Om eigen waarden te revitaliseren moet West-Europa afstand nemen van regimes zoals dat in Saoedi-Arabië dat naast olie de radicale islam exporteert. En grandioos de mensenrechten schendt zoals blogger Raif Badawi ondervindt. Het is tijd voor een exportverbod van de radicale islam en een strategie die Europa binnen enkele jaren onafhankelijk maakt van Arabische olie. Nederland moet nu doorpakken en het niet laten bij mooie, abstracte woorden. Nederlandse politici die dictators vergoelijken en menen dat met hen zaken gedaan kan worden, geven het verkeerde signaal af. Duitsland geeft het goede voorbeeld. Daar verscheen een boek van Badawi met een bloemlezing uit zijn internet teksten. In Saoedi-Arabië worden de mensen overspoeld met de islamistische interpretatie van religie en religiositeit. Nederlandse politiek en bedrijfsleven keuren het niet af.
Update 16 januari: Vandaag krijgt Raif Badawi weer 50 stokslagen. Hij wordt beschuldigd de islam te hebben beledigd. Gisteren organiseerde Amnesty een demonstratie bij de Saoedische ambassade in Den Haag. In een nieuwsbericht deelde Buitenlandse Zaken op 9 januari mee: ‘Minister Koenders van Buitenlandse Zaken vraagt de regering van Saoedi-Arabië de lijfstraf die de Saoedische blogger Raif Badawi krijgt niet uit te voeren. ‘Nederland veroordeelt deze straf. Lijfstraffen zijn in strijd met de internationale mensenrechtenverdragen’, aldus de minister. In Europees verband heeft Nederland de zaak van Badawi al meermalen aangekaart bij de Saoedische autoriteiten. Nederland heeft zich vandaag opnieuw met Europese partners ingezet om de uitvoering van lijfstraffen te voorkomen.’ Maar stille diplomatie lijkt bij Saoedi-Arabië niet te werken.
In de video krijgt de Saoedische blogger Raif Badawi 50 stokslagen. Hij is in hoger beroep tot 10 jaar gevangenisstraf, 1000 stokslagen en een geldboete veroordeeld omdat hij op een geweldloze wijze gebruik maakt van zijn recht om zich uit te spreken, zo vatte HRW het in 2013 samen. Ook Amnestysprong in 2014 voor Badawi in de bres en eiste zijn directe vrijlating en intrekking van ‘het schandalig vonnis‘. Maar de Saoedische autoriteiten maakten er belediging van de islam van. De Saoedische autoriteiten verbieden opnamen met mobieltjes. Ze lopen dus niet graag te koop met hun intolerante opvatting van de islam.
Wat moet Europa met de radicale islam, naast dadels, vluchtelingen en olie het beste exportproduct van het Midden-Oosten? Ik reageerde op het Engelstalige Saoedische Arab News: ‘The opinion by Arab News is one of the many opinions in islam about depicting the prophet in western countries. Iraqi islamist Taha Jabir al-Alwani in 1997 said every society has its own means for expression. Islamic juridicial culture cannot be valuable outside the islamic world. Furthermore there is no text in the Quran that forbids making depictions or the possession of it. An open mind of all the various interpretations of islam could better accept the image in western societies as integral part of its pluriform nature. That acceptation would help to clean out of the way misconceptions about Islam and Muslims as an intolerant religion towards others.’
Europa moet de middenweg vinden tussen radicaal islamisme en rechts-nationalisme. Deze twee uitersten die meer overeenkomsten hebben dan ze toegeven hebben elkaar nodig om de eigen positie te bevestigen. Zo gijzelen ze elkaar. Allebei hebben ze er belang bij dat de rol van de islam -en dan vooral de radicale en onverzoenlijke varianten jegens andersdenkenden ervan- groot wordt gemaakt. Hieruit kan afgeleid worden dat het antwoord op radicaal islamisme en rechts-nationalisme het terugdringen van de islam is. Of beter gezegd: de relativering van het belang ervan. De islam is cultureel, economisch, politiek en zelfs demografisch verwaarloosbaar voor Europa. Die bewustwording is de eerste stap op weg naar de vrijheid. Nodig is dat ferm de Europese waarden worden herbevestigd. Dat wat in Frankrijk de Republikeinse waarden heten, en in Nederland de rechtsstaat met vrijheden en rechten, pluriformiteit, open samenleving en democratie.
