Dockers willen vracht die verbonden is met Russische Federatie niet afhandelen. Ook via staking?

Tweet van FNV Havens met reactie.

De schending van de mensenrechten en het binnendringen met bruut geweld van de ongenode en onwelkome gast de Russische Federatie in Oekraïne vraagt om een reactie. Het is een asynchrone strijd die op verschillende plaatsen plaatsvindt. Hoe dan ook moet de Russische economie geraakt worden. Zeker zolang het Westen zich niet actief in de strijd in Oekraïne mengt. Europa moet geen Russisch gas en olie meer afnemen omdat dat Poetins oorlogskas spekt en de oorlog gaande houdt.

Havenwerkers hebben een machtig wapen: de staking. Ze kunnen dat nu inzetten tegen schepen en vliegtuigen die op enigerlei wijze met de Russische Federatie zijn verbonden. Het is onvoldoende om alleen Russische schepen en vliegtuigen te boycotten, want Russische lading kan door vervoerders uit andere landen verscheept worden.

De vakbond moet het initiatief nemen en zich niet afhankelijk maken van de Havenbedrijven. Want die gaan zolang mogelijk door om zaken met de Russische Federatie te blijven doen. Ze hebben economische belangen die strijdig zijn met het economisch isoleren van de Russische Federatie. Uit een artikel in de PZC blijkt hoe defensief de werkgevers denken en hoe ze acties proberen te vertragen. Daar moeten de vakbonden niet in meegaan.

Vakbondsleider Niek Stam van FNV Havens vraagt zich het volgende af: ‘Nederland is ooit ook bevrijd door andere landen die daarvoor financiële offers hebben moeten brengen. En wat gaan we doen als Rusland ook andere landen aanvalt en bezet? En als Poetin de gasprijs verhoogt om zijn oorlog te bekostigen? Waartoe zijn wij dan wel bereid?‘

Stam vindt dat alles besmet moet worden verklaard wat Russisch is. Het verdient de voorkeur dat de regeringen van Westerse landen daar gezamenlijk een standpunt over innemen en verdergaande maatregelen treffen om de nu nog bestaande loopholes af te sluiten. Maar zolang het nog niet zover is, kan voorlopig het wapen van de wilde staking druk zetten op de Westerse overheden én op Russische bedrijven en regering.

Affiche van film Stachka /Стачка (Staking) van Sergei Eisenstein (1925).

In het VK weigerden volgens een bericht in The Guardian vandaag havenwerkers om de Boris Vilkitskiy met Russisch LNG te lossen. Ze waren kwaad vanwege een regeringsmaatregel die alleen keek naar de registratie van het schip en niet naar de herkomst van de lading. Ze verklaarden zich solidair met Oekraïense havenwerkers. Deze maas in de maatregel probeerden ze met een wilde staking te dichten. Met succes. Of het schip naar een andere Europese haven is gevaren om gelost te worden blijkt niet uit het bericht.

Schermafbeelding van deel artikel ‘Tanker of Russian gas diverted after Kent dockers refuse to unload it‘ in The Guardian, 3 maart 2022.

Censuur Curaçaosch Museum in naam van prinses Beatrix over Rotterdamchinezen

Kop van een persbericht luidt: ”Prinses Beatrix’ bezoek aan Curaçaosch Museum leidt tot censuur’. Het gaat om de tentoonstelling ‘Guera na Kòrsou?!,War in Curaçao 1940-1945’ in het Curaçaosch Museum die Beatrix op 2 mei zal openen. Naar nu blijkt is echter een door de Stichting Eerherstel Oorlogsslachtoffers Curaçao (SEOC) voorgesteld onderdeel geweigerd. Het heeft te maken met 15 arbeiders van Chinese afkomst uit Rotterdam van Shell-Curaçao die op 20 april 1942 vanwege een staking door de Nederlandse autoriteiten werden doodgeschoten. SEOC ijvert al jaren voor eerherstel van deze in de doofpot gestopte episode.

Het persbericht zegt: ‘De SEOC wilde onder meer een namenlijst van vijftien oorlogsslachtoffers op een bord vermelden, geplaatst langs de route van prinses Beatrix. De organisatie ‘werkgroep Guera na Kòrsou liet de SEOC vele keren merken dat dit intern op verzet stuitte. Men wilde niet het risico lopen dat de prinses deze vijftien namen onder ogen zou krijgen. Deze kwestie ligt politiek nog zeer gevoelig in Nederland.’ Zoals het er nu naar uitziet wordt in naam van prinses Beatrix -maar zonder haar medeweten- censuur toegepast door Antilliaanse autoriteiten. Het is de vraag of censuur het Nederlandse koningshuis en het Koninkrijk dient.

