Annegret Kramp-Karrenbauer waarschuwt de sociaal-democraten voor een ‘constitutionele crisis’ als ze Von der Leyen niet steunen

De intellectuele eerlijkheid en inhoud van Merkel beoogde opvolger Annegret Kramp-Karrenbauer werden op de proef gesteld door haar uitspraak op een persconferentie die ze op het CDU-hoofdkwartier gaf samen met de Oostenrijkse kanselier Sebastian Kurz. Ze zei dat de afwijzing door de Sociaal-democraten van de beoogde voorzitter van de Europese Commissie Ursula von der Leyen ‘mogelijk’ leidt tot een ‘constitutionele crisis’ (‘Verfassungskrise’). Dat is onzinnig. Ook in politiek opzicht omdat ze regeringspartner SPD provoceert. Wat tevens meespeelt is dat Kramp-Karrenbauer de beoogde opvolger van Von der Leyen als Defensieminister is.

Kramp-Karrenbauer verwart een constitutionele crisis uit onkunde of bewuste misleiding met een politieke crisis. Dat laatste is echter van een andere orde. Het niet steunen van Von der Leyen is een normaal politiek meningsverschil dat valt binnen de perken van de praktische politiek. Een politieke crisis kan opgelost worden door overleg. Een constitutionele crisis speelt niet op het niveau van praktische politiek, maar op dat van de grondwet. Dat kan ontstaan als de uitvoerende macht, een president, geen gehoor geeft aan de wetgevende macht, een parlement, en er een patstelling ontstaat en een debat over de grenzen aan en de werking van de grondwet. Daar is in dit geval geen sprake van. Kramp-Karrenbauers waarschuwing voor een constitutionele crisis is gekunsteld, onhandig en onterecht. Niet de SPD, maar zij stelt zich op als een destructieve kracht.

Kandidatuur Ursula von der Leyen krijgt kritiek en roept vragen op over de procedure hoe de leiders van de EU worden geselecteerd

De Duitse kanselier Angela Merkel zegt dat de Duitse Defensieminister Ursula von der Leyen vertrouwen geniet en geknipt is om voorzitter van de Europese Commissie te worden. Het Europarlement moet in meerderheid instemmen met de voordracht. Het is geen uitgemaakte zaak dat zij een meerderheid achter zich krijgt. Vooral Sociaal-democraten en Groenen zijn teleurgesteld omdat het systeem van de Spitzenkandidaten in een onderonsje van enkele regeringsleiders is getorpedeerd. Von der Leyen krijgt kritiek en geniet juist geen vertrouwen zoals Merkel suggereert. Als Defensieminister wordt ze beschuldigd van verkwisting en mismanagement, zoals niet toevallig in een artikel in Politico wordt gememoreerd. Zij is geen topkandidaat, maar deelnemer van het B-Team die vanwege haar lidmaatschap van de goede partij wordt genomineerd.

Merkels argumenten dat Von der Leyen pro-EU is en vrouw is klinken zo minimaal dat het erop lijkt dat Merkel evenmin gelooft dat deze Duitse minister een sterke kandidaat is. Naast Von der Leyen zijn andere kandidaten in het pakket evenmin optimaal. Aan Christine Lagarde (voor de ECB) en Josep Borrell (buitenlandcoördinator) hangen zulke nadelen dat het vooral vragen oproept over de procedure om leiders van de EU te benoemen.

Wat nu op tafel ligt is slecht. Als het Europarlement het hard wil spelen en in meerderheid dwars gaat liggen, dan kan de EU terug naar de tekentafel om betere leiders te benoemen. Hoe dan ook was de procedure die naar Von der Leyen leidde verre van optimaal. De leiders van belangrijke West-Europese lidstaten hebben zich gecompromitteerd en bemoeit met een procedure die niet de hunne was en die ze om zeep hebben geholpen. Ze hebben de chaos eerder vergroot dan verkleind. Dit vergroot de roep om democratisering van de EU.

