Slogan ‘Stem niet op een verkrachter’ typeert en begunstigt Trump meer dan de Democraten

Een sterke slogan, ofwel leus of motto, is belangrijk in de politieke marketing. ‘Stem niet op een verkrachter’ is de slogan waarvan de ingehuurde schrijver Tony Schwartz voor Trumps ‘Art of the Deal‘ denkt dat de Democraten die moeten gebruiken om Trump in 2020 te verslaan. Inmiddels zijn er 16 vrouwen maar buiten gekomen met verhalen die Trump beschuldigingen van verkrachting of grensoverschrijdend seksueel gedrag.

Heeft Schwartz gelijk? Tot nu toe hebben alle verhalen over Trumps wangedrag tegenover vrouwen weinig opgeleverd. Notabene in het Me Too-tijdperk waarin vele opinieleiders in de film- en mediaindustrie van hun voetstuk zijn gestoten. De Republikeinse partijleiding en evangelistische kerkleiders hebben beschuldigingen weggewuifd en zijn Trump om politieke redenen blijven steunen, hoewel diens gedrag haaks staat op de waarden die deze partij en kerk zeggen te vertegenwoordigen. Aardige varianten zouden trouwens zijn ’Stem niet op iemand die in bed ligt met de vijand’ of ’Stem op iemand die respect heeft voor vrouwen’.

Die steun heeft sekte-achtige vormen aangenomen waarin blind geloof elk argument neutraliseert. Zoals dat altijd gaat met godsdienst en bovenzinnelijkheid. Theoloog Reza Aslan zei daar in november 2017 over: ‘Want het enige dat gevaarlijker is dan een sekteleider, is een sekteleider die een martelaar is’. Dat is de reden dat Trump het vooruitzicht van impeachment door de Democraten in het Huis thematiseert. Waarbij in het midden blijft of hij daar bang voor is en in een tactische omkering de aanval kiest op dat wat hij het meeste vreest of dat zijn strategie het vasthouden van zijn achterban is. In een fantasieloze en eentonige, maar wellicht succesvolle aanpak. Het is echter een gok om met een minderheid de verkiezingen te winnen. Een minderheid van zo’n 35% steunt Trump door dik en dun, en daarnaast is er nu zo’n 8% sympathisanten die hem om politieke redenen steunt. Trumps steun schommelt al tijden rond de 43% volgens nieuwssite FiveThirtyEight.

Het gaat om het mobiliseren van de meerderheid aan Democratische, onafhankelijke, Trump-kritische en Trump-weifelende kiezers in de Republikeinse partij. De slogan spreekt vooral vrouwen aan. Trumps steun onder vrouwen was in 2016 met 41% laag en is waarschijnlijk verder gedaald. Ook onder witte, Republikeinse vrouwen in de buitenwijken. Tot hun verbijstering zien vrouwen nu al sinds de publicatie van de zogenaamde Access Hollywood opname op 7 oktober 2016 dat Trump die zich herhaaldelijk heeft bezondigd aan seksueel wangedrag daarmee wegkomt. De president die ooit met uitingen van deugdzaamheid, rechtschapenheid en eerbaarheid de morele leider van de natie was is dat niet meer. Met wangedrag en capriolen beschadigt Trump het morele gezag van zijn land. Hij is het uithangbord van de ongelijkheid in de Amerikaanse samenleving geworden. Degenen die hem steunen stemmen in met de afbraak van dit moreel gezag en die ongelijkheid.

Trumps steun onder het electoraat is in theorie met 43% te laag om op eigen kracht de presidentsverkiezingen van 2020 te winnen. Hij mag net als in 2016 hopen op allerlei vormen van kiezersonderdrukking door Republikeinse bestuurders op staatsniveau waardoor sympathisanten van zijn tegenstander ontmoedigd worden én op Russische steun die de Democratische kiezers via sociale media misleidt om niet te gaan stemmen. Een verdeelde Democratische partij waarin tot nu toe geen overtuigende kandidaat zich aftekent om Trump uit te dagen moet de rest doen. Schwartz’s slogan neutraliseert Trumps mogelijk politieke draai, ‘pivot’ naar het centrum. Hiermee zou Trump zijn basis kunnen verbreden. De slogan spreekt Trump niet aan als politicus, maar als een vrouwonvriendelijk individu die wangedrag vertoont en weinig moreel gezag heeft.