De SEOC zegt: ‘Noch de Nederlandse overheid, noch enige onafhankelijke onderzoekscommissie heeft zich ooit beziggehouden met deze wandaad. Nog tijdens de oorlog werd het de toenmalige gouverneur van de Antillen zelfs officieel opgedragen een Chinese gezant die mogelijk naar de toedracht van het incident zou gaan informeren ‘terstond de mond te snoeren’.  Na de oorlog weigerde de Parlementaire Enquêtecommissie Regeringsbeleid 1940-1945 om het bloedbad onder de Shell-stakers in haar onderzoek te betrekken.’ Is het geen tijd de 73 jaar oude episode over de Rotterdamchinezen af te sluiten? Omdat de Chinezen uit Rotterdam afkomstig waren kan de gemeente Rotterdam wellicht het voortouw nemen tot verdere normalisatie.

Zonder de moord op de 15 Chinezen goed te praten was het gezien de oorlogssituatie begrijpelijk dat in 1942 de Nederlandse autoriteiten vreesden dat de staking de olieproductie onder druk zette. Deze was immers van strategisch belang voor de hele geallieerde oorlogsinspanning. Dat is wat anders dan angstig opererende Antilliaanse autoriteiten die in 2015 in naam van het koningshuis vanwege vermeende gevoeligheden en hun eigen prestige waarbij het beeld past dat ze alles onder controle hebben hun toevlucht tot censuur nemen. Ligt deze kwestie overigens werkelijk ‘zeer gevoelig in Nederland’? Het lijkt er eerder op dat het onbekend is.

De elite verraadt de burgers: petitie tegen de graaicultuur

Sjors van Beek is een petitie gestart om het graaien tegen te gaan. In een opiniestuk hekelt-ie de graaicultuur en legt z’n initiatief uit. Het heeft met z’n persoonlijke situatie te maken. Van Beek hangt z’n zorgen op aan de gang van zaken bij multinational Wolters Kluwer waar-ie onlangs als journalist is ontslagen omdat het blad Binnenlands Bestuur waarvoor-ie werkte ‘te weinig winst maakte‘. Topbestuurder Nancy McKinstry van Wolters incasseerde in haar eentje ruim 6,5 miljoen euro. De verhoudingen zijn zoek, aldus Van Beek. Teken hier.

Dit steekt omdat politieke partijen onvoldoende optreden. Hoewel ze niet over alles wat te zeggen hebben is het ook niet zo dat ze niets te zeggen hebben. Maar waar ze op de arbeidsmarkt wel op kunnen treden laten ze het afweten. Dan kiezen gevestigde politieke partijen steevast tegen het belang van werknemers. Ofwel, ze leggen prioriteiten die in het belang van bedrijven, de ‘economie’ en topbestuurders zijn. Maar zoals een oude Duitse wijsheid zegt: ‘Gemeinnutz geht vor Eigennutz’. Het algemeen belang gaat voor eigenbelang. Aan de hand daarvan zou de Nederlandse politiek beleid moeten maken. Rijnlands, weg van het cowboy-kapitalisme.

Vanuit de Amerikaanse situatie die (nog) onvergelijkbaar is met de Nederlandse, maar er toch steeds meer overeenkomsten mee heeft proberen Chris Hedges en Paul Jay voor The Real News te achterhalen hoe het komt dat zwakkeren en kwetsbaren machteloos zijn en door de politieke partijen in de steek zijn gelaten. De Nederlandse situatie is niet zo zwart-wit als de Amerikaanse, maar Nederland moet oppassen de VS niet achterna te gaan. Hedges hoopt op een beweging van onderop die via stakingen en protesten de machtelozen weer een stem geeft. Het tekenen van de petitie zorgt niet voor de oplossing, maar geeft de Nederlandse politieke partijen wel het signaal dat ze op moeten passen om de volksgunst te verliezen. Een overheid staat in dienst van de burgers, niet in dienst van het bedrijfsleven. Dat kan niet genoeg onderstreept worden.

Foto: Schermafbeelding van petitie ‘Stop het graaien‘. 23 juli 2013.

Felle reacties op molestatie actrice Momoko in Indiase Manipur

De Nationalist Socialist Council of Nagaland (NSCN) is een extremistische afscheidingsbeweging in Noord-Oost India. NSCN-kaderlid Luitenant-Kolonel ‘Livingstone Anal‘ viel tijdens een muziekvoorstelling in de aan Birma grenzende deelstaat Manipur de populaire actrice Momoko Khangembam aan. Acteurs die tussenbeide kwamen werden door de NSCN beschoten. Mensenrechten- en vrouwenbewegingen hebben de actie van de NSCN veroordeeld. Aanwezige staatspolitie kwam niet tussenbeide en wordt ervan verdacht de NSCN te steunen. In reactie zijn acteurs in staking gegaan. Video-journalist TH Nanao die het protest wilde vastliggen is door politiekogels om het leven gekomen. De noodtoestand is in delen van hoofdstad Imphal uitgeroepen.