Schijn en werkelijkheid over Europese Verkiezingen. Timmermans manoeuvreert via de linkse flank naar het centrum van de macht

De strategie van Frans Timmermans lijkt duidelijk: richting links, weg van het centrum en de christen-democraten. Of dat zijn overtuiging is of een eerste stap in de onderhandelingen over een coalitie is de vraag. Politico doet verslag van een slotdebat waaraan Timmermans, maar ook de christen-democratische ‘spitzenkandidaat’ Manfred Weber deelnam. Politico: ‘Reagerend op een vraag over klimaatverandering, prees Timmermans de inspanningen van zijn Socialisten, evenals van de Groene-genomineerde Ska Keller en de partij van Europees links Nico Cué, en drong erop aan dat zij een breed spectrum van progressieve politici konden verenigen’. Dat laatste is pikant omdat de SP deel uitmaakt van die partij van Europees links GUE/NGL en die partij laatst in een verkiezingspotje Timmermans en de PvdA hard en persoonlijk aanviel. Is het zo dat de SP door de samenwerking met de socialistische S&D eraan meehelpt om Timmermans voorzitter van de Europese Commissie te maken? Dan helpt de SP eraan mee om ‘Hans Brusselmans’ op het schild te hijsen.

Uit de laatste peiling van april 2019 voor het komende Europarlement blijkt dat zowel de sociaal-democraten als de christen-democraten in gelijke mate verliezen, allebei naar schatting zo’n 37 zetels. Als Timmermans probeert om een links blok dat bestaat uit S&D, Greens/EFA en GUE/NGL als opstapje naar de macht te vormen, dan komt hij uit op 252 zetels. Voor de meerderheid zijn 376 zetels nodig. Alleen de christen-democratische EPP is als fractie groot genoeg om die zetels in haar eentje te leveren. Maar het valt niet te verwachten dat de EPP in zee gaat met de radicaal-linkse GUE/NGL. Van hun kant vormen de liberale ALDE en de EPP weer een blok van 256 zetels. Vergelijkbaar met de 252 zetels van Timmermans. Dat verklaart mogelijk waarom hij zijn linkse ‘hulpconstructie’ optuigt om de centrum-rechtse combinatie EPP-ALDE te counteren.

Uitgaande van de peilingen zijn getalsmatig de volgende combinaties mogelijk om tot een coalitie te komen: 1) EPP, S&D, Greens/EFA of 2) EPP, S&D, ALDE. Een derde mogelijkheid bevat naar de twee grootste fracties zowel de Groenen als de Liberalen, maar dat is minder logisch omdat dan de kleinste partij (waarschijnlijk de Groenen) overbodig is. Een combinatie van christen- en sociaal-democraten met radicaal-links (GUE/NGL) of radicaal-rechts (ECR, EFDD, ENF) ligt niet voor de hand. Kortom, de christen- en sociaal-democraten lijken tot elkaar veroordeeld. Dat weet Timmermans als geen ander. Eigenlijk is het best voorspelbaar welk compromis er uit de bus komt. Namelijk Manfred Weber wordt als spitzenkandidaat van de grootste fractie EPP de eerste 2,5 jaar van de zittingsperiode van 5 jaar voorzitter van de Europese Commissie, en Frans Timmermans de volgende 2,5 jaar. De derde partij in de coalitie mag de voorzitter van het Europarlement leveren. Doen?

Foto: Schermafbeelding van peiling over de samenstelling van het volgende Europarlement (2019-2024).

Pussy Riot ontmoet Assange in Londen. Dissidenten onder elkaar

Vandaag slikten Julian Assange en zijn advocaten een bittere pil door de uitspraak van het Zweedse hof van beroep. The Guardian vat het samen. Het Europees arrestatiebevel dat op initiatief van aanklager Marianne Ny tegen hem is uitgegaan -ongebruikelijk omdat er geen aanklacht tegen hem loopt- wordt niet ingetrokken. Zodat Assange zich genoodzaakt ziet in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen te blijven waar hij nu al 885 dagen verschanst zit. Assange heeft vermoedens dat uitwijzing naar Zweden gevolgd zal worden door een uitleveringsverzoek van de VS. Een grand jury in Virginia heeft in het geheim in december 2010 een zaak wegens spionage tegen hem voorbereid. Hij wordt verdacht van seksuele intimidatie van twee vrouwen in Zweden, wat-ie ontkent. Er zijn vele tegenstrijdigheden. Het betreft dus een onderzoek in een mogelijke zaak.