De slogan thematiseert twee fundamentele debatten. Ten eerste of de frontale aanval op Trump zinvol is en niet juist zijn achterban mobiliseert om te gaan stemmen. Uitgaande van Trumps minderheidsstrategie dat zijn trouwe basis van 38-43%, kiezersonderdrukking van de Democratische stem, Russische misleiding via sociale media en een Democratische opponent die niet de hele achterban van de Democratische partij achter zich krijgt voldoende is voor winst. Ten tweede accentueert het de onenigheid binnen de Democratische partij tussen de links-radicalen die gaan voor het benadrukken van identiteit, radicale beleidsmaatregelen en impeachment van Trump en de gematigden die behoedzamer opereren en net als bij de succesvolle tussentijdse verkiezingen van 2018 zich niet rechtstreeks willen richten op Trump, maar -over zijn hoofd heen- op de onderwerpen die Trumps kiezers belangrijk vinden, zoals zorg.

Er moet eerst een Democratische kandidaat zijn voordat er een slogan is. Dan pas kan aan deze persoon een slogan gekoppeld worden die past. Het maakt nogal uit voor de toon en inhoud van de campagne of Kamala Harris, Elizabeth Warren, Joe Biden of iemand anders Trumps uitdager wordt. Zo bekeken komt de slogan te vroeg. Uitmuntend in duidelijkheid, maar tegelijk verdeeldheid zaaiend binnen de Amerikaanse samenleving en de Democratische partij, en slechts mondjesmaat binnen Trumps achterban. Speak low en niet too soon. Zo vermengt zich ook hier de populaire cultuur van een liefdesliedje met hogere politiek die akelig laag is.

Foto: Tweet van Tony Schwartz, 30 juni 2019 (NL tijd).

Campagne van het CDA zegt ‘Een hele goede morgen!’

Maandag 28 januari 2019 is ‘Een hele goede morgen’-dag van het CDA. Dat is de campagne van deze partij die het op de eigen site toelicht: ‘Het CDA wil dat Nederland een mooie toekomst tegemoet gaat. Een land om door te geven aan onze kinderen en kleinkinderen, met zorg voor elkaar en een eerlijke economie. Én een land waarin we met respect met elkaar omgaan. Dit laat zich vangen in één en dezelfde zin: ‘Een hele goede morgen’. Dat wensen we elkaar toe. Elke dag weer. Het CDA gaat daarin het goede voorbeeld geven.’

Is deze campagne met de slogan ‘Een hele goede morgen’ briljant of een miskleun? Hoe dan ook is het CDA een verdeelde partij waarvan een leider als Sybrand Buma opteert voor een centrum-rechtse koers die de populistisch-conservatieve VVD de loef moet afsteken, terwijl een deel van de achterban die zich verenigt in kerkelijke gemeenschappen opteert voor centrum-links. Waarvan het kinderpardon een symbool is.

Lost het opgeruimd ‘Een hele goede morgen’ zeggen in een Nederland waar altijd de zon schijnt en iedereen lacht de prangende problemen op? Zoals de opwarming van de aarde en de afnemende diversiteit van de natuur, de inkomensongelijkheid, de klasse van sociaal zwakkeren en laagopgeleiden die zich buitengesloten voelt, de Brexit, de criminaliteit, de afnemende kwaliteit van het onderwijs, de autoritaire regimes die Nederland en de EU bedreigen of de multinationals en de banken die de politiek in de houdgreep houden?

Welk goede voorbeeld denkt het CDA te geven met deze campagne? Het CDA suggereert dat de kleine politiek van een vriendelijk gezicht en hoffelijkheid voor elkaar de grote politiek kan beïnvloeden. Als we vriendelijk voor elkaar zijn, dan komt de rest vanzelf, zo probeert dit CDA dit beeld aan Nederland op te dringen.

