Lincoln Project in een video de leugens, de wispelturigheid en het gebrek aan doelmatigheid van Trumps aanpak vast.

In het privégesprek van president Obama met voormalige medewerkers werd nog een actuele situatie besproken. Namelijk het intrekken van de aanklacht tegen generaal Flynn door het ministerie van Justitie en minster Barr ondanks het feit dat Flynn meermalen schuld heeft bekend. Dat is een politiek besluit van Barr dat de onafhankelijk positie van zijn ministerie en de rechtsstaat in gevaar brengen om Trump te behagen.

Steffers komt in de slotalinea met zijn aanname dat de Democraten in de komende presidentsverkiezingen weinig troeven in handen hebben. Dat is in strijd met de ontwikkelingen van de laatste maanden. De peilingen geven vice-president Biden in de belangrijke swingstates een voorsprong op president Trump. De steun voor Trump bij vrouwen en ouderen is gekelderd. Biden wordt eensgezind gesteund door bijna de hele Democratische partij, door onafhankelijken en door gematigde Republikeinen.

De waarheid is dat Trump weinig troeven in handen heeft. Hij heeft er eigenlijk maar twee. Namelijk de steun van zijn trouwe achterban van rond de 43%. Omdat Trump zijn basis niet heeft weten te verbreden is dat echter te weinig om te winnen. En er is de knop aan de staatsmacht en de meerderheid in het Supreme Court. Dat stelt hem in staat om samen met de Republikeinse Senaat en Republikeinse gouverneurs om tegen de grondwet, de rechtsstaat en de politieke gebruiken in de macht naar zich toe te trekken ook als een meerderheid in het land én het Electoral College in november 2020 voor Biden kiest.

Dit dreigen inderdaad de meest vuile presidentsverkiezingen ooit te worden. Dat betreft de interpretatie van de uitslag. Niet vanwege de inmenging van het Kremlin zoals in 2016, maar vanwege de manipulatie van de staatsmacht door president Trump, minister Barr, Senaatsvoorzitter McConnell en de voorzitter van het Supreme Court Roberts. Middenin een coronacrisis die de regering-Trump slecht heeft aangepakt dreigt een constitutionele crisis als Trump zijn verlies niet wil nemen en met alle onwettige middelen aan de macht vasthoudt. Landen als China en de Russische Federatie lachen in hun vuistje en zien dan hun kans schoon om de chaos die Trump creëert verder te vergroten.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Mister Obamacare: ‘Trumps aanpak coronacrisis is een CHAOTISCHE RAMP!’’ van 10 mei 2020 van Kenneth Steffers op De Dagelijkse Standaard.

EWTN verwerpt tentoonstelling ‘Abortion Is Normal’ omdat kunst moet verwijzen naar de katholieke God via schoonheid en waarheid

Het is een dunne verdedigingslijn als mensen zeggen voor de vrijheid van meningsuiting of expressie te zijn, maar dat laten volgen door een ‘maar’. Waarna hun inperking volgt waaruit blijkt dat ze niet voor de vrijheid van meningsuiting of expressie zijn, maar er een voorbehoud aan verbinden die direct volgt uit hun politieke of religieuze overtuiging. Het is zoiets zeggen als ik ben voor alle kleuren, maar ik ben niet voor blauw want dat is naar mijn idee of dat van de Hoge Macht die ik aanhang geen echte kleur. Dan is men dus niet voor alle kleuren. Er is niks mis mee als men dat kan uitleggen. Het is misleiding om te suggereren dat men in beginsel voor de vrijheid van meningsuiting of expressie is, terwijl men er in de praktijk voorwaarden aan verbindt.