De uitspraak biedt Assange ook perspectief, hoewel dat pas later speelt. De aanklagers krijgen een tik op de vingers van het hof omdat ze zich onvoldoende inspannen om te zaak tot een goed einde te brengen: ‘The Court of Appeal notes, however, that the investigation into the suspected crimes has come to a halt and considers that the failure of the prosecutors to examine alternative avenues is not in line with their obligation – in the interests of everyone concerned – to move the preliminary investigation forward.’ Aanklagers konden de zaak blijven vertragen vanwege de scheiding der machten die bemoeienis van de politiek verhindert. Door de uitspraak van het hof is dat veranderd omdat het een aanwijzing vanuit de rechterlijke macht zelf is.

Pussy Riot en Julian Assange zitten in het kamp van de tegenbeweging en zijn door hun marginale positie gedwongen elders bescherming te zoeken. Het chiasme van de dissident. Edward Snowden kan er nog aan toegevoegd worden. Hij verblijft gedwongen in de Russische Federatie omdat tijdens een overstap in Moskou zijn paspoort door de regering-Obama werd ingetrokken en hij strandde. Pussy Riot, Julian Assange en Edward Snowden zijn voorstanders van informatievrijheid en transparantie, een ruime interpretatie van de vrijheid van meningsuiting en tegenstanders van de inperking van burgerrechten door spionage van burgers. Maar Snowden geniet bescherming van president Putin, Assange maakte in 2012 een reeks praatprogramma’s met niet-Russische dissidenten die op de Russische propagandazender Russia Today werden uitgezonden terwijl Pussy Riot felle oppositie tegen het regime van Putin voert. Onmin hebben ze gemeenschappelijk.

Verschrikkelijke partijen in Europarlement. Met PVV, CDA en PvdA

Dat de PVV samen met het Front National een fractie wil vormen in het Europees Parlement is bekend. Daaraan zitten haken en ogen omdat een fractie uit zeven partijen uit zeven landen moet bestaan. Die zijn niet makkelijk bijeen te harken. De stand is zes na het binnenhalen van het antisemitische en vrouwonvriendelijke Poolse Nieuw Rechts. Afgelopen weekend deed Jean-Marie Le Pen -de vader van partijleider Marine Le Pen- weer eens van zich spreken door antisemitische uitspraken. Verschrikkelijke uitspraken van een verschrikkelijke man. Geert Wilders nam er afstand van. Hij zegt zaken te doen met dochter Marine, maar vergeet dat vooral in Zuid-Frankrijk de steun voor vader Jean-Marie groot is. Ook dat is het Front National.

Partijen in het Europarlement hebben het niet voor het uitzoeken. Dat geldt niet alleen voor de PVV. Maar ook voor het CDA dat samen met Forza Italia van de verschrikkelijke Silvio Berlusconi in de EVP-fractie van de christen-democraten zit. Of voor de PvdA dat samen met het Bulgaarse BSP van Sergej Stanishev in de sociaal-democratische S&D-fractie zit. De verschrikkelijke Stanishev is niet minder erg dan Le Pen of Berlusconi. Zo is er de kwestie van een opdracht aan Monika Stanisheva, de echtgenote van Stanishev dat naar corruptie ruikt. Een onderzoek wordt maar niet afgerond. Zie hier. De voormalige communist Stanishev is een voorstander van South Stream een gaspijplijn die Rusland minder afhankelijk van Oekraïne moet maken. Dat verzwakt de strategische positie van Kiev. Deze week werd onder Amerikaanse druk het werk aan South Stream stilgelegd omdat het niet volgens de Europese regels gegund zou zijn. De Russen kwaad. Stanishev dreigde daarop met verkiezingen. Vandaag blijkt ook dat weer ingewikkelder, Stanishav werd door z’n eigen BSP teruggefloten.