Nederlandse grootbedrijven en multimiljonairs die belasting ontwijken geven opdracht aan hun advocaten en trustkantoren om netjes belasting te betalen omdat ze beïnvloed zijn door vriendelijke gezichten. Criminelen gooien hun inbrekersgereedschap in de sloot omdat ze zijn overtuigd door de vriendelijkheid. De botteriken op de openbare weg getuigen van welgemanierdheid en hoffelijkheid als ze een vriendelijk woord horen. Automobilisten zetten vanwege de vervuiling hun wagens aan de kant en gaan lopen omdat hun een diep gevoel van gemeenschapszin overkomt. Pro-life demonstranten bij abortusklinieken staken hun actie omdat ze inzien dat er niets gaat boven een hele goede morgen. Het CDA, de partij die inhoud vervangt door vorm. De handreiking is een tekortkoming om door te pakken en harde keuzes te maken. U bent gewaarschuwd.

Petitie met slogans zegt ‘nee tegen azc’ en ‘eigen volk eerst’

Deze petitie roept op om nee te zeggen tegen een azc in Utrecht. De stad heeft volgens een bericht in DUIC drie beoogde locaties: Oog in Al, Ravellaan en Overvecht. Vooral over Overvecht bestaan twijfels of het wel een geschikte locatie is. De Utrechters moeten het met elkaar maar uitmaken. Laat de lokale democratie werken. Als de burgers van Utrecht maar zelf beslissen, want zij behoren zich uit te spreken over hun omgeving.

Het gaat me om iets anders. Dat zijn de slogans die zeggen: ‘Alle Utrechters zeggen Nee tegen een AZC’ en ‘Eigen Volk eerst; samen staan wij sterk’. Als inwoner van Utrecht weet ik dat de eerste slogan onjuist is. Want ik zeg geen Nee tegen een AZC. Dus niet alle Utrechters zeggen nee tegen een azc. Evenmin zeg ik trouwens op voorhand Ja. Het gaat om omstandigheden en vorm van een azc. Dat moet zorgvuldig bepaald worden.

De tweede slogan roept vragen op. Welk ‘volk’ wordt bedoeld met ‘Eigen Volk eerst’? Suggereert dit dat iedereen die binnen de grenzen van Nederland woont dezelfde cultuur heeft en dezelfde standpunten deelt? Welke cultuur is dat dan? Dit is onmogelijk. Anders gezegd, iedereen bedoelt wat anders met ‘Eigen Volk eerst’. De gelovige denkt daarbij het eerst aan de eigen religieuze gemeenschap, de kunstliefhebber aan een voorhoede van kunstenaars en denkers, de nationalist aan nationale identiteit en grenzen. Zo zijn er tientallen groeperingen en subculturen die vanuit onderscheid redeneren vanuit hun eigenheid, belang en interesse.

Kortom, de petitie gaat vergezeld van twee slogans waarvan de eerste aantoonbaar onjuist is en de tweede nietszeggend is omdat het van alles kan betekenen. De slogans hadden beter weggelaten kunnen worden.

Foto: Schermafbeelding van petitie ‘Zeg nee tegen azc in Utrecht en Nederland’.

Budget Gemeentemuseum Weesp grotendeels op aan vaste lasten

Aldus een passage uit het Collegeadvies over Onderwerp: Onderzoeksresultaten en advies gemeentemuseum weesp. Uit de schets van de vier scenario’s voor het gemeentemuseum blijkt van het budget van het museum van € 98.500 liefst € 53.000 aan overhead en € 11.000 aan verzekering op te gaan. Overhead komt niet ten goede aan de doelen van de gemeentelijke organisatie. Na aftrek van € 34.500 loonkosten resteert een vrij besteedbaar bedrag voor het maken van tentoonstellingen, transportkosten, collectie-onderhoud, opslag, representatie en presentatie van € 0. Het college gaat voor scenario 4 met de steekwoorden ‘modernisering’ en ‘citymarketing en de promotie van Weesp’. Raadselachtig is wat bedoeld wordt met het voornemen ‘Dus wel investeren in modernisering en meer bekendheid, maar minder ingrijpend en met beduidend lagere kosten’. Betekent dat laatste een lagere overhead? Alleen daar valt winst en continuïteit te halen.

D66 Weesp zet bij monde van fractievoorzitter Christian Zierleyn vraagtekens bij de hoogte van de overhead die met meer dan 50% van het jaarbudget disproportioneel hoog is. Het richt de kritiek op wethouder Peter Eijking (PvdA) die zich beroept op afspraken over een verdeelsleutel. Maar onduidelijk is volgens welke norm dit wordt berekend. Het lijkt op verkapt bezuinigen ten koste van het museum. Bestuurders verbinden al te graag museumbeleid met promotie, citymarketing en onroerend goed beleid. Volgens marketeers is de citymarketinghype trouwens over het hoogtepunt heen. Weesp, cultuur boven het hoofd. Dat vat het samen.