EWTN Global Catholic Network claimt het grootste religieuze medianetwerk ter wereld te zijn. Het geeft de katholieke visie op samenleving en politiek. En in deze video op kunst. Aanleiding voor het commentaar van gastvrouw Catherine Hadro is de ‘emergency’ tentoonstelling ‘Abortion Is Normal’ die gecureerd wordt door Jasmine Wahi en Rebecca Pauline Jampol en plaatsvindt in New York. Er nemen tientallen kunstenaars aan deel onder wie Cindy Sherman, Nan Goldin en Robert Longo. Als reden voor de tentoonstelling wordt door de makers een acute politieke dreiging gegeven: ‘Deze show komt op een moment dat legale abortus in de Verenigde Staten acuut wordt aangevallen.’ Deze tentoonstelling keert zich tegen de rechtspraak, inclusief het Supreme Court die onder Trump behoorlijk naar rechts is opgeschoven. De vrijheid van abortus die door de befaamde uitspraak uit 1973 in de zaak Roe vs Wade tot voor kort vanzelfsprekend en gegarandeerd leek, is dat onder het bewind van Trump niet langer. Conservatieve staten morrelen er nu al aan. De makers proberen met deze tentoonstelling de bewustwording te vergroten over de politieke bedreiging van een vrije abortus.

Catherine Hadro geeft in haar commentaar ‘Speak Out’ niet alleen haar katholieke visie op abortus, wat uiteraard haar goed recht is, als ze zegt dat abortus niet normaal is, maar ze gaat verder als ze haar mening geeft over wat de definitie van kunst is. Zij laat zich kennen als iemand met een achterhaalde, beperkte en bekrompen opvatting van kunst als ze zegt: ‘This art gallery is not truely art, because art points to beauty and to truth, and ultimately to our creator’. Dit is haar persoonlijke opvatting van wat kunst is die niet zomaar aan anderen opgelegd kan worden. Het is goed verdedigbaar als ze een mening heeft die zegt dat ze vindt dat kunst verbonden moet zijn aan schoonheid of waarheid en uiteindelijk aan de God van het katholicisme. Maar het is niet verdedigbaar om die mening als maatstaf voor de artistieke expressie van anderen te nemen. Omdat Hadro haar betoog bouwt op een selectieve, incorrecte opvatting van kunst mist het elk fundament.

Foto: Schermafbeelding van banner ‘Abortion Is Normal’.

Britse Hooggerechtshof veroordeelt schorsing van parlement door Johnson als onwettig en niet normaal. Initiatief nu aan parlement

Er werd de afgelopen dagen volop over gespeculeerd dat de uitspraak van het Britse Supreme Court over de zogenaamde prorogation of schorsing van het parlement ongunstig zou uitpakken voor de regering Johnson. De uitspraak van voorzitter Lady Hale bevestigt dit. Zij laat er in de uitspraak die ze vanochtend uitsprak geen twijfel over bestaan dat de schorsing onwettig en niet normaal is. Het Supreme Court schopt de bal terug naar het parlement. Speaker John Bercow zegt in een tweet dat het Lagerhuis ‘onverwijld moet samenkomen’. Hij raadpleegt vandaag de partijleiders. Boris Johnson zei vooraf ook bij een voor hem niet gunstige uitspraak niet af te treden als regeringsleider. Politici van de oppositie, Labour, SNP, LibDems en Plaid Cymru hebben al aangedrongen op Johnson vertrek. Zelfs Nigel Farage van de Brexit Party die niet vertegenwoordigd is in het Lagerhuis doet een duit in het zakje. Hij vraagt in een tweet om het ontslag van strateeg Dominic Cummings omdat de schorsing van het parlement ‘de slechtste politieke beslissing ooit is’. De rechtsstaat functioneert.