Conclusie is dat zo goed als alle Nederlandse democratische partijen met verschrikkelijke partijen in hun fractie van het Europarlement zitten die in Nederland de toets der kritiek niet zouden kunnen doorstaan. Antisemitisch, vrouwonvriendelijk, crypto-communistisch, extreem-rechts of extreem-links, in elke fractie is het prijs. In de publiciteit relativeert het CDA de uitingen van Forza Italia, of de PVV van het Front National. En de PvdA van de Bulgaarse BSP. Maar kwalijk is het wel zo’n rotte appel. Ach kan men zeggen, het hoort nu eenmaal bij Europa en het Europarlement dat het niet zo nauw neemt met democratisering. Niet in de structuur en niet in de invulling. In de praktijk lijken Nederlandse partijen onderling veel meer op elkaar dan op de exotische buitenbeentjes waarmee ze soms in een fractie verzeild raken. Is dat niet verschrikkelijk?

EU-debat verdient niet meer aandacht dan het verdient

Deze petitie roept de Nederlandse publieke omroep op om meer aandacht aan de Europese verkiezingen te besteden en debatten tussen de lijsttrekkers van de grootste partijen in het Europarlement uit te zenden. De oproep vraagt om kanttekeningen. 1) De petitie suggereert dat de lijsttrekkers met zekerheid ook de kandidaten voor het voorzitterschap van de Europese Commissie zijn. Dat suggereren de lijsttrekkers zelf, maar het is nog lang geen uitgemaakte zaak of de regeringsleiders niet zelf de voorzitter benoemen. 2) Niet alle stromingen uit het Europarlement of uit de Europese landen zijn vertegenwoordigd in de vier debatten die gehouden worden. Piraten en Eurosceptici ontbreken zodat de debatten kandidaten uitsluiten. Zo worden de debatten een onderonsje tussen christen-democraten, sociaal-democraten, liberalen en groenen die een vertekend beeld van de stemming onder het electoraat geven. 3) Geen van de kandidaten die aan de debatten deelneemt kan in Nederland gekozen worden. Hoe kan een Nederlandse kijker zich er dan mee identificeren?

Foto: Schermafbeelding van petitie ‘EU-Debat 15 mei op televisie‘, 2 mei 2014.

Participerende journalistiek met Michael Gahler en Sergei Stanishev

Laten we aan participerende journalistiek doen. Neem deel. Het gaat om een vraag in het Europarlement van de CDU’er Michael Gahler aan de socialistische voorzitter Martin Schulz over 30.000 -of mogelijk 60.000 euro- die aan de Bulgaarse Monika Stanisheva is betaald. Via een opdracht. Een kwestie die ‘ontdekt’ is, maar nog niet opgelost. Stanisheva is de echtgenote van de Bulgaarse socialistische Europarlementariër Sergei Stanishev (BSP). Hij is tevens voorzitter van de Partij van Europese Socialisten (PES). De PvdA is lid van de PES. 

Welke vragen willen we beantwoord zien? Wat kunnen we in de media vinden? Doen de gevestigde media hun werk voldoende door over de vraag van Michael Gahler te berichten en de rol van Sergei Stanishev te schetsen? Wat vindt de PvdA hiervan? Of de Duitse SPD? Keuren ze het gedrag van hun voorzitter Stanishev goed? Of laten deze partijen zich er in het openbaar niet over uit? Gaat het hier over belangenverstrengeling (conflict of interest) of niet? Met als inzet geld dat Stanishev naar een PR-bedrijf helpt doorsluizen waar z’n echtgenote Monika bij betrokken is. Moet de vraag van de Christen-democratische Michael Gahler opgevat worden als partijpolitiek in de strijd met de socialisten om de grootste fractie in het Europarlement te worden? Wat zegt de rol van de Bulgaarse politicus Sergei Stanishev over de stand van de Bulgaarse democratie? Wat zegt de rol van de invloedrijke PES-voorzitter Sergei Stanishev over de stand van de democratie in het Europarlement? Is er een waarheid? Reageer, en maak keuzes in uw antwoord. Participeer in het onderzoek.

Foto 1: Schermafbeelding ‘EURO-FISH ALSO ROTS FROM THE HEAD DOWN‘, 14 februari 2014.

Foto 2: Schermafbeelding van ‘Michael Gahler to Bulgaria’s FOCUS about Monika Stanisheva case: My main concern is conflict of interest‘, 14 februari 2014.