Om de eigen waarden te revitaliseren moet West-Europa afstand nemen van regimes zoals dat in Saoedi-Arabië dat naast olie de radicale islam exporteert. Het is tijd voor een exportverbod van de radicale islam en een strategie die Europa binnen enkele jaren onafhankelijk maakt van Arabische olie. Nederland moet nu doorpakken en het niet laten bij mooie, abstracte woorden op pleinen tijdens solidariteitsbijeenkomsten voor Charlie Hebdo. Ik herhaal wat ik naar aanleiding van het vonnis van Raif Badawi vorig jaar schreef over Saoedi-Arabië: ‘Dat land is al lange tijd een dwaling in het buitenlandbeleid van de westerse wereld. De EU moet overwegen de stap te zetten om afstand te nemen van een hypocriet land dat anderen de maat wil nemen. Wat de gevolgen ook zijn. Nederland gidsland, het kan nog steeds. Er is wel lef voor nodig. Het valt te betwijfelen of de Nederlandse politiek en zakenwereld die nog in zich hebben.’ Misschien moeten burgers het initiatief nemen omdat politiek en bedrijfsleven het grandioos laten afweten in het opkomen voor Europese waarden.
In de Sumatraanse provincie Atjeh namen wetgevers een wet aan die homoseks verbiedt en gebaseerd is op sharia regelgeving. De wet benoemt dat expliciet: anale seks voor homo’s en het wrijven van lichaamsdelen van vrouwen voor stimulatie. Op overtreding staan maximaal 100 stokslagen. Mensenrechtenactivisten noemen deze wetgeving een enorme stap terug. Amnesty roept op tot actie. De wet is ook van toepassing op niet-moslims. De wetgevers stellen onder meer ook gokken, drinken van alcohol, alleen zijn met iemand van de anders seks die geen partner of familielid is (khalwat), seksuele intimidatie en verkrachting strafbaar.
Stokslagen zijn volgens Amnesty een vorm van wrede, onmenselijke en vernederende straf die volgens het internationaal recht verboden is. Dat wordt omschreven in artikel 7 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten (IVBPR) en het VN-verdrag tegen foltering en andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing. Artikel 7 IVBPR zegt: ‘Niemand mag worden onderworpen aan folteringen, of aan wrede, onmenselijke of vernederende behandeling of bestraffing’. Indonesië is op 23 februari 2006 als verdragspartner IVBPR toegetreden en heeft op 28 oktober 1998 de Conventie tegen foltering geratificeerd. Onverklaarbaar is waarom Indonesië een lokale wetgever de ruimte geeft wetgeving te maken die strijdig is met zowel de IVBPR als de Conventie tegen foltering waar het gedragspartner van is.
Daarnaast schendt de criminalisering van vrijwillige seksuele relaties tussen burgers het recht op privacy zoals artikel 17/1 IVBPR zegt: ‘Niemand mag worden onderworpen aan willekeurige of onwettige inmenging in zijn privé leven, zijn gezinsleven, zijn huis en zijn briefwisseling, noch aan onwettige aantasting van zijn eer en goede naam.’ Opnieuw is het onverklaarbaar dat de centrale regering van Indonesië ondanks haar verplichtingen als verdragspartner in de IVBPR deze regelgeving in Atjeh toestaat. Het is van tweeën een: of Indonesië zegt de VN-mensenrechtenverdragen op waarvan het verdragspartner is of het legt de lokale besturen op in de wetgeving deze VN-mensenrechtenverdragen te volgen of overtredingen ervan in te trekken. Wat Indonesië nu klaarspeelt en in Atjeh toelaat is bestuurlijk zwak en politiek halfslachtig en laf.
De totstandkoming van de wetteksten vraagt om satire waarom men kan lachen, maar die welbeschouwd om te huilen is. Je kunt alleen maar medelijden hebben met deze wetgevende moslims die zich vroom achten en hun geloof aan anderen willen opleggen. Om te komen tot wat zij als het goede zien moesten ze door wat ze als een diep dal zullen hebben beschouwd om zich diep te buigen over de problematiek wat homoseks is en hoe dat moet worden gedefinieerd. Om te stijgen in goedheid moesten de moslims eerst afdalen in het boze. In hun verplichting jegens de God van Atjeh verliezen ze de verplichting tegenover de mensheid uit het oog.
George Knight 