Krimp is niet zomaar een kwestie die makkelijk te overzien valt en de krimpcoach het antwoord op heeft. Hij meent dat het voor inwoners van kleine dorpen belangrijk is om elkaar te ontmoeten, maar dat dat niet per se in de buurtsuper hoeft te zijn. Dat lijkt op de aan Marie-Antoinette toegeschreven onbedoelde kwinkslag ‘Als ze geen brood hebben, dan eten ze toch cake!’. De zwarte humor in Drenthe wordt door de geschiedenis gekleurd. Ook burgers in krimpgebieden hebben een meervoudige identiteit. Ze willen voorzieningen houden en zien liever geen sociale functies uit hun dorp verdwijnen, maar ze denken ook aan hun portemonnee. De buurtsuper in het Drentse Gasselte gaat dicht, terwijl die in Gasselternijveen weer open gaat. Groeikrimp.
De Gelderse gedeputeerde Jan Jacob van Dijk roept op tot een boycot van Albert Heijn. Reden is dat deze supermarkt de boeren en telers geen eerlijke prijs zou bieden. Daarom is hij verontwaardigd over het gedrag van Albert Heijn. Van Dijk ziet een boycot als de enige manier om tot eerlijke prijzen voor de toeleveranciers van Albert Heijn te komen. Hij neemt als CDA’er een standpunt in dat goed zal liggen bij de agrarische sector.
Of de klanten zich hier veel van aan zullen trekken is de vraag. Een persoonlijke noot: Aan het eind van de middag was ik in een Utrechts filiaal van Albert Heijn en daarna in een natuurvoedingssupermarkt. Het verschil in sfeer, publiek, assortiment en kwaliteit van de producten deed me afvragen wat ik in hemelsnaam nog bij Albert Heijn te zoeken had. Een bijkomende reden om Albert Heijn wellicht niet te boycotten, maar te mijden.
Marktleider van Nederland Albert Heijn houdt op 11, 12 en 13 december het Allerhande Kerstfestival in het Spoorwegmuseum te Utrecht. Albert Heijn ziet het in een persbericht als een evenement in de stijl van de populaire foodfestivals dat plaats biedt aan 40.000 bezoekers, met de sfeer van een kerstmarkt: ‘Proeven, eten en drinken staan centraal en met hulp van experts ga je zelf aan de slag tijdens speciale workshops.’
Het is de vraag wat voor het Spoorwegmuseum behalve een som geld de toegevoegde waarde is van de incidentele samenwerking. Zoals vaker bij dit soort evenementen moet het prestige van het museum afstralen op het bedrijf dat een relatie aangaat. Maar het gevaar voor het museum is dat het de andere kant opwerkt en het aan prestige verliest. Simpelweg te boek komt te staan als een organisatie die gekocht wordt. Het is een gemiste kans dat dit evenement zo eenzijdig draait om de marketing van Albert Heijn en de supermarkt heeft nagelaten een duurzame relatie met het Spoorwegmuseum aan te gaan. Opdat een partnerschap had kunnen ontstaan met een gemeenschappelijk doel. Door de gekozen opzet van het Allerhande Kerstfestival valt nu zelfs te betwijfelen of ook het bedrijfsimago van Albert Heijn er veel mee gediend is omdat het Spoorwegmuseum door de gekozen relatie de kans ontnomen is om het imago van Albert Heijn te versterken.
Foto: Schermafbeelding van presentatie Allerhande Kerstfestival 2015 door Albert Heijn.
Uw geld is welkom bij Albert Heijn. In Eindhoven opent de eerste Albert Heijn XL nieuwe stijl. Een antwoord op de Foodmarkt van Jumbo. Met shop-in-shops. Retail hangt nu eenmaal van Engelstalige termen aan elkaar. En van oude formules die nieuw worden genoemd. Da’s de tragiek van een continu richting zoekende sector.
Vers en beleving zijn toverwoorden in de strijd om het marktaandeel. Maar welke doelgroep kan zich deze beleving veroorloven? En voor hoe vaak als het nieuwtje er eenmaal af is? Kritiek die de Rotterdamse Markthal of Marqt treft ligt op de loer. Namelijk dat de beleving wel erg duur betaald moet worden. De echte beleving is de echte markt. Zoals de Fenix Food Factoryof de markt waar uw gulden nog altijd een daalder is. Kunnen AH en Jumbo niet beter de oude slogan oppoetsen ‘Back To Basics’? Of is daar de winstmarge te klein op?
Opnieuw onrust over winkels op zondag. Deze keer in Goes. Laatst verdedigde wethouder Bob Duindam (D66) van Woerden de zondagsrust. ‘Dichtzijn op zondag is van deze tijd, zo meende hij in pragmatische wijsheid. Gedwongen sluiting is vooral symboolpolitiek omdat benzinestations en supermarkten of winkels in naburige gemeenten wel open zijn. Zondagsluiting is een illusie waarvan iedereen weet dat die niet te realiseren is.