Swedish Sex: hoe Julian Assange de sociaal-democraten redde

Er circuleren twee verklaringen voor de Zweedse inspanningen om Julian Assange te veroordelen. Kevin Gosztola legt uit: ‘(..) Sweden is acting out of a desire to ‘punish Assange and want to prosecute him‘ or are a ‘proxy‘ for more powerful countries like the United States’. Dus: Zweden handelt uit zichzelf of uit dienstbaarheid voor de VS. De twee verklaringen kunnen in elkaar geschoven worden als de publiciteit uit augustus 2010 die de Zweedse sociaal-democraten maken in verband wordt gebracht met de Amerikaanse verbetenheid om Assange te veroordelen. Veel is speculatief, maar bekend is dat eind 2010 de Amerikanen voorbereidingen namen voor een zaak tegen Assange met instelling van een geheime Grand Jury in Virginia.

In ‘Swedish Sex – the new eBook about Sweden and Assange‘ probeert de Zweedse auteur Oscar Swartz door een reconstructie aan te tonen dat de verbetenheid van de Zweden om Assange te vervolgen voortkomt uit partijpolitieke overwegingen. Hij gaat terug naar 19 augustus 2010 toen een schandaal losbarstte waarbij leden van de sociaal-democratische partij betrokken waren. Deze publiciteit maakte de partij kwetsbaar in de aanloop naar de verkiezingen van 19 september. Hier voor een uittreksel uit het boek van Oscar Swartz.

Een aanwijzing dat Swartz gelijk heeft zijn niet zozeer de onregelmatigheden en de verschillen van mening binnen het bureau van de aanklager, maar de hoeveelheid publiciteit waarmee Assange vanaf 21 augustus in de openbaarheid wordt aangepakt. Tegen de regel in dat een verdachte onschuldig is tot het tegendeel bewezen is. Het zorgt precies voor die afleiding waardoor het schandaal binnen de sociaal-democratische partij naar de achtergrond verdwijnt. Al op 24 augustus stapt de sociaal-democraat en kandidaat-minister Claes Borgström naar voren als raadsman voor beide vermeende verkrachtingslachtoffers van Assange. De politicus kan zich ten koste van Assange profileren in de aanloop naar de verkiezingen en zo de onrust in eigen gelederen bezweren. Uiteindelijk verliezen de sociaal-democraten de verkiezingen van 19 september.

Foto: Omslag van Oscar Swartz, Swedish Sex – the new eBook about Sweden and Assange

Occupy Davos 2012: over onrust (99%) en onrust (1%)

Het World Economic Forum (WEF) dat van 25 tot 29 januari plaatsvindt in het Zwitserse Davos heeft een kamp van de Occupy-beweging. Met iglo’s in de sneeuw. Weliswaar aan de rand bij het station, maar toch. Georganiseerd door de Zwitserse sociaal-democraten samen met internationale en lokale Occupisten. Een jaar geleden bestond de beweging nog niet. Nu is het de spiegel waarin de macht kan kijken.

Naar Davos komen staatsleiders en bestuursvoorzitters van topbedrijven. Niet de spreekwoordelijke 1% die de wereld bezit, maar 1% van de 1% verzamelt zich hier. Een enkele helicoptervlucht vanuit Zürich kost 4200 euro. Het WEF reageert in een Global Risk Report op de bezwaren tegen ongelijkheid zoals die door Occupy worden verwoord. Want de gevestigde macht beseft dat het eigen verdienmodel in gevaar komt als de sociale en economische onrust toeneemt. Banken en bedrijven kunnen overigens hun verdienmodel verbeteren door zelf minder te verdienen. Samenwerking met Occupy zou de wereldwijde beroering kunnen dempen.

Occupy heeft nu al invloed. Hoewel aan de marge. Maar invloed moet groeien. Occupisten worden niet toegelaten om op het WEF te spreken ‘omdat ze alleen kritiseren’. En da’s blijkbaar niet de bedoeling. De opmerking van een WEF-woordvoerder wie de belangrijkste vertegenwoordigers van Occupy zijn is veelzeggend. Het gaat voorbij aan twee vragen. Namelijk hoe representatief is de verzamelde bedrijfselite in Davos en waarom zou een tegenbeweging oude organisatiestructuren imiteren? We zien verder in Davos 2013.