In India vechten vrouwen voor hun rechten. In Delhi worden de rellen tegen het groot aantal verkrachtingen en het lakse optreden door de overheid om er iets aan te doen steeds gewelddadiger. Directe aanleiding is de recente groepsverkrachting en mishandeling van een 23-jarige studente in een bus.

Foto: Demonstranten blokkeren een weg in Imphal,  Manipur

Lokale produktie van kleding haalbaar: American Apparel

Update 12 februari 2014: De Zweedse docent genderstudies, blogger en fotograaf (genusfotografen) Tomas Gunnarsson kent de titel van meest seksistische bedrijf van het jaar toe aan American Apparel. Het ‘wint’ de gouden borst (Guldtuttmuggen) voor de advertentiecampagne van vorig jaar. Bezoekers van z’n blog konden stemmen. In een commentaar geeft Gunnarsson aan dat-ie in de campagnebeelden kinderpornografie herkent en dat vrouwen halfgekleed of verleidelijk afgebeeld worden, maar mannen gekleed en koel.

Update 15 mei 2013: De Zweedse blogger Emelie Eriksson is het oneens met het gebruik van halfnaakte vrouwen door American Apparel in advertenties. Ze ziet er sexisme in. Mannen houden hun kleren aan, maar vrouwen zijn halfnaakt of bevinden zich in bed. Alsof ze net sex hebben gehad. De campagne van het Amerikaanse kledingmerk triggert vele negatieve reacties op Zweedse sociale media. Zweden is een land waarvan gezegd wordt dat het feminien is. Dat leidt soms tot beleid waarbij mannen het nakijken hebben.

American Apparel is een modemerk gevestigd in Los Angeles. Niet onbescheiden noemt het zichzelf een Industriële Revolutie door de zogenaamde verticale integratie. In tegenstelling tot andere kledingfabrikanten is het lokaal gebleven. Daar in de binnenstad van LA. Met als resultaat de grootste kledingfabriek van Noord-Amerika. Tegen de globalisering en outsourcing van banen richting lageloonlanden in. In Europa werkt het Spaanse Zara met hetzelfde concept. Korte lijnen, dicht op de trends van de markt en snel handelen.

American Apparel toont aan dat de valkuil van het werken met onderaannemers in Azië voorkomen kan worden. Met uitbuiting van werknemers en zelfs kinderarbeid tot gevolg. Niet iets waar consumenten in hun jeans of topjes aan herinnerd willen worden. Ze willen een goed gevoel bij hun merk. Dat hangt samen met een idee van duurzaamheid. Behalve uitbuiting gaat dat ook om transport, verspilling omdat er gedacht wordt in bulkproductie die betrekkelijk los staat van de consumentensmaak en belasting van het milieu ter plekke.

Zo’n model vraagt om een hecht samengaan van design, marketing, boekhouding, produktie, winkel en distributie dat werkt met de perfectie van een Zwitsers uurwerk. Door een continue informatiestroom vanaf de consumentenmarkt wordt de productie bijgestuurd. Dit voordeel valt makkelijker te halen bij kleding die afhankelijk is van de trend van de maand, dan bij produkten die minder modegevoelig zijn.

Het lokale model dat Westerse bedrijven als American Apparel of Zara zelfs in hun marketing gebruiken, kan als voorbeeld dienen voor andere Westerse kledingfabricanten die nu hun productie uitbesteed hebben. Zo’n omslag grijpt terug naar een verdwenen traditie. Da’s een keuze voor kwaliteit, tegen onverschilligheid, tegen verspilling, tegen uitbuiting, tegen globalisering, voor innovatie, voor duurzaamheid, voor design en een mooi modebeeld op straat. Redelijke kleding voor een redelijke prijs is mogelijk. Kleding is onze heerlijkheid.

Foto’s: Kleding uit de catalogus van American Apparel. In Nederland heeft American Apparel twee vestigingen in Amsterdam. 

Foto Update: Now Open: Blogger beschuldigt American Apparel smakeloos en klef te zijn.