Nu is er een andere stad in de Bijbelgordel waar dit onderwerp de lokale politiek bezighoudt. Zo niet gijzelt. Merkwaardig is dat het opnieuw om een kleine minderheid gaat die een meerderheid haar wil oplegt. Of moeten we zeggen een meerderheid die zich de wil laat opleggen door een minderheid? Hoe kan deze zo beslissend zijn? In Woerden behaalden de partijen die een speerpunt maken van de zondagsrust, SGP en ChristenUnie bij de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2014 samen 11,6% en in Goes 13,7% van de stemmen. Hoelang laten partijen als D66 of VVD zich nog lenen voor dit soort achterhoedegevechten?
Foto 1: Schermafbeelding van petitie ‘Zondagsopening voor ‘In de Bakkerij’’. Tekenen kan hier.
Foto 2: Schermafbeelding van FB-pagina van In de Bakkerij Goes met aankondiging: ‘Omdat we iets te vieren hebben, zijn zaterdag & ZONDAG de kleine Spelt-, Ciabatta- en Meerzadenbroodjes in de aanbieding!’
Vanwege de zondagsrust is wethouder Cor van Tuijl (ChristenUnie/SGP) van Woerden opgestapt. Hij bezocht op zondag 19 oktober als wethouder handhaving de winkel Bont & Blauw die open was. Dus in overtreding. Van Tuijl schold bij het verlaten de winkelier de boete kwijt. Dit zorgde binnen de coalitie en zijn fractie tot discussie. Met als uitkomst zijn aftreden omdat-ie het handhavingsbeleid doorkruist zou hebben. Maximaal drie supermarkten mogen in Woerden ’s zondags vanaf 12.00 uur gediende vier uur open zijn. Dat wordt door segmentering en loting bepaald. Handhaving valt niet mee. Zo is de verswinkel van Stadshotel Woerden zeven dagen per week open. Dichtzijn op zondag is van deze tijd, zo meent wethouder Bob Duindam (D66). SGP en ChristenUnie behaalden bij de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2014 3 van de 31 raadszetels (= 11,6%).
Ik eet al jaren geen kip meer. Ook geen biologische overigens. Zonder een dierenactivist-fetisjist te zijn, kan ik het toch niet aanzien. Daarbij komt dat ik het naar niks vind smaken en vrees voor m’n gezondheid. De Reclame Code Commissie heeft de klacht tegen bovenstaande reclame van Wakker Dier afgewezen. Ingediend door een onbekende. Het zegt haar campagne voort te zetten. Plofkippen dienen geen enkel doel. De kippen niet, de kippenboeren niet, de supermarkten niet, de smaak van Nederland niet en de volksgezondheid niet. Want omdat de plofkippen volgepompt worden met antibiotica neemt de resistentie tegen bacteriën toe. Da’s op termijn levensgevaarlijk omdat zo ziekten niet meer bestreden kunnen worden omdat de antibiotica niet meer werken. Daarom is het me een raadsel waarom plofkippen niet gewoon wettelijk verboden worden.
In 1989 werd de Wet persoonsregistratie van kracht. Het stelde regels aan het gebruik van persoonsgegevens door bedrijven of overheden. Principe was een opt-in systeem. Personen moesten toestemming geven voor gebruik van gegevens. In 2001 werd de wet vervangen door de Wet bescherming persoonsgegevens(Wbp).
De uitleg over deze wet op Wikipedia roept een juridische werkelijkheid, wereldvreemdheid en onrealistische houding op die alleen al door de schaalgrootte achterhaald is: ‘De Wbp geeft de burger bepaalde rechten, zoals het recht om te weten wat er met zijn persoonsgegevens gebeurt. De burger mag zijn gegevens – tegen betaling conform het Besluit kostenvergoeding Wbp – te allen tijde inzien en mag ook verzoeken tot onder andere correctie van zijn gegevens en bezwaar maken tegen de verwerking van zijn persoonsgegevens’.
Hoe kan een burger weten in welke bestanden van gemeente, inlichtingen- en veiligheidsdienst, ziekenhuis, huisarts, belastingdienst, religieuze organisatie, politieke partij, supermarkt, werkgever, uitkeringsinstantie, provider, telecombedrijf, aanbieder van sociale media of mediabedrijf zijn of haar gegevens zijn verzameld?
Organisaties die persoonsgegevens verwerken hebben plichten. Ze moeten toestemming hebben van de betrokken burger, de gegevens voor omlijnde doelen gebruiken en de burger informeren over wat het doet met de gegevens. Koppelen zonder toestemming mag niet. De verwerking van gegevens moet bij het College Bescherming PersoonsgegevensCBP gemeld worden. Die neemt ze op in een openbaar register.