Trump oogt kwetsbaar en wordt nog beschermd door zijn functie. Maar dat kan veranderen en hoeft geen blijvende garantie te zijn

President Trump die het van zijn imago van bravoure en onkwetsbaarheid moet hebben is door recente juridische uitspraken kwetsbaar geworden. Zijn presidentschap dat nu halverwege de termijn van vier jaar is zakt in elkaar. Het ontrafelt, zoals Amerikanen zeggen. Het is gesleten en zal de komende twee jaar verder slijten. Mede door een Democratische meerderheid in het Huis van Afgevaardigden dat dagvaardingen zal sturen naar Trump en zijn naast kring van (ex)-medewerkers en familieleden. Ook steeds meer Republikeinen nemen afstand van deze besmette en onhandelbare president. Vraag is of de president in een juridische procedure aangeklaagd of in een politieke procedure afgezet kan worden. Dat laatste wordt verhinderd door een ongeschreven regel, niet door de wet. Zo resteert uiteindelijk een Catch-22 situatie over Trumps positie waar het Hooggerechtshof zich over kan buigen. Als blijkt dat de president door de overtreding van de wet zijn functie heeft veroverd en hij er feitelijk geen recht op heeft, wat weegt dan het zwaarst: de functie van de zittende president of de wetsovertreding? Hoe dan ook is de verwachting dat Trump na zijn presidentschap juridisch aangeklaagd wordt door de rechtbank van het Southern District van de staat New York. Want hij is een crimineel die misdaden heeft begaan en nu alleen nog door zijn functie wordt beschermd. Ook dat versterkt het beeld dat de president aangeschoten wild is. Zijn bravoure is bombastisch en werkt steeds minder naargelang zijn positie schrijnender wordt. De race naar de bodem is ingezet. Het einde is in zicht.

Democraten moeten Kavanaugh niet najagen, maar het Supreme Court depolitiseren. Dat kan door het aantal rechters te verruimen

De benoeming van rechter Kavanaugh in het Hooggerechtshof (Supreme Court) is een uitgemaakte zaak. Aan de hand van stemverklaringen tekent zich in de Senaat een meerderheid van 51 stemmen af voor benoeming. De weg erheen was onzuiver, smoezelig en frauduleus. De Republikeinse meerderheid heeft dit doorgedrukt. Een onderzoek door de FBI dat de Democraten beloofd werd om de beschuldigingen van grensoverschrijdend gedrag door Kavanaugh te onderzoeken is geblokkeerd door de juridische adviseur van het Witte Huis Don McGahn en nooit echt van de grond gekomen, zoals The New York Times in een artikel uit de doeken doet.

Een Washington Post artikel legt uit waarom afzetting (impeachment) van Kavanaugh – als hij naar verwachting is benoemd in het Hooggerechtshof – onwaarschijnlijk is. Democraten zullen nooit een meerderheid van 67 stemmen in de Senaat behalen. Partijpolitiek is in het huidige politieke klimaat nog belangrijker dan vroeger.

Ik zie een betekenisvolle optie die de conservatieven onschadelijk maakt, namelijk een deconstructie of ontwaarding van het Hooggerechtshof door verdunning. Dit vereist twee voorwaarden die niet onrealistisch zijn. Een Democratische president in 2020 en een Democratische meerderheid van 51 stemmen in de Senaat. Het Hooggerechtshof kan dan worden uitgebreid tot 11 leden door de benoeming van twee progressieve rechters, zodat de progressieve rechters een meerderheid van 6 tegenover 5 hebben. In lijn hiermee kunnen vooruitstrevende rechters die met pensioen gaan of sterven, zoals Ruth Bader Ginsburg, worden vervangen.

Het aantal van 9 rechters wordt niet door de grondwet gedicteerd, maar door een wet (‘Judiciary Act of 1869’) die het Congres in 1869 aannam en gewijzigd kan worden. De logica is tweeledig, de VS is in 150 jaar vertienvoudigd in grootte en complexiteit en de benoemingen van Neil Gorsuch en Brett Kavanaugh en de Republikeinse obstructie om rechter Merrick Garland te benoemen hebben het Hooggerechtshof gepolitiseerd.