Arrestatie Griekse journalist wegens Lagarde-lijst zet vrije pers onder druk

De Griekse onderzoeksjournalist Kostas Vaxevanis is door de politie gearresteerd omdat-ie een lijst met belastingontduikers openbaar gemaakt heeft in zijn Hot Doc maandtijdschrift. Hij moet maandag voorkomen om vragen te beantwoorden. Het gaat om de zogenaamde ‘Lagarde-lijst‘ die in april 2010 de toenmalige Franse minister van Financiën aan de Griekse autoriteiten overhandigde. Waarna de Griekse regering er ruim 2,5 jaar niks mee deed. Er staan 2059 Grieken op met een rekening bij een Zwitsers filiaal van de HSBC bank.

Klokkenluider Vaxevanis zei in een gisteren opgenomen video dat de Griekse regering op zoek is naar hem, en niet naar de waarheid. De verdenking is dat corrupte politici, bankiers en ondernemers onder een hoedje spelen en er geen belang bij hebben dat de belastingontduikers op de lijst aangepakt worden. En door de politieke top beschermd worden. Dat ondanks de penibele stand van de economie waar door bezuinigingen burgers ontslagen of gekort worden op hun salarissen, en hogere belastingen voor de kiezen krijgen.

Er staat veel op het spel. Zoals de vrije pers. Een CD met de lijst wordt op straat voor 1 euro verkocht. Maar een journalist die de lijst publiceert wordt gearresteerd. Verder de geloofwaardigheid van de Griekse regering die bij de EU en het IMF steeds weer om overbruggingskredieten vraagt. Dat gaat niet van harte. Zeker de bevolking en politiek van noordelijke landen als Duitsland, Finland of Nederland zijn kritisch. Tenslotte staat de solidariteit van de Griekse samenleving onder druk. Waar burgers de rekening van een corrupte zakelijke en politieke moeten betalen. Een voor iedereen ongewenste uitkomst zou kunnen zijn dat de EU de Griekse overheid volledig onder curatele plaatst en voor lange tijd de macht op de belangrijke ministeries overneemt.

Foto: Cover Hot Doc en foto Kostas Vaxevanis.

Facebook censureert internet in Turkije: staking bij Texim

In Turkije heeft Facebook de account van IT-werknemer Bilişimci Mühendis geblokkeerd. Hij gebruikte het afgelopen 3 jaar om zijn collega’s in de IT-sector te informeren. Maar toen-ie foto’s van een staking bij de Texim-textielfabriek plaatste vond-ie daarop de waarschuwing dat de foto’s verwijderd waren omdat ze beschadigend waren voor de reputatie van Texim. In een boodschap werd gezegd dat zijn Facebook-account onbruikbaar was gemaakt. Deze repressie past in de wereldwijde tendens om de internetvrijheid in te perken.

De staking in de fabriek in Istanbul begon op 7 augustus toen wegens vakbondsactiviteiten 38 werknemers ontslagen werden. Ze zijn lid van TEKSIF en strijden niet alleen tegen de werkomstandigheden in de fabriek, maar ook voor het recht om zich als vakbond te organiseren. Geen vanzelfsprekendheid in Turkije. Texim is toeleverancier voor het Duitse Hugo Boss en het Franse Pierre Cardin. De oproerpolitie probeerde op 24 september de staking met overmacht te breken toen 12 bussen politie aangevoerd werd. Sinds hun ontslag demonstreren de 38 vakbondsleden vreedzaam. Samen met andere vakbondsleden uit de fabriek.

Het IT Workers Solidarity Network veroordeelt de censuur door Facebook en ziet in overheid of gevestigde media geen alternatief: ‘We all know the vast possibilities of the internet in its ability to bring information to everyone who would otherwise have to rely of either governmental sources or newspapers which are biased at best and often deny the truth to its readers, that is, they lie. With the internet we do not have to rely on these traditional sources of information but we can find out for ourselves what is actually occurring. ‘

Nu perkt Facebook door het sluiten van het account van Bilişimci Mühendis op dezelfde restrictieve manier als overheid en pers de vrijheid van expressie in. Dat zet de internetvrijheid onder druk. Burgers die zich willen informeren over de staking kunnen moeilijker informatie vinden. Facebook heeft toegegeven aan druk van fabriekseigenaar en overheid. Facebook heeft partij gekozen en zich aan de kant van de macht geschaard.

Nogmaals IT Workers Solidariry Network: ‘Facebook is attempting to censor us because of what we say. We are trying to inform workers of their rights and of struggles of other workers who are also being denied their rights. In the past, repressive governments use to burn “controversial” books but with the rise of the internet they have taken that strategy a step further. They are now banning “controversial” sites from the internet.‘

Foto 1: Demonstratie door ontslagen werknemers bij Texim-textielfabriek in het Turkse Istanbul, 10 september 2012

Foto 2: Banner Facebook Censored