Een Duitse activiste van FEMEN zegt dat ze het goede wil. Wie wil dat nou niet? Dit roept de vraag op of goede bedoelingen niet een te magere legitimatie voor daden zijn. Want wat als de ander die bestreden wordt meent ook vanuit goede bedoelingen te opereren? Wie heeft er dan gelijk? Het lijkt op de elkaar bestrijdende troepen die beide de oorlog ingestuurd worden met de zegen van kerkdienaars in naam van onze God. Het verstand staat er bij stil hoe dat kan. De activistes verwijzen in de reportage van EinsPlus naar de sex-industrie, de staatsreligie en zijn tegen dictaturen. Het gebruik van deze terminologie –framing– komt in de plaats van de verantwoording. Bij FEMEN Duitsland regeert de emotie. Actie werkt bevrijdend voor de feministes.
Een activiste verklaart dat FEMEN niet tegen religie is, maar wel tegen religieuze instellingen die mensen onder de dekmantel van religie onder druk proberen te zetten. Deze opvatting gaat voorbij aan wat religie is. Want produkten van religie zoals zingeving en troost kunnen per definitie alleen bestaan, de eeuwen trotseren en grote groepen gelovigen bereiken als ze afgeschermd worden -tegen andere religies en wereldse machten- door een organisatie met politieke en maatschappelijke macht. Tijdens het protest tijden de ‘Islamwoche Berlin 2014’ met vertegenwoordigers van de conservatieve Turkse organisatie Milli Görüş -die de activistes als anti-democratisch en vrouwonderdrukkend zien- gaat het er redelijk rustig aan toe. Conferentiebezoekers houden zich in. De feministes maken hun punt, maar het raadsel is wie ze bereiken. Vooral zichzelf?
Foto: Drie activistes van FEMEN in Berlijn in actie tijdens de Islamwoche Berlin, juli 2014. Credits: EinsPlus.de.