Het antwoord is om het Hooggerechtshof te depolitiseren door verwatering en niet langer over de politiek te laten beslissen. De machten moeten zoals het bedoeld is door de ‘founding fathers’ naast elkaar bestaan. De valkuil voor Democraten is dat ze een eventuele meerderheid niet gebruiken om het Hooggerechtshof en de top van de juridische pyramide te hervormen en op afstand van de politiek te zetten, maar om hun eigen partijpolitiek door te drukken. Dat schiet niet op. Het zou weliswaar een logische reactie zijn op de vergroving en popularisering van de politiek door president Trump en de vulgarisering van de Republikeinse partij, maar het foute antwoord voor de toekomst. Daarom zou het wel eens zo kunnen zijn dat radicale Democratische en Republikeinse politici steeds scherper komen te staan tegenover de gematigde politici van beide partijen. Wat er van de naar de marge gedrongen gematigde Republikeinen trouwens nog rest. Ook in moreel opzicht.

De horizon voor de Democratische partij en progressieve actievoerders moet 2020 zijn en niet de benoeming van Kavanaugh nu. Overigens na het opstapje van de tussentijdse verkiezingen van 2018. Daaraan moeten ze planmatig en verstandig werken zonder zich door te veel emotie te laten leiden. Er zijn aanknopingspunten om de integriteit, neutraliteit en de vrouwonvriendelijkheid van Kavanaugh ter discussie te stellen, maar het heeft weinig zin om daarin te blijven hangen. De vis in de vijver hoeft niet nagejaagd te worden, maar kan onschadelijk worden gemaakt door de vijver droog te leggen. In dat licht was de stem van de Democratische senator Joe Manchin (West Virginia) voor Kavanaugh de eerste aanzet om de voorwaarden te scheppen om in 2020 de Republikeinen een partijpolitiek koekje van eigen deeg te geven. Het Hooggerechtshof moet weer teruggebracht worden tot een neutraal orgaan dat de wet toetst en niet een verlengde van de partijpolitiek is.

Opinie van DDS over Brett Kavanaugh en witte suprematie dient hoger doel: verwarring zaaien, basis plezieren en ‘links’ aanvallen

In het opinie-artikel ‘Belachelijke analyse door Volkskrant over Ford-Kavanaugh hoorzitting: ‘hoorzitting bewijst vrouwen moeten ten dienste staan mannelijk succesverhaal’ van Wout Willemsen in DDS meen ik dat de auteur een belachelijke en gammele analyse geeft van zowel Mees’ mening in een Volkskrant-column van 2 oktober als van de omstandigheden rond de benoeming van rechter Brett Kavanaugh en de beschuldigingen van zijn seksueel grensoverschrijdend gedrag begin jaren 1980 door verschillende vrouwen. Mijn reactie:

Het kan goed dat de analyse van Heleen Mees niet klopt. Maar de analyse van de analyse door WW klopt in elk geval niet. WW voegt weinig toe aan ons begrip. Hij streeft niet naar verduidelijking, maar naar verwarring.

Het is juist dat in een rechtsstaat aantijgingen moeten worden onderbouwd. Anders betekenen ze weinig. Dat kan door onderzoek. In de VS is het de FBI die goed en snel een onderzoek kan uitvoeren.

Maar ondanks de twitter-beloften van president Trump gaf hij via zijn juridische adviseur Don McGahn een beperkte opdracht aan de FBI voor het onderzoek. Slechts enkele getuigen mochten verhoord worden. De hoofdverdachten Dr. Ford en rechter Kavanaugh vielen daar niet onder. Dat is merkwaardig en tamelijk afwijkend van een serieus en gedegen onderzoek. Intussen is onder politieke en maatschappelijke druk de opdracht aan de FBI verruimd, maar is ook de deadline voor het onderzoek gepasseerd.