Naar aanleiding van de onthullingen door Edward Snowden dat inlichtingendiensten massaal data verzamelen worden burgers bezorgd over hun privacy. Er zijn bewijzen dat dit gebeurt. Zo verwerft de samenwerkende NSO (Nationale Signal-intelligence Organisatie) van AIVD en MIVD ‘inlichtingen door de ether te verkennen en gericht en ongericht telecommunicatie te onderscheppen.‘ Let wel: ‘ongerichte’ onderschepping.
Nodig is een nieuwe start voor de nieuwe tijd waarin internet de standaard is. Een start die teruggaat naar de uitgangspunten van de Wet bescherming persoonsgegevens, maar beseft dat er een inhaalslag valt te maken.
De burger is ingehaald, om niet te zeggen overvallen door een nieuwe werkelijkheid. Nodig is een start die organisaties die data verzamelen er beter bewust van maakt wat toegestaan is. Een start die organisaties de kans geeft om als spijtoptant terug te komen op gemaakte keuzes, om data alsnog bij het CBP te melden. Een start die elke burger eenmalig voorziet van de namen van alle organisaties die persoonsgegevens van de betrokken burger in hun databases opgenomen hebben. Zoals blijkt uit de openbare registers van het CBP. Met die gegevens in de hand kan de burger voortaan besluiten hoe het met de eigen privacy wil omgaan.
Het is 12.09.2011. Zo blijkt uit de bewakingscamera. Een man opent in een Aziatische supermarkt de deur van een koelvitrine. Hij pakt er iets uit, kijkt ernaar en begint te schudden. De deur valt dicht. Wat-ie pakte valt op de grond. De man draait en spreidt zijn vingers. Hij beweegt merkwaardig met zijn hoofd. Hij keft en brult. Na even valt-ie op zijn knieën. Iemand komt kijken en loopt weer weg als de man met zijn linkerhand wijst. De man draait met zijn hoofd, staat op en valt op zijn rechterzij. Zijn hoofd ligt juist buiten het zicht van de camera. Drie dozen vallen van een schap. Wat hebben we gezien? Is de man bevangen door iets of doet-ie net alsof? Op internet zijn dit soort filmpjes een hit. Iedereen kan er iets van vinden. Ze vertellen een verhaal in iets meer dan een minuut. Het zou een enscenering voor de Een Minuut Biënnale kunnen zijn. Waarachtig.
Geruchten over paardenvlees in kant-en klaarmaaltijden gaan niet over voedselveiligheid. Die is niet in gevaar. Dat paardenvlees doorgaat voor rundvlees is fraude en niet-naleving van contractuele bepalingen. Meer niet. Blijkbaar geldt er een taboe op eten van paardenvlees. Dat voedt het schandaal. Daarom trokken retailers producten terug die paardenvlees bevatten. Voor anderen geldt weer een taboe op eten van varkensvlees, rundvlees of vlees zonder meer. Hoe paardenvlees als rundvlees in diepvriesproducten terecht komt heeft te maken met de vele (dochter)ondernemingen, tussenhandelaren, belangen, en het gebrek aan controle.
Het betreft zes Franse supermarktketensAuchan, Casino, Carrefour, Cora, Monoprix en Picard die producten verkopen van de merken Findus en Cogimel. Système U die geen deel uitmaakt van de samenwerking tussen de zes retailers trok ook producten van Findus terug. Evenals de supermarkten Leclerc en Intermarché.
Findus voelt zich op z’n beurt belazerd door Cogimel en kondigt aan een klacht in te dienen. Uit voorlopig onderzoek blijkt al een schuldige. Het betrokken vlees zou afkomstig zijn uit Roemenië. Via het Franse bedrijf Spanghero zou het aan het Luxemburgse Cogimel geleverd zijn. Een Cypriotische handelaar zou de opdracht aan een Nederlandse handelaar hebben uitbesteed die bij een Roemeense slachthuis en uitsnijderij van vlees terechtkwam. De Roemenen kaatsen de bal terug naar Spanghero dat geweten moet hebben wat het kocht.
Voorzitter Dragos Frumosu van de Roemeense vakbond van de voedingsindustrie FSIA stelt dat de handelaar de kwaliteit moet controleren. Als-ie bij ontvangst niet protesteerde dat het rundvlees paardenvlees was dan is Spanghero of medeplichtig of veranderde het achteraf het label. Een onsmakelijke affaire met een staartje.
Foto: Producten van Findus uit de handel genomen omdat het paardenvlees bevat. Credits: LP/Delphine Goldszteijn
George Knight 