Foto 1: Schermafbeelding van passage op pagina 5 over kosten in advies ‘Onderzoeksresultaten en advies gemeentemuseum weesp’ van het College van Weesp.

Foto 2: Schermafbeelding van tweets van 1 februari 2015 van D66’er Weesp Christian Zierleyn.

Verkiezingscampagne: lokale politiek beweegt onbeholpen

Binnenlands Bestuur  zet onder het kopje ‘Leukste Verkiezingsposters 2014‘ voorbeelden uit de campagnes voor de komende gemeenteraadsverkiezingen op een rijtje. Trendbeheer en Joost Heijthuijsen volgen de trend om het allerergste te signaleren. Vraag is wat we zien en hoe kiezers geacht worden het te moeten zien.

Er wordt heel wat gefröbeld in de lokale politiek. De nieuwe media worden op gemeenteniveau niet altijd doorgrond of optimaal gebruikt. Acteren blijkt een kunst. Dat maakt dat sommige partijen halfweg blijven steken in hun aanzet tot het maken van een campagne. Maar zoals een kandidaat stelt: negatieve publiciteit is ook publiciteit. Dus als men maar genoemd wordt. Hoe doet er niet toe. Zo verkeert op weg naar succes het meedoen aan een campagne tot de ultieme vorm van zelfkastijding. Voor zowel lokale politicus als kiezer.

Foto: Lijst Someren Heide: ‘Voor iedereen … met iedereen…‘

VVD: Niet aanpakken, maar doorschuiven

Een campagnefilmpje van de VVD van 2 maanden geleden. Mark Rutte toont zich zwart op wit. In grijs. De VVD kondigt belastinghogingen aan door verlagingen aan te kondigen. Als u dat niet begrijpt dan begrijpt u de politiek niet. Soms gaan politici in hun eigen retoriek geloven. En komen ze klem te zitten tussen woord en daad. Tussen werkelijkheid en plannenmakerij. Zonder nog vooruit of achteruit te kunnen. Dat maakt dit soort politiek met cadeautjes zo ongeschikt voor de politiek. Dat maakt dit soort politici met cadeautjes zo ongeschikt voor de politiek. Dat vraagt om politiek die teruggegeven wordt aan de burger. Ooit. Morgen?

VVD: Belastingen zijn nodig om een kleine, krachtige overheid te kunnen betalen die zorgt voor veiligheid, onderwijs en goede wegen. Maar als het aan de VVD ligt, laat de overheid zo veel mogelijk van uw geld in uw eigen zak. Hard werken en ondernemerschap moet worden beloond en niet bestraft. De belastingen in Nederland zijn te hoog. Daarom verlagen we de belastingen voor werkende Nederlanders met 5 miljard euro.

Foto: Campagneslogan VVD, 2012

Bruggen slaan met Rutte II

‘Bruggen slaan’, da’s het motto van het kabinet Rutte II. Fracties van VVD en PvdA hebben ingestemd met het regeerakkoord. Beide partijen hebben snel gehandeld. De wil was aanwezig. Voor die aanpak krijgen ze veel waardering. Voor en tegen elkaar houden ze vol dat het akkoord ‘evenwichtig’ is. Het wordt om 16.00 uur gepresenteerd. Maar nu de inhoud nog. Een muur van lastenverzwaringen komt op de burger af. We moeten wennen aan nieuwe en oude gezichten in nieuwe pakken. Of een enkele jurk. Minister van Infrastructuur en Milieu Schultz van Haegen neemt een sleutelpositie in. Ze kan bruggen gaan bouwen. Gaan slaan zoals het in de nieuwspraak heet. Een oerhollands beeld van handen uit de mouwen, arbeid en techniek. Zou het lukken?

Foto 1: Mackinac Bridge, Michigan VS.

Foto 2: Albert Hahn, omslag De Notenkraker, 1911. Minister Syb Talma (ARP) was in het kabinet Heemskerk een van de grondleggers van de sociale zekerheid.