De actuele analyse zegt dat president Trump niet wil dat Kavanaugh benoemd wordt als rechter van het Supreme Court. Juist daarom maakte hij in zijn toespraak in Mississippi Dr. Ford belachelijk, zodat ook Republikeinse senatoren (Collins, Murkovski, Flake, Sasse) negatief reageerden en afstand namen van deze tirade. Trump wil vooral het mislukken van de benoeming uitventen om de Trumpiaanse basis in de tussentijdse verkiezingen van november te motiveren. Om de schade te minimaliseren. Uit de peilingen in enkele races blijkt dat Trumps strategie werkt.

Dit klinkt geloofwaardig omdat Trump zich tot nu toe niet ondubbelzinnig achter Kavanaugh heeft opgesteld en de rechter na zijn emotionele en politieke getuigenis van vorige week donderdag voor de Juridische Commissie van de Senaat volgens velen het temperament en de eerlijkheid (‘candor’) mist om een rechter van het Supreme Court te zijn.

Het is trouwens totaal niet verdacht dat vrouwen juist nu met kritische verhalen over rechter Kavanaught naar buiten komen. De logica is dat hij benoemd dreigt te worden in het hoogste rechtscollege van het land. Daarom komen deze vrouwen in actie. Directe aanleiding is het sterke vermoeden dat Kavanaugh de doorslaggevende stem in het Supreme Court is om de abortuswetgeving (Roe vs. Wade) terug te draaien. Zodat vrouwenrechten worden teruggedraaid. Daar komen deze vrouwen tegen in het geweer. In de hoorzittingen in de Senaat weigerde Kavanaugh antwoord te geven over zijn standpunten over deze kwestie.

Er speelt nog iets anders. Hoewel het door de opkomst van alt-right anders lijkt, wijzen demografische onderzoeken uit dat de bevolking van de VS steeds progressiever wordt. Ondersteunend bewijs daarvoor is dat de laatste Democratische kandidaten bij de presidentsverkiezingen aanzienlijk meer stemmen behaalden dan Republikeinse kandidaten. Ook Trump kreeg bijna drie miljoen stemmen minder dan Hillary Clinton.

Juist daarom is het merkwaardig dat een land dat zich in de ene richting ontwikkelt een Supreme Court heeft waar de andere, slinkende richting sterker vertegenwoordigd wordt. Naast onderwerpen als abortus gaat dit Supreme Court ook over partijpolitieke zaken als het onderdrukken van de opkomst (‘voter suppression’), de indeling van kiesdistricten die geen eerlijke afspiegeling van de krachtsverhoudingen is (Gerrymandering) en zelfs de uitslag van een presidentsverkiezing. Want het was Al Gore die de verkiezingen van 2000 won, maar toch in het stof moest bijten tegen George ‘W’ Bush omdat het Supreme Court de hertellingen in Florida stopzette die Gore zou hebben gewonnen. Door deze politieke middelen kan een conservatieve minderheid als het ware de eigen houdbaarheidsdatum oprekken en over het eigen graf heen aan de macht blijven.

De column van Heleen Mees in De Volkskrant bevat bij nader inzien niets opzienbarends. Ze relativeert de #MeToo-beweging en zegt ‘dat ons brein getraind is om mannen te geloven in plaats van vrouwen, en om de sociale status van mannen belangrijker te vinden dan de fysieke veiligheid van vrouwen’. Mees vervangt hiermee de filosofie van Dick Swaab door haar eigen sociologische analyse. Men kan het hiermee wel of niet eens zijn, maar het is een goed verdedigbaar standpunt dat witte mannen uit een bevoorrechte sociale klasse een streepje voor hebben, meer uit mogen vreten, uit de wind gehouden worden en minder streng worden beoordeeld, en het publieke debat cultureel domineren.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Belachelijke analyse door Volkskrant over Ford-Kavanaugh hoorzitting: ‘hoorzitting bewijst vrouwen moeten ten dienste staan mannelijk succesverhaal’’ door Wout Willemsen op DDS, 3 oktober